ฟ้าเคียงดาว

 

 

 

 

ก๊อก ๆๆๆ ฟางเคาะประตูเรียกเป้กับป๊อปอยู่หน้าห้อง ป๊อปงัวเงียเดินมาเปิดประตู

 

 

 

" มีอะไรหรือเปล่าฟาง " เขาปิดปากหาวก่อนจะตื่นตามองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า

 

 

 

" พี่ฉลามตัวร้อนจี๋เลยย เอาไงดี " ฟางว่า เป้ได้ยินรีนเดินออกมาจากห้อง

 

 

 

" ทำไมเป็นหนักขนาดนี้เนี้ย " เป้ขมวดคิ้วแล้วเดินผ่านป๊อปและฟางขึ้นไปดูฉลามบนห้อง

 

 

 

เขาเปิดประตูแล้วมุ่งเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆฉลาม มือหนาแตะหน้าผาก แก้ว แล้วเลื่อนมาแตะคอฉลาม ก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดตู้แล้วคว้านหาผ้าขนหนูผืนเล็กจนเจอ ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบกะละมังให้น้ำในห้องน้ำ 

 

 

 

 

" ฟาง ไอป๊อป ไปนอนเถอะ เดี๋ยวเฮียดูต่อเอง " เป้ออกคำสั่ง ฟางงึกงักไม่กล้าไป แต่ป๊อปโอบบ่าให้ตามเขาออกมา 

 

 

 

 

" ปล่อยไปเถอะ เฮียเค้าจัดการได้ " ป๊อปว่า แล้วพาฟางไปนอน

 

 

 

เป้เช็ดตัวฉลามอย่างเบามือ สลับกับจับตัวเธอวัดความร้อนของร่างกายเรื่อยๆ สักพักเข้าออกจากห้องไปหายาลดไข้แล้วกลับเข้ามา 

 

 

 

 

" ฉลาม กินยาก่อน " เขาปลุกหญิงสาวให้ตื่นขึ้นมา เธอสะลึมสะลือกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วรับยามากินก่อนจะนอนหลับต่อ 

 

 

เป้ไม่ยอมนอน ยังคงนั่งจับแขนฉลามวัดความร้อนแล้วเช็ดตัวอยู่ตลอดทั้งคืนจนใกล้เช้า เขาจึงลุกไปนอนอยู่บนเตียงข้างๆฉลาม 

 

 

 

 

 

 

เช้าตรู่ของวันใหม่

 

 

 

คอนโดแก้ว 

 

 

 

 

ตาหวานขยิบตาแล้วพลิกตับิดขี้เกียจเล็กน้อย แต่กลับหยุดชะงักลงเมื่อท่อนแขนแกร็งโอบกอดเอวบางของเธอเอาไว้อยู่ 

 

 

 

" เห้ย !! มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย " เธอสะดุ้งตกใจ เมื่อหันกลับไปหน้าของเธอก็แทบจะชนหน้าของอีกคนที่ฟุบหน้าลงบนบ่าของเธอ 

 

 

 

 

" จะรีบตื่นไปไหน วันนี้ไม่ต้องเปิดร้านหนิ " เขาพูดเสียงงัวเงียก่อนจะรัดกอดแน่นกว่าเดิม 

 

 

 

 

" ว่าจะไปเที่ยว ไม่ได้เที่ยวนานแล้ว " เธอว่าแล้วพยามแกะมืออีกคนออก 

 

 

 

 

" เที่ยวที่ไหนหรอ ไปด้วยนะ " เขากระซิบข้างหู 

 

 

 

 

" จะไปทำไม " แก้วแกล้งแหย่เล่น

 

 

 

" โมะจะให้แฟนไปคนเดียวได้ยังไงหละ " โทโมะว่า แก้วแหงนหน้ากลับมามอง 

 

 

 

" ใครแฟนแก " เธอย้อนถาม

 

 

 

" ก็แก้วไง " เขาตอบ แล้วขโมยหอมแก้มนวลไปหนึ่งฟอด

 

 

 

" นี่แก้วไปตกลงเป็นแฟนกับโมะตั้งแต่เมื่อไหร่ " เธอว่า

 

 

 

 

" ก็... " แล้วเขาก็แกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆหู " เมื่อคืนไง ตอนที่เรากำลังจะ.." โทโมะยังพูดไม่จบ แก้วก็ดีดตัวลุกขึ้นมานั่ง เพราะกลัวว่าตัวเองจะตกอยู่ในสถานการณ์เหมือนเมื่อคืนอีก 

 

 

 

 

" แก้วยังไม่ได้ตกลงเลยนะ โมะอย่ามามัดมือชกสิ " เธอว่า 

 

 

 

 

" โอเค๊ ไม่เป็นแฟนก็ได้ แต่โมะจะให้แก้วมาเป็นเมียโมะเลยแล้วกัน หึหึ " เขาว่า แล้วแกล้งมองเรือนร่างบางด้วยสายตาที่หื่นกระหาย 

 

 

 

 

" ทะลึ่ง !! " เธอเขิลอาย รีบลุกจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องทันที  โทโมะลุกตามไปติดๆ 

 

 

 

 

" แก้วว ทำกับข้าวให้โมะกินหน่อยสิ โมะอยากกินกับข้าวที่แก้วทำ ไม่ได้กินมานานแล้ว โมะผอมไปมากเลยเนี่ย " เขาว่า พลางอ้าแขนให้แก้วดูรูปร่างเขาให้ชัดขึ้น 

 

 

 

 

" ไม่เห็นจะผอมเลย ก็ปกติ " ด้วยเสื้อที่เขาใส่มันตัวโคร่งเกินไป เธอเลยไม่เห็นรูปร่างที่แท้จริงของเขา แต่ไม่เป็นไร เขาจะถอดเสื้อให้เธอดู ว่าแล้วร่างสูงก็ถอดเสื้อยืดสีขาวออกให้อีกคนได้เห็นร่างของเขาชัดขึ้น 

 

 

 

" เห็นมั้ย เหลือแต่ซี่โครงแล้วเนี่ย แก้วอะ ใจร้าย ไม่ยอมทำอาหารให้โมะกิน " เขาทำหน้างอลใส่

 

 

 

 

" ก็ไม่รู้ใครเหมือนกินที่บอกไม่ให้แก้วเข้าไปยุ่งกับชีวิตของเค้า " แก้วสสวนกลับ โทโมะเงิบ ต้องเข้าไปขอโทษหญิงสาวอีกครั้ง 

 

 

 

" ขอโทษนะ ตอนนั้นแค่ยังไม่รู้ใจตัวเอง " เขาว่าก่อนจะเข้าไปกอดหญิงสาวจากทางด้านหลังในขณะที่เธอกำลังเตรียมกับข้าวอยู่ " แต่ตอนนี้โมะรู้แล้วนะ ว่าโมะรักแก้วคนเดียว " เขาพูดพลางว่าหน้าลงบนบ่าของหญิงสาว

 

 

 

 

" นี่กะจะพูดว่ารักทั้งวันทั้งคืนเลยใช่มั้ยเนี่ย " แก้วเขิล

 

 

 

 

" ก็จนกว่าจะได้เป็นเมียนู้นแหละ " โทโมะพูด 

 

 

 

 

" ไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้กินข้าวแล้วก็ไปเที่ยวกัน " แก้วว่า โทโมะยิ้มดีใจ แอบหอมแก้มเธออีกครั้งแล้วคลายกอดออกเดินเข้าห้องไปทันที 

 

 

 

 

 

บ้านฉลาม 

 

 

 

 

 

" นายเข้ามานอนในห้องชั้ลได้ยังไง " ฉลามขึ้นเสียงใส่หลังจากที่ตื่นนอนแล้วเห็นเป้นอนหลับอยู่บนเตียงใกล้ตน 

 

 

 

" หาววว " เป้หาว แล้วลืมตา่ขึ้นมามองอีกคนก่อนจะดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง " เมื่อคืนคุณไม่สบาย ผมเลยอยู่เฝ้าทั้งคืน กว่าจะนอนก็เกือบเช้าแล้ว " เป้ว่า

 

 

 

" ออกไป แล้วกลับไปบ้านนายได้แล้ว " ฉลามพูดเสียงเย็นชา

 

 

 

 

" ยังโกรธอยู่หรอ ขอโทษนะ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายคุณ " เป้พูดจากใจจริง

 

 

 

" ชั้ลไม่รู้ว่าคุณทำแบบนั้นเพราะอะไร แต่คุณไม่ควรทำ ช่วยออกไปไกลๆชั้ล ถ้าให้ดีก็ไม่ต้่องกลับมาให้ชั้ลเห็นหน้าอีก " ฉลามว่า 

 

 

 

" นี่คุณโกรธผมขนาดนั้นเลยหรอ " เป้ตกใจ ไม่คิดว่าฉลามจะโกรธเขาแรงขนาดไล่เขาแบบนี้

 

 

 

 

" ... " ฉลามเงียบ 

 

 

 

 

"  ผมไม่รู้ว่าคุณเจออะไรมาบ้างในอดีต แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายคุณจริงๆนะ " เป้พยายามอธิบาย

 

 

" พอเถอะ ชั้ลไม่อยากจะฟังอะไรทั้งนั้น " ฉลามพูด 

 

 

 

" ฉลาม ผมขอโทษ ผมควรจะทำยังไง " เป้รู้สึกใจหาย ที่ฉลามหันหลังให้กับเขา

 

 

 

" คุณแค่ออกไปจากบ้านของฉันแล้วไม่ต้องกลับมาอีก คุณทำแค่นั้นแหละ " ฉลามว่า 

 

 

 

" แต่..." เป้ยังพูดไม่จบ 

 

 

 

" ชั้ลบอกให้ออกไป !! " ฉลามหันกลับมาขึ้นเสียงใส่ เธอจ้องหน้าเป้ไม่กระพริบตา จนเป้ต้องยอมลุกเดินออกจากห้องเขาไป