ฟ้าเคียงดาว

 

 

 

 

ผ่านไป 2 วัน ก็ยังติดต่อโทโมะไม่ได้ แก้วเครียดหนักถูกกักบริเวณอยู่แต่ในบ้าน โดยมีย่าอ่อนที่คอยรุกทางฝั่งเป้ให้บอกพ่อแม่มาคุยเรื่องสู่ขอ

 

 

 

 

ที่บ้านเป้  พ่อแม่ เป้ ป๊อป และฟาง กำลังนั่งปรึกษาหารือกันอยู่ 

 

 

 

" จะเอายังไงหละทีนี้ หรือจะไปขอหมั้นไว้ก่อนแล้วค่อยถอนหมั้น " แม่เสนอ 

 

 

 

" ผมก็คิดไว้แบบนั้นเหมือนกันครับ มันน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดตอนนี้ " เป้ก้มหน้านิ่ง 

 

 

 

" แล้วนี่ยังติดต่อโทโมะไม่ได้อีกหรอ " แม่ถามต่อ ทุกคนส่ายหน้าไปมา 

 

 

 

" อื้ม งั้นเราจัดการไปก่อนก็แล้วกัน "

 

 

 

พรุ่งนี้แล้ว ที่เป้จะไปขอหมั้นแก้ว แต่ทุกคนยังติดต่อกับโทโมะไม่ได้เลย แก้วเอาแต่ร้องไห้แล้วกดโทรศัพท์ติดต่อหาโทโมะ แต่ก็ติดต่อไม่ได้ 

 

 

 

 

" โมะหายไปไหน ฮืออ ฮืออ ทำไมทิ้งแก้วไว้แบบนี้ " เธอเอาแต่ร้องไห้มองรูปคู่ของเธอกับโทโมะบนหน้าจอโทรศัพท์ 

 

 

 

 

ทางฝั่ง ป๊อป - ฟาง ยังคงพยายามติดต่อกับโทโมะ จนทั้งคู่ไปหาอิทที่บ้าน 

 

 

 

" โทโมะมาหาอิทบ้างหรือเปล่า " ฟางถาม อีกคนทำหน้าอึกอักแล้วส่ายหน้าไปมา 

 

 

 

" ถ้าเขามาให้เขาติดต่อกลับด่วนเลยนะ ไม่งั้นเค้าอาจจะเสียแก้วไป " ฟางว่า อัทตกใจ 

 

 

 

" เกิดอะไรขึ้นหรอฟาง แก้วเปนอะไร " อัทถาม 

 

 

 

 

" แก้วถูกบังคับให้แต่งงานกับพี่เป้ ย่าอ่อนเข้าใจทั้งคู่ผิด " ป๊อปอธิบาย 

 

 

 

" อย่าเรียกว่าถูกบังคับเลย เรียกว่าเต็มใจน่าจะดีกว่าหละมั้ง " อยู่ๆเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้นมาจากข้างบนบ้าน ก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินลงมา 

 

 

 

 

" พูดบ้าอะไรของมึง " ป๊อปเริ่มชักสีหน้าใส่ 

 

 

 

" ก็คนมันรักกันอยู่แล้วหนิ อยากจะแต่งอยากจะได้กันก็ปล่อยเค้าไปสิ จะมาเดือดร้อนอะไรกัน " โทโมะพูดจาประชดประชันจนป๊อปทนไม่ได้ ป๊อปมองหน้าโทโมะด้วยสายตาที่โกรธจัด ก่อนจะกุมมือฟางแล้วออกแรงดึงให้ฟางลุกขึ้นตาม 

 

 

 

 

" กลับเถอะฟาง ทำไปก็คงไร้ประโยชน์ " ป๊อปว่า 

 

 

 

" โมะ แล้วโมะจะเสียใจที่ทำแบบนี้ " ฟางว่า

 

 

 

 

" เสียใจหรอ ฟางคงไม่รู้ใช่มั้ยว่าสองคนนั้นลากกันเข้าห้องต่อหน้าต่อตาโมะอะ ! " โทโมะขึ้นเสียงใส่ 

 

 

 

" มึงอย่าหึงไม่เข้าเรื่องได้มั้ยวะ เฮียไปคุยกับแก้วเรื่องพี่ฉลาม เฮียเค้าชอบพี่ฉลามไม่ได้ชอบแก้ว ถ้ามึงไม่โง่ มึงน่าจะรู้นะ " ป๊อปด่าใส่หน้าโทโมะ ก่อนจะหันมาพูดกับฟาง " กลับเถอะฟาง ให้เฮียหมั้นกับแก้วนั้นแหละดีแล้ว อย่ามาคบกันคนปัญญาอ่อนแบบนี้เลย มันไม่คู่ควร " ฟางเอือมในความหึงไม่เข้าเรื่องของโทโมะ ยอมเดินตามป๊อปออกไปจากบ้านอัท 

 

 

 

พลั๊วะ 

 

 

" ไอโมะ มึงนี่อีกแล้วนะ " อัทตบหัวโทโมะ

 

 

 

" เชี่ย " โทโมะใจคอไม่ดี นึกถึงแก้วขึ้นมาทันที

 

 

 

" กูจะทำยังไงดีวะ " โทโมะทำอะไรไม่ถูก อัทถอนหายใจแล้วส่ายหน้าไปมา 

 

 

 

 

" มึงนอนอยู่บ้านกุเนี่ยแหละ ไม่ต้องไปไหน " อัทพูดจบก็เดินขึ้นห้องไปเลย ทิ้งให้โทโมะยื่นเคว้งคว้างอยู่คนเดียว 

 

 

 

 

งานหมั้นถูกจัดขึ้นเงียบๆภายในบ้าน แขกที่มาในงานก็มีแค่ครอบครัวของเป้และครอบครัวของแก้วเท่านั้น แก้วน้ำตาไหลพราก นั่งร้องไห้อย่างเงียบๆ เป้่มองแก้วด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสาร แต่ก็จนปัญหาที่จะช่วยจริงๆ 

 

 

 

 

" แก้ว ... เราหมั้นกันไปก่อน เดี๋ยวค่อยถอนหมั้นก็ได้ " เป้กระซิบบอกให้แก้วสบายใจ 

 

 

 

 

" เอ้า ได้ฤกษ์แล้วคะ " ย่าอ่อนพูดขึ้น แม่เลยสะกิดให้เป้สวมแหวน เป้เงยมองหน้าแก้ว แล้วพยักหน้าให้แก้วส่งมือมา แก้วฝืนยิ้มน้อยๆก่อนจะส่งมือให้เป้อย่างลังเล 

 

 

 

แหวนกำลังจะถูกสวมเข้ายังนิ้วของแก้ว 

 

 

 

 

 

พรึบ ! 

 

 

 

 

" ว๊ายยย ! " เสียงกรี๊ดร้องของผู้ใหญ่ดังขึ้น เมื่อเห็นแก้วถูกกระชากไปต่อหน้าต่อตา 

 

 

 

" ไอโทโมะ ! แกมาที่นี่ทำไม ปล่อยมือของแกออกจากมือหลานชั้ลเดี๋ยวนี้ ! " ย่าอ่อนชี้หน้าด่า 

 

 

 

" ไม่ ! แก้วเป็นเมียผมแล้ว ผมจะปล่อยให้แก้วหมั้นกับคนอื่นไม่ได้ " โทโมะประกาศเสียงดัง ทุกคนตกใจหันมามองโทโมะเป็นสายตาเดียวกัน 

 

 

 

" แกเอาอะไรมาพูด ไอลูกหมา " ย่าอ่อนโกรธจนเลือดขึ้นหน้า 

 

 

 

" ถ้าย่าเข้าไปในห้องของเราแล้ว ย่าก็น่าจะเห็นว่าอีกห้องนึงมีแต่ข้าวของของผมเต็มไปหมด ผม...อยู่กินกับแก้วมาสักพักแล้ว และ เรา รัก กัน " โทโมะประกาศเสียงกร้าว เป้ ป๊อป แม่ พ่อ อมยิ้ม มีเพียงย่าอ่อนที่ช็อคจนเป็นลมไป 

 

 

 

 

" ย่าาาาาาาา !!!! "

 

 

 

 

ทุกคนช่วยกันปฐมพยาบาลย่าอ่อนจนฟื้น 

 

 

 

 

" พาไอโทโมะออกไป ถ้าไม่อยากให้ชั้ลตาย " ย่าอ่อนพูดหน้านิ่ง 

 

 

 

 

" ย่าอ่อนครับ " โทโมะเข้ามาใกล้ย่าอ่อน 

 

 

 

 

" ชั้ลบอกให้ออกไปไง ออกไป๊ !!! " ย่าอ่อนตะคอกใส่โทโมะ อีกคนสะดุ้ง ชะงักกึก ไม่กล้าเข้าใกล้ 

 

 

 

 

" โมะกลับไปก่อนนะ " การะเกตุออกคำสั่งให้โทโมะกลับไปก่อน 

 

 

 

 

" แก้ว... ถ้าเอ็งยังเห็นข้าเป็นย่าเอ็งอยู่ อย่าไปยุ่งกับมัน เลิกยุ่งกับมัน " ย่าอ่อนพูดทั้งน้ำตาก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินกลับเข้าห้องไปโดยมีการะเกตุคอยประคองอยู่ข้างๆ 

 

 

 

แก้วทรุดตัวลงร้องไห้ไม่หยุด 

 

 

 

 

" แก อย่าคิดมากนะ ให้ย่าอ่อนใจเย็นลงกว่านี้ก่อน เดี๋ยวค่อยลองคุยใหม่ก็ได้ " ฟางปลอบ 

 

 

 

 

" ย่าไม่เคยถูกชโลกกับบ้านนั้นเลย ทุกอย่างคงต้องจบจริงๆแล้วฟาง ชั้ลคงต้องเลิกกับโทโมะ ฮึก ฮึก " แก้วพูดทั้งน้ำตา 

 

 

 

" ไอหมอนั้นมันมาประกาศกร้าวซะขนาดนั้น มันไม่ยอมเลิกง่ายๆหรอกแก้ว ใจเย็นๆนะ " เป้โอบแก้วมาปลอบ 

 

 

 

" แต่ถ้าแก้วคบต่อ ย่าอ่อนต้องเกลียดแก้วแน่ๆ "

 

 

 

" ไม่เอาสิ อย่าคิดไปไกลขนาดนั้น ค่อยๆคุย ให้ท่านใจเย็นลงก่อน " เป้ว่า