Under my skin

 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงพี่จะไปไหนก็ได้นะคะ ไม่ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนเฟย์หรอกเฟย์อยู่ได้”เฟย์พูดพลางมอง
เขื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆไม่ยอมไปไหนหลังจากทั้งคู่ออกมาจากลิฟท์ได้
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่อ่ะ เดี๋นวคนแถวนี้ร้องไห้ขี้มูกโป่งอีกจะไม่มีคนปลอบ”เขื่อนพูดลอยๆพลางยักคิ้วกวนๆให้เฟย์
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถือเป็นวิธีเอาใจสาวๆตามแบบฉบับเสือผู้หญิงอย่างพี่รึเปล่าคะ”เฟย์หน้างอเล็กน้อยแล้วชะงักเมื่อ
เห็นเขื่อนเอาเสื้อสูทตัวเองมาคลุมให้เฟย์ก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“พูดตรงๆเปิดอกเลยมันก็ใช่นะ พี่ทำเพื่อให้สาวๆเค้าชอบพี่ แต่สำหรับเรา เรากำลังอยู่ในสภาพ
จิตใจแบบนี้ พี่ก็ต้องดูแลสิ เห้อแล้วแบบนี้จะไปเป็นอาสาสมัครเมืองนอกได้เรอะ”เขื่อนพูดตามตรง
แล้วมองเฟย์นิ่ง
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องของเฟย์เหอะน่าพี่อย่ามายุ่ง เฟย์ไปแล้ว”เฟย์หน้างอก่อนที่จะรีบลุกขึ้นแล้วเดินหนีเขื่นไป
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย เดี๋ยวดินั่นเสื้อพี่”เขื่อนเหวอจะร้องเรียกให้เฟย์คืนเสื้อก่อนจะเปลี่ยนใจแล้วยิ้มไม่ทวงเสื้อจาก
เฟย์อีก
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นไงจ้ะลูกๆ เห็นมั้ย สุดท้ายยังไงพวกเราก็เข้ากันได้”แม่ของฟางพูดขึ้นเมื่อป๊อปปี้และฟางมา
ทานข้าวด้วยที่บ้านของฟางในวันนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมบอกแล้วไงครับว่าผมจะดูแลน้องอย่างดี แม้ว่าน้องจะก่อเรื่งวุ่นวายแล้วแสบกับผมมากแค่ไหน
โอ๊ยๆ”ป๊อปปี้ยิ้มกับแม่ของฟางก่อนที่จะพูดไม่วายโดยฟางทุบตามตัวทันทีที่ได้ยิน
 
 
 
 
 
 
 
 
“หนอย ที่ทำเป็นดีออกสื่อแบบนี้เพราะสร้างภาพสินะ กล้ามากนะที่แฉขั้นให้แม่ฟังน่ะนี่แน่ะๆ”ฟาง
หน้างอก่อนที่จะทุบชายหนุ่มไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
 
“พอๆลูกสาวแม่ นี่เราแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาไปแล้วนะใจเย็นๆสิลูกมาทานข้าวกันต่อดีกว่า เดี๋ยวพรุ่ง
นี้พวกเรา2คนต้องไปบ้านสวนของคุณยายอีกนะ คุณยายท่านสั่งมา”แม่ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แต่ว่ามะรืนนี้ผมมีนัดที่อยุธยาสิครับ กลัวว่าจะไปไม่ได้”ป๊อปปี้รีบบอกแม่ฟางเมื่อคิดถึงนัดของ
แฟนสาว
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายคงจะคิดถึงแฟนพิมของนายมากสินะ ถึงกล้าปฎิเสธนัดของยายชั้นน่ะ”ฟางได้ยินก็หูผึ่งก่อน
ที่จะรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะจ้ะ หึงพี่หรอ โอ๊ยๆ”ป๊อปปี้ส่ายหน้าแล้วขำกับท่าทางของฟางพร้อมกับแซวก่อนที่จะถูก
ทุบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ครืดๆ
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ที่ละจากฟางไปสนใจมือถือก็หน้าถอดสีกับสิ่งที่จินนี่ส่งมา
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ พอดีว่าผมติดธุระด่วนนะครับผมขอตัวก่อนนะครับ”ป๊อปปี้รีบลุกขึ้นออกไปจากบ้านฟางทั้งที่ยัง
ทานข้าวไม่เสร็จดีทันที
 
 
 
 
 
 
 
“หนอย แอบมีกิ๊กชัวร์แม่คะเดี๋ยวฟางมานะคะ”ฟางที่หันขวับมองป๊อปปี้ที่รีบออกไปก่อนที่จะรีบวิ่ง
ออกไปตามป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ลูกสาวแม่อยู่กันแปปๆสงสัยจะขี้หึงเหมือนแม่นะเนี่ย”แม่ของฟางมองแล้วอดยิ้มไม่ได้กับ
ท่าทางที่หวงป๊อปปี้ก็อดขำและคิดถึงตัวเองไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ความจริงจินนี่ไม่น่าจะบอกป๊อปเลยพิมไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆ”พิมพูดเมื่อออกมาจากห้อง
ตรวจหลังจากที่ลื่นล้มคะมำจนเลือดออกที่ขาจนต้องถูกส่งโรงพยาบาลจินนี่ก็รีบส่งข้อความหาป๊อปปี้
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็ถ้าไม่บอกป๊อปปี้แล้วจะบอกใครล่ะแฟนกันก็ต้องดูแลกันสิ จริงมั้ยป๊อป”จินนี่พูดแล้วยิ้มให้
เพื่อนชายที่เข้ามาดูแลพิมทันทีที่รู้เรื่องนั่นเท่ากับรู้ว่าป๊อปปี้ไม่ได้รักฟางอย่างที่เธอสงสัย
 
 
 
 
 
 
“อ๋อที่แท้ก็แอบมาสวีทหวานกับแฟนตัวเองทั้งๆที่กินข้าวอยู่กับแม่ชั้นเนี่ยนะ”ฟางที่แอบตามป๊อปปี้
มาถึงโรงพยาบาลก็เดินเข้ามาว่าทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็แฟนกันมาหากันแล้วมันผิดตรงไหนล่ะ หรือว่าเบี้ยนอย่างเธออยากจะเปลี่ยนใจชอบผู้ชาย
แล้วชอบแฟนชาวบ้านแบบนี้น่าไม่อาย ดูตัวเองซะบ้างนะว่าผู้หญิงที่เหมาะสมกับป๊อปปี้ที่สุดคือพิม
ไม่ใช่ปลอมอย่างเธอ”จินนี่หมั่นไส้กับท่าทางตามติดป๊อปปี้ของฟางก็รีบพูดเตือนฟางทำให้ฟาง
สะอึกคิดตามคำพูดของจินนี่ จริงสิ แล้วที่เธอเป็นอยู่คืออะไร ฟางนิ่งสักพักก่อนที่จะรีบวิ่งออกปาก
ตรงนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง พิมอยู่กับจินนี่ก่อนนะ เห้ยพิม”ป๊อปปี้ตกใจจะตามฟางไปก่อนที่จะฝากพิมให้กับจินนี่แล้วต้อง
ตกใจเมื่อพิมหน้ามืดเป็นลม ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบอุ้มพิมไปให้หมอตรวจทันที
 
 
 
 
 
 
“โห มีเมียแล้วแท้ๆกลับมายุ่งวุ่นวายกับคนอื่น งานนี้ข่าวฉาวหย่ากันไวชัวร์”พ้อยท์ที่บังเอิญมาโรง
พยาบาลแล้วเห็นป๊อปปี้ห่วงใยดูแลพิมเข้าก็รีบถ่ายรูปก่อนที่จะรีบแชร์ลงอินเตอร์เน็ตหมายให้แฟน
สาวเลิกกับป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยรับโทรศัพท์เลยนะ”ทางด้านแก้วที่ไม่ได้เจอหน้าโทโมะหลายวันจนกลายเป็น
อาทิตย์หลังจากที่แยกกับชายหนุ่มที่คอนโดก็แปลกใจเพราะโทรไปโทโมะก็ไม่รับสายและไม่เคย
ส่งข่าวมาหาเธออีกเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันนี่ใจร้อนรุ่มแบบนี้เพราะกำลังตามหาแฟนตัวเองไม่เจอหรอคะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาหาแก้วที่
วินมอเตอร์ไซค์พลางมองไปรอบๆวินอยางสมเพชในตัวแก้วก็ยิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอที่เจอที่งานแต่งเพื่อนป๊อปปี้นิ เธอมีธุระอะไรกับชั้นรึเปล่า”แก้วรีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ชั้นล่ะสมเพชเธอจริงๆ โดนหลอกไม่รู้ตัว งี้ล่ะนะ สาวจนๆมีผู้ชายหน้าตาดีมาหลอกอย่างพี่โท
โมะก็เชื่อสนิท น่าสงสารจัง”ป๊อปปี้หญิงยิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอจะพูดอะไรกับชั้นก็รีบพูดมาสิ ไม่ต้องลีลา”แก้วโมโหกับการเล่นตัวของป๊อปปี้หญิงก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึเอาเป็นว่าอยากรู้ก็ไปหาแฟนตัวเองที่คอนโดเย็นนี้สิ เอ๊ะ คงไปยากหนอยนะเพราะไม่มีคีย์การ์ด
สำรอง”ป๊อปปี้หญิงหัวเราะอย่างสะใจที่มาป่วนแก้วให้แก้วว้าวุ่นใจพร้อมกับโชว์คีย์การ์ดคอนโดโท
โมะออกมาแล้วเดินขึ้นรถไป ทิ้งให้แก้วยืนสงสัยและแคลงใจกับสิ่งที่ป๊อปปี้หญิงพูดพร้อมกับคีย์
การ์ดของตอนโดโทโมะที่เห็นเมื่อกี้นี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ทำไมนอนไม่หลับแบบนี้เนี่ย”ทางด้านฟางที่หนีป๊อปปี้มานอนที่บ้านสวนยายตัวเองในสุด
สัปดาห์ก็พลิกไปมานอนไม่หลับเมื่อคิดถึงเรื่องที่จินนี่พูดแทงใจตัวเอง แกรกๆ ก่อนที่ฟางจะคิด
อะไรต่อ เสียงเหมือนคนเปิดประตูห้องเข้ามาในห้องนอนฟางทำให้ฟางชะงักก่อนที่จะทำทีนอนนิ่ง
ว่าตัวเองหลับแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรเนี่ย ปกติเห็นหลับดึกวันนี้หลับไวแฮะ”ป๊อปปี้ที่ขับรถมาถึงบ้านสวนยายของฟางก็พูดขึ้นพลาง
ส่ายหน้าก่อนที่จะล้มตัวนอนข้างๆ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ไปหาแฟนนายแล้วรึไง”ฟางหันขวับมาถามป๊อปปี้ที่ล้มตัวนอน
 
 
 
 
 
 
 
“ไปแล้ว กลับมาแล้วก็มาหาเมียตัวเองบ้างสิ/ใครเมียนายตาบ้า”ป๊อปปี้พูดก่อนที่ฟางรีบเถียงชาย
หนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๋ๆ ไม่งอแงนะ นี่นอนไม่หลับเพราะไม่มีพี่อยู่ข้างๆล่ะสิ งั้นมาให้พี่กอดปลอบใจเมียจ๋าของพี่กอด
ปลอบเนาะๆ โอ้ย”ป๊อปปี้ยังแซวไม่เลิกก่อนที่จะพยายามจะกอดฟางแต่ฟางกลับกระแทกศอกใส่
ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ตลก ไหนนายบอกนายจะไปดูแลแฟนของนายพ่อแฟนนายที่อยุธยาไงแล้วไม่ว่างมาหาชั้น มา
งานเลี้ยงวันพรุ่งนี้จะมาทำไมไม่ทราบ ไปไหนก็ไป อ้อชั้นไม่ได้งอแงนะ”ฟางรีบพูดใส่ป๊อปปี้และ
พยายามลุกหนีแต่ป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่จะกอดฟางแล้วหอมฟางเข้าไปหอม
 
 
 
 
 
 
 
 
“อี๋ ปล่อยชั้นนะคนบ้า ไม่ต้องมาใกล้/เอ้า ทีตอนนี้ล่ะมาหวงเนื้อหวงตัว ทีคืนเข้าหอของเรานี่ช่าง
ร้อนแรงจนพี่เนี่ยหมดแรงเลยนะฟาง”ฟางติ้นขลุกขลักไปมาทำให้ป๊อปปี้ดันฟางลงไปนอนก่อนที่จะ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องพูดถึงคืนนั้นย่ะ นายนั่นล่ะที่มาทำให้ชั้นเคลิ้ม ชั้นบอกเลยนะว่าถ้ามันมีครั้งที่2-3อีกชั้น
ไม่มีวันเคลิ้มไปกับนาย อื้ออ”ฟางรีบว่าป๊อปปี้อย่างรวดเร็วก่อนที่จะถูกชายหนุ่มบดจูบอย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นเรามาดูกันว่าฟางจะเคลิ้มรึไม่เคลิ้มไปกับลีลาของพี่อีกรึเปล่า”ป๊อปปี้ยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนที่จะก้มลง
ซุกไซร้ไปตามตัวของฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยนะคนบ้า อย่าทำแบบนี้มันจั้กจี้”ฟางเริ่มดิ้นกับป๊อปปี้ช้าลงก่อนที่จะเคลิบเลคิ้มไปกับสิ่งที่ชาย
หนุ่มมอบให้เธอทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เราเป็นแฟนกันเราก็ต้องเชื่อในแฟนสิ”แก้วลังเลอยู่หน้าคอนโดของโทโมะอยู่พักใหญ่หลังจากที่
เธอของให้ รปภ.ด้านล่างขึ้นมาส่งเธอพร้อมกับขอคีย์การ์ดสำรอง แต่แล้วภาพของป๊อปปี้หญิงก็ผุด
เข้ามาในหัวทำให้ความสงสัยที่มีมากกว่าเชื่อใจทำให้แก้วตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในห้องทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะซื้ออะไรไปให้ป๊าของพี่โทโมะดีคะ ป๊อปปี้ว่าน่าจะเอาเนคไทแบรนด์โปรดของท่าน
นะคะ”เสียงหวานใสของป๊อปปี้หญิงพูดออดอ้อนโทโมะทำให้แก้วที่เดินเข้ามาในห้องชะงักแล้วเดิน
ไปที่ห้องนอนต้องตกใจเมื่อเห็นโทโมะและป๊อปปี้หญิงในชุดคลุมอาบน้ำนอนกอดก่ายกันบนเตียง
ด้วยท่าทางสนิทสนม ทั้งๆทีโทโมะเคยบอกว่าเป็นแค่หมอกับพยาบาลในโรงพยาบาลเท่านั้นล่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้นี่รู้ใจป๊าของพี่ดีจังเลยนะครับแบบนี้ต้องให้รางวัล/นี่น่ะหรอ ที่หายไปไม่ยอมรับโทรศัพท์
แก้ว เป็นเพราะแบบนี้เองน่ะหรอ”ก่อนที่โทโมะจะบรรเลงเพลงรักต่อกับป๊อปปี้แก้วที่ทนไม่ไหวเดิน
พรวดเข้ามาในห้องแล้วว่าพร้อมกับมองแฟนหนุ่มด้วยความผิดหวัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้ายแย่จังจับได้ซะละ/แกนังหน้าด้าน”ป๊อปปี้หญิงยิ้มเยาะสะใจก่อนที่แก้วจะพุ่งพรวดเข้ามากระชา
กป๊อปปี้หญิงหมายจะตบ
 
 
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
 
แต่โทโมะที่ไวกว่ากลับผลักแก้วล้มแล้วดึงป๊อปปี้หญิงไปกอด
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมถึงทำแบบนี้เราเป็นแฟนกันไม่ใช่รึไงแล้วโทโมะกลับมานอนกับคนอื่นได้ไง”แก้วพูดเสียง
สั่นและอึ้งกับสิ่งที่โทโมะทำ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลิกบ้าได้แล้ว คิดหรอว่ามาโวยวายตบตีแล้วชั้นจะมองเธอดีขึ้น สุดท้ายเธอมันก็เหมือนกับผู้หญิง
คนที่ผ่านๆมาชั้น ง่ายและโง่กับคำพูดหวานๆชั้นจะบอกให้เอาบุญนะว่าผู้หญิงใจง่ายอย่างเธอ กินแค่
ครั้งเดียวมันก็เกินพอแล้ว ไอ้ที่บอกว่ารอตั้งแต่ตอนเรียนน่ะรอจริงๆนะ แต่เป็นรอแก้แค้นไงล่ะ”โท
โมะพูดความจริงที่ร้ายกาจออกมาให้แก้วฟัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นเรื่องนี้ป๊าว่าเราคงต้องคุยกันยาวแล้วล่ะโทโมะ”ก่อนที่แก้วจะทนไม่ไหวง้างมือขึ้นตบโทโมะ
เสียงเด็ดขาดของพ่อโทโมะที่เข้ามาได้ยินก็พูดขึ้นท่ามกลางความตกใจของทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้เรื่องนี้ก็แสนจะโลเล ตัดใครไม่ได้สักคน นางเอกก็ไม่รู้ใจตัวเองอีก
 
 
 
แล้วถ้าใครคิดจะสงสารแก้วเรื่องนี้อีกเรื่องบอกเลย แก้วเค้าสายสตรองนะ55555