I Miss You.. จะยังไงก็ยังรักอยู่

     รถคันหรูแล่นไปตามท้องถนนอันกว้างใหญ่ กำลังแล่นไปรับแฟนสาวของเขาที่มหาลัย ใบหน้าที่เริ่มมีหนวดเคราเพราะไม่ได้โกน ไม่ทำให้หน้าของเขาหล่อน้อยลงไปเลย สีผิวที่เป็นธรรมชาติบวกกับร่างกายกำยำเต็มไปด้วยหมัดกล้ามทำให้เค้าเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟ็คคนนึงเลยก็ว่าได้!

               เอี๊ยดดดดดดด!!

     รอคันหรูจอดลงที่ฟุตบาต ร่างบางของเด็กสาวน่ารักเปิดประตูเข้ามาในรถ

"รอพี่นานรึเปล่า" ป๊อปปี้เอ่ยถามแฟนสาวที่เปิดประตูเข้ามาในรถ ใช่!เขาคือป๊อปปี้ k-otic อดีตหัวหน้าวงบอยแบรนของประเทศไทย

"ไม่เลยค่ะ แตงเดินลงมาจากตึกพี่ป๊อปก็มาพอดี" แฟนสาวของเขา แตงกวา เด็กสาวน่ารักน่ารัก ใสซื่อเอ่ย

"ตอนนี้ก็เที่ยงแล้วนะ งั้นเราไปทานข้าวที่ไหนดีล่ะ?" ป๊อปปี้เอ่ยถามแฟนสาว กลัวว่าจะหิว

"ไปห้างดีกว่านะพี่ป๊อป แตงจะไปซื้อของด้วย บ่ายก็ไม่มีเรียนอีก" แตงกวาทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยออกมา

"เคๆ งั้นไปกันเถอะ พี่หิวจะแย่แล้วว" ป๊อปปี้พูดพร้อมทำท่าลูบท้องเพื่อให้รู้ว่าเค้าหิวจริงๆ

"5555 เคๆ แตงเชื่อแล้วว หิวก็รีบไปกันเถอะค่ะ" แตงพูดจบ รถคันหรูก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

     ณ ห้างแห่งหนึ่งในตัวเมือง

"กินร้านไหนดีน้าาาา แตงขอเลือกนะพี่ป๊อป" แตงกวาเอ่ยกับร่างสูงเมื่อเดินเข้ามาในห้าง พร้อมกับมองหาร้านอาหารที่ตนเองต้องการ ป๊อปปี้ไม่เอ่ยอะไร ได้แต่ยืนยิ้มกับการกระทำที่แสนจะเป็นเด็กของเธอ

"อืมมม...ร้านนั้นไง! ไปทานร้านนั้นกันนะพี่ป๊อป แตงมาหลายครั้งแล้วอร่อยมากก" พูดจบ แตงกวาก็ดึงมือร่างสูงให้เดินตามไปยังร้านที่ตัวเองต้องการ

"ร้านนี้ค่ะพี่ป๊อป" แตงกวาเอ่ยพร้อมชี้ไปร้านอาหารแห่งนั้น โดยไม่ได้สังเกตปฏิกิริยาของร่างสูงที่กำลังนิ่งนึกถึงเรื่องราวเก่าๆที่เกี่ยวกับเธอคนนั้นอยู่

"พี่ป๊อปคะ พี่ป๊อป" พร้อมกับเขย่าแขนร่างสูง เมื่อเค้ายืนเหม่ออย่างกับคิดไรสักอย่างอยู่

"ห้ะะะ....มีไรหรอหรอแตง"

"แตงเรียกพี่ป๊อปตั้งหลายครั้งก็ไม่ได้ยิน เราเข้าไปในร้านกันเถอะ แตงหิวแล้ว" แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปในร้านอาหาร พอป๊อปปี้เดินมาเรื่อยๆจนถึงที่นั่ง ความรู้สึกเก่าๆก็วิ่งเข้ามาในหัว ภาพที่เค้าเคยมาทานข้าวกับใครบางคน ภาพที่เค้าเคยหยอกล้อกัน ภาพที่เคยเห็นบางคนยิ้มและหัวเราะให้เค้า..

"พี่ป๊อปคะ" ป๊อปปี้ได้แต่สลัดความคิดนั้นออกไปพร้อมกับหันไปยิ้มให้สาวน้อย

"ทานอะไรดีคะ" แตงกวายิ้มกว้างเมื่อเห็นรอยยิ้มของชายหนุ่ม

"พี่..ขอเป็นสเต็กหมูราดซอสมายองเนสแล้วกันครับ"

"งั้นก็เป็นสเต็กหมูราดซอสมายองเนสและสเต็กปลาอย่างละนึงที่แล้วกันนะค่ะ" พอแตงกวาพูดจบ ทั้งสองก็รออาหารที่สั่งเอาไว้

     ยี่สิบนาทีผ่านไป อาหารก็มาเสิร์ฟ พอแตงกวาและป๊อปปี้ทานกันเสร็จ ก็ไปเดินเล่นกันนิดหน่อย ก่อนที่ป๊อปปี้จะไปส่งแตงกวาที่บ้าน

"ขอบคุณนะคะพี่ป๊อปที่มาส่งแตง รวมถึงอาหารมื้อนี้ด้วย" แตงกวาเอ่ยขอบคุณ พร้อมกับป๊อปปี้ที่จะลงจากรถเพื่อไปถือของช่วย

"ไม่เป็นไรครับ งั้นพี่กลับก่อนนะ" พร้อมกับยื่นถุงของต่างๆให้แตง

"ค่ะ งั้นก็ขับรถดีๆนะคะ" ป๊อปปี้ไม่พูดอะไร ได้แต่ส่งยิ้มให้พร้อมกับยีหัวสาวน้อย ก่อนจะขึ้นรถกลับบ้านไป ตลอดระยะทางกลับบ้านเขายังคงคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ ทำไมเค้าต้องคิดถึงเธอคนนั้นอยู่เสมอ ทำไมยังลืมไม่ได้สักที คำถามมากมายที่มีอยู่ในใจตอนนี้ ทำไมต้องเก็บไปคิดไปฝัน.....

 งื้อออออว  ฟิคเรื่องแรกของไรท์เตอร์ ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขอโทษด้วยนะคะ ติชมได้นะคะ ฝากด้วยค่าาา^^