ทำไมต้องรักเธอ

 
 
 
 
            หลังจากให้ปากคำเสร็จระหว่างทางแก้วก็พูดกับพี่ชาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: พี่ป๊อบแก้วไม่ทำนะ แก้วไม่ได้ทำ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ใจเย็นๆนะ ในเมื่อให้ปากคำไปแล้วยังไงหวายก็ต้องมา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: แก้วกลัว แก้วกลัว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: แล้วหวายหายไปไหน หายไปได้ยังไง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: แก้วไม่รู้ ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับแก้วด้วย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                เมื่อตำรวจไปที่บ้านหวายก็ได้คำตอบมาว่า หวายไม่อยู่ หวายอยู่ต่างประเทศ ตำรวจกลับมาที่บ้านแก้ว แก้วเมื่อได้ยินคำตอบก็งงหนักมาก จะเป็นไปได้ไงในเมื่อหวายเป็นคนขับ แก้วพยายามติดต่อหวายแต่ไม่สามารถติดต่อหวายได้เลย ด้านโทโมะก็มางานศพของแฟนสาวทั้งความโกรธ ความแค้น อัดอั้นอยู่เต็มหัวใจ เพราะผู้หญิงขี้เมาคนเดียวทำลายหัวใจของเค้า โทโมะยืนยันจะจัดการคนที่ทำผิดให้ได้รับโทษให้ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่พลอย: กลับไปพักบ้างเถอะโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ผมจะอยู่ที่นี้ ผมไม่อยากไปไหนครับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่พลอย: น้ารู้ว่าเราเสียใจแต่ถ้าเราเป็นอะไรไปอีกคนละจะทำยังไง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: จริงอย่างที่น้าพาพูดนะพี่โทโมะ กลับไปพักบ้างเถอะนะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: น้าพาครับ ผมสัญญานะ ว่าผมจะจัดการคนที่ขับรถชนพลอยให้ชดใช้กรรมให้เร็วที่สุด ผู้หญิงขี้เมาคนนั้น จะต้องชดใช้กรรม ที่ทำให้พลอยต้องจบชีวิตแบบนี้ ผมสัญญา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่พลอย: น้าเองก็เสียใจที่ต้องสูญเสียลูกสาวคนเดียวของน้า แต่น้าไม่อยากโทโมะเก็บเรื่องทั้งหมดมาเป็นความแค้น มันเป็นอุบัติเหตุ เค้าไม่ได้จงใจ น้าอยากให้โทโมะอโหสิกรรม เลิกคิดแค้นเค้า พลอยเค้าคงทำบุญมาแค่นี้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: อโหสิกรรม ! ผมทำไม่ได้ ! ผมทำไม่ได้ครับ ! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
               พูดจบโทโมะก็ขับรถออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                  ทางด้านแก้ว ก็ต้องไปขึ้นศาลเพื่อดำเนินคดีต่อไปในศาลก็มีโทโมะ และแม่ของพลอย รวมถึงฟาง และป๊อบปี้ และพ่อของแก้ว คดีทุกอย่างดำเนินไปโดยที่ฝ่ายของแก้วชนะคดี และแม่ของพลอยไม่ติดใจเอาความใดๆ เมื่อออกมาจากห้อง แก้วก็เค้ามาหาแม่ของพลอย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: คุณน้าคะ หนูขอโทษนะคะ เรื่องที่เกิดขึ้น หนูยืนยันนะคะว่าหนูไม่ได้ตั้งใจ หนูขอโทษคะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่พลอย: น้าเข้าใจ มันเป็นอุบัติเหตุ น้าไม่ถือโทษโกรธหนูหรอกนะ พลอยเองก็จากไปแล้ว คนเป็นนี้ซิต้องทุก หนูสำนึกผิด น้าก็ให้อภัย ดีกว่าคนที่ไม่เคยสำนึก แบบนั้นซิไม่น่าให้อภัย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: ทางเราต้องขอโทษและขอบคุณ คุณมากนะครับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่พลอย: คะ ชั้นเองก็อายุไม่น้อยแล้ว จะมายึดติดโกรธแค้นไปก็ไม่ดีนัก โกรธ เกลียด แค้น ฝังใจไปลูกก็ไม่กลับมา ต่อไปหนูต้องใช้ชีวิตอยู่บนความไม่ประมาทนะ หนูจำเอาไว้นะ
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: คะ คุณน้าคะวันนี้หนูจะไปงานศพคุณพลอยนะคะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่พลอย: จ้ะ น้าไปนะ ขอตัวนะคะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                   ตลอดเวลาที่แม่พลอยคุยกับแก้ว โทโมะก็ยืนจ้องหน้าแก้วแบบอาฆาตแต่ก็ต้องเก็บอารมณ์เอาไว้ แก้วกับป๊อบปี้และพ่อของแก้วมาร่วมงานศพ ระหว่างรอพระสวด แก้วก็ขอออกไปที่รถเพื่อไปเอาของ โทโมะเดินมาด้วยความตั้งใจก็พูดแทกใส่แก้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: คนเราก็แปลกนะ ทำผิดแต่กลับไม่ได้บทลงโทษ คงเป็นเพราะเงินซินะ คนรวยชนะได้ทุกอย่าง หรือเพราะอำนาจ ถึงทำอะไรคนเลวๆไม่ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: คุณพูดอะไร 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: จำไว้นะ กฎหมายทำอะไรเธอไม่ได้ชั้นเนี้ยแหละจะเป็นคนทำลายชีวิตของเธอเหมือนที่เธอทำลายชีวิตคนที่อยู่ในโลง ด้วยมือของชั้นเอง ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต จำไว้ให้ดีนะ !!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เดี๋ยวคุณพูดอะไร !!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: รู้แค่ว่าต่อไปชีวิตเธอจะอยู่ไม่เป็นสุขแน่ เธอจะทนทุกข์จำเอาไว้ !!!!