ไขหัวใจ ไขคดี

Scene  Part
 
ดีคะ มาเจอกับชั้นอีกครั้งในรอบวัน จะว่าไป ดีแล้วละคะ ที่ชั้นถูกจับมาที่นี่  
เพราะอะไรหน่ะหรอ ก็เพราะว่า ที่ๆชั้นจะมาประจำการคือที่นี่แหละ
หน่อย  ซีล 5 
ชื่อคล้ายๆชั้นเหมือนกันแฮะ แต่มีอีกคนที่คล้ายยิ่งกว่า  คล้ายทั้งนามสกุล คล้ายทั้งชื่อเล่น และที่สำคัญเหมือนจะมีบางอย่างคล้ายชั้นอีกด้วย แต่นามสกุลอะ ไม่คล้ายหรอก เหมือนเลยแหละ -_-
"พี่ยูซ่าคะ" ชั้นเรียกรุ่นพี่ที่เคยเจอกันที่ทำงาน เราทำงานด้วยกันหลายครั้งเลยละ
"อ้าว ว่าไงซีน ไม่ได้เจอกันนานสวยขึ้นเยอะเลยนะเรา"พี่ยูซ่าว่า แหมชมกันแบบนี้ เขิน ตาย
"ว่าไปคะ แล้วรุ่นพี่อยู่ท่รามกลางหนุ่มๆซ้ะขนาดนี้ ไม่เขินบ้างหรอคะ??"ชั้นแกล้งถามดู ^^
"ตอนแรกก็เขินอยู่หรอก แต่นิสัยแต่ละคนก็โอเหมือนกัน หึหึ"พี่ยูซ่าพูด พร้อมหัวเราะน้อยๆ
"คะ แล้วมีภารกิจอะไรมาบ้างรึป่าวคะ??"ชั้นโยงเข้าเรื่องงานทันที
"อืม ตอนนี้หน่วยเหนือกำลังส่งเอกสารมาอยู่ น่าจะมาถึงพรุ่งนี้" พี่ยูซ่าบอก
"หรอคะ งั้นหนูไปหาของกินก่อนนะคะ"ชั้นบอก ก่อนพี่ยูซ่าจะพยักหน้า แล้วชั้นก็เดินไปทางห้องนั่งเล่นของหน่วยแทน ถึงจะไม่เหมือนห้องนั่งเล่นก็เถอะ
(เดี๋ยวมาต่อ)
"อ้าว คุณซีน รับอะไรดีครับ ^^"แหม่ มาถึงปุ๊บจ่านึกก็ทักปั๊บ
"หมวดคะ ขอกาแฟให้แก้วหนึ่งคะ เอาแบบขมๆนะคะ"ชั้นยิ้มให้จ่า ก่อนจะหันไปหาหมวดที่อยู่ตรงที่ชงกาแฟ แล้วสั่งของที่อยากกินทันที  เฮ้อ  ชักง่วงแล้วสิ ต้องรีบโดฟ เดี๋ยวหลับละซวย
"คะ แป๊บหนึ่งนะคะ"หมวดแก้วตาบอก แล้วหยิบนู่นหยิบนี่ให้วุ่นไปหมด
"อ้าว แล้วจ่าหมายไปไหนหรอคะ??"ชั้นนั่งลงพร้อมถามจ่านึก เห็นอยู่ด้วยกันตั้งแต่เช้าแล้ว
"อ้อ........เอ่อ ไปไหนก็ไม่ทราบครับ ^^ll " แหะๆ แล้วคือว่าจะอ้อทำไมคะเนี่ย ^^
"อ้าว คุณซีนครับ เป็นไงบ้างครับหน่วยเรา??"ถามถึงได้ไม่นาน ก็มา จ่าหมายเดินถือถุงอะไรซักอย่างมา แล้วมานั่งข้างๆชั้น
"ก็ดีคะ แล่วจ่าหมายไปไหนมาหรอคะ??"ชั้นตอบ ก่อนจะถาม
"อ้อ พอดีไปซื้อปาท่องโก๋หน้าปากซอยมาหน่ะครับ กินมั้ยครับ??"จ่าหมายพูดพร้อมหยิบปาท่องโก๋พร้อมเครื่องออกมาเสร็จสรรพ แต่มีหรอ ซีนจะพลาด
"แหม่ แบบนี้ไม่พลาดคะ"ชั้นพูดแล้วยิ้มทะเล้นๆไปให้ สองจ่าหัวเราะเสียงดังระนาว
"แหม่ นี่คะ คุณซีน จ่าไม่ชวนชั้นเลยนะ"หมวดแก้วตาพูด แล้วนั่งตรงข้ามกับจ่านึก แล้ววางแก้วกาแฟไว้ตรงหน้าชั้น พร้อมยิ้มให้
"ขอบคุณคะ" ชั้นพูด หมวดยิ้มจนหน้าแดง เป้นอะไรรึป่าวนะ
"หมวดคะ ไม่สบายรึป่าว หน้าแดงเชียว??"ชั้นถามแล้วยืนขึ้น พร้อมยืดตัวไปด้านหน้า หน้าผากของชั้นกับหน้าผากของหมวดชนกัน แต่ก็ไม่มีความร้อนอะไร ชั้นจึงผละออก แล้วมองข้างๆแทน
"มีอะไรหรอคะ??"ชั้นถาม ทั้งสามคน ทั้งสามคนพร้อมใจส่ายหน้ากันเป็นพัลวัน
"คะ งั้นทานละนะคะ ^^"ชั้นพูดแล้วหยิบปาท่องโก๋มาคู่หนึ่งแล้วจิ้มกับนมข้นหวานตรงหน้า แล้วกัดเข้าปากทันที  เมื่อทั้งสามเห็นก็เริ่มกินตามๆกันไป
"อ้าวหมวด จ่า คุณซีนทำอะไรกันครับเนี่ย??" คุณดินแดนที่พึ่งเดินมาถามขึ้น แล้วนั่งลงตรงข้ามกับชั้น
"กินขนมครับ/คะ x 3"ทั้งสามตอบ "ซักผ้าอยู่มั้งคะ"ชั้นพูดพร้อมๆกับทั้งสามคน
"อ้าว ไหนกะละมังละครับ ผงซักฟอกก็ไม่มี เห็นอยู่ชัดๆว่ากินขนมอยู่"คุณดินแดนตอบ
"อ้าว ถ้ารู้อยู่แล้วจะถามทำไมละคะ??" ชั้นพูดแล้วกัดขนมต่อ คุณดินแดนยิ้มไม่พูดะอไร ก่อนจะคว้าแก้วกาแฟตรงหน้าชั้นไปดื่ม  หมวดทำท่าจะห้ามแต่ก็ไม่ทัน กระดกไปเกือบครึ่งแก้ว ก่อนจะวางลงอย่างช้าๆ หึหึ ลิ้มรสให้อร่อยเถอะ
"อร่อยมั้ยคะ คุณดินแดน??"ชั้นถามหน้าตากวนบาทา คุณดินแดนยิ้มเห็นฟันแล้วตอบว่า
"อะ....อร่อยมั้งครับ งั้นขอกินหวานๆหน่อยละกัน"คุณดินแดนพูดแล้วยื่นมือมาที่หน้าชั้น แล้วแตะลงที่ขอบปาก พร้อมปาดอะไรบางอย่างไป แล้วก็ใช้ลิ้นเลียที่นิ้ว แล้วคอพับไปกับโต๊ะในไม่ช้า
"คะ....คุณดินแดน!! / อะ...เฮือก คุณเบอร์สาม! " ทั้งสามคนที่เหลือตะโกนโหวกเหวกจนลั่นหน่วย จนพวกคุณๆทั้งหลายต้องเดินมาดู ยกเว้นพี่ยูซ่าที่เมื่อกี้เห็นออกไปด้านนอก เห็นบอกว่าจะไปรับเอกสารงาน กลับมาตอนเย็นๆ
"เกิดอะไรขึ้น??"นี่ไง เกลียดเสียงนี้ที่สุดเลย คุณมาวิน เบอร์หนึ่งๆ เหอะ -3-
"ไปละนะ บาย"ชั้นพูดแล้วคว้าแก้วกาแฟ กำลังจะเดินออกไป แต่ไอคุณมาวินก็คว้าข้อมือชั้นไว้ แล้วหยิบแก้วกาแฟไปดื่มเฉยเลย หนึ่งหมวด สองจ่าอ้าปากค้าง  เงียบ  ไอคุณมาวินมือไม้สั่น เดินเซๆเอาแก้วไปวางที่โต๊ะ 
"หึหึ" ชั้นหัวเราะนิดๆ ก่อนจะเดินไปนั่งที่เดิม แล้วกินปาท่องโก๋ต่อ หึ กะว่าจะไม่แกล้งแล้วเชียว แต่อดไม่ได้จริงๆ
"หมวดคะ แบบเดิมอีกแก้วหนึ่งคะ เร็วๆนะคะ"ชั้นบอกอีกที ก่อนหมวดจะพยักหน้า และคุณๆทั้งหลายก็มานั่งหน้าสลอน กันข้างๆและตรงหน้าชั้นนี่แหละ 
"ได้แล้วคะ คุณซีน เอ้อ ชั้นมีงานนี่นา งั้นไปก่อนนะคะ"หมวดบอก แล้วรีบวิ่งไปทันที  สองจ่ามองหน้ากัน แล้วรีบบอกว่า
"เอ้อ หมวดครับ เดี๋ยวพวกผมช่วย ไปก่อนนะครับ x 2 " พูดแล้วใส่เกียร์ ตามหมวดไป เฮ้อ
"ไม่กินหรอคะ อร่อยนะ"ชั้นพูดแล้วยกกาแฟขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว คุณมาวินและคุณดินแดน ตาค้างนิดๆหน่อยๆก่อนจะทำตัวปกติ แต่คุณๆคนอื่นๆก็อดแอบขำไม่ได้ เอาเถอะ ขอใช้หน่อยละกัน
"เอ่อ มีใครชงกาแฟเป็นบ้างมั้ยคะ??"ชั้นถาม ทั้งกลุ่มเลยพูดพร้อมกันว่า
"เป็น/ครับ x 5 " หูว  ชงเป็นกันด้วยแฮะ เอาเหอะ
"งั้นช่วย ชงกาแฟขมๆมาให้ชั้นคนละแก้วนะคะ ^^ "ชั้นพูดแล้วยิ้มให้หน่อยๆ ก็บอกแล้วว่าต้องโดฟไม่งั้นหลับเป็ฯตายแน่  ทุกคนมองหน้ากันหน่อยๆ ก่อนจะลุกไปชกกาแฟมาให้ชั้น ส่วนชั้นอะหรอแน่นอน สวาปามปาท่องโก๋ต่อ แต่ไม่ได้กินมูมมามนะ ก็แค่กินเร็วแค่นั้นแหละ -_-
"ขอบคุณคะ" ชั้นพูดเมื่อกาแฟทั้งห้าแก้วมาวางตรงหน้า ทั้งห้าก็นั่งมองถุงปาท่องโก๋ที่ว่างป่าว
"จะกินหรอคะ ไปบอกจ่าหมายให้ซื้อมาใหม่ก็ได้นะคะ"ชั้นบอก แต่ไม่รู้เลยว่าที่ตัวเองคิดน่ะผิด ที่พวกหนุ่มๆคิดกันก้คือ 'คนหรือหลุมดำว้ะนั่น' แน่นอน วันนี้จ่าหมายคิดจะซื้อปาท่องโก๋มาฉลอง เลยเหมามาหมดร้าน ซึ่งเยอะไม่ใช่เล่น ก่อนพวกเค้าจะไปชงกาแฟ มันยังเหลือเกือบเต็มถุงอยู่เลย แต่พอกลับมาถุงกลับว่างป่าว นมข้นก็ไม่ได้แป้วไปเลยซักนิด ยังเกือบเต็มกระปุกเหมือนเดิม
Scene and part
 
Vin  Part
 
ผมนั่งมองร่างบางตรงหน้า ที่เริ่มหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาดื่มทีละแก้ว แต่ทำเอาดินแดนเหวอไปเลย เพราะอะไรน่ะหรอ ก็ดินแดนมันใส่กาแฟตั้งสี่ซอง คนไปได้ยังไงก็ไม่รู้ แต่หน้าตาของร่างบางก็ยังนิ่งๆแถมยิ้มอีกซ้ะด้วย
"แหม่ คุณดินแดนนี่ ชงกาแฟอร่อยจังนะคะ"ร่างบางพูด พวกผมเหวอกันยกแก๊ง คำถามที่ผุดขึ้นมาตอนนี้คือ 'เธอรู้ได้ยังไงว่าใครเป็นคนชง??" เพราะตอนที่ยกมา ใส่ถาดมาแล้วศีลก็เป็นคนถือมาด้วย  แต่ที่พวกผมรู้ก็เพราะว่า แก้วที่เรียงกันไว้ยังไงละ
"อะ ขอบคุณครับที่ชม" ไอแดนที่เงียบโดนเว่ยสะกิดเลยตอบไป
"งั้นชั้นไปละนะคะ กึก" คำพูดพร้อมรอยยิ้ม เสียงวางแก้วเบาๆทำเอาพวกผมหันไปมองที่ถาดทันที  ว่างป่าว พวกผมเลยมองไปที่ร่างบางแทน OoO แก้วห้าใบเรียงกัน แบบเดิมเป๊ะ แค่ไม่ได้อยู่ในถาด ร่างบางยิ้มให้อีกทีแล้วเดินไปอีกด้านของห้องนั่งเล่น 
"เฮ้ยๆ มีใครเห็นบ้าง ว่ากินหมดตั้งแต่เมื่อไหร่??"ไอแดนเปิดประเด็นก่อนทันที
"เร็วมาก พวกเราเผลอแค่ไม่กี่วิก็กินหมด ชั้นว่าไม่มีใครเห็นแน่"พายาุสรุป ก่อนจะใช้มือรูปคางของตนเอง ซึ่งก็ไม่แปลกหรอก นี่แหละท่าประจำของเจ้าตัว
"ชั้นว่าเธออาจจะมือไวเป็นพิเศษก็ได้ "ศีลพูดบ้าง มันก็พูดมีเหตุผลหรอกนะ แต่มันเร็วเกินไป ชั้นเชื่อไม่ได้
"อาจจะเป็นแบบนั้น แต่เร็วเกินไปรึป่าว??" เว่ยที่คิดเหมือนผมถามออกไป แต่ก่อนที่จะได้ตอบอะไรกันไปมากกว่านั้น
"อืมๆ คิดแบบนั้นกันเองหรอคะเนี่ย เอาเถอะคะ" 
"เฮือก อึก" ผมผมใจแป้วไปชั่วครู่ กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก  เมื่อมองไปด้านหน้ก็พบกับร่างบางคนนั้นอีกครั้ง ใช่ ยัยซีน นั่นแหละ มาโดยไม่รู้ตัวอีกแล้ว -_-??
"เฮ้อ มันก็เป็นแค่ ความสามารถพิเศษของ เอฟบีไอ น่ะคะ คิดมากไปแล้ว หึหึ"เธอพูดก่อนจะเดินจากไปอีกครั้ง และทุกคนรวมถึงผม พร้อมใจกันพูดว่า
"เป็นเหตุผลที่เชื่อไม่ได้หรอกนะ" เมื่อสามัคคีพร้อมกันเสร็จ พายุก็พูดออกมาว่า
"ผู้กองก็เคยเป็น เอฟบีไอ ไม่เห็นมีความสามารถแบบนั้นเลย" เป็นคำพูดตบท้าย ที่เชื่อได้มากที่สุด นี่เป็นเหตุผลที่มีหลักฐานเป็นตัวประกอบ  เหตุผลของเธอ ทำให้พวกเราเกิดคำถามหลายคำถามในใจ...............
 
เราไว้ใจเธอได้รึป่าว............
 
เราเชื่อใจเธอได้มากแค่ไหน.........
 
เราควรรับเธอไว้ในหน่วยหรือไม่.......... 
 
เราจะทำงานกับเธอได้ดีแค่ไหน...............
 
เราจะอยู่รอดต่อไปหรือไม่...........................
 
ขึ้นอยู่กับทางที่เราเลือก..........สิ่งที่เราเชื่อ..............การกระทำที่เราเห็น
แต่..............ก็มีหลายคนที่บอกว่า
อย่าเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น..........อย่าเชื่อในสิ่งที่หูได้ยิน
 
----------------------
 
จบครบ 100%  คะ
 
ยาวดีเน๊อะ แหะๆ