Under my skin

10.0

เขียนโดย Chapond

วันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 01.21 น.

  44 ตอน
  279 วิจารณ์
  74.35K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 22.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

39) 39 เพราะรักเธอถึงเป็นแบบนี้2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อว่ารับสายเพื่อนเราหน่อยแล้วกันลูก จะได้ไม่เป็นที่ต้องสงสัย”พ่อของพิมพูดก่อนที่จะเอาปืนจ่อ
ทั่วฟางเชิงสั่งให้เงียบเสียง
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลจินนี่ ว่ายังไงโทรมามีอะไรหรอ อ๋อ พิมอยู่กับพ่อน่ะ พอดีว่าพ่อของพิมป่วยมารักษาตัวที่
กรุงเทพเลยไม่ได้ไปวัดแล้ว ขอโทษด้วยนะที่เข้ามาในกรุงเทพแล้วไม่ได้บอกกันก่อน อะไรนะจะ
ให้ออกไปหาหรอ อือ ได้สิ แต่ขอเป็นพรุ่งนี้ได้มั้ย มันค่ำแล้ว จ้าๆ”พิมปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติก่อน
ที่จะพูดคุยกับจินนี่ก่อนที่จะวางสายแล้วหันไปเอาเรื่องฟางต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ พี่พิมคะ ป๊อปปี้ว่าเราเล่นงานแม่นี้มามากแล้ว พี่ไปสืบดูกันมั้ยคะว่านังเฟย์มันตายแล้วรึยัง
ป๊อปปี้เฝ้ายัยนี่ให้เองก็ได้นะคะเพราะตอนนี้พี่โทโมะคงจะตามตัวป๊อปปี้ให้วุ่นแน่ๆ”ป๊อปปี้พูดขึ้นก่อน
ที่จะพยายามพูให้พิมและพ่อเบี่ยงประเด็นอื่นนอกากทำร้ายฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อว่าก็ดีเหมือนกันนะพิม ถ้านังนั่นไม่ตายแล้วฟื้นขึ้นมาบอกว่าพิมทำก็ซวยอดเป็นเมียเศรษฐีพอดี
เราไปดูสถานการณ์กันก่นถ้ารอดเราค่อยฆ่ามันปิดปากแล้วค่อยกลับมาฆ่านังนี่ต่อ”พ่อของพิมพูก่อน
ที่จะตกลงกับพิมแล้วขับรถออกไป ป๊อปปี้ถอนหายใจก่อนที่จะเดินมาลากฟางไปที่ห้องอีกห้องเพื่อ
ขังก่อนจะจับฟางมัดไว้ไม่ให้หนีไปไหน
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ ที่เธอกำลังทำอยู่มันเป็นสิ่งที่ผิดนะ กลับตัวกลับใจดีกว่า ตอนนี้มันยังทันนะ”ฟางพยายาม
พูดให้ป๊อปปี้หญิงคิดได้
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นพลาดมาแล้วเพราะความโกรธแค้นของชั้น มันแก้ไขอะไรกลับไปไม่ได้แล้วล่ะ/แก้ได้สิ ถ้าเธอ
ช่วยชั้นหนีออกไปจากที่นี่ชั้นจะช่วยเธอเอง บอกกับทุกคนว่าเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
นะ”ป๊อปปี้หญิงถอนหายใจก่อนที่จะพูดออกมาทำให้ฟางรีบสวนกลับไปทันควัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นทำร้ายยัยแก้วจนเข้าโรงพยาบาลแบบนั้น ขืนช่วยเธอเรื่องนี้ยังไงซะที่โทโมะก็เล่นงานชั้นอยู่ดี/
ชั้นช่วยเธอได้นะป๊อปปี้ ชั้นจะพูดกับโทโมะให้เข้าใจว่าเธอทำไปมันเป็นอุบัติเหตุก็ได้ ขอแค่เธอ
ช่วยชั้นให้ออกปากที่นี่ นะป๊อปปี้ ชั้นดูออกมาจริงๆแล้วเธอเป็นคนดี ไม่ได้เลวร้ายอะไร อย่าให้คว
วามชั่วมาบังตาให้เธอลืมคิดถึงเรื่องผิดชอบชั่วดีแบบนี้เลย”ป๊อปปี้หญิงคิดถึงเรื่องตัวเองที่ทำร้ายแก้ว
ก็พูดต่อ ฟางรีบพูดกลับทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาอย่างงั้นก็ได้ แต่เธอต้องสัญญากับชั้นนะว่าเธอจะช่วยชั้นจริงๆ”ป๊อปปี้หญิงพูดก่อนที่จะเปลี่ยน
ใจแก้มัดฟางแล้วช่วยพาฟางออกไปจากบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวสิ ถ้าพี่พิมกับคุณลุงออกไปแล้วทำไมรถถึงได้อยู่ตรงนี้ได้ล่ะ”ป๊อปปี้หญิงแปลกใจที่เห็นรถยัง
จอดที่เดิมไม่ไปไหน
 
 
 
 
 
 
 
“กะไว้อยู่แล้วว่าแกต้องช่วยมันออกมา อีทรยศ”พิมและพ่อเดินออกมาจากที่ซ่อนแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย ป๊อปปี้”ฟางตกใจเมื่อเห็นพิมใช้ด้ามปืนตบหน้าป๊อปปี้หญิงจนล้มคว่ำพยายามจะไปช่วยแต่ถูก
พ่อของพิมล้อคตัวเอาไว้ ก่อนที่จะถูกลากกลับมาที่ห้องขังตามเดิม
 
 
 
 
 
 
 
“อีสารเลว ทรยศกู ฆ่าทิ้งซะดีมั้ยห้ะ/อย่าลูก สาวๆสวยๆแบบนี้พ่อว่า ส่งไปขายซ่องชายแดนดีกว่า
เหมือนกับพวกหน้าด้านที่มายุ่งกับแฟนลุกคนก่อนๆไง”พิมง้างปืนหมายจะยิงป๊อปปี้หญิงทิ้งแต่พ่อ
ของพิมรีบห้ามแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แสดงว่าสาวๆที่คลับที่มาตามตอแยพี่ป๊อปช่วงก่อนหายไปนั่นเป็นฝีมือพี่งั้นหรอ/เออสิวะ อีพวก
ร่านหน้าด้านแย่งของชาวบ้านมันต้องโดนแบบนี้ แกเองไม่ต้องกลัวหรอกนะเดี๋ยวก็ได้ไปอยู่กับอี
พวกนั้นแล้ว แต่ก่อนไปขอให้กูได้เชยชมสักที2ทีเถอะ มานี่”ป๊อปปี้หญิงอึ้งไม่คิดว่าพิมจะอยู่เบื้อง
หลังการหายตัวไปของสาววัยรุ่น2คนที่เคยมาตอแยกับป๊อปปี้ปีก่อนพูดขึ้นก่อนที่จะถูกพ่อของพิมก
ระชากลากขึ้นไปตรงชั้น2ของบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ไม่นะ/อย่าแส่ ถ้าไม่ติดว่าแกท้องแกก็โดนเหมือนกัน อยู่ในนี้ล่ะ เดี๋ยวแกก็ไม่รอด
 
อยู่ดี”ฟางตกใจพยายามจะขยับตัวไปช่วยแต่พิมว่าก่อนที่จะจับฟางมัดแล้วปิดประตูห้องขังฟางไว้
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปอยู่ที่ไหนช่วยฟางด้วย”ฟางเริ่มกลัวชะตาชีวิตตัวเองก็พึมพำถึงคนรักก่อนที่จะลูกท้องของตัว
เองด้วยความกลัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หนังเหนียวจริงนะมึง”ทางด้านพิมหลังจากจัดการฟางและป๊อปปี้หญิงเสร็ก็สืบได้ว่าเฟย์ยังไม่ตาย
และพ้นขีดอันตรายแล้วถูกนำส่งไปที่โรงพยาบาลของโทโมะทำงานอยู่ก็รีบปลอมตัวเข้ามาหมายจะ
ฆ่าทิ้งเพื่อปิดปาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
 
 
แต่ก่อนที่พิมจะลงมือจัดการกับร่างบางที่หลับไม่ได้สติเสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นทำให้พิมรีบเข้าไป
ซ่อนหลังม่าน
 
 
 
 
 
 
“สงสารเฟย์จังเลยนะโทโมะต้องโดนหางเลขไปด้วยแบบนี้/ตอนนี้พวกเรากำลังหาตัวคนร้ายที่ทำ
ร้ายเฟย์มาลงโทษให้สาสมรวมถึงเธอด้วยนะแก้วถ้าเธอเป็นอะไรไปชั้นก็คง”แก้วที่เข้าในห้องของ
เฟย์พร้อมกับโทโมะพูดขึ้นเมื่อมองไปทางร่างบางของเฟย์ก่อนที่โทโมะมองร่างบางที่นั่งรถเข็นพูด
ขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นอะไรหรอ/เปล่า เห้อจะว่าไปแล้วไอ้ป๊อปนะไอ้ป๊อปพูดมาได้ว่าจะยกฟางคืนพ้อยท์ทั้งๆที่ฟาง
กำลังท้องอยู่แท้ๆ แถมลูกในท้องก็ดันเป็นลูกของมันคิดอะไรอยู่วะเนี่ย”แก้วแปลกใจคาดคั้นชาย
หนุ่มก่อนที่โทโมะอึกอักแล้วรีบเปลี่ยนประเด็นไปที่เรื่องของป๊อปปี้กับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“อาจจะเป็นเพราะว่าเค้ารู้ล่ะมั้งว่าความรักที่เค้าได้มามันเป็นสิ่งที่ผิด แล้วอาจจะรู้สึกผิดต่อคนรัก
ที่แท้จริงของตัวเองก็เป็นได้”แก้วนิ่งก่อนจะตอบชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ถึงยังไงเรื่องคนรักของทั้งคู่มันเป็นอดีตไปแล้วนะแก้วเราควรอยู่กับปัจจุบันสิ/หรอ อยู่กับปัจจุบัน
หรอ ทำเป็นพูดดีแล้วทีนายล่ะถ้าไม่ยึดแต่กับอดีตชั้นก็คงไม่ต้องเสียใจเพราะการกระทำของนาย
แบบนี้หรอก เผลอๆไปนะทั้งคู่อาจจะไปได้ดีกับคนรักของพวกเค้าก็ได้”โทโมะถอนหายใจแล้วพูด
ทำให้แก้วชักสีหน้าไม่พอใจรีบว่าก่อนที่จะเข็นรถเข็นหนีชายหนุ่มทำให้โทโมะตกใจรีบตามแก้ว
ออกไปนอกห้องเพื่อง้อแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ไปได้ดีกับคนรักของพวกเค้าก็ได้นั่นสินะ ไม่มีใครจะเข้ากันได้ไปมากกว่าตัวจริง พวกตัวปลอม
กาฝากต้องหลีกทาง ดี ที่ป๊อปอยากให้นังฟางกลับไปหาแฟนมันเพราะป๊อปยังรักพิมอยู่แน่ๆ ใช่ มัน
ต้องใช่แบบนี้แน่ๆเพราะนังฟางที่อยากจับป๊อปจนตัวสั่นขัดขวางความรักของเรา ดีล่ะชั้นจะไปจัดการ
กับแก นังฟางนังมารความสุขของชั้น”พิมที่แอบฟังแก้วและโทโมะพูดกันก็ออกมาจากที่ซ่อนแล้ว
พึมพำกับคำพูดตัวเองและคิดเข้าข้างตัวเองในสิ่งที่ได้ยินก็ไม่รอช้า รีบออกไปจากห้องทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พิม/อ้าวจินนี่มาทำอะไรที่นี่น่ะ”ขณะที่พิมกำลังหาทางออกไปนั้น จินนี่เห็นเพื่อนรักก็รีบเดินเข้าไป
ทักทายทันที
 
 
 
 
 
 
 
“พิมบอกว่าพ่อของพิมป่วย คุณลุงอยู่ไหนหรอพอดีว่าเราอยากไปเยี่ยม/เอ่อ พ่อป่วยไม่ได้สติน่ะ
พิมเลยคิดว่าไว้รอท่านฟื้นก่อนนะพิมจะพาไปเยี่ยม”จินนี่ถามพิมก่อนที่พิมจะโกหกหาคำตอบจินนี่
ชะงักเพราะเมื่อรู้เรื่องเธอแอบโทรหาพ่อของพิมและยังคุยกับพ่อของพิมอยู่เลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิแล้วตอนนี้พิมรู้รึเปล่าว่าป๊อปปี้ไปทำร้ายแก้วจนทางนี้เค้าตามตัวกันอยู่แต่ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน/
ตายจริงนี่พิมไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ยว่าป๊อปปี้ทำเรื่องแบบนี้เข้า ทำไมกันนะ ใจคอโหดเหี้ยมแบบนี้
เอ๊ะ จะเป็นไปได้รึเปล่าที่ว่าป๊อปปี้เค้าจะแค้นแล้วพาลลักพาตัวฟางไป”จินนี่เล่าต่อก่อนที่พิมจะรีบ
พูดจาใส่ร้ายป๊อปปี้หญิงทันที
 
 
 
 
 
 
“ทำไมพิมถึงรู้ล่ะว่าฟางถูกจับตัวไป/เอ่อ ก็บังเอิญว่าพิมเจอเขื่อนน่ะสิเค้าเล่าให้ฟัง”จินนี่จับสังเกต
ได้ก่อนที่พิมจะโกหกต่อทำให้จินนี่ยิ่งเสียใจที่เห็นความร้ายกาจของพิมเพราะเป็นไปไม่ได้ที่พิมจะ
เจอเขื่อน เพราะเขื่อนกับเธอพึ่งแยกกันมาแท้ๆ
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วไม่ไปหาป๊อปปี้หรอ ตอนนี้ป๊อปปี้กำลังเครียดมากเลยนะที่ฟางหายตัวไป”จินนี่ทำทีเปลี่ยนเรื่อง
คุย
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ ป๊อปปี้ เดี๋ยวพิมจะไปหาป๊อปปี้เดี๋ยวนี้ล่ะ”พิมยิ้มออกมาเมื่อทุกอย่างเข้าทางตัวเองก็รีบไปหา
ป๊อปปี้ทันทีโดยที่จินนี่มองเพื่อนสาวเศร้าๆแล้วกดโทรศัพท์โทรออกหากวินทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ โธ่”ฟางลืมตาตื่นมาเพราะได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา ร่างที่สะบักสะบอมของป๊อปปี้หญิงเดิน
เข้ามาข้างในห้อง ฟางรีบประคองร่างบางมานั่งข้างๆป๊อปปี้หญิงมองไปที่พ่อของพิมอย่างเคียดแค้น
เมื่อประตูปิดลงไป ป๊อปปี้หญิงยิ้มออกมาแล้วหยิบมือถือที่ขโมยมาจากพ่อพิมได้ก็รีบโทรออกหา
ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลครับพ่อ มีอะไรรึเปล่าครับ”ป๊อปปี้ที่กลับมากโรงพักแล้วมาที่บ้านตัวเองหลังจากอนุญาตให้
คนใช้ในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆพี่ป๊อป ช่วยฟางด้วย”เมื่อฟางได้ยินเสียงป๊อปปี้เธอก็ปล่อยน้ำตาโฮออกมาทางฝ่ายป๊อปปี้ก็
อึ้งเมื่อได้ยินเสียงภรรยาสาว
 
 
 
 
 
 
“ฟาง อยู่ที่ไหนกันฟางบอกพี่มาเดี๋ยวพี่จะไปรับเดี๋ยวนี้ล่ะ/ฟางเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ฮึก ฮือๆพี่ป๊อป
ต้องมาช่วยฟางนะพี่ มาช่วยฟางจากคุณพิม”ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบถามฟางต่อก่อนที่ฟางจะตอบซึ่งเป็น
จังหวะเดียวกับพิมเดินเข้ามาหาป๊อปปี้ในบ้าน
 
 
 
 
 
“พิม”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อเห็นคนที่ภรรยาของเขาพึ่งบอกมาว่าได้ลักพาตัวฟางไปมาหยุดอยู่ตรงหน้าก็อึ้ง
 
 
 
 
 
 
“โธ่ ป๊อปเป็นอะไรคะทำไมหน้าซีดเชียว นี่คงเครียดมากสินะคะ อย่าเครียดเลยนะคะพิมอยู่นี่
แล้ว”พิมยิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปหาแต่ชายหนุ่มรีบถอยห่างเล็กน้อยทำให้พิมชะงัก เช่นเดียว
กับฟางที่อึ้งเมื่อฟังจากโทรศัพท์เมื่อได้ยินว่าตอนนี้ป๊อปปี้กำลังอยู่กับพิม!
 
 
 
 
 
 
“ทะ ทำไมพิมถึงมาอยู่ที่นี่ได้”ป๊อปปี้ตั้งสติก่อนที่จะปรับน้ำเสียงเป็นปกติ
 
 
 
 
 
 
“พิมเป็นห่วงป๊อปน่ะค่ะได้ข่าวว่าป๊อปเครียดเรื่องที่ฟางหายไปเลยอยากจะมาดูแลในฐานะเพื่อน
เก่า”พิมทำทีเป็นเศร้าแล้วพูดต่อ
 
 
 
 
 
 
“เราไม่ใช่เพื่อนเก่าสักหน่อย พิมเป็นเมียป๊อปนะอย่าพูดแบบนี้สิ/ป๊อป”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้พิมอึ้งใจ
เต้นรัวเช่นเดียวกับฟางที่ถือสายได้ยิน
 
 
 
 
 
 
“ผู้หญิงน่ารำคาญแบบนั้นหายไปก็ดีแล้วล่ะ ป๊อปก็เบื่อที่จะรับผิดชอบแล้วเหมืนกัน ดีซะอีกที่จะได้
ไม่ต้องทนเล่นละครอีกต่อไปและเรากะได้แต่งงานกันอยู่ด้วยกันอย่างที่เราตั้งใจไว้ตอนแรก
ไง”ป๊อปปี้พูดต่อทำให้ฟางที่ถือสายฟังอยู่นั้นช้อคสุดขีดกับสิ่งที่ได้ยิน
 
 
 
 
 
 
ตายล่ะทำไมพูดแบบนั้นน้อ รึว่าเรื่องจะหักมุม คนร้ายสุดคือป๊อปปี้ 5555555
 
 
 

 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา