รุ่นพี่(ที่รัก)

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 22.49 น.

  51 ตอน
  410 วิจารณ์
  79.40K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

27) 27 เปิดเทอม2กับละครเวที

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย อีก5วันจะเปิดเทอมแล้วเมื่อไหร่จะกลับมาสักที พี่กลับมาที่หอแล้วนะฟาง”ป๊อปปี้ที่วีดีโอคอ

ลกับแฟนสาวบ่นอุบที่ฟางยังไม่ยอมกลับมาสักที

 

 

 

 

 

“โอ๋ๆ ไม่งอแงนะคะพี่ป๊อป เนี่ยฟางไปส่งแม่เดินสายทำบุญมาไงล่ะคะ เดี๋ยวอีก2วันก็กลับแล้ว

เดี๋ยวฟางเอาแกงฮังเลฝีมือฟางไปให้ชิมน้า แม่ฟางเองก็ฝากแคบหมูมาให้พี่กินด้วย”ฟางขำแฟน

หนุ่มแล้วรีบพูดให้ชายหนุ่มเลิกงอแง

 

 

 

 

 

 

“เอาของกินมาล่อพี่ตลอด อย่าลืมเอาไส้อั่วมาด้วยนะฟาง แล้วก็รีบกลับล่ะ มาก่อนเปิดเทอมก็

ดี”ป๊อปปี้พูดจบและคุยกับฟางอีกสักพักก่อนจะวางสายไปเพราะนัดเตะฟุตบอลกับพวกปั้นจั่น

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะกลับมาจากญี่ปุ่นตั้งแต่เมื่อไหร่ ไปเตะบอลกันมั้ย/เอ่อ เอาสิครับ”ป๊อปปี้ที่ขี่รถผ่านเห็นโท

โมะข้างทางก็ชวนโทโมะเข้าไปเตะฟุตบอลที่สนามฟุตบอลที่คณะ

 

 

 

 

 

 

“นี่โทโมะ ได้คุยกับแก้วบ้างรึเปล่าช่วงที่กลับญี่ปุ่น”ป๊อปปี้เห็นท่าทางโทโมะเงียบไปก็ลองถาม

เรื่องแก้ว

 

 

 

 

 

“ไม่ครับ แก้วบอกว่าสัญญาณไม่ค่อยมี คุยกันทีก็คุยแปปเดียวเลยว่าไม่คุยกันดีกว่าเพราะผมต้อง

ไปต่างเมืองแล้วไม่ค่อยมีสัญญาณ แล้วนี่แก้วไม่มากับพวกป๊อปปี้หรอครับ”โทโมะตอบก่อนสายตา

จะมองหาแฟนสาวทำเอาป๊อปปี้อดสงสารไม่ได้และไม่กล้าพูดว่าเขาเห็นแก้วกับกวิน

 

 

 

 

 

 

“แต่ตอนที่เราห่างกัน ไกลกันคนละประเทศแบบนั้นมันทำให้ผมคิดว่า แก้วอาจไม่ได้รักผมแล้ว

ก็ได้”โทโมะนิ่งเงียบสักพักก่อนที่พูดขึ้นต่อ

 

 

 

 

 

“ไม่หรอก ผมว่ายัยนั่นรักอยู่ล่ะไม่งั้นก็ไม่ยอมเปิดใจคบกับโทโมะหรอก”ป๊อปปี้พยายามพูดไม่ให้

โทโมะคิดมาก

 

 

 

 

 

“เพราะบางทีสิ่งที่ผมทุ่มให้มันก็เหมือนผมทุ่มให้แก้วแค่ฝ่ายเดียว”โทโมะที่ในใจยังคงคิดมาก

เรื่องแก้วก็เริ่มพูดปรับทุกข์กับป๊อปปี้ต่อ

 

 

 

 

 

 

“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะโทโมะ ก็ดูๆแก้วกับโทโมะก็รักกันดีนี่”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ผิวเผินเหมือนจะรักกัน แต่แก้วเหมือนเค้ากั๊กอะไรไว้อยู่น่ะสิ ผมน่ะรักใครผมทุ่มให้ทั้งใจนะ แล้ว

ก็รักใครมาก แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมามันเหมือนกับผมรักแก้วแค่ฝ่ายเดียวมากกว่า ช่างเถอะครับ

บางทีผมอาจแค่คิดมากไปก็ได้ ไปเตะบอลกันเถอะครับ ยังไงซะแก้วเค้าก็กลับบ้านที่จันทบุรีกว่า

จะกลับก็วันพรุ่งนี้ผมว่างแล้วล่ะวันนี้”โทโมะตัดพ้อความรู้สึกทั้งหมดให้ป๊อปปี้ฟังก่อนที่จะฝืนยิ้ม

ออกมาแล้วพูดอย่างมองโลกในแง่ดีตามแบบฉบับของโทโมะแล้วลุกขึ้นชวนป๊อปปี้ไปเตะฟุตบอล

กันต่อ ป๊อปปี้มองภาพที่โทโมะฝืนยิ้มกับสิ่งที่โทโมะพูดกับเค้าก็สงสารโทโมะจับใจก่อนที่จะเตะ

ฟุตบอลกับเพื่อนสักพักแล้วขอตัวปลีกตัวออกมาจากคณะแล้วขี่รถไปหมายจะไปคุยกับแก้วให้รู้

เรื่องว่าจะเอายังไงกันแน่เพราะตลอดช่วงที่ปิดเทอม เขาพยายามโทรหาแก้วตลอด แต่แก้วตัด

สายไม่ยอมรับสายเขาหรือเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มเลย พอไปหาที่บ้านเช่าหมูหวานกับส้มส้มก็บอกว่า

แก้วกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ชายหนุ่มพลางคิดก่อนจะตัดสินใจเปลี่ยนที่หมายไปที่คอนโดของกวิน

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสร็จรึยังกวิน จะได้กลับไปส่งแก้วที่บ้านเช่านะ ป่านนี้หมูหวานกับส้มส้มคงกลับมาจากบ้านแล้ว

ล่ะ”แก้วนั่งรอกวินที่มัวแต่แต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากชายหนุ่มอาสามารับเธอที่บ้านยายที่

จันทบุรีแต่เจ้าตัวขอตัวกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโดตัวเองก่อน

 

 

 

 

 

 

“แหมใจร้อนไปได้ ช้านิดๆหน่อยๆเอง ทำอย่างกับซ่อนหนุ่มๆไว้ที่บ้านเช่าอย่างงั้นล่ะ”กวินยิ้มร่า

พร้อมกับพูดแซวแก้วระหว่างเดินออกมาจากห้องแล้วลงลิฟท์ไปด้วยกัน ทำให้แก้วสะอึกคิดถึงโท

โมะคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอตอนนี้ แต่ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา เธอเลือกไม่ไปญี่ปุ่นกับโทโมะ

ไม่รับสายเค้า อ้างตลอดเพื่อที่จะลองให้โอกาสกวินแก้ตัวกับเธอ นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอกวิน แก้วยังไม่มีใครสักหน่อย”แก้วรีบพูดออกมาก่อนที่ประตูลิพท์จะเปิดแล้วป๊อบปี้ได้ยิน

หมดทุกอย่างชายหนุ่มไม่รอช้ารีบกระชากตัวเพื่อนสาวให้มากับตัวเองทันที

 

 

 

 

 

“เห้ย ปล่อยแก้วนะ บอกให้ปล่อยยังไงวะ/กวิน อย่านะ”กวินโวยวายเมื่อป๊อปปี้กระชากแก้วไปกับ

ตนก่อนที่จะกระชากป๊อปปี้มาชกจนล้มคว่ำลงไปจนแก้วร้องหวีดสั่งให้หยุด

 

 

 

 

“หึ กลับบ้านต่างจังหวัดแต่มาขลุกอยู่กับมันที่คอนโด นี่แกกำลังทำอะไรอยู่วะแก้ว แกไม่คิดถึงใจ

ไอ้โทโมะมันเลยรึไง”ป๊อปปี้เดือดจัดโพล่งออกมาทำให้แก้วตกใจรีบดึงป๊อปปี้ออกไปคุยกันในที่

ลับตากวินทันที

 

 

 

 

 

 

“แกจะพูดเสียงดังไปทำไมวะ/ทำไมกลัวไอ้กวินของแกมันรู้หรอว่าตอนนี้แกมีแฟนแล้วเป็นโทโมะ

กลัวงั้นหรอที่มันจะรู้ว่าแกกำลังคบซ้อน แก้วทำไมแกทำตัวแบบนี้วะ”แก้วพยายามปรามไม่ให้

ป๊อปปี้โวยวายแต่ป๊อปปี้ที่โกรธจัดไม่สนใจอะไรก็ยิ่งโวยวายไปตามประสาคนอารมณ์ร้อนจนแก้ว

เผลอตบหน้าเพื่อนรักจนหัน ชายหนุ่มนิ่งแล้วหันขวับไปมองแก้วด้วยสายตาผิดหวังในตัวเพื่อนสาว

ถึงที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นแค่เป็นห่วงแก ชั้นแค่สงสารโทโมะที่แกทำกับเค้าแบบนั้น ถ้าแกเลือกกลับไปหามันแกก็บอก

โทโมะไปดีๆไม่ใช่ปล่อยให้คาราคาซังแบบนี้ รึว่าแกลืมไปแล้วว่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนแกตอนนี้

ชื่อโทโมะถ้าไม่รักกันก็ปล่อยมือไป สงสารโทโมะบ้างเถอะ”ป๊อปปี้ว่าแก้วด้วยความโกรธปนผิดหวัง

ก่อนที่จะเดินจากแก้วไปทิ้งให้แก้วมองตามแผ่นหลังเพื่อนชายตัวเองด้วยความสับสนกับเรื่องของ

ตัวเองโดยไม่รู้เลยว่ากวินได้ยินเรื่องทุกอย่างหมดแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก่อนเปิดเทอม2มา2วันแบบนี้แล้วพวกเราถูกนัดรวมรุ่นปี1ที่คณะอดคิดถึงตอนที่เรารับน้องไม่ได้

เนอะ”ปลื้มพูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนในรุ่นและฟางที่ถูกป๊อปปี้สั่งให้กลับมาด่วน

 

 

 

 

 

“ดีตรงไหน ตอนรับน้องต้องมาเจอพวกพี่ปี3หน้าโหดคุมวินัยพวกเราแบบนั้นอึดอัดจะตายทำไรก็มี

แต่คนจ้อง”ฟางบ่นอุบเมื่อคืดถึงตอนรับน้อง

 

 

 

 

 

“แต่คนแถวนี้ก็ได้เป็นแฟนประธานปกครองเองซะได้นี่นา”โทโมะหันไปพูดกับฟางทำให้ฟางยิ้ม

หน้าแดงด้วยความเขินทันที

 

 

 

 

 

“แหมๆ แล้วทีตัวเองล่ะก็เป็นแฟนแก๊งค์พี่ว้ากไม่ใช่หรอ”ฟางได้ทีเผลอแซวเรื่องแก้วกลับไปทำให้

โทโมะชะงักเมื่อคิดถึงแก้ว ปัง ตอนนั้นเองประตูห้องได้ถูกเปิดออกมาอย่างแรงก่อนที่พวกป๊อปปี้

จะเดินเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เงียบ”เมื่อป๊อปปี้เข้ามาเห็นน้องปี1เอาแต่คุยกันไม่สนใจก็สั่งให้เงียบเสียงดังจนทุกคนที่นั่งใน

แถวตกใจก่อนที่จะเงียบลงแล้วนั่งเป็นแถวโดยอัตโนมัติ

 

 

 

 

 

 

“ที่พวกพี่เรียกน้องปี1มากันในวันนี้คงจะทราบกันมาบ้างแล้วสินะครับว่ากิจกรรมตอนเทอม2ของ

เราที่จะมีนี้ มันเป็นงานใหญ่ที่คณะของเรามีกันมาทุกปี และทุกปีเราสร้างความประทับใจให้กับทุก

คนที่มาเข้าชมอย่างมาก รู้มั้ยครับว่าคืออะไร”ปั้นจั่นถามรุ่นน้องปี1ที่ยังตกใจกับการมาของพี่

ปี3เหมือนกับตอนรับน้องไม่มีผิด

 

 

 

 

 

 

“ถามไม่ได้ยินรึไง ลืมกันไปหมดแล้วหรอห้ะ หมอบ เดี๋ยวนี้ ชักช้ากอดคอกลุกนั่ง”ป๊อปปี้นิ่งอยู่

นานสั่งเสียงดังทำให้รุ่นน้องทุกคนเริ่มตื่นตัว

 

 

 

 

 

 

“ละคอนถาปัดครับ”โทโมะพูดขึ้นสายตาหันไปมองแก้วที่ยืนคุมอยู่ด้านหลังที่เมื่อสบตากันแก้ว

กลับมองไปทางอื่นจนชายหนุ่มแอบหวั่นใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ละคอนถาปัด เป็นละครเวทีที่พวกเราต้องทำในปี2และพี่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าทำละครเวที

เรื่องนึงมันไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นถ้าพวกน้องเหลาะแหละขึ้นมาเมิ่อไหร่ พวกน้องได้เจอพวกพี่อีก

ครั้งแน่ เอ้า นั่งเงียบทำไม ลุกขึ้นสิ”ป๊อปปี้สั่งก่อนที่จะตะโกนสั่งรุ่นน้องเสียงดังให้รีบลุกขึ้นแล้วสั่ง

ให้วิ่งออกไปข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรเนี่ยฟางทำไมแฟนเธอต้องมาบทโหดกับพวกเราด้วย/ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน”ซีแนนที่

วิ่งอยู่ข้างๆฟางถามร่างบางก่อนที่ฟางจะตอบด้วยความไม่เข้าใจเช่นกัน

 

 

 

 

 

“คุยอะไรกัน วิ่งไป”ป๊อปปี้ที่วิ่งมาใกล้ฟางแล้วสั่งเสียงดังจน2สาวสะดุ้งแล้วรีบวิ่งหนีไปทันที

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ เมื่อเข้าไปในห้องนี้จะมีพี่ปี4และอาจารย์ที่ดูแลงานละเครเวทีอยู่ข้างใน ต่อไปจะเป็นการ

แคสบทละครว่าใครจะได้มาแสดงเป็นพระเอกนางเอกและตัวละครต่างๆ พี่ขอให้น้องๆทุกคนทำมัน

ให้เต็มทมี่สุดความสามารถตัวเองนะคะ เพราะแคสได้แค่ครั้งเดียว และหลังจากแคสบทเสร็จจะมี

การประกาศผลวันพรุ่งนี้หลังที่น้องๆเลิกเรียนวิชาดรออิ้งที่สตูดิโอ และตอน6โมงเย็นน้องๆต้องมา

ประชุมที่คณะเพื่อแจกแจงงานละคร พี่ขอให้น้องๆทุกคนโชคดี”เมื่อเหล่าปี1ถูกพามาที่หน้าสตูดิ

โอ4ซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของตึก แก้วที่เป็นตัวแทนแจกแจงงานต่างๆเดินมาบอกน้องๆก่อนที่จะให้พิม

และปี2คนอื่นพาน้องๆที่แบ่งกลุ่มละ4คนเข้าไปห้องสตูดิโอ4เพื่อแคสการแสดง ฟางที่นั่งหอบอยู่

ด้านหลังหันหน้าไปทางระเบียงทางเดินเพื่อรับลมจากที่ถูกจับวิ่งอย่างไม่ทันตั้งตัวเมื่อกี้นี้

 

 

 

 

 

“อ่ะ น้ำ”ป๊อปปี้เดินมาพร้อมกับขวดน้ำดื่มยื่นให้กับฟาง ฟางหันขวับไปมองแฟนหนุ่มด้วยสายงา

งอนๆแล้วลุกหนี ป๊อปปี้ตกใจไม่รอช้า รีบวิ่งไปตามแฟนสาวตัวเองทันที

 

 

 

 

“ปล่อยฟางเลยนะคนบ้า ให้เรารีบกลับมาเพราะว่าจะแกล้งกันแบบนี้งั้นหรอ”ป๊อปปี้วิ่งตามมาจนถึ

งบันไดรั้งข้อมือบางฟางเอาไว้ก่อนที่ฟางจะสะบัดออกแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

“มันเป็นบทบาทที่พี่ต้องทำนะฟาง ไม่ได้แกล้งสักหน่อยอย่างอนสิ สมัยปี1พี่ก็โดนแบบนี้มาก่อน

น่า”ป๊อปปี้พยายามพูดง้อ

 

 

 

 

 

 

“แต่ยังไงก็บอกฟางก่อนก็ได้นิ ฟางไม่ชอบแบบนี้พี่ก็รู้”ฟางหน้างอไม่หายป๊อปปี้ส่ายหน้าแล้วยิ้ม

นิดนึงเพราะเมื่อกี้เขาแกล้งไปตะโกนใส่แฟนสาวจริงๆ ชายหนุ่มไม่รอช้าดึงฟางมากอดแน่นแล้ว

พลางลูบผมอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

“ไม่งอนนะที่รีบให้มาก่อนไม่ใช่แค่เรื่องละครหรอก แต่เพราะคิดถึง อยากให้กลับมาเร็วๆต่างหาก

ล่ะ”ป๊อปปี้พูดกลางกระชับกอดทำให้ฟางใจเต้นรัวหน้าแดงจัดกอดตอบแฟนหนุ่ม โดยไม่รู้เลยว่ามี

ใครคนหนึ่งยืนมองจากอีกฝั่งของตึกเรียนอยู่

 

 

 

 

จะมีกิจกรรมถ้าปล่อยปี1ทำกันเองไม่มีพี่โหดแบบปี3มา งานก็ไม่สมบูรณ์แน่นอน

 

 

แต่งานนี้กวินรู้แล้วว่าแก้วมีโทโมะ แล้วกวินจะหยุดมั้ยนะ

 

 

แล้วใครกันที่แอบดูป๊อปฟางจากอีกฝั่งของตัวตึก 

 

 

ต้องติดตามมมมมมมม

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา