รวมเรื่องสั้นanime

-

เขียนโดย คาริ

วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 23.00 น.

  5 chapter
  2 วิจารณ์
  14.37K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 23.39 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) fic gintama อลวนเรื่องสั่น4คู่รัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
KARI TAKE
เอาละค่าาาา ฟิคนี้ก็ยังเกาะติดกับกินทามะเหมือนเดิม เพราะช่วงนี้เเอดกำลังติดหนึบคู่โอคิคางุ หุหุเลยว่าจะพ่วงคู่อื่นไปด้วย(เพราะโดนคุณกินบังคับหน่ะ=__=:คาริ  ฉันจะไม่ให้บทตัวเอกกับใครหรอกนาเหวย:คุณกิน) เอาละมาเข้าเรื่องกันเลย
GINTOKI & HIJIKATA
ณ.ร้านสารพัดรับจ้าง
อากาศยามเช้าของเดือนกุมภาพันธ์ช่างสดใสจริงๆ ......
ซะเมื่อไรละท้องฟ้ามืดครึ้ม พายุหิมะเข้า กองหิมะทับถมกันหน้าเเละสูงกว่า 1 เมตร ถนนโล้งโจ้งไม่มีรถเเล่นผ่าน 
"คุณกินตื่นได้เเล้ว....ว๊าคคคคคคคคคคคค...คู๊ณกิ๊นนนนนนนน"เสียงของที่เเขวนเเว่นชินปาจิดังลั่นร้านสารพัดรับจ้าง ทำไมหน่ะหรอ...
"อะไรกันวัตสันคุงตะโกนซะเสียงดังลั่นเชียว"ชายหนุ่มหน้าปลาตายเอ่ยนายๆโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"ค...คุณลองมองไปข้างๆคุณสิครับผ...ผมไปละ"ชินปาจิเอ่ยไว้เเค่นั้นเเล้วเดินจากไป
"อะไรของมัน.."กินโทกิเอ่ยเเบบงงๆพร้อมมองไปข้งกายตนมีบางสิ่งกำลังขยุกขยิกอยู่
'ใครฟร่ะ คงไม่ใช่ยายป้าเเก่โฮโทเสะหรอกนะ'ชายหนุ่มนึกถึงความทรงจำอันสุดเเสนเลวร้าย มือก็เลื่อนไปจับผ้าห่มที่คลุมร่างนั้นอยู่(พึ่งดึงไปปิดเมื่อกี้) 
เมื่อผ้าหลุดออกจากการคลุมตัวเท่านั้นเเหละ....
"เเว๊กกกกกกก มานอนอยู่นี่ได้ไงไอ้บ้ามายองเนส!!!!!!!!!!!!!"กินโ?กิร้องออกมาอย่างตกใจสุดขีดว่าทำไมรองหัวหน้าปีศาจอย่างฮิจิทากะ โทชิโร่ มานอนอยู่ในฟุคเดียวกับเค้าได้ไง
"อะไรของแกเนี่ยโซโกะหนวกหูโซ๊ยวันนี้หยุดงานนะ..."รองหัวหน้าปีศาจเอ่ยออกมาโดยที่ไม่มองอะไรเลย
"นี่เเก ลืมตาขึ้นมาดูก่อนสิโว๊ยยย นี่คุณกินนะ ไม่ใช่โซอิจิโร่คุงของแก!!!"กินโทกิเอ่ยขึ้นมาอย่างเหลืออดวันนี้มันวันอะไรเนี่ยหนาวก็หนาว ชินปาจิที่มานอนเป็นเพื่อนก็กลับไปเเล้ว คางุระก็ไปนอนค้างที่ปราศาจของเจ้าหญิงโซโยะ เเสดงว่าตอนนี้เค้าอยู่กับไอ้บ้ามายองเนสนี้สองต่อสองงั้นสิ!!
"หืม...แก...สาระพัดรับจ้าง?"รองปีศาจเอ่ยขึ้นมาอย่างงัวเงีย
"เอ่อดิ รีบลุกขึ้นมาเเล้วรีบย้ายก้นแกกลับไปที่ชินเซนกุมิซะ"กินโทกิเอ่ยไล่
"เเล้วฉันจะกลับยังไงฟร่ะ!!!มาที่นี่ยังไงฉันยังไม่รู้เลย หิมะก็หนาคงต้องรออย่างน้อยจนกว่าพายุจะสงอะนะ"รองปีศาจเอ่ยขึ้นพร้อมมองไปข้างนอก
"เอาเถอะันจะนอนต่อนายจะทำอะไรก็ทำไป"พูดจบกินโทกิก็ล้มตัวลงไปนอนต่อ
"เห้~~จะทำอะไรก็ทำสินะ"รองปีศาจเอ่ยขึ้นมาด้งยน้ำเสียงอันสุดแสนไม่น่าไว้ใจจนกินโทกิเสียงหลังวาบ
ฟุบ
ร่างของรองปีศาจล้มลงไปนอนข้างๆพร้อมมุดตัวเข้าไปในผ้าห่มพื้นเดียวกับกินโทกิ
"เฮ้ยๆแกจะทำอะไรของแกฟร่ะ"กินโทกิเอ่ยถามแบระเเวงคนข้างๆสุดๆ
"นอนไง..."เอ่ยจบแขนก็สวมกอดคนข้างๆแล้วหลับไป
'จะนอนก็ปล่อยตูก่อนสิว้าาาาาาาาาาาาาาาาา'กินโทกิตะโกนก้องอยู่ในใจ
เพื่อนๆอาจไม่ไม่ค่อยฟินนะคาริเเต่งเเนว Yaoi ไม่เป็น แฮะๆเเต่ยังดันทุรังเเต่ง
 
KONDO & OTAE
ร่างของกอริล่ากำลังนอนฝันถึงโอทาเอะสาวที่ตนรักอยู่บนฟุคของตนอย่างมีความสุขเเต่ความฝันนั้นต้องจบลงเพราะ...
"คุณคอนโด้คร๊าบบบบบบ คุณฮิจิคาตะหายไปคร๊าบบบบ"ยามาซากิตัวรองรับอารามณ์ของฮิจิคาตะวิ่งหน้าตั้งมากระชากประตูห้องของเค้าออก
"อะไรนะ!!!โทชิหายไปงั้นหรอ"ร่างกอริล่าลุกพรวดพราดขึ้นมาเมื่อรู้ว่าลูกน้องตนหายไป
"ครับหาทั้งกองเเล้วก็ไม่เจอ"ยามาซากิตอบ
"คุณคอนโด้คราบบบบบ หัวหน้าโอคิตะก็หายไปเหมือนกันคราบบบ"ลูกน้องอีกคนวิ่งมาบอกกอริล่า
"อ๋อรายนั้นหน่ะไปค้างปราศาจของเจ้าหญิงโซโยะหน่ะ"คอนโด้บอกไม่เชิงว่าไปค้างหรอกแต่ไปคอยคุ้มกันต่างหากเพราะกลัวว่ายัยหมวยสารพัดรับจ้างจะพาหนีออกนอกปราศาจไปเล่นอะไรแผลงๆ
"เอางี้ไปบอกทุกคนอยู่ในความสงบพอหิมะหยุดตกเราจะไปตามหาโทชิกัน"คอนโด้เอ่ยสั่งลูกน้องเเล้วลุกขึ้นไปทำกิจส่วนตัว
ขณะนั้นเค้ามองออกไปข้างนอกเจ้า โอทาเอะกำลังเดินฝ่าหิมะอยู่เค้ารีบจักการกิส่วนตัวเเล้วรีบวิ่งออกไปข้างนอก
"คุณโอทาาเอะเข้ามาก่อนไหมคราบบบ ข้างนอกหิมะหนาเดี๋ยวพายุซาค่อยไปต่อก็ได้คราบบบ"เค้าตะโกนฝ่าเสียงของพายุหิมะ
"เอ๊ะ กอริล่า เอ่อ...คะเเต่ฉันติดหิมะอะคะ"เธอเอ่ยกลับคอนโด้จึงเดินฝ่าหิมะมาหาเธอพร้อมถอดเสื้อกันหนาวให้เธอ
"ขอบคุณคะ"เธอรับมาเเล้วสวมมันไว้ ก่อนที่จะเดินเข้าไปหลบพายุในชินเซนกุมิโดยมีกอริล่ายิ้มหน้าบานอยู่
ภายในชินเซนกุมิ
"เอ๋!!คุณ ฮิจิคาตะหายไปงั้นหรอคะ"เธอร้องอย่างตกใจเมื่อรู้ว่ารองปีศาจหายไป
"ครับคุณโอทาเอะพอจะเห็นบ้างไหมครับ"คอนโด้ถามเธอ(ขี้เกียจพิมพ์กอริล่าเเระ)
"เอ เมื่อคืนเห็นอยู่ที่บ้านคุณกินนิคะโอคิตะคุงเเบกเข้าไปหน่ะ"โอเค ปริศนากระจ่างเเล้วฝีมือเจ้าโซโกะนี่เอง
"อ๋องั้นหรอครับ"คอนโด้เอ่ยขึ้มาอย่างกระจ่าง ทั้งคู่นั่งคุยกันค่าเวลานานเท่าไรไม่มีใครทราบได้
ฉับๆ จบคู่นี้จ้าาาาาา คาริต่อมุขไม่ได้เเล้ว55 เอาเป็นว่าไปอ่านคู่ต่อไปเลยดีกว่าจ้าา
 
OKITA & KAGURA - KAMUI & SOYO
ณ ปราศาจโชกุน 
"หวาาาาา พายุเข้าเเบบนี้เล่นอะไรไม่ได้เลยเนอะน่อโซโยะจัง"คางุระเอ่ยกับเพื่อนสาวของตนองค์หญิงโซโยะ น้องสาวของโชกุนนั่นเอง
"นั่นสิคะคางุระจังน่าเบื่อจังเลยคะ"โซโยะเอ่ยสมทบ
ในห้องนั่งเล่นนี้มีกันอยู่ 4 คนนั่นคือ โซโยะ คางุระ (ที่บัดนี้กลายเป็นสาวเต็มตัวเเล้ว) เเละ โอคิตะ กับ คามุอิ(ที่มาจากไหนไม่รู้)
"ว่าเเต่....พวกลื้อมาทำอะไรกันน่อ"คางุระเอ่ยถามคู่กัดและพี่ชายของตน
"พี่เเค่มาทักทายคุณตำรวจนิดหน่อยเเล้วจู่ๆพายุก็เข้าเลยมาขอหลบเเค่นั้นเองนะ"ตอบจบก็ยิ้มเเบ้นไม่รู้ไม่ชี้
"ส่วนฉันโดนคุณคอนโด้บอกให้ตามมาดูเเลเจ้าหญิงเพราะกลัวว่าเธอจะพาท่านไปเล่นอะไรแปลกๆหน่ะสิ"โอคิตะตอบเเล้วจิบชา
"นี่ๆโซโยะจัง พวกเราไปหาอาโนบุเมะกันไหมน่อ จะได้หาอะไรทำกันไงน่อ"คางุระออกความคิดเพราะเธอเบื่อเต็มทนเเล้ว
"เอาสิคะฉันเองก็เบื่อเหมือนกัน งั้นเราไปช่วนคุณโนบุเมะมาทำขนมดีไหมฉันยากลองทำอะคะ"เจ้าหญงโซโยะออกความคิดเห็นบ้าง
"โอ้ดีสิน่องั้นเราไปชวนอา..."ขณะที่คางุระยังพูดไม่จบก็มีเสียงหนึ่งเเทรกขึ้นมา
"เสียใจด้วยยัยหมวยยัยสุนัขนั่นไม่อยู่หรอก"โอคิตะนั่นเอง
"ชิไม่เป็นไร โซโยะจังเราไปทำกัน 2 คงก็ล่ายน่อ"พูดจบคางุระก็ลากโซโยะออกไปนอกห้องเพื่อเข้าครัว
"นายนี่ท่าะบ้านะปล่อยยัยพวกนั้นไปทำอาหารเนี่ย"คามุอิที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นมา
"หึ ถึงยัยนั่นจะทำอาหารเป็นก็เถอะเเต่สิ่งที่ยัยนั่นทำออกมาเเต่ละอย่างเนี่ยขนาดคนธรรมดากินไม่หมดเเน่"คามุอิเอ่ยต่อ โอคิตะมีท่าทางไม่ค่อยสนใจเท่าไรจนกระทั้ง...
บรึ้ม!!!
เสียงของระเบิดเกิดขึ้นในครัวทำให้ 2 หนุ่มต้องรับวิ่งไปดู
สภาพครัวมีควันดำๆลอยออกมาเค้กไหม้เกรียมเตาอบสภาพดูไม่ไ้ดเเม้เเต่น้อย มีคางุระที่ยืนอึ้งอยู่กับโซโยะ ที่มองยืนหลับอยู่หลังคางุระ
"พวกหล่อนทำอะไรกันเนี่ย!!"โอคิตะเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ ขณะที่ลูกน้องของหน่วยฮิมาวาริงุมิวิ่งมาดูเหตุการณ์
"องค์หญิงเกิดอะไรขึ้นครับ!!"ลูกหน่วยคนหนึ่งเอ่ยอย่างตกใจ
"เราเเค่ลองทำขนมหนะรู้สึกจะผิดพลาดนิดหน่อยพวกเจ้าไปเถอะทางนี้เราจะเก็บกวาดเอง"โซโยะเอ่ยบอกลูกน่อยทั้ง 2 คน
"เอ่อ...ครับ"ลูกหน่อยทั้งสองก็เดินจากไป
"ทำอะไรไม่ระวังเลยนะพวกเธอเนี่ย"โอคิตะบ่นขึ้นมา
"ลื้อนีก็โซโยะจังพึ่งหัดนะใครก็ผิดพลาดไดทั้งนั้นเเหละน่อ"คางุระเถียงทันควัน
"ชิ"โซโกะสนทบทออกมาเเบบไม่ค่อยพอใจเท่าไร
"เอางี้ไหม?? ในเมื่อทำอาหารไม่ได้ก็มาประลองกันไหมละที่โรงฝึกดาบหน่ะ"คามุอิเสนอความคิดเห็น 
"ดีน่อ โซโยะจังลื้อว่าไงละ"ครางุระตอบตกลงเเล้วหันไปถามเจ้าหญิงโซโยะ
"ดีคะฉันไม่ได้เห็นทั้ง3คนสู้กันตั้งนานเเล้ว"โซโยะตอบอย่างอารมณ์ดี เพราะล่าสุดที่เธอเห็นการต่อสู้ของพวกเค้ามันก็นานมาเเล้ว
โรงฝึกดาบ
"เอาละค่าาา คู่เเรกนะคะ คุณโอคิตะ กับ คางุระจังคะ"โซโยะเ่ยชื่อในฉลากคู่เเรก
"โอ้/หึ"ทั้งคู่เดินลงไปยังสนามในมือมีอาวุธประจำกายอยู่
"เริ่มได้!!!"คนของฮิมาวาริงุมิเอ่ยขึ้นพร้อมเริ่มการต่อสู้
การต่อสู้เต็มไปด้วยความดุเดือดเลือพล่าน 
"หึ อาตี๋ไม่เลวนิ"คางุระเอ่ยออกมาพร้อมสภาพที่เลือดกลบปาก
"หล่อนก็ด้วย"โอคิตะเอ่ยออกมาด้วยสภาพไม่ต่างกันนัก
ข้างสนามมี โซโยะเเละคามุอิ ที่นั่งดูอยู่หน้าของทั้งคู่บ่งบอกว่าตอนนี้กำลังสนุกมาก
เเต่เเล้วลูกกระสุนได้หลุดออกมาระหว่างการต่อสู้ก็กระเด็นหลุดออกจากวงโคจรการต่อสู้พุ่งมาทางโซโยะ เธอตกใจมากเเล้วหลับตาปี๋
"องค์หญิงโซโยะ/โซโยะจัง!!!"น้ำเสียงตกใจของคนในโรงฝึกการต่อสู้หยุ่ดชะงัก
แคร้ง
ร่มของคามุอิมารับลูกกระสุนไว้เเทน
"เป็นอะไรไหม?"คามุถามคนข้างหลังตน
"เอ่อ...ไม่เป็นไรคะ ข...ขอบคุณมากๆเลยนะคะคุณคามุอิ"คนตัวเล็กที่น้ำตาซึมอยู่กอดคามุอิเเน่นทามกลางความตกใจของคางุระ
"โอ้ๆไม่เป็นไรน่าเเค่นี้เอง"คามุอิลูบหัวของคนตัวเล็ก
เพราะเหตุการณ์ไม่คาดฝันพวกนี้ทำให้ทั้งหมดต้องมานั่งกองกันอยู่ห้องนั่งเล่นเหมือนเดิมเพราะพายุไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย
คางุระนั่งช็อคเพราะเหตุการณ์ที่พี่ชายจอมซาดิสม์ของตนจะช่วยโซโยะ เเละยังไปกอดปลอบอีกตอนนี้ได้หลับคาตักโอคิตะไปเเล้วเรีบยร้อยที่มุมห้อง 
ปล.ไอ้โซโกะมันอุ้มไปนั่งเองเเหละ(ร้ายกาจมาก)
ส่วนครมุอิก็ไม่ต่างกันนั่งกอดกันกับโซโยะที่อ่านหนังสือให้ฟังอยู่
(อารมณ์ประมาณนั่งอยู่หว่างขาอ่ะ เอ่อ เเล้วเอาหัวพิงอกอ่ะนึกภาพออกไหมคะ)
จบเถอะ
END KARI TAKE

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา