ฟ้าเคียงดาว

 

 

 

" เฮียเกิดอะไรขึ้น ทำไมคุยกันเสียงดังแบบนั้นหละ " ป๊อปกรู่เข้ามาถามเป้ เมื่อเห็นเป้เดินหน้าซึมออกมาจากห้องฉลาม เป้นิ่งเงียบ แล้วเดินลงบันไดมา

 

 

" ฉลามเค้าโกรธกูมากเลยวะ " เป้พูดเสียงเศร้า ฟางขมวดคิ้วจ้องหน้าเป้ด้วยความสงสัย

 

 

" แล้วพี่เป้ไปทำอะไรพี่ฉลามหรอคะ " ฟางถาม เป้นิ่งไป ไม่ยอมบอก 

 

 

" นี่เฮีย ถ้าเฮียไม่ยอมพูดอะไรเลย พวกผมจะช่วยเฮียได้ยังไง " ป๊อปว่า แต่เป้ก็ยังนิ่งไม่ยอมเล่าความจริงให้ฟัง ก่อนจะเดินออกจากบ้านแล้วสตาร์จรถขับออกไป

 

 

 

" อ้าวว นั่นพี่เป้จะไปไหนหนะ " ฟางตกใจ ชี้นิ้วไปทางที่รถของเป้วิ่งออกไป 

 

 

 

" อะไรของเค้าวะ " ป๊อปไม่เข้าใจ

 

 

 

ว่าแล้วเป้ก้มาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องของแก้ว 

 

 

ก๊อกๆๆ เขาเคาะประตูเรียกอย่างต่อเนื่องจนคนในห้องที่กำลังทานข้าวอยู่เริ่มหงุดหงิด

 

 

 

" ใครวะ ! " โทโมที่กำลังกินข้าวฝีมือแก้วอย่างอร่อยขมวดคิ้วหน้าแล้วกระแทกช้อนลงกับจานเสียงดังก่อนจะดันเก้าอี้อย่างแรงแล้วลุกเดินไปเปิดประตู

 

 

 

เอี๊ยดดดดด

 

 

เมื่อเห็นหน้าอีกคนที่ยืนรออยู่หน้าประตู ความโมโหของเขาเริ่มทวีคูณขึ้น แต่เป้กลับไม่ใส่ใจอีกคน เขาถือวิสาระเดินเข้ามาในห้องอย่างไม่เกรงใจ

 

 

 

" เฮ้ย. มาได้ไงเนี่ย o _ o " แก้วมองเป้ที่กำลังเดินเข้ามาหาตนตาค้าง 

 

 

 

" พี่มีเรื่องจะคุย มากับพี่ก่อน " 

 

 

ขวับ !! ว่าแล้วเขาก็คว้ามือเล็กแล้วดึงให้เธอลุกขึ้น

 

 

 

" มึงปล่อยมือแฟนกู " โทโมะเดินเข้ามาแล้วดึงมือแก้วออก แต่ไม่หลุด 

 

 

 

" โมะปล่อยก่อน แก้วเจ็บ " แก้วจับมือโทโมข้างที่พยายามดึงมือเธอออกจากมือของเป้

 

 

 

" ทำไมแก้วไม่ห้ามมัน แก้วมาห้ามโมะทำไม " เขาฉุน แล้วพูดกับเธออย่างน้อยใจ

 

 

 

" กูมีเรื่องจะคุยกับแก้ว ขอเวลาไม่นาน " เป้ว่า

 

 

 

" ถ้าจะคุย ก็คุยมันที่นี่นี่แหละ " โทโมะว่า เป้นิ่ง ไม่ตอบกลับ แต่กลับลากแก้วเข้าไปในห้องนอนของแก้วแล้วรีบล็อกประตู

 

 

 

" ไอเป้ !!! ทำบ้าอะไรเนี่ย. แก้วว. แก้วว " โทโมะกระวากระวายยื่นเคาะประตูอยู่หน้าห้อง

 

 

 

" เฮียย เป็นอะไรเนี่ย " แก้วตกใจ มึนงงไปหมด เป้นั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง 

 

 

 

" พี่ทำให้ฉลามโกรธ " เป้เริ่มเปิดประเด็น

 

 

 

" ทำอะไร " แก้วซัก 

 

 

 

" คือ... เออ เอาน๊า แก้วช่วยพี่หน่อยดิ " เป้ไม่ยอมเล่า แก้วยิ่งสงสัยหนัก

 

 

 

" ถ้าพี่ไม่เล่า แก้วไม่ช่วย " เธอยื่นคำขาด

 

 

 

" อย่าบังคับดิ " เป้ไม่อยากเล่า

 

 

 

" แก้วไม่ช่วย " เธอย้ำอีกครั้ง

 

 

 

" คือ พี่ลวนลามฉลามเค้า " เป้พูดแล้วเบือนหน้าไปทางอื่นไม่กล้าสบตาแก้ว ก่อนจะเล่าต่อ " พี่โมโหที่เค้าขึ้นไปเต้นยั่วผู้ชายบนเวที พี่ก้เลย ... " เป้เงียบไป

 

 

 

" นี่เฮียชอบพี่ฉลามหรอ " แก้วอมยิ้ม เป้ถอนหายใจไม่อยากจะพูด แต่แก้วรู้คำตอบอยู่แล้วหละ

 

 

 

" เฮีย พี่ฉลามเค้ามีปมเรื่องนี้ แล้วเฮียก้ดันไปทำร้ายเค้าซ้ำรอยเดิม งานหนักเลยนะนั่นหนะ " แก้วว่า เป้ยิ่งเครียดหนัก 

 

 

 

" คือพี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่ผิดไปแล้ว " เป้ว่า

 

 

 

" เดี๋ยวแก้วไปคุยกับพี่ฉลามให้นะ แต่ไม่รับปากว่าพี่ฉลามเค้าจะหายโกรธหรือเปล่า " แก้วเองก็ดีใจที่เป้ชอบฉลาม เพราะต่างก็เป็นคนดีด้วยกันทั้งคู่ แล้วมีหรอที่เธอจะไม่เชียร์ให้ทั้งคู่ลงเอยกัน

 

 

 

" แล้ว... ฉลามเค้ามีปมเรื่องนี้ยังไงหรอ " เป้ถาม 

 

 

 

" ไว้เฮียค่อยไปถามพี่ฉลามเองก็แล้วกัน " แก้วว่า เป้พยักหน้าตกลง ทั้งคู่เคลียกันเรียบร้อยก็ลุกไปเปิดประตูห้อง 

 

 

 

 

เพลี๊ยะ !!! 

 

 

" ยาอ่อน " แก้วน้ำตาไหลเปราะ เมื่อเห็นย่าอ่อนกับแม่ยืนอยู่ที่หน้าห้องนอนของเธอ 

 

 

 

" ทำไมเอ็งทำตัวเหลวแหลกแบบนี้ เธอก็เหมือนกัน เสียแรงที่ชั้ลไว้ใจ " ยาอ่อนหันไปด่าเป้ 

 

 

 

" ย่าครับคือมันไม่ได้เป็นอย่างที่ย่าคิด " เป้พยายามจะอธิบาย 

 

 

 

" มันไม่ใช่ได้ยังไง ผู้หญิงกับผู้ชายเข้าไปอยู่ในห้องเดียวกัน มันจะทำอะไรกันได้นอกจากเรื่องอย่างว่า " ย่าอ่อนด่ากราด

 

 

 

 

" ย่าาา ทำไมย่าพูดแบบนี้ " แก้วเสียใจที่ย่าอ่อนไม่เชื่อใจเธอ

 

 

 

" หยุดพูดเลย ชั้ลผิดหวังในตัวแกจริงๆ " ย่าอ่อนมองแก้วเ้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธและผิดหวังก่อนจะหันมาจ้องเป้

 

 

 

" เธอได้หลานสาวชั้ลแล้ว เธอต้องรับผิดชอบ ! " ย่าอ่อนชี้หน้าเป้

 

 

 

" ย่าาา แก้วกับพี่เป้เราไม่ได้มีอะไรกัน " แก้วว่า

 

 

 

" โกหก !! ถ้าแกไม่ได้มีอะไรกับมัน แล้วแกมาอยู่ห้องเดียวกับมันทำไม " ย่าอ่อนโวยไม่เลิก แล้วอึ้ง ก่อนจะหันไปมองหน้าเป้

 

 

 

" ย่าพูดอะไร " 

 

 

 

" หึ ! ก็อีกห้องนึงมันมีแต่ข้างของเครื่องใช้ของผู้ชาย แบบนี่แกจะโกหกชั้ลอีกหรอ นังหลานไม่รักดี " 

 

 

แก้วนิ่งกริบ ไม่รู้จะอธิบายยังไง เธอพยายามกวาดสายตาหาโทโมะแต่ก้ไม่เจอ 

 

 

 

" เธอจะรับผิดชอบหลานสาวชั้ลยังไง " ย่าอ่อนหันไปถามเป้ เป้นิ่งไป 

 

 

 

" ย่าาา แก้ว... " แก้วยังพูดไม่จบ

 

 

 

" เงียบ ! กลับไปคุยกับพ่อกับแม่ของเธอให้รู้เรื่อง อย่าให้ชั้ลต้องบุกไปถึงบ้านของเธอนะ " ย่าอ่อนชี้หน้าเอาเรื่องเป้ " ส่วนแก กลับบ้าน !! " ก่อนจะกระชากมือแก้วให้กลับไปกับตน

 

 

 

" ย่าฟังแก้วอธิบายก่อนสิ " แก้วเสียงสั่นน้ำตาไหลพราก แต่ย่าอ่อนไม่ยอมฟังลากเธอขึ้นรถแล้วพากล้บบ้านไป

 

 

 

 

" ไอโมะ มึงหายหัวไปไหน ขึ้นมาที่ห้องเดี๋ยวนี้เลย " เป้โทรไปหาโทโมะ อีกคนกลับวางสายด้วยความโมโห 

 

 

 

" โธ่เว้ย ! " เป้หงุดหงิด เขานิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะโทรไปหาป๊อป 

 

 

 

ป๊อป - ฟาง

 

 

 

 

" ซวยแล้วฟาง ย่าอ่อนบุกไปหาแก้วที่คอนโด แถวยังเจอแก้วกับพี่เป้อยู่ในห้องด้วยกันอีก " ป๊อปเล่า

 

 

 

" เห้ยย แต่แก้วอยู่กับโทโมะหนิ " ฟางคิด 

 

 

 

" เอออ แล้วเฮียไปได้ไงวะ " ป๊อปสงสัย

 

 

 

 

ไม่นานนัก เป้ก็ขับรถมาถึงบ้านฉลาม เขารีบลงจากรถอย่างร้อนรนก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาฟางกับป๊อปในบ้าน

 

 

 

 

" เอาไงดีวะ แก้วโดนยำเละแน่ " เป้ว่า

 

 

 

" เดี๋ยวนเเฮีย เฮียหาแก้วที่คอนโด แล้ว ไอโมะหละ แล้วย่าอ่อนมาตอนไหนยังไงวะ " 

 

 

 

" คือกูไปคุยกับแก้วเรื่องฉลาม แล้วไอโมะมันไม่ให้คุย กุเลยลากแก้วไปคุยในห้อง แล้วมันหายไปตอนไหนก้ไม่รู้ พอกุคุยเสร็จ กุเปิดประตูมาก้เจอย่าอ่อนกับแม่เกตุยืนอยู่หน้าประตูแล้ว แล้วเค้าเข้าใจผิดว่ากุกับแก้ว... " 

 

 

 

 

" แก้วซวยแน่เลยพี่เป้. แล้วโทโมะรู่เรื่องแล้วย้งเนี่ย " ฟางคิดหนัก

 

 

 

 

" พี่ติดต่อมันไม่ได้ " เป้ว่า

 

 

 

" งั้นเดี๋ยวฟางโทรเอง " ว่าแล้วฟางก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาโทโมะ แต่ติดต่อไม่ได้

 

 

 

 

ที่บ้านย่าอ่อน

 

 

 

" ยังไงแกก้ต้องแต่งงานกับไอเด็กน้่น แกเสียตัวให้มันแล้ว มันต้องร้บผิดชอบ " ย่าอ่อนโวยวาย แก้วร้องไห้ไม่หยุด

 

 

 

" ย่าา แก้วไม่ได้มีอะไรกับพี่เป้ เราแค่คุยธุระกันเฉยๆ " แก้วพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

" คุยธุระหรอ แล้วทำไมต้องไปคุยกันในห้อง ข้างนอกนี้ไม่มีท่าจะคุยกันแล้วหรอ ! " ย่าอ่อนไม่เชื่อ

" แล้วแกอยู่กับมันมาหลายเดือน ทำไมแกทำแบบนี้ ไม่คืดถึงหน้าชั้ลหน้าแม่แกบ้างเลยหรอ " ย่าอ่อนพูด แก้วร้องไห้ไม่หยุด ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง 

 

 

 

" พอแล้วแม่ พอแล้ว " การะเกตุห้ามย่าอ่อนเอาไว้ แล้วส่งสายตาให้แก้วไปพักในห้อง 

 

 

 

 

เธอทรุดลงนั่งบนเตียงอย่างคนหมดแรงก่อนจะกดโทรศัพท์หาโทโมะ แต่กลับตืดต่ออีกคนไม่ได้

 

 

 

" โมะ. หายไปไหนนน ฮืออ "