รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

8.3

เขียนโดย RosenLa

วันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 22.47 น.

  57 chapter
  69 วิจารณ์
  57.06K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 21.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) จุดเริ่มต้นของอดีต 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
"ทะ..ท่านหญิง...ปล่อยหม่อมฉันไปเถอะเพค่ะ ใครก็ได้!ช่วยฉันด้วย!!"
 
                         หญิงสาวซึ่งทั้งตัวมีแต่รอยบาดแผลจากคมมีดร้องตะโกนด้วยความกลัวพร้อมวิ่งหนี
 
"มึงหนีกูมิพ้นดอก!! นังแพสยา!"
 
                         หญิงสาวอีกคนซึ่งเปรียบเสมือนซาตานในตอนนี้เดินตามอีกฝ่ายด้วยสายตาที่แข็งกร้าวและน่ากลัวจนกระทั่งหญิงผู้เคราะห์ร้ายวิ่งหนีจนมาถึงเรือนดนตรีไทยจึงตัดสินใจเข้าไปหลบภายในเรือน
 
"ฮึ! คิดว่าจะหนีกูพ้นรึอีนังเฟื่องฟ้า..."
 
                         หญิงสาวพูดพลางยิ้มอย่างน่ากลัวก่อนจะเดินตามเข้าไปในเรือนไทยเพื่อจัดการกับอีกฝ่าย
 
 
 
"โอ้ย! ข้าจะไม่ไหวแล้วท่านหมอ.."
 
                         หญิงสาวร้องโอดโิอยไปทั่วทั้งเรือนไทยของตนเพราะความเจ็บที่ช่องคลอด
 
"เบ่งเพค่ะท่านหญิง..อย่าหลับน่ะเพค่ะ"
 
                          หมอตำแยพูดก่อนเอามือดันที่ท้องของหญิงสาวเพื่อให้เด็กออกมา
 
"เหตุฉะใหนเลือดถึงออกมามากมายเช่นนี้ผิดกับคนปกติที่ไม่กี่อึดใจก็คลอด"
 
"แย่แล้วสิ..."
 
                         หมอตำแยชะงักอย่างสิตกกังวล
 
"มะ..มีอะไรรึป่าวท่านหมอ"
 
                         คนรับใช้รีบถามอย่างกลัว
 
" คุณหญิงท่าน..ถูกวางยา.."
 
"ห๊ะ! มะ..ไม่จริง..โถ่..คุณหญิงของบัว ฮือๆ"
 
                              ทุกคนต่างรู้สึกหดหู่เพราะรู้ว่าอีกไม่กี่นาทีเจ้านายของตนก็จะลาโลกแล้ว
 
"คุณหญิงสายฝน..เจ็บมากไมเพค่ะ..ฮึก.."
 
                         ทาสรับใช้ที่จงรักภักดีต่อเจ้านายรีบคลานเข้าไปหาโดยที่อีกฝ่ายเริ่มหายใจแผ่วลงทุกที
 
"ข้ารู้สึกเหนื่อยเกิน...ข้า..รู้สึกว่า..ข้าใกล้จะหมดลมหายใจทุกที.."
 
                         สายฝนพูดอย่างแผ่วเบาก่อนจะห้วนคิดถึงชายอันเป็นที่รัก
 
"ทะ..ท่านชาย..ท่านชายอยู่ที่ใด"
 
"ท่านชายกำลังเดินทางกลับจากพิษณุโลกเพค่ะ..คุณหญิงต้องอยู่รอท่านชายน่ะเพค่ะ...ฮือๆ"
 
                         ทาสรับใช้พูดพร้อมกับร้องไห้ สายฝนยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะกุมมือของอีกฝ่าย
 
"ข้า..คง..ไม่มีโอกาสได้กล่าวลาอีกแล้วล่ะ..ฝะ..ฝากบอกท่านชาย..ด้วยน่ะ..ว่าเราจะรักและเทิดทูลท่าน..ตลอดไป.."
 
                         พอสิ้นเสียงสายฝนก็ค่อยๆหลับไปอย่างเงียบทำให้ทาสทุกคนในเรือนต่างร้องไห้กันดังยกใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
              ฉับบบบบบบ ที่จริงว่าจะแต่งวันเสาร์ล่ะแต่เห็นแล้วมันอดไม่ได้ เรื่องนี้เป็นแบบภพอดีตกับปัจจุบันน่าา ให้ทายสายฝนคือใคร 55
           
 
                         
 
 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา