KNB รุ่นน้องวัยใสกระชากใจเหล่ารุ่นพี่ (allkuro)

     "เฮ้อออ"เสียงถอนหายใจเบาๆจากร่างบางเป็นสิ่งบ่งบอกได้ว่าเธอเบื่อขนาดไหน
     'เมื่อไหร่จะเปิดเทอมสักทีล่ะเนี่ย ฉันล่ะเบื่อ'ระหว่างที่คร่ำครวญอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงบางอย่าง
     "นี่ ฮานามิยะ ปิดเทอมทั้งทีก็ขอพักบ้างไรบ้างเหอะน่า"ยามาซากิโอดครวญ
     "หุบปากไป ยามาซากิ น่ารำคาญ"ฮานามิยะบ่น
     "นั่นสิ พูดไปอย่างนั้นแล้วคิดว่าฮานามิยะจะลดการซ้อมให้รึไง"ฮาระพูดพร้อมเคี้ยวหมากฝรั่ง
     "...แต่ว่าซ้อมแต่rough playเลยเหรอ"ฟุรุฮาชิที่ดวงตาเหมือนปลาตายถาม
     "ฮ้าววว ช่วยไม่ได้ ทีมเราดันมีกัปตันที่ได้ฉายาว่าแบดบอยนี่นะ"เซโตะพูดแบบง่วงๆ
          "คิริซากิ...ไดอิจิ"ร่างบางพึมพำออกมา เครียดค่ะ ทีมๆนี้เป็นทีมที่เธอไม่อยากปะทะคารมด้วยที่สุด หนีดีกว่า ในขณะที่จะเปิดโหมดมิสไดเรกชั่นเพื่อหลบหนีกลุ่มคนที่กำลังเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
     "อ๊ะ นั่นเจ้าตัวเล็กของเซย์รินนี่นา"
     ...สับเกียร์5สิคะรอไร ร่างบางที่กำลังจะวิ่งหนี แต่ว่าเธอก็โดนฮาระจับได้ทัน
     "จะหนีไปไหนล่ะ มาคุยกันก่อนน่า"
.
.
.
     หลังจากที่โดนจับได้แล้วก็กลายเป็นว่าเธอต้องมานั่งอยู่ในคอฟฟี่ช็อปกับคิริซากิซะงั้น
     "แปลกนะที่ไม่หนีน่ะ"เซโตะพูด
     "...ฉันไม่ได้โง่นะคะ พวกคุณมีกันตั้ง5คน หนีได้ก็หนีไปแล้วค่ะ"ร่างบางพูด
     "แรงใช่เล่นนะเนี่ย"ฮาระพูดล้อๆ
     "หึ"
     "แต่ก็ต้องขอบคุณเธอล่ะนะที่ทำให้วันนี้ไม่ต้องซ้อมน่ะ"ยามาซากิพูด ที่ไม่ได้ซ้อมก็เพราะพวกเขาทุกคนอยากมาทำคะแนนกับคนตัวเล็กนี่แหละ
     "ไม่ต้องมาขอบคุณเลยนะคะ ฉันยังไม่ได้เคลียร์กับคุณเลยนะที่มาเรียกฉันว่าตัวเล็กน่ะ และอีกอย่างฉันก็ไม่ได้อยู่เซย์รินแล้วนะคะ"ร่างบางพองแก้มน้อยๆ
     'น่ารัก!!!'
     "หืม งั้นพอจะบอกเหตุผลหน่อยได้มั้ยว่าทำไมตอนนั้นเธอถึงเลือกอยู่ทีมเซย์ริน"ฮานามิยะถาม เพราะเธอเป็นถึงทีมปฏิวัติ ไม่น่ามีเหตุผลที่ไปอยู่ทีมแบบนั้น
     "...อืม เพราะน่าสนุกล่ะมั้งคะ ก็แหม มีทั้งราชาไร้มงกุฎ และก็มีคนที่สามารถเทียบรุ่นปาฏิหารย์ได้อีก ก็แค่เข้าเสริมความแข็งแกร่งให้นิดหน่อยน่ะค่ะ ไม่งั้นเกมก็น่าเบื่อแย่"ร่างบางพูดแบบยิ้มๆ
     'เด็กคนนี้น่ากลัวกว่าที่คิดแฮะ'ทีมคิริซากิคิด
     "...งั่ม"ร่างบางที่เห็นคิริซากิเงียบไปนานเลยตักเค้กช็อคโกแลตเข้าปากรอ
     "อ่ะ กินเป็นเด็กไปได้"ฟุรุฮาชิที่เห็นครีมเลอะปากร่างบางเลยยื่นมือไปเช็ดออกให้
     "ขะ ขอบคุณค่ะ"ร่างบางแก้มขึ้นสีชมพูเล็กน้อย
     "เหอะ เธอเนี่ยกินแต่น้ำตาลเลยนะ"ฮานามิยะตัดบทระหว่างสองคน
     "คุณนี่มัน...เฮ้อ ไม่รุ้ด้วยแล้วค่ะ"ร่างบางหันหน้าไปอีกทาง
     "หึ เถียงไม่ออกเหรอ คุโรโกะจังงง"ฮานามิยะพูดแหย่
     "ฮานามิยะซัง!"ร่างบางขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในสายตาของทุกคนมองว่ามันน่ารักซะมากกว่า
     "เห นี่อะไรเนี่ย"เซโตะหยิบข้อมูลของรุ่นปาฏิหารย์ขึ้นมาดู
     "อ่ะ เอาคืนมานะคะ"ร่างบางเลิกต่อปากต่อคำกับฮานามิยะแล้วพยายามแย่งข้อมูลคืนมา
     "เอางี้ มากับพวกเราทั้งวันแล้วจะคืนให้"เซโตะพูด
     "ไหงงั้นล่ะคะ"ร่างบางแย้ง
     "ไม่อยากได้ข้อมูลคืนแล้วเหรอ"เซโตะพูด
     'เยี่ยมมากเซโตะ'
.
.
.
     "นี่เลิกทำหน้าแบบนั้นเถอะน่า"ยามาซากิพูดเมื่อเห็นรางบางทำหน้าบึ้งมาตั้งแต่ออกจากร้าน
     "หึ"ร่างบางหันหน้าหนี
     "ไม่เอาน่า ยิ้มหน่อยสิ"ยามาซากิดึงมุมปากร่างบางขึ้น
     "โอ๊ย"ยามาซากิรีบชักมือกลับ เมื่อร่างบางดึงมือเขาไปกัดเฉยเลย
     "ฮะๆ ร้ายจริงๆเลยนะเนี่ยยย"ฮาระพูดพร้อมขยี้หัวร่างบาง
     "เงียบแบบนี้ คงไม่ได้คิดแผนหนีอยู่หรอกนะ เด็กดี"ฮานามิยะพูดหยอก
     "หึ ฉันไม่คิดหรอกค่ะ ตอนนี้ก็เหมือนฉันเข้ามาติดใยแมงมุมแล้วล่ะค่ะ ถ้ายิ่งดิ้นใยแมงมุมก็ยิ่งพันกันมากขึ้น ต้องรอโอกาสฟันให้ขาดเท่านั้นค่ะ"ร่างบางเปรียบเทียบ
     "โอ๊ะโอ่ รุ้สึกว่าฮานามิยะจะเถียงไม่ออกแฮะ หายากนะเนี่ย"เซโตะพูด
     "ยุ่งน่า"
          วันนี้คิริซากิก็ได้พาคุโรโกะไปเที่ยวหลายที่ต่อหลายที่เพื่อทำคะแนน ได้เห็นร่างบางในมุมที่คนอื่นไม่เห็นก็ถือเป็นกำไรของพวกเค้าล่ะนะ
     และแล้วก็ล่วงเลยมาถึงเวลาเย็น คิริซากิที่ดึงดันจะมาส่งก็มาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของคุโรโกะ
     "งั้นฉันกลับล่ะนะ"ฮาระพูดพร้อมจูบเบาๆที่หน้าผากของร่างบาง
     "อ่ะ ทำอะไ-"
     "กลับล่ะนะ"ฟุรุฮาชิพูดก่อนจะเข้าไปงับจมูกของร่างบาง
     "กลับก่อนนะ/ฝันดีนะ"เซโตะกับยามาซากิพูดแล้วหอมแก้มทั้งสองข้างของคุโรโกะ
     แต่ละคนเดินจากไปทีละคนๆทิ้งให้คุโรโกะยืนหน้าแดงอยู่อย่างงั้น ส่วนฮานามิยะ
     "อ่ะ แล้วข้อมู-"ยังพูดไม่ทันจบฮานามิยะก็เอากระดาษข้อมูลตีหัวร่างบางเบาๆ
     แล้วในขณะที่กำลังจะว่าร่างสูงขี้แกล้ง ร่างสูงก็กลับก้มลงมา แล้วเชยคางขึ้น แล้วจูบที่ริมฝีปากอย่างแผ่วเบา
     เมื่อละออกมาอย่างเสียดาย กลับพบว่าร่างบางนิ่งไม่ขยับ เขาจึงเข้าไปกระซิบที่ข้างหูให้ร่างบางเขินเล่น
     "ฝันดีนะ ฮารุมิ"
     "อึก"เมื่อได้สติและเห็นรอยยิ้มของฮานามิยะที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ยิ่งทำให้หน้าแดงเข้าไปใหญ่
     "คุณมันเจ้าเล่ห์ที่สุดเลยค่ะ ฮานามิยะซัง"ยังไม่วายตอกกลับ แล้วรีบวิ่งเข้าบ้านไป
     "ฮะๆๆ นั่นสินะ ผีเสื้อน้อยของฉัน"ฮานามิยะพูดเมื่อเห็นร่างบางเดินเข้าบ้านไปแล้ว 'เกมๆนี้ ฉันจะ...แพ้ไม่ได้เด็ดขาด'