FIC [ OS/SF ] YOONMIN , KOOKV , NUMJIN

     
     Song : See you again
     Artist : Charlie Puth
     Couple : YoonMin ( Yoongi X Jimin )
     Rate : PG (DRAMA )
 
 
              
 
 
 
             It ' s been along day without you my friend .
           And I tell you all about it when I see you again .
           We ' ve come along way from where we began .
            Oh...I tell you all about it when I see you again .
            When I see you again.....
 
 
 
 
            
 
 
 
            
             ณ สนามหญ้าหลังโบสถ์เล็ก ๆ อันเก่าแก่แห่งหนึ่งในชนบท เนินหญ้าเล็ก ๆ เกลื่อนกลาดเต็มสนามหญ้าที่เงียบสงัด สายลมเบาบางค่อย ๆ พัดมาเอื่อย ๆ 
 
 
           ตึก...! ตึก...! ตึก...!
 
 
           ฝีเท้าคู่หนึ่งหยุดลงที่หน้าเนินหญ้าที่มีแผ่นป้ายหินปักอยู่ ป้ายชื่อที่สลักชื่อของใครคนนั้นไว้ คนที่ไม่มีตัวตนบนโลกนี้อีกแล้ว...ปาร์ค จีมิน เด็กหนุ่มที่สดใสและคอยเป็นแสงสว่างให้เขาราวกับพระอาทิตย์ เด็กคนนั้นหายไปแล้ว หายไปจากชีวิตของเขา หายไปจากโลกนี้แบบไม่หวนกลับ เพียงเพราะความผิดพลาดของคนคนหนึ่ง ความผิดพลาดของ มิน ยุนกิ เพียงคนเดียว เขาเฝ้าโทษตัวเองตลอดเวลาว่าเป็นเพราะเขาที่ทำให้คนรักของตัวเองต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับมา เพราะความโลภมาก เพราะความมักมากของเขา เพราะความไม่ซื่อสัตย์ของเขาแท้ ๆ ที่ทำให้ปาร์ค จีมินต้องตาย
 
             " ฮึก...จีมิน พี่ขอโทษ...ฮึก พี่ขอโทษ พี่รักนายนะ " น้ำตาลูกผู้ชายอย่างมิน ยุนกิไหลลงมาอาบหน้าอย่างหยุดไม่อยู่ เสียงสะอื้นปานใจจะขาดดังไม่ขาดสาย มิน ยุนกิคนบาป คนที่ในวันนั้นทำคนรักของตัวเองเสียใจ ในวันนี้เขายอมจำนนแล้ว ยอมปาร์ค จีมินแล้ว ตลอดเวลาเกือบสองปีที่จีมินจากไป เขาไม่เคยคบกันได้นานเลย มันทำให้เขาได้รู้ว่าไม่มีใครเหมือนปาร์ค จีมิน ไม่มีเลย...เขาทำพลาดไปแล้ว พลาดไปแล้วจริง ๆ ที่ทำให้คนที่ตัวเองรักและคนที่รักตัวเองเสียใจขนาดนี้ เขายังพร่ำคำขอโทษในทุก ๆ วัน แม้ว่าจีมินจะไม่ได้ยินแล้ว เขายังคงแวะมาหาคนรักในทุก ๆ วัน และเขายังคงรู้สึกผิดจนถึงทุกวันนี้ 
 
           มิน ยุนกิ คนบาป !
           มิน ยุนกิ ทำปาร์ค จีมิน ร้องไห้เสียใจ !
           มิน ยุนกิ มันคนไม่ซื่อสัตย์ !
 
            ขอโทษ...คำคำนี้ที่อยากจะเอื้อนเอ่ยเหลือเกิน แต่มันสายไปแล้ว....
 
 
            " ปาร์ค จีมิน ฮึก...พี่ขอโทษ ฮึก...ถึงเวลาที่คนบาปอย่างพี่ต้องชดใช้ให้นายบ้างแล้วนะ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            2 years ago
            14 Feb 
 
 
 
 
 
             วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ วันที่คู้รักหลาย ๆคู่ต่างพากันเดินควงแขนกัน ถ่ายรูป และทำกิจกรรมต่าง ๆ เพื่อใช้เวลาร่วมกัน ปาร์ค จีมินก็เช่นกัน เขากำลังคิดที่จะทำเซอร์ไพรส์ให้แฟนหนุ่มของตัวเองด้วยการทำช็อกโกแลต ไอเท็มวันวาเลนไทน์ที่ขาดไม่ได้...
 
             ตือตึ่ง...!
 
            เสียงแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นยอดฮิตดังขึ้นจากโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูของจีมินที่กำลังง่วนกับการทำช็อกโกแลต จีมินละจากการทำช็อกโกแลตออกมา เพื่อเปิดดูข้อความที่ถูกส่งมาโดยคนรักของตัวเอง จีมินเลือกที่จะกดออกจากแอพพลิเคชั่นก่อนที่จะกดโทรออกหาแฟนหนุ่มแทนที่จะตอบข้อความ
 
            " ฮัลโหลกิ... "
            ( ครับ...ว่าไง ? )
            " วันนี้จีมมีงานด่วนที่โรงเรียนอ่ะครับ คงไปเที่ยวกับกิไม่ได้แล้ว เรายกเลิกไปก่อนได้ไหมครับ ? "
            ( ไม่เป็นไรครับ กิก็อยากนอนดูหนังอยู่ห้องเหมือนกัน 
              " ครับ...รักกินะ "
            ( รักจีมเหมือนกันครับ... )
 
 
 
 
 
 
              เมื่อกดวางสายเรียบร้อย ปาร์ค จีมินก็รีบวิ่งเข้าครัวเพื่อเริ่มทำช็อกโกแลตอีกครั้ง เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงทุกอย่างก็เสร็จสิ้น จีมินจัดการบรรจุช็อกโกแลตนมลงกล่องอย่างระมัดระวัง ก่อนที่จะผูกโบว์สีชมพูดเพื่อตกแต่ง จีมินเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนบนผนัง บัดนี้บอกเวลา 21.49 น. อีกไม่กี่นาทีก็จะสี่ทุ่มแล้ว จีมินรีบคว้าเอากุญแจรถ โทรศัพท์มือถือ และคีย์การ์ดของห้อง แล้ววิ่งไปที่รถทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              21.00 น.
 
              ปาร์ค จีมินอยู่ที่หน้าห้องของ มิน ยุนกิเรียบร้อย ด้วยความที่คอนโดของทั้งคู่อยู่ไม่ไกลกันมาก และการจราจรก็ไม่ได้ติดขัดมากนัก จึงทำให้จีมินมาถึงคอนโดของยุนกิโดยใช้เวลาไม่กี่นาที
 
              " อ๊ะ..! อ๊าาา ย..ยุนกิ... " เสียงหวานของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากด้านในห้องของยุนกิ ซึ่งจีมินคิดว่ามันผิดปกติ จีมินเงยหน้ามองเลขห้องอีกครั้ง 
 
 
 
             ' 3401 '
 
              เลขห้องก็ถูกแล้ว...จีมินเริ่มใจเสีย ก่อนที่จะยืนทำใจอยู่หน้าประตูสักพัก แล้วตัดสินใจแตะคีย์การ์ด แล้วกดรหัสผ่านห้องอย่างชำนาญ
 
 
              แกร๊ก...!
 
 
 
 
              มือบางผลักประตูห้องให้เปิดออก ก่อนที่ขาที่สั่นเทาทั้งสองข้างจะค่อย ๆ เดินตรงไปหยุดที่หน้าห้องนอนของยุนกิ แต่ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เท่าไหร่ เสียงครางสุขสมของคนสองคนก็ยิางดังขึ้นมากเท่านั้น คนหนึ่งก็เป็นคนรัก ส่วนอีกคนก็เป็นผู้หญิง มือบางยกขึ้นปิดปากตัวเองกลั้นเสียงสะอื้น ไหล่เล็กสั่นเทาตามแรงสะอื้นฮัก น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลรินลงมาอาบสองแก้มของจีมิน ขาทั้งสองข้างยังคงเดินไปใกล้ห้องนอนของคนรักเรื่อย ๆ ในขณะที่สมองมันสั่งการให้หยุด มือบางที่สั่นและไร้เรี่ยวแรงค่อย ๆ ออกแรงบิดลูกบิดประตู ก่อนที่จะผลักประตูให้เปิดออก
              ร่างบางสั่นสะท้านมากกว่าเดิม เมื่อภาพที่เห็นตรงหน้ามันบาดตาบาดใจเหลือเกิน ภาพแฟนหนุ่มของตัวเองกำลังคร่อมอยู่บนร่างของหญิงสาวหน้าตาสะสวย ทั้งสองกำลังร่วมรักกันอย่างสุขสม ในขณะที่ผู้มาใหม่กำลังร้องไห้ปานจะขาดใจอยู่รอมร่อ
 
              " ฮึก...! กิ...! ทำไมทำแบบนี้ !? เรายังดีไม่พอเหรอ ? เราทำ..ฮึก...หน้าที่ไม่ดีพอเหรอ !ใ หรือเรามันได้ยากใช่ไหมกิ !? " ในที่สุดความอดทนของปาร์ค จีมิน ก็หมดลง จีมินตะโกนใส่คนรักของตัวเองด้วยเสียงสั่น ๆ ปนสะอื้น มิน ยุนกิหันกลับมามองที่จีมินโดยไม่มีท่าทีตกใจ
               " เออออ ! รู้แล้วก็ออกไปสักที ! คนจะเอากัน หรือจะยืนดูก็ได้นะ ! " ยุนกิตะคอกจีมินกลับมาแล้วแสยะยิ้มร้าย ก่อนที่จะหันกลับไปเริ่มบรรเลงบทรักกับหญิงสาวคนนั้นอีกครั้งโดยไม่สนใจบุคคลที่สามอย่างจีมิน
 
 
 
 
 
               เคร้งงงง !!
 
 
               ปาร์ค จีมินโยนกล่องช็อกโกแลตในมือลงพื้นอย่างแรง ก่อนที่จะรีบวิ่งออกจากห้องของยุนกิกลับมาที่รถของตัวเอง
 
              " ฮึก...! " จีมินสะอื้นฮักอย่างแรง เหมือนคนจะขาดใจ สองเท้าเหยียบคันเร่งจนมิดโดยไม่คิดผ่อน ตามอารมณ์ความเสียใจ สองมือประคองพวงมาลัยอย่างชำนาญ ในขณะที่น้ำตาก็ยังไหลลงมาจากสองตาไม่ขาดสาย
 
 
 
              ปิ๊นนนนนนน !!!!
 
              เอี๊ยดดดดด !!!!
 
             โครมมมมมม !!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              หายไปแล้ว...ความเสียใจของปาร์ค จีมิน มันหายไปแล้ว แต่มันก็เอาชีวิตของปาร์ค จีมิน ไปพร้อมกับมันด้วยเช่นกัน...หายไปเพราะความไม่ซื่อสัตย์ของมิน ยุนกิ....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              " ปาร์ค จีมิน...ได้เวลากิชดใช้ให้นายแล้วนะ " ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ยุนกินั่งอยู่หน้าหลุมศพของจีมิน เรื่องราวเก่า ๆ ในวันนั้นย้อนกลับมาในความทรงจำของเขาอย่างต้องการตอกย้ำ ความรู้สึกผิดประดังประเดเข้ามาไม่ยั้ง กับเรื่องราวที่ผิดพลาดในวันนั้น ก่อนที่มือหนาจะหยิบมีดพกที่พกมาด้วยขึ้นกรีดมือตัวเองช้า ๆ ซึมซับความเจ็บปวด แต่มันก็ยังไม่ได้ครึ่งของปาร์ค จีมินเลยสักนิด ยุนกิปล่อยให้ของเหลวสีแดงข้นไหลลงตรงตำแหน่งเท้าของจีมิน
              ยุนกิหยิบของบางอย่างที่เป็นแท่งสีดำเงาวับที่เหน็บอยู่ตรงหัวเข็มขัดขึ้นมาลูบอย่างชั่งใจ แล้วนั่งลงข้าง ๆ หลุมศพของอดีตคนรักอีกครั้ง แล้วลั่นไกของมัน ! ใช่ ! มันคือปืน
 
               ปังงงง !!!
 
              ร่างสูงทรุดลงทันทีท่ามกลางกองเลือดมากมาย แต่ยุนกิก็ยังคงไม่ตาย เพราะเขาตั้งใจยิงที่ขาของตัวเอง เขาต้องการซึมซับความเจ็บปวด ต้องการชดใช้ให้จีมิน
 
 
              ปังงงงง !!!
 
 
              กระสุนนัดที่สองถูกยิงเข้าที่ขมับของยุนกิโดยเจ้าตัวเอง ยุนกิทิ้งร่างไร้วิญญาณของตัวเองลงข้างหลุมศพของอดีตคนรักทันที ความคิดก่อนตาย...คงมีเพียงหน้าของจีมินเท่านั้น...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              ความเสียใจของปาร์ค จีมิน ถูกชดใช้ด้วยความรู้สึกผิดของ มิน ยุนกิ
 
              ชีวิตของจีมินเอง ก็ถูกชดใช้ด้วยชีวิตของมิน ยุนกิ เช่นกัน
 
              มันก็สมกันแล้ว....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                - The End -