Welcome to dark side

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่น่าจะพูดใส่หน้าป๊อปปี้ด้วยคำนั้นเลยนะ”เมื่อพาพาร์ทมาทำแผลที่ห้องพยาบาลพาร์ทพูด

เตือนฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมกัน พวกนั้นทำกับพาร์ทรุมทำร้ายพาร์ทราวกับไม่ใช่คนนะทำไมต้องพูดเหมือนจะปกป้องคน

เลวๆแบบนั้นด้วย”ฟางรีบพูดอย่างไม่พอใจที่เห็นพารืทปกป้องป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะป๊อปปี้ไม่ใช่คน เอ่อ เราหมายถึงป๊อปปี้ไม่ใช่พวกที่อยู่ในระดับเดียวกับเราน่ะ หมอนั่นอยู่สูง

กว่าพวกเรานะ”พาร์ทรีบพูดก่อนที่จะชะงักแล้วบอกฟางเสียงอ่อยลง

 

 

 

 

 

 

 

“สูงงั้นหรอ สูงแล้วมีสิทธิ์ทำร้ายใครก็ได้ ตั้งตนเองเป็นศาลเตี้ยแบบนี้งั้นหรอ เลวที่สุด พาร์ทจะต้อง

ไปยอมคนร้ายกาจแบบนั้นทำไม คนเลวๆแบบนั้นไม่ควรที่จะให้เกียรติเลยด้วยซ้ำ ฟางไม่ยอมหรอก

นะที่เห็นต้องเห็นพาร์ทถูกทำร้ายแบบนี้”ฟางพูดทำให้พาร์ทหน้าแดงจัด

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวสักพักเราก็หายน่าฟาง เอาเป็นว่าวันนี้ถ้าฟางไม่อยากเข้าคลาสเรียนแล้วจะโดดเรียน

แล้วไปเดินเล่นข้างนอกรั้วDSก็ได้นะ”พาร์ทพูดแล้วยิ้มก่อนที่จะแนะให้ฟางออกไปเดินเล่น

ข้างDSในยามบ่ายๆที่มีคาราวานพวกยิปซีมาตั้งรกรากอยู่เป็นชุมชนเล็กๆ

 

 

 

 

 

 

 

“มาก่อนอย่าเอาสร้อยข้อมือของแนนไปใส่เล่นนะ”เสียงดุๆของซีแนนดังมาจากกระโจมยิปซีดูดวง

ทำให้ฟางหันไปมองซีแนนและมาก่อนที่เถียงกันไปมาก่อนที่จะสะดุดกับสร้อยข้อมือหินประดับสีน้ำ

ทะเลที่คล้ายกับมีคลื่นกระทบกันไปมาในหินราวกับเป็นภาพเคลื่อนไหวทำให้ฟางนิ่งมองมันด้วย

ความสนใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าชอบก็ซื้อเลยสิคะ เดี๋ยวแนนลดราคาพิเศษให้เลย”ซีแนนเห็นฟางสนใจสร้อยข้อมือตัวเองก็รีบ

พูดก่อนที่ฟางจะหยิบสร้อยมาถามราคากับซีแนน ทันทีที่ซีแนนเห็นหน้าฟาง เหมือนกับมีบางอย่าง

ที่แล่นเข้ามาในหัวซีแนนอย่างรวดเร็วจนร่างบางต้องคว้ามือฟางมาจับอย่างรวดเร็วท่ามกลางความ

ตกใจของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เธอเป็นเหมือนชั้น เธอเป็นชั้นความรักที่เป็นเส้นขนานมันจะนำพาแต่ความเสียใจ ความเจ็บปวดมา

ให้เธอและเค้า เธอต้องเลือกถ้าเธอไม่เลือกเธอจะต้องเป็นผู้ให้กำเนิดเด็กที่จะทำให้โลกนี้ต้อง

วุ่นวาย ทางที่ดีอย่าหลงรักเค้า ฆ่าเค้าซะ”ซีแนนเริ่มทำนายออกมาให้ฟางก่อนที่จะทรุดลงไปโดยมี

มาก่อนเข้ามาดูแล

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอดียัยนี่มีญาณทิพย์อ่ะเลยเปิดดูดวงไว้ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เป็นแบบนี้เอาเป็นว่าเธอชอบสร้อยข้อ

มือเส้นนี้ใช่มั้ยเอาไปเลย ชั้นให้ ถือเป็นค่าทำขวัญที่ทำให้ตกใจแล้วกัน”มาก่อนพูดก่อนที่จะยัด

สร้อยข้อมือให้กับฟาง โดยที่ฟางมองมาก่อนที่อุ้มซีแนนที่เป็นลมไปแล้วเข้ากระโจมไปด้วยความไม่

เข้าใจกับคำพูดของซีแนน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้ให้กำเนิดเด็กที่จะทำให้โลกนี้ต้องวุ่นวายงั้นหรอ เรื่องบ้าอะไรเนี่ย”ฟางพูดกับตัวเองเมื่อเดินกลับ

มาในบริเวณDSในตอนเย็นคนเดียวโดยไม่สังเกตเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โดดเรียนไม่เข้าเรียนแถมยังกล้าหักหน้าชั้นในห้องแบบนี้คิดว่าเธอเป็นใครกัน”เสียงว่าของป๊อปปี้

ตะโกนมาทำให้ฟางชะงักมองไปรอบๆแต่ไม่พบป๊อปปี้ แล้วนี่เขาอยู่ไหนกัน

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้รีบกระโดดลงมาจากต้นไม้ใหญ่ดักหน้าฟางที่กำลังเดินหนีตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนล่ะ ชั้นยังไม่ด้คิดบัญชีกับความอวดดีของเธอเลยนะ”ป๊อปปี้เดินย่างสามขุมเข้ามาหาฟาง

แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“หลีกไป ชั้นจะกลับหอนอน”ฟางพูดและพยายามไม่สบตาของป๊อปปี้แล้วเดินหนีไปอีกทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ไม่รอให้ฟางเดินหนีกระชากแขกของฟางมาปะทะอกกว้างของตัวเองอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย ปล่อยชั้นนะตาบ้า”ฟางโวยวายเมื่อถูกป๊อปปี้ล้อคตัวเธอไม่ให้ไปไหนและพยายามขัดขืนตัว

เองให้หลุดแต่ป๊อปปี้กลับยิ้มเยาะที่เห็นคนตัวเล็กอย่างฟางดิ้นไปมาก็ยิ่งกอดรัดฟางแน่นกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

 

“เอาสิ ดิ้นเลย ดิ้นไปเยอะๆ พวกLCอย่างเธอจะสู้แรงอะไรชั้นได้”ป๊อปปี้พูดอย่างร้ายกาจออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“สู้ไม่ได้งั้นหรอ นี่แน่ะ”ฟางนึกโมโหป๊อปปี้อยู่ไม่น้อยที่พูดอย่างถือตัวก็ไม่รอช้าเหยียบเท้าป๊อปปี้

อย่างแรงจนชายหนึ่งเผลอปล่อยฟาง ฟางรีบวิ่งหนีแต่ป๊อปปี้ไม่ยอมรีบคว้าฟางกลับมาอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย”ฟางร้องเสียงหลงเมื่อป๊อปปี้กระชากเธอมาอย่างแรงจนคางที่เป็นแผลของเธอปะทะเข้าที่หัว

ไหล่ป๊อปปี้อย่างแรงจนฟางนิ่งเลิกขัดขืนแล้วนิ่วหน้าทำหน้าเหยเกออกมาด้วยความเจ็บแผลที่ยังไม่

หายดีของตนเอง

 

 

 

 

 

 

 

“สมน้ำหน้าอยากจะดื้อเดินหนีชั้นทำไมล่ะ”ป๊อปปี้ตกใจที่เห็นฟางร้องก่อนที่จะพูดว่าฟางออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ก็หนีคนเลวๆไม่มีเหตุผลอย่างนายไงล่ะ นายจะเอาไงกับชั้นกันแน่เกลียดชั้นแต่มาจับชั้นไว้แบ

บนี้เนี่ยนะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“หึ อย่าคิดนะว่าชั้นมายุ่งกับเธออยู่เนี่ยเป็นว่าชั้นหลงเสน่ห์เธอ ไม่มีทางล่ะ ชั้นก็แค่จะมาสั่งสอนแม่

คนอวดดีที่กล้าหักหน้าชั้นในห้องแลกเชอร์ต่างหากล่ะ มานี่”ป๊อปปี้ว่าจบก็กระชากตัวฟางตามตัวเอง

มาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยนะ นี่นายจะพาชั้นไปไหนน่ะ”ฟางพยายามขืนตัวเองจากป๊อปปี้แต่ไม่สำเร็จเมื่อถูกป๊อปปี้ลาก

ถูกลู่ถูกังอย่างไม่ปรานี

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

แต่ก่อนที่ป๊อปปี้จะลากฟางไปได้ พาร์ทที่เห็นเหตุการณ์ก็รีบถีบป๊อปปี้ล้มก่อนที่จะดึงฟางมาข้างหลัง

 

 

 

 

 

 

 

“แกกล้ามากนะที่ทำกับชั้นแบบนี้ไอ้พาร์ทลืมแล้วหรอว่าชั้นเป็นใคร”ป๊อปปี้หันไปเอาเรื่องพาร์ท

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ลืม แต่นายก็อย่าลืมว่าฟางเป็นใคร ฟางไม่ใช่ทาสรองรับอารมณ์ของนาย ฟางเป็นนักเรียนที่นี่

เธอไม่ควรจะมาเป็นเหยื่อรองรับอารมร์บ้าๆของนาย ถ้าอยากจะทำร้ายฟางก็ทำชั้นแทนสิ”พาร์ท

ปกป้องฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ปกป้องกันดีจริงเลยนะ แบบนี้แสดงว่าที่เค้าลือกันในสาขาก็เป็นความจริงสิว่านายหลงรักแม่LCนี่

แล้ว โถๆคุณชายพาร์ทผู้สูงศักดิ์ลดตัวเกลือกกลั้วมาปกป้องแม่LCหางแถว”แครอลที่อยู่ที่ระเบียง

ชั้น2กับเพื่อนผู้หญิงในสาขาตะโกนออกมาตามด้วยเสียงหัวเราะคิกคักซุบซิบนินทาพาร์ทและฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“สงสัยงานรักข้ามสายพันธุ์แหงๆ/เงียบซะเนโกะ”เพื่อนในกลุ่มสาขาของแครอลพูดก่อนที่แครอลจะ

ดุกลับ

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ กล้าทำร้ายป๊อปปี้ของเราเพื่อปกป้องแม่นี่มีหวังนายคงอยู่DSลำบากแล้วล่ะ”ปลื้มยิ้มเยาะสะ

ใจให้กับพาร์ท

 

 

 

 

 

 

“แล้วไงถ้าอยู่ในนี้มันลำบากก็ออกมาก็ได้นิ พาร์ทเค้านิสัยใม่ได้แย่แบบนายซะหน่อย”ซีแนนเดิน

เข้ามาพูดพร้อมกับจ้องหน้าปลื้มที่ยืนอยู่บนชั้น2โดยที่มาก่อนแฟนหนุ่มตามมาดูแลติดๆด้วยความ

เป็นห่วงทำให้ปลื้มเบืนหน้าหนีภาพตรงนั้นไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใครเชิญพวกนอกรีดมาที่นี่ไม่ทราบยะ ออกจากนักเรียนที่นี่ก็ออกไปถาวรสิ”แครอลว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ออกจากนักเรียนแต่มาสมัครเป็นครูอาสาที่นี่มันผิดตรงไหน”ซีแนนพูดพร้อมกับชูใบอนุญาตเป็นครู

อาสาชั่วคราวของDSพร้อมกับมาก่อนทำให้พวกป๊อปปี้มองอย่างหงุดหงิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็แค่ครูอาสาแต่ยังไงป๊อปปี้ก็ใหญ่กว่าพวกเธอ”ปลื้มตะโกนเถียงซีแนนแต่ยังไม่ยอมมองหน้าเธอ

อีกจนแครอลที่ยืนข้างๆแอบส่ายหน้ากับท่าทางของปลื้ม

 

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าล่ะ ครูอาสาน่ะเป็นคนดูแลนักเรียนที่นี่ถึงแม้ป๊อปปี้จะมีตำแหน่งที่ใหญ่ แต่ยังไงซะก็อยู่ใน

ฐานะนักเรียนดังนั้นไม่มีสิทธิ์ต่อรองอะไรกับครู หรือว่าพวกเธอกล้ามีเรื่องกับคนสอนพวกเธอก็ได้นะ

รับรองพวกเธออาจจะต้องโดนลงโทษจากเบื้องบนให้ทำอะไรดีล่ะ ทำความสะอาดคุดใต้ดินหรือ

ดูแลแปลงผักและคอกม้าด้านหลังดีนะ”โฟร์เดินเข้ามาพูดและยืนข้างฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“หึ อย่าคิดนะว่าเธอมาอยู่ที่นี่แล้วมีคนคอยปกป้องแบบนี้แล้วจะกล้าทำอะไรเกินหน้าเกินตาแบบวัน

นี้ได้น่ะ เธอคิดผิด รู้เอาไว้ซะว่าเธอน่ะเป็นใครพวกชั้นเป็นใคร ดีในเมื่อหาพรรคพวกเข้ามาอยู่ข้าง

เธอได้ ก็เท่ากับว่าเธอพร้อมแล้วสินะที่จะตั้งตัวก่อปรกับชั้น ยัยLC”ป๊อปปี้หันขวับมามองฟางอย่าง

ไม่พอใจแล้วชี้หน้าว่า ก่อนที่เขื่อนที่เรียบวิ่งมาหาป๊อปปี้จะมายืนข้างๆตามด้วยปลื้มและแครอลที่

กระโดดลงมาจากชั้น2แล้วไม่เป็นอะไรทำให้ฟางอึ้งกับสิ่งที่เห็นมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาไม่กี่วันก็สามารถสร้างเครือข่ายหาพวกHCมาเป็นพวกได้นิ”แครอลยิ้มเยาะว่าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนแรกชั้นก็คิดนะว่าเรื่องที่พวกนายทำมันเป็นเรื่องไร้สาระงี่เง่าเหมือนกับเด็ก แต่ในเมื่อนายอย่าง

จะเริ่มเกมส์นี้ชั้นก็พร้อมที่จะเล่นด้วย ในเมื่อพวกนายไม่เห็นว่าชั้นเป็นเพื่อนชั้นก็ไม่ใช่เพื่อนพวก

นาย ที่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับนายเพื่อความอยู่รอดไม่ใช่เพื่ออำนาจบ้าบอของนาย และชั้นจะต้องจัดการ

คนผิดที่ทำร้ายเพื่อนชั้นให้ได้”ฟางพูดแล้วจ้องหน้าป๊อปปี้ลึกๆรู้สึกเจ็บปวดหัวใจแต่ต้องซ่อนความ

รู้สึกไว้ก่อนที่จะหันไปมองเขื่อนอย่างจ้องจับผิดแล้วเดินไปโดยมีพาร์ท โฟร์ ซีแนนและมาก่อนเดิน

ตามไปติดๆ

 

 

 

 

 

 

เห้อออ เกลียดเค้า ดีแต่ทำร้าย พอเค้าเมินกลับไม่พอใจ ให้ได้งี้สิพระเอกเรื่องนี้

 

 

 

เดี๋ยวติดอีกเรื่องไว้ก่อนนะ วันนี้ไรเตอร์ปวดหัวจี้ดมาก เหมือนจะเป็นหวัด จะมาอัพให้นะคะ ตอนนี้พิมสเป3คู่เสร็จแล้วล่ะ