Welcome to dark side

9.8

เขียนโดย Chapond

วันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 02.04 น.

  40 ตอน
  274 วิจารณ์
  59.67K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน พ.ศ. 2559 12.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

13) 13 Bad guy look like wild animal

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม โอ๊ะ ที่นี่มันที่ไหนกัน”เฟย์ที่พลิกตัวไปมาแล้วต้องร้องเมื่อร่างบางกลิ้งตกเปลที่นอนอยู่ลงมา

กับพื้นก่อนที่หญิงสาวจะรีขยี้ตาตื่นแล้วมองไปรอบๆสำรวจถึงสภาพห้องที่เธอไม่คุ้นชินเอาซะเลย

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”เฟย์ที่เห็นประตูห้องนอนเปิดอยู่ก็รีวิ่งหมายจะออกจากห้องก็ต้องร้องเมื่อจู่ๆเฟย์ก็ล้มลงไปเมื่อ

สัมผัสได้ถึงบางอย่างที่คล้องข้อเท้าเธอไว้ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่ามีโซ่ล่ามขนาดยาวพอสมควรล่าม

ข้อเท้าของเธออยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“55555ตลกชะมัด ยัยLCต้องมากลายเป็นนักโทษทำความผิดนอนอยู่ในห้องใต้หลังคาแถมถูก

ล่ามแบบนี้อีก”เขื่อน แครอลและปลื้มหัวเราะเยาะเฟย์ขณะที่แครอลเป็นคนพูดและปลื้มเป็นคนถ่าย

ภาพเฟย์ไว้หลายภาพ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นไปทำผิดอะไรเมื่อไหร่ไม่ทราบ ปล่อยชั้นนะ”เฟย์เริ่มโวยวายไม่อใจใส่พวกเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เงียบ หุปปากซะ เธอน่ะทำผิดแล้วไม่รู้ตัวรึไงห้ะ เธอน่ะแหกกฎออกมานอกหอนอนยามวิกาลแท้ๆ

ยังจะมีหน้ามาโวยวายอีกนะ/แล้วพวกนายมีสิทธิอะไรไม่ทราบถึงมากักขังโหน่งเหนี่ยวชั้นแบบนี้

ปล่อยชั้นชั้นจะกลับหอ”เขื่อนตะคอกใส่เฟย์และผลักร่างบางล้มลงไปกับพื้นก่อนที่เฟย์จะรีบสวน

กลับมาเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ในเมื่อมีคนผิดทำผิดพวกเราก็ต้องลงโทษไม่เห็นจะแปลก”ปลื้มที่ยืนดูรูปที่ถ่ายเฟย์พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แต่พวกนายไม่มีสิทธิมาลงโทษชั้น พวกนายไม่ใช่แก้วหรือป๊อปปี้นะที่มีสิทธิลงโทษชั้นน่ะ”เฟย์

ย้อนกลับบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“มีสิทธิสิ ชั้นมีสิทธิที่จะลงโทษใครก็ได้เมื่อคนนั้นมาอยู่ในห้องนอนชั้นนั่นเท่ากับว่าเป็นสมบัติของ

ชั้นที่ชั้นจะทำอะไรก็ได้”เขื่อนยิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

 

 

“นายพาชั้นมาเองต่างหากล่ะ หน้าด้าน/หุบปากเลยยัยแปดหลอด อยากถูกชั้นกระซวกคอหอยรึไง

ห้ะ”เฟย์ไม่ยอมแพ้รีบเถียงเขื่อนอีกครั้งทำให้เขื่อนโมโหหนักกว่าเดิม รีบง้างจะเอาเรื่องเฟย์ทำให้

แครอลและปลื้มรีบห้ามเขื่อนไว้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เขื่อนไปกันเถอะนี่ก็สายมากแล้วนะ เรียนกัน วันนี้มิควิชย่อยนี่ ส่วนยัยนี่ขังไว้บนนี้ล่ะเดี๋ยวเลิกแล้ว

ค่อยมาแกล้ง”แครอลพูดก่อนที่จะดึงเขื่อนและปลื้มออกไปจากห้องแล้วล้อคประตูไม่ให้เฟย์ออกมา

ข้างนอกได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้พวกบ้า กล้าดียังไงมาขังชั้นแบบนี้ ปล่อยชั้นนะ’เฟย์รีบวิ่งไปทุบประตูรัวๆหลายครั้งเพื่อให้พวก

แครอลเปิดก่อนที่จะทรุดลงด้วยความเหนื่อยอ่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย”แก้วที่เริ่มรู้สึกตัวเริ่มพลิกตัวมานอนตะแคงก็ต้องร้องเมื่อร่างกายของแก้วสัมผัสถึงความเจ็บที่

แขนตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟื้นแล้วหรอแม่ดื่มน้ำแล้วก็ยาบรรเทาปวดสิ”แพทเดินเข้ามาในห้องแล้วยื่นยาและน้ำให้แก้วทาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมชั้นถึงมาอยู่กับเธอได้แพท นี่มันเรื่องอะไรกันแน่”แก้วที่ทานยาเสร็จก็รีบถามแพท

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เรื่องมันยาวน่ะ มันเป็นความผิดพลาดของไอ้ซื่อบื้อคนหนึ่งเท่านั้นน่ะ”แพทหัวเราะแก้เก้อก่อน

จะตอบออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าชั้นซื่อบื้อ ชั้นเปล่านะ/โทโมะ นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะ”โทโมะที่แอบฟังข้างนอกก็เดินเข้ามา

โวยวายทันทีทำให้แก้วอึ้งก่อนจะรีบถามชายหนุ่มที่โผล่าพรวดพราดเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เรื่องนี้เราอธิบายได้นะแก้ว คือเมื่อ คืนที่แก้วได้รับบาดเจ็บเป็นเพราะว่าเราเองล่ะที่ยิงแก้ว”โท

โมะนิ่งก่อนจะสารภาพออกมา

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

เมื่อแก้วได้ยินว่าใครทำร้ายตัวเองก็ตบหน้าโทโมะอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เธอไปตบโทโมะได้ไงยัยซื่อบื้อ นี่เค้าช่สนเธอนะ”แพทตกใจก็รีบโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ตบให้รู้ไงว่าสิ่งที่ทำมันผิด นายก็รู้ไม่ใช่รึไง ถ้าในDSของเราไม่มีเหตึการณ์ร้ายแรงอะไรก็ไม่ควร

จะใช้ธนูยิงแบบนั้น นี่นายะฆ่าชั้นรึไงโทโมะ”แก้วโวยวายบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“เราไม่เคยคิดจะทร้ายแก้วนะเราจะทำร้ายคนที่เรารักทำไมกันล่ะ”โทโมะโพล่งออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เบื่อจังปัญหาชีวิตคู่ ไปข้างนอกดีกว่า”แพทแอบยิ้มเมื่อได้ยินโทโมะบอกรักแก้วก่อนที่จะรีบ

หนีออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าพูดคำๆนี้อีกได้มั้ยโทโมะ นายก็รู้ว่าเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้”แก้วถอนหายใจออกมาแล้ว

พูดเตือนโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“รู้ว่าทั้ง2มันเป็นไปไม่ได้แต่ขอแค่โทโมะได้รักแก้วมันไม่ได้เลยรึไง”โทโมะขอร้อง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวันนั้นหรอกโทโมะตัดจากเราซะเถอะแล้วเลิกยุ่งกับเราสักที”แก้วสบตากับแววตาของชายหนุ่ม

ก่อนจะรีบตวาดทำให้โทโมะชะงักก่อนดวงตาจะเศร้าลง

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าแก้วต้องการเราก็คงต้องยอม แล้ววันนี้ยังไม่หายดีไม่ต้องออกไปเรียนหรอกเดี๋ยวเราบอกพวก

อาจารย์ในคลาสให้”โทโมะพูดก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องโดยไม่หันมองแก้วกลับมาอีกเลย

ทำให้แวบหนึ่งแก้วรู้สึกสงสารโทโมะแต่ต้องทำใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะ เอาไปชั้นเอามาจากตำราศาสตร์มืดโบราณของเจ้าคุณปู่ เอาไว้อ่านเล่นๆแล้วก็มีวิธีที่นายอยาก

จะทำด้วย เอาไปอ่านดีๆนะเพราะวิธีนี้มันอันตรายและมีผลข้างเคียงน่ากลัวมาก ถ้าจะทำก็มาหาชั้น

ที่คืนFull moonแล้วกัน”เมื่อโทโมะเดินออกมานอกห้องแล้วพบกับแพทที่ยืนรอเขาอยู่ก่อนะยื่น

ม้วนกระดาษเก่าๆที่มีเชือกผูกม้วนหนึ่งให้โทโมะแล้วพูดก่อนะเดินไป โทโมะมองม้วนกระดาษ

ตำหรับปรุงยาเก่าแก่ของปู่ของแพทแล้วนิ่งเงียบครุ่นคิดอยู่ในใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาเรียนไหวแน่นะฟางพี่ว่าเราน่ะพักหน่อยเถอะ แผลยังมีรอยเลือดสีแดงซึมออกมาเลย”โฟร์พูด

เมื่อเดินมากับฟางเพื่อจะไปเรียนในสาขาตัวเองแล้วมองแผลที่คางของฟางด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่โฟร์ฟางน่ะแข็งแรงจะตาย อ้อแล้วนี่เฟย์กับแก้วไปไหนหรอคะ”ฟางตอบก่อนที่

จะหาเรื่องเปลี่ยนเรื่องคุย

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วเค้าป่วยน่ะจ้ะ ส่วยเฟย์ สงสัยมีธุระด่วนมั้งจ้ะเห็นตอนเข้ารีบร้อนกลับบ้าน”โฟร์ที่นึกถึงแก้วที่ยัง

เจ็บตัวและเฟย์ที่หายไปก็รีบโกหกเพื่อให้ฟางสบายใจโดยที่ฟางได้ยินเช่นนั้นก็นิ่วหน้าสงสัย เฟย์

กลับบ้านงั้นหรอ ไหนทีเจเคยบอกว่าที่นี่คนในห้ามออกคนนอกห้ามเข้านี่นา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ไปเรียนเถอะเดี๋ยวพี่ต้องมีเรียนที่ชั้น3ไปล่ะ”โฟร์รีบพูดก่อนที่จะเดินหนีไป

 

 

 

 

 

 

 

“นิ่วหน้าคิ้วขมวดแบบนี้ทำไม เดี๋ยวไม่สวยเอานะ”พาร์ทเดินมาหาฟางก่อนที่จะทักทายฟางอย่าง

ร่าเริงตามปกติของพาร์ท

 

 

 

 

 

 

“แหม พาร์ทก็ยังร่าเริงสดใสเหมือนเดิมนะ”ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“พาร์ทว่าฟางเองก็เหมาะกับความสดใสร่าเริงมากกว่าอะไรอีกนะ”พาร์ทพูดแล้วยิ้มทำให้ฟางยิ้ม

กลับก่อนที่จะเดินไปเรียนกับพาร์ท

 

 

 

 

 

 

“โถๆ มาก็สายเพราะมัวไปสวีทหวานพลอดรักต่างสายพันธุ์อยู่นี่เองเลยมาเลท”เมื่อเข้ามาในห้อง

แลกเชอร์ของสาขาแครอลก็เปิดประเด็นแขวะพาร์ทกับฟางที่เข้าห้องช้าทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรทำไมพวกนายถึงมายุ่งกับสาขา Literatureได้ล่ะที่นี่ไม่ใช่สาขาMartial artsนะ”ฟาง

ตกใจแล้วรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“มันใช่กงการอะไรของพวกชั้นต่ำด้วยไม่ทราบที่จะต้องรู้ สงสัยจะไม่มีสมองมากพอที่จะคิดออกว่า

วันนี้สาขาบ้ากวีของพวกเธอจะต้องมาเรียนควบคู่กับพวกเรา พวกชั้นต่ำก็งี้ล่ะโง่ชะมัด”ป๊อปปี้

ตอบแทนทุกคนแล้วเดินเข้าไปหาเรื่องฟางตามเคยพร้อมกับว่าแต่ครั้งนี้ฟางกลับนิ่งไม่สวนกลับและ

มองป๊อปปี้ด้วยหางตาอย่างเย็นชาก่อนที่จะจับมือพาร์ทที่กำลังจะเอาเรื่องพวกป๊อปปี้แทนฟางแล้ว

เดินเชิดไม่สนใจป๊อปปี้ราวกับเขาไม่มีตัวตนอยู่บริเวณนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ยัยชั้นต่ำเธอกล้าดียังไงมาเมินชั้นห้ะ”ป๊อปปี้หงุดหงิดกว่าเดิมเมื่อถูกฟางไม่สนก็รีบเข้าไปหาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

“พาร์ทเราไปนั่งข้างหลังกันเถอะที่นี่มีแต่พวกไม่ปกติชอบหาเรื่องชาวบ้าน”ฟางยังคงไม่สนใจป๊อปปี้

แล้วพูดกับพาร์ทก่อนที่จะเดินหันหลังต้องชะงักเมื่อป๊อปปี้สั่งให้เขื่อน ปลื้มและแครอลที่เรียนสาขา

เดียวกันล้อมฟางและพาร์ทไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายนี่มันหมาหมู่ชะมัด”พาร์ทพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“ก็ยังดีกว่าพวกปากสว่างอย่างนายไอ้พาร์ท”ปลื้มพูดแล้วจ้องหน้าพาร์ทอย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะ นั่นมันสร้อยข้อมือถักของเฟย์นี่”ฟางที่พยายามนิ่งไม่สนใจความเอาแต่ใจและพาลของ

ป๊อปปี้ต้องชะงักเมื่อเห็นเขื่อนสวมสร้อยข้อมือถักที่เหมือนของเฟย์ เพราะฟางำได้ตอนที่อยู่ในหอ

นอนเฟย์เคยบอกว่าสร้อยข้อมือถักนี้เป็นสร้อยที่ย่าของเธอถักให้เธอในตอนเด็กทำให้เฟย์ต้องใส่

มันติดตัวไว้ตลอดแล้วเขื่อนไปเอามันมาได้ยังไงกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ของเฟย์บ้าบอกอะไรล่ะอย่ามาพูดกล่าวหากันนะ”เขื่อนตกใจแล้วรีบโวยวายใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้โกหกนะนี่ไงๆ คำว่าเฟย์อยู่ในสร้อยข้อมือถัก นายขโมยมางั้นหรอ/อย่ามากล่าวหาเพื่อน

ชั้นนะยัยชั้นต่ำ”ฟางรีบคว้าข้อมือเขื่อนมาดูแล้วโวยวายตอนนั้นเองป๊อปปี้รีบพุ่งเข้าไปขวางระหว่าง

ฟางและเขื่อนก่อนที่จะผลักฟางล้มไปกองกับพื้น

 

 

 

 

 

 

ผลั้วะ

 

 

 

 

 

 

พาร์ทที่เห็นป๊อปปี้ทำร้ายฟางก็ง้างหมัดชกก่อนที่ปลื้มจะชกพาร์ทกลับและป๊อปปี้เองก็รุมกระทืบพาร์

ทต่อโดยที่ฟางร้องห้าม

 

 

 

 

 

 

 

“หยุด ชั้นบอกให้หยุด”ฟางที่พยายามร้องแต่ไม่มีใครสนใจก็ตัดสินใจตวาดเสียงดังก่อนที่ทำอย่าง

ในห้องแลกเชอร์จะเงียบลง ฟางไม่รอช้ารีบเข้าไปประคองพาร์ทออกมาและแสดงความห่วงใยพาร์ท

เป็นอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อให้จะอยู่สูงแค่ไหนแต่ถ้าจิตใจตกต่ำทำร้ายคนอื่นเป็นว่าเล่นนายมันก็ต่ำยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานนั่น

ล่ะป๊อปปี้”ฟางหันมาพูดกับป๊อปปี้ด้วยน้ำเยงเย็นชาก่อนที่จะพาพาร์ทออกไปจากห้องโดยไม่รู้เลยว่า

ป๊อปปี้ที่ถูกฟางว่านั้นมองฟางด้วยสายตาโกรธจัดก่อนที่ดวงตของป๊อปปี้จะเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดจน

น่ากลัว

 

 

 

 

 

 

พอเค้าไ่ยุ่งโดยก็ทำตัวเป็นนักเลง ส่วนอีกคู่ก็ลากกันไปขัง จะมีดีๆก็คงมีแค่คู่ดียว

 

 

แต่บอกเลยว่าเดี๋ยวโทโมะก็ไม่ดีแล้วล่ะ เรื่องนี้คอนเซ้ปพระเอกร้ายเช่นเคยจ้า55555

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา