ฟ้าเคียงดาว

 

 

 

 

" แก้วหลับไปแล้วหรอ " ฉลามเงยหน้าขึ้นมองฟางที่กำลังเดินเข้ามาร่วมวงสนทนาก่อนจะทักขึ้น ฟางพยักหน้าน้อยๆ

 

 

" หลับไปได้สักพักแล้วคะ พี่ฉลาม " เธอตอบก่อนจะนั่งลงใกล้ๆฉลาม 

 

 

 

 

" งั้นเราแยกย้ายกันไปนอนได้แล้วมั้ง นี่ก็ดึกมากแล้ว " ฉลามพูด ทุกคนพยักหน้า แล้วแยกย้ายกันไปนอน  ฟางไปนอนห้องฉลาม ส่วนป๊อปนอนที่ห้องรับรองกับเป้ 

 

 

 

ที่ห้องของฉลาม 

 

 

 

 

" ฟางสงสารแก้วจังเลยคะ ไม่รู้ว่าต่อไปถ้าคู่นั้นเค้าเจอกัน แก้วจะเป็นยังไง " ฟางหันหน้ามาพูดกับฉลามที่นอนอยู่ข้างๆ

 

 

 

 

" เดี๊ยวถ้าอีกคนเค้ารู้ใจตัวเอง อะไรๆก็ดีขึ้นเองแหละ " ฉลามว่า ฟางขมวดคิ้วมองหน้าฉลามด้วยความงงงวย 

 

 

 

 

" พี่ฉลามหมายความว่ายังไงหรอคะ " ฟางถามอีกครั้ง 

 

 

 

 

" นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไม่ใช่หรอ " ฉลามเลี่ยงตอบ ฟางเองไม่กล้าจะเซ้าซี่มากนัก ก็เลยหลับตาลง 

 

 

 

 

เช้าตรู่ของวันใหม่ แก้วที่ดูหน้าตาไม่ค่อยสดชื่นนัก ยื่นอยู่หน้าบ้านฉลามเตรียมขึ้นรถไปทำงาน

 

 

 

 

" ไหวแน่นะเรา " ฉลามลูบผมแก้วอย่างเอ็นดู แก้วยิ้มแห้งๆแล้วพยักหน้า 

 

 

 

 

" ต้องไหวคะ " เธอพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆก่อนจะโผล่เข้ากอดฉลาม

 

 

 

 

" งั้นไปได้แล้ว เดี๊ยวสายๆรถจะติด " ฉลามกอดปลอบเบาๆแล้วพูดขึ้น ทั้งคู่คลายกอดออกจากกันก่อนที่แก้วจะขึ้นรถ 

 

 

 

" นี่คุณ จะไม่พูดอะไรกับผมหน่อยหรอ " เป้ทักขึ้น เมื่อเห็นฉลามกำลังจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน

 

 

 

" ฉันต้องพูดด้วยหรอ " เธอทำหน้าทะเล้นแล้วเดินเข้าไปในบ้านอย่างไม่แยแส เป้หมั่นไส้ เลยขึ้นรถแล้วขับออกไป 

 

 

 

 

หน้าร้าน sweet wedding 

 

 

 

 

" เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด " ป๊อปพูดขึ้น เมื่อจ้องมองไปยังหน้าร้านแล้วเห็นโทโมะนั่งอยู่ด้านหน้า ฟางที่นั่งอยู่ข้างๆมองตามสายตาป๊อป 

 

 

" จะมาทำไมอีกนะ เดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีกหรอก " ฟางว่า 

 

 

 

แล้วทั้งคู่ก็รีบลงมาจากรถ แล้วมุ่งตรงไปที่หน้าร้าน ฟางป๊อปแกล้งทำเป็นไม่เห็นโทโมะ ป๊อปเปิดประตูร้านแล้วไขกุญแจเดินเข้าไปในร้าน ฟางเดินตามเข้าไป โทโมะเดินตามไปติดๆ 

 

 

ไม่นานนักแก้ว เป้ก็เดินเข้ามาในร้าน แก้วรีบเบือนหน้าหนีเมื่อเห็นโทโมะนั่งอยู่ที่โซฟา 

 

 

หมับ ! 

 

 

เป้รีบเอามือโอบบ่าแก้วแล้วออกแรงดึงแก้วจนบ่าของทั้งคู่ชนกัน 

 

 

 

" หิวจัง ทำอะไรอร่อยๆให้กินหน่อยสิ " เป้กระซิบข้างหูแก้ว แต่ก็ดังที่จะทำให้โทโมะได้ยิน 

 

 

 

 

" จะกินอะไรหละคะ เดี๋ยวแก้วทำให้ " แก้วเองก็รีบรับมุขเป้ทันทีเมื่อได้จังหวะจะเอาคืนโทโมะ 

 

 

 

 

" อืออออ " เป้ทำท่าคิดก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆแก้วจนจมูกแทบจะชนกับแก้มนวล " อยากกินอะไรหวานๆ หอมๆ " เป้ว่า แก้วแสร้งทำเป็นเขิลอาย 

 

 

 

 

" โธ่เฮียย ตกลงว่าอยากกินอาหารหรืออยากจะกินคนข้างๆกันแน่ " ป๊อปได้จังหวะก็เสริมโรงทันที 

 

 

 

 

" ถ้าเป็นไปได้อะนะ " เป้เหล่ตาเจ้าชู้ใส่แก้ว แก้วเบ้ปากใส่แบบแกล้งๆก่อนจะผละออกจากวงแขนแกร่งแล้วเดินไปที่โต๊ะทำงาน 

 

 

 

 

" แหมๆ ยัยลิง เดี๋ยวนี่มีเขิลกับเค้าด้วยนะ " ป๊อปแซวใหญ่

 

 

 

 

" ไม่เห็นมุมนี้นานแล้วนะเนี่ยยย สงสัยใกล้จะมีข่าวดีแล้วมั้งเนี่ย " ฟางเสริมโรงเข้าไปอีกคน 

 

 

ทั้งหมดพูดคุยหยอกล้อกันโดยไม่ได้เหลือบมามองโทโมะเลยแม้แต่น้อย เขาเหมือนเป็นธาตุอาการที่ลอยอยู่ในร้านอย่างที่ไม่มีใครเห็น จนเจ้าตัวทนไม่ได้ต้องลุกขึ้นแล้วเดินออกจากร้านไป 

 

 

 

เมื่อประตูร้านถูกปิดลง แก้วแหงนหน้ามองอีกคนที่ยังคงยืนซึมอยู่หน้าร้าน เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไรถึงได้มาวนเวียนอยู่ใกล้ๆกับเธออีก หรือเขาอยากจะมาเจอหน้าฟาง 

 

 

 

 

จนตกเย็น ทุกคนกำลังเดินออกจากร้าน ก็ยังคงเห็นโทโมะนั่งอยู่ในรถที่จอดอยู่ไม่ไกลจากร้าน 

 

 

 

" ยังจะอยู่อีกหรอ " ป๊อปอึ้ง เมื่อหันไปเห็นโทโมะพอดี เขาเดินเข้าไปกระซิบบางอย่างกับเป้ก่อนจะเดินมาหาฟาง แล้วพาฟางขึ้นรถ เป้รีบเดินไปกอดคอแก้วแล้วพาขึ้นรถของเขาไปอีกคันอย่างรีบร้อน

 

 

 

 

" เฮีย ทำไมต้องรีบขนาดนี่เนี่ย " แก้วงง เมื่ออีกคนพยายามดันเธอให้ขึ้นรถ

 

 

 

 

" หิว หิวข้าว " เป้ว่า ก่อนจะเดินวนไปขึ้นรถฝั่งคนขับ แล้วขับออกไปทันที  เขาเหลือบมองกระจกหลังก็เห็นรถของโทโมะขับตามมาติดๆ 

 

 

 

 

" เฮีย ขับรถดูทางหน่อยสิ ทำไมมองดูกระจกหลังบ่อยจังเลยห่ะ " แก้วสงสัย เธอเหลือบมองดูกระจกหลัง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่โทโมะถูกรถอีกคันบังอยู่ 

 

 

 

 

" ถึงแล้ววว " เป้เลี้ยวรถเข้ามาจอดที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เขาเปิดประตูรถลงมาก่อนจะมาเปิดประตูให้แล้ว 

 

 

 

 

" แหมม มีเปิดประตูให้ด้วยนะ " แก้วแซว 

 

 

 

 

" เป็นสุภาพบุรุษก็ต้องให้เกียรติผู้หญิงหน่อยสิ " เป้แก้ตัวน้ำขุ่นๆ

 

 

 

 

" รู้จักกันมาก็นาน เพิ่งจะมาเป็นสุภาพบุรุษเอาวันนี้ แปลก " แก้วทักขึ้น 

 

 

 

" เออ เอาน๊าา  ปะ กินข้าวกัน " เป้เฉไฉโอบแก้วเดินเข้าไปในร้าน โทโมะจอดรถไกลออกไปนิดหน่อย แล้วรีบลงจากรถตามไป 

 

 

 

 

ในร้านอาหาร เป้นั่งข้างแก้ว แล้วโอบบ่าแก้วตลอดเวลา จนอีกฝ่ายงง 

 

 

 

" ทำไมมานั่งตรงนี้เนี่ย " แก้วทัก

 

 

 

" ทำไม นั่งตรงนี้ไม่ได้ไง๊ " เป้ย้อนถาม

 

 

 

" ก็แล้วแต่ " แก้วยังงง แต่ก็ไม่อยากจะถามมาก พอสั่งอาหารเสร็จ เป้ก็แกล้งเอนศีรษะไปซบไหล่แก้ว 

 

 

 

" อ้อนจังเลยนะวันนี้เนี่ย " แต่แก้วก็ยังไม่รู้เรื่อง ผิดกับอีกคนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างหลัง ถอนหายใจเฮือกใหญ่ไปเป็นสิบๆเฮือก 

 

 

 

มือหนาของเป้โอบศีรษะของแก้วเบาๆให้มาซบกับศีรษะของตัวเอง

 

 

 

 

" ลูกจะเอาอะไรคะ ไหนบอกแม่มาซิ " แก้วทนความลูกอ้อนของเป้ไม่ไหวจนต้องเอ่ยปากแซว อีกคนขำคริกๆ อย่างพอใจ 

 

 

 

 

" อ้อนไม่ได้ไง๊ ไม่ได้อ้อนใครมานานแล้วเนี่ย " เป้ว่าแล้วไซร้หัวที่บ่าของแก้ว 

 

 

 

 

ตึกตักตึกตักตึกตัก ใจเจ้ากรรมเต้นกระหน่ำจนอกแทบจะระเบิด เมื่อเห็นภาพบาดตาที่อยู่ตรงหน้า ทำไมร่างกายของเขาร้อนระอุไปหมดเมื่อเห็นผู้ชายคนนั้นโอบแอบแนบชิดกับเพื่อนสาวรูมเมทของเขา ทำไมเขาถึงได้โกรธจนแทบจะเหวี่ยงผู้ชายคนนั้นให้ออกไปไกลๆเธอ 

 

 

 

 

ครื่นนน ครื่นนนน แล้วอยู่ๆเสียงโทรศัพท์ของเป้ก็ดันดังขึ้นมา เป้ขัดใจดึงโทรศัพท์จากกระเป๋าขึ้นมาดู ก่อนจะเดินออกไปคุยนอกร้าน 

 

 

 

 

 

ขวับ !!! 

 

 

 

" เห้ย !! โมะ  O_O " แก้วช๊อค เมื่อมือของเธอถูกดึงกระชากก่อนที่เธอจะเงยหน้าไปมองคนที่มาดึงมอเธอไป 

 

 

 

" มากับชั้ล ! " เขามองเธอด้วยสายตาที่ดุดันจนอีกคนตัวเกร็ง มือหนาออกแรงดึงมือเล็กจนร่างบางต้องลุกขึ้นตามเขาไป 

 

 

 

 

" ปล่อย ! " เธอดึงดันไม่ยอมตามเขาไปพร้อมกับให้มืออีกข้างแกะมือของเขาให้หลุดออกจากมือเธอ 

 

 

 

" มานี่ " เขาข่มเสียงต่ำลงแล้วออกแรงกระชากเธอจนมาถึงรถ ก่อนจะเปิดประตูผลักเธอเข้าไปในรถแล้วปิดประตูทันที ก่อนจะวิ่งวนไปเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถฝั่งคนขับ 

 

 

 

 

" จะพาชั้ลไปไหน " แก้วตกใจทำอะไรไม่ถูก ไม่เข้าใจว่าอีกคนต้องการอะไรจากเธอ แล้วทำไมเขาต้องมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ ราวกับเธอทำอะไรผิดต่อเขามายังไงอย่างงั้น

 

 

 

 

" .... " ชายหนุ่มไม่ยอมตอบคำถาม แต่กลับออกรถไปด้วยความเร็วสูง 

 

 

 

 

" นี่ตกลงยังไง จะโทรมาถามแค่นี้ใช่มั้ย ! " เป้ขึ้นเสียงใส่ปลายสายที่โทรมาขัดจังหวะเขา

 

 

 

( คะครับๆ แค่นี้ก็ได้ครับ ) อัทเสียงสั่น เมื่อรู้สึกว่าเป้กำลังโกรธ เขารีบวางสายทันที แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่

 

 

 

" กูช่วยมึงแบบนี้ พี่เป้จะเอากูตายมั้ยเนี่ย " อัทเครียด