รักออกแบบไม่ได้

"หลังจากจบงานประกวดฉันกับครูออมเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ฉันรู้สึกคิดถึงเค้าขึ้นมา แต่มันคงไม่เหมือนเดิมอีกแล้วล่ะ เพราะครูออมได้กลับไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ฉันอยากแก้ไขอะไรหลายๆอย่าง ฉันรู้สึกผิด ฉันอยากขอโทษ..."
1ปีผ่านไป
นิด:พริมๆมาถ่ายรูปเร็ว
พริม:อ่อๆ
นิด:แกโอเคหรือยังอ่ะ
พริม:โอเคดิ จบม.6ก็โอเคแล้วป่ะว่ะแก
นิด:หมายถึงพี่ออมอ่ะ
พริม:แกฉันว่าเราไปถ่ายรูปมุมนู้นดีกว้านะ
นิด:นี่ยัยพริมตอบฉันมา
พริม:ฉันคิดถึงเค้าเว้ย ฮือๆ ฉันคิดถึงฉันอยากเจอเค้า
นิด:ใจเย็นๆนะแก
พริม:จะให้ฉันใจเย็นได้ไง นี่มันก็ผ่านมา1ปีแล้วนะฉันยังลืมเค้าไม่ได้เลย
นิด:ก็แกรักเค้ามากนี่
พริม:ฉันแม่งโคตรงโง่เลยว่ะ
นิด:แกไม่ได้โง่ ไม่ร้องนะเว้ย
พริม:วันนี้ไปนอนที่บ้านฉันได้ไหม
นิด:ได้ดิ
พริม:ขอบใจนะ
นิด:อืม
-บ้านพริมมา-
พริม:นิดมากินข้าวเร็ว แม่ฉันทำไว้เยอะเลย
นิด:ขอบคุณนะคะ คุณแม่
พริม:อร่อยม่ะ
นิด:หืมม อร่อยมากเลยค่ะ ต้มยำกุ้งนี่เผ็ดจัดจ้านได้ใจจริงๆ
แม่พริม:ไม่ขนาดนั้นหรอกจ้ะ
นิด:เปิดร้านเลยไหมคะแม่
พริม:เอาจริงอ่อแก แค่ทำต้มยำกุ้งเป็นอย่างเดียว5555
แม่พริม:น้อยๆหน่อยนะจ้ะ เดี๋ยวพริมจะไม่มีตังค์กินขนม
พริม:แม่พริมพูดเล่น หืม ไปขายได้เลยนะเนี่ย
นิด:ฉันว่าไม่ทันว่ะแก
แม่พริม:55555
วันต่อมา
นิด:พริมๆมาดูนี่ดิ
พริม:อะไรหรอ
นิด:ผลการสอบเข้ามหาลัยไง
พริม:เห้ย ติดที่เดียวกันเลยว่ะ
นิด:ก็ใช่ไง คณะเดียวกันอีก
พริม:นิเทศช่ะ
นิด:ถูกต้องแล้วคร้าบบบ
พริม:เย่ๆๆๆ
นิด:เราก็เป็นเพื่อนกันตลอดไปเลยอ่ะดิ
พริม:สัญญา
นิด:ไปเที่ยวกัน
พริม:เครๆ ขอบอกแม่ก่อนนะ
นิด:ได้ๆ
พริม:แม่คะ พริมขอไปเที่ยวก่อนนะคะ พอดีวันของพิมคะ
แม่พริม:วันนี้วันเสาร์นะลูก
พริม:ไม่ใช่คะ พริมสอบได้คณะนิเทศคะแม่
แม่พริม:ดีใจด้วยนะลูก
พริม:คะ งั้นพริมไปก่อนนะคะ
-สยาม-
พริม:ไปซื้อตั๋วหนังกัน
นิด:ซื้อเสร็จไปดูเสื้อผ้านะ
พริม:ได้ๆ ไปกันยัง
นิด:เสื้อนี่สวยจังเนาะว่าไหม ยัยพริม
พริม:เดี๋ยวฉันมานะ ปวดฉิ้งฉ่องอ่ะ
นิด:จ้ะๆ
พริม:มาปวดอะไรตอนนี้
ปึก
พริม:ขอโทษนะคะ ขอโทษคะ 
...?:ไม่เป็นไรครับ
พริม:นี่ของคุณคะ ขอตัวนะคะ(ก้มหน้า)
พริม:โล่ง ค่อยยังชั่ว
นิด:ไปนานเชีบว
พริม:ไปกันยังหนังเริ่มล่ะ
นิด:เปลี่ยนเรื่องตล้อดดด
พริม:ไปเร็วๆ
นิด:จ้าๆๆ
พริม:ขอโทษนะคะ ขอทางหน่อยคะ
...?:ครับๆ
นิด:แกๆ
พริม:อะไร
นิด:พี่ออม ใช่พี่ออมจริงๆด้วย
พริม:ไหนๆ
นิด:นั่นไง นั่งอยู่กับใครไม่รู้
พริม:ไปเหอะแก
นิด:เดี๋ยวฉันมา แกไปหลบไป
นิด:ขอโทษนะคะ นี่พี่ออมหรือเปล่าคะ
ออม:อ้าว นิด
นิด:สวัสดีคะ ว่าแต่มากับใครหรอคะ
ออม:อ่อ นี่น้องสาวพี่เอง ชื่ออิม
นิด:สวัสดีจ้ะ น้องอิม
อิม:สวัสดีคะ
ออม:แล้วนี่นิดมากับใครหรอ
นิด:มาคนเดียวคะ
ออม:อ่อ แล้วได้เจอพริมบ้างไหม
นิด:ก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมคะ
ออม:แล้วพริมสบายดีไหม
นิด:ก็สบายดีมั้งคะ ว่าแต่พี่ออมกลับมาต่างประเทศตอนไหนหรอคะ
ออม:3-4วันนี่แหละครับ
นิด:พี่อยากเจอพริมไหมคะ
ออม:อยากนะ แต่พริมนะสิไม่อยากเจอพี่
พริม:ใครว่ากันล่ะคะ ที่ไม่อยากเจอ อยากเจอจะตาย
ออม:พริม? ไหนนิดบอกมาคนเดียวไง
นิด:เอ่อๆ อิมๆไปกินไอติมกันไหม
อิม:พี่ออมอิมหิวพอดีไปก่อนนะคะ
ออม:ดะเดี๋ยว
พริม:พี่ไม่อยากคุยกับพริมหรอคะ
ออม:พี่กลัวพริมไม่อยากคุยกับพี่มากกว่านะครับ
พริม:พี่รู้ไหมที่พี่ไปไม่บอกลาสักคำ มันเจ็บแค่ไหน พริมขอโทษนะที่ไม่ได้ฟังเหตุผลพี่เลย พริมรักพี่มากไง เลยเป็นคนงี่เง่า เอาแต่ใจ ขอโทษนะคะ กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมคะ
ออม:เอ่อ คือว่า
พริม:หรือว่าพี่มีคนใหม่แล้วที่ไม่ใช่พริม
ออม:ไม่ใช่ยังงั้น
พริม:พี่ตอบพริมมาสิคะ ว่าเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม
ออม:อยากมันก็อยาก แต่พี่กลัวพริมจะคิดมากแล้วกลับไปเป็นเหมือนวันนั้น
พริม:พริมสัญญาพริมจะฟังเหตุผล เชื่อใจพี่ ขอแค่พี่ให้อภัยพริมได้ไหม
ออม:เรื่องการขอกลับมาคบอีกครั้งอ่ะ พี่โอเค แต่จะให้ผู้หญิงมาพูดมันไม่ใช่นะ
พริม:แล้วพี่จะอ้ำๆอึ้งๆ แกล้งพริมทำไมเล่า
ออม:อะๆเอาใหม่ๆ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะครับ
พริม:ขอบคุณนะคะพี่ออม
ออม:งั้นเราไปหาสองคนนั้นดีกว่าแล้วมาดูหนังกันนะครับ
พริม:คะ แต่ว่าพี่ออมต้องให้เบอร์พริมไว้ด้วยน้า แล้วก็ไลน์ เฟส
ออม:ครับๆ นี่เลิกกันลบเยอะขนาดนี้เลยหรอครับ
พริม:ก็มันฟุ้งซ่านนี่น่า
ออม:โอ๋ๆ เด็กน้อยของพี่
พริม:พริมรักพี่นะ
ออม:พี่ก็รักพริมคะ
 
#ขอโทษนักอ่านทุกคนนะคะ ที่หายไปนาน ขึ้นม.6แล้วงานเยอะมากๆไหนจะเตรียมสอบอีก รอลุ้นตอนต่อไปน้าา