[ Got7 x You ] Mad ปีศาจที่น่าหลงไหล

     
1-Mark
     ตึง! ตึง!!
     คุณเดินเข้ามาในมุมตึกหนึ่งในเมืองใหญ่ ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว แต่ด้วยความที่ว่าคุณตามเสียงบางอย่างมาจากห้องนอนของคุณ มันน่าประหลาดที่คุณได้ยินมันแต่กล้าที่จะเข้าใกล้มันมากขนาดนี้
     'หึ...'
     เสียงหัวเราะเบาๆจากใครบางคนดังขึ้นจนคุณเริ่มหวาดระแวงมากในตอนนี้
     "นั่นใคร..." คุณเอ่ยถามออกมาอย่างหวาดกลัวพร้อมหันมองต้นเสียงที่พยายามพูดอะไรบางอย่างแต่ฟังไม่ค่อยถนัดนัก
     "ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณเป็นใครหรืออะไร ฉันรู้แค่ว่า ฉันไม่ได้จะมาก่อกวนนะค่ะ ฉันมาตามเสียงประหลาดๆ ถ้าฉันไม่มา มันจะหลอกหลอนฉันทั้งคืนแน่ๆ"คุณเอ่ยออกมาเพื่อให้ตัวเองหายกลัว เพราะการแสดงความกล้ามันทำให้ความกลัวลดลงจริงๆ
     "อย่าคิดจะต่อรองกับสิ่งที่มองไม่เห็นไปหน่อยเลย"
     'ขวับ!!'
     คุณหันไปมองชายคนหนึ่งที่ยืนพิงกำแพงอยู่ไม่ไกลตัวมากนัก ร่างกายของเขาอยู่ในความมืดมิด เพราะที่แห่งนี้ไม่มีแม้แต่แสงไฟ
     "คุณ...เป็นใครคะ?"
     "เธอไม่อยากรู้จักฉันหรอก"
     "ฉันถามค่ะ"
     คุณทำเสียงจริงจังก่อนที่ชายคนนั้นจะเคลื่อนร่างกายมาที่หน้าคุณอย่างรวดเร็วจนคุณต้องตกใจ
     "ก็บอกแล้วไง...เธอไม่อยากรู้จักฉันหรอก" คนตัวสูงพูดจบก็ใช้มือหนาจับเข้าที่คอคุณแล้วบีบเต็มแรงจนน่ากลัว
     "อ๊ะ!! ปล่อยนะ!!!"
     คุณพยายามแกะมือและสะบัดร่างกายให้หลุดพ้นจากชายผู้ลี้ลับคนนี้
     "เธอจะได้รู้จักฉันก็ต่อเมื่อเธอไม่ใช่คนแล้วเท่านั้น"
     "ฉันรู้นะ!! ว่าคุณไม่ได้อยากฆ่าฉัน"
     ชายตรงหน้าชะงักต่อคำพูดของคุณในทันที
     "ถึงที่นี่จะมืดสนิทแต่ฉันเก็นแววตาของคุณค่ะ แววตาของคุณ เศร้าจัง"
เขาทำการปลดปล่อยมือจากขอของคุณอย่างไม่น่าเชื่อ
     "ฉันเกลียดผู้หญิงที่ต้องการฉันแค่ภายนอก ทุกคนรู้ว่าฉันไม่ใช่คน เขาก็หาวิธีกำจัดฉัน!!!" เขาเอ่ยออกมาพร้อมร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ
     "คุณใจเย็นๆนะ...ฉันคนนึงที่รู้ว่าคุณไม่ใช่คนตั้งแต่แรก ฉันจะไม่หาทางหนีจากคุณค่ะ ฉันสัญญา"
     คุณยิ้มให้เขาอย่างใจเย็น จนชายตรงหน้ายอมมองคุณอย่างอ่อนโยน เขาค่อยๆเข้าใกล้คุณเรื่อยๆ
     "เธอไม่กลัวตัวประหลาดอย่างฉันแน่นะ?"
     เขาถามย้ำอย่างเอาความมั่นใจ
     "ค่ะ"
     สิ้นสุดคำตอบ ชายผู้นี้ก็ขยับใบหน้าเข้าใกล้คุณแล้วค่อยๆประกบริมฝีปากอย่างอ่อนโยน
คุณได้สัมผัสความละมุนของรสจูบของเขาอย่างน่าอัศจรรย์
     และไม่นาน...
 
 
     ที่แห่งนี้ก็สว่างสไว
     และสวยงามต่างจากครั้งแรกที่คุณเดินเข้ามา
     "ชอบมั้ย?"
     และเมื่อเขาถอดริมฝีปากออก...
     คุณค่อยๆมองใบหน้าของเขา เพราะบางทีเขาอาจจะมีปมเรื่องของใบหน้า
     "0///0"
     แต่เปล่าเลย
     เมื่อคุณเห็นหน้าเขา
     ที่หล่อเหลาปานเทพบุตรขนาดนี้
     "ฉันชื่อมาร์ค...ขอบคุณนะที่สัญญาจะไม่ทิ้งฉัน"
     "มาร์ค...หรอ?"
     "ฉันขอโทษที่ทำให้ตกใจนะ"
     "แต่ฉันจะเป็นลม~"
     คุณไม่เพียงพูดเฉยๆที่ไหน ตอนนี้คุณกำลังจะร่วงลงที่พื้นแล้วจริงๆ
     "เห้ยคุณ!!" เขารีบมาประคองร่างคุณทันที "เป็นลมเลยอ่อ เราคงหน้าตาแย่มากสินะ" เขาบอกกับตัวเอง "แต่เธอน่ารักดีนะ..."