[astro] the brother love

หลายวันต่อมา
ในตอนเช้าขณะที่น้องทั้งสองนอนหลับอยู่นั้น ก็มี่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น “꼭 꼭 꼭 꼭 숨어라”
“เห้ย..ร็อกเสียงโทรศัพท์นายดังอ่ะ ช่วยปิดหรือไม่ก็รับมันที”พูดพร้อมเอามือไปเขี่ยๆ
ผู้ที่นอนข้างๆ
“นายช่วยรับที่ล่ะกัน เมื่อคืนเราเพลียมากเลย ขอนอนต่อนะ” พูดทั้งที่ยังไม่ลืมตาขึ้นด้วยซ้ำ
“อ่าๆ งั้นก็ตัดสายไปล่ะกัน” ทันทีที่ซานฮาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
และมองไปยังหน้าจอ
“นี้มันเบอร์บินฮยองนิ” ยังไม่ทันที่ซานฮาจะกดรับสาย สายก็ตัดไปซะแล้ว
“ร็อกกี้ลุกขึ้นมานี้เลย”//ใช่มือตีลงไปที่หลังร็อกกี้เต็มแรง
“นี้หมายความว่าไงร็อกกี้ “ยืนท้าวเอว
“อะไรอ่าาา จะนอน” ลุกขึ้นมานั่งพร้อมลืมตามองโทรศัพท์ทันทีที่มอง
“เห้ยยย เอ่ออออ”/-
“ทำไมพี่เราถึงมีเบอร์นายได้...เอาความจริง” หน้าของซานฮาจริงจังเกินกว่าที่ร็อกกี้จะโกหกได้
“คือออ เราโทรหาพี่นายเองอ่ะ  ก็เรากลัวพี่นายจะเป็นห่วงไง ซานฮาเราขอโทษนะๆๆ”
ซานฮาทำหน้าครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ….
“ซานฮานายคิดไรอยู่อ่ะ” เห็นเพื่อนเงียบนานแปลกๆ
“เราคิดแผนดีดีออกละ แต่นายต้องช่วยเรานะ”
“ฮโหล บินฮยอง โทรมาเมื่อตอนเช้ามีไรปล่าว ผมยังไม่ตื่นอ่ะครับ”
“อ๋อ แค่จะโทรไปถามว่าซานฮาเป็นไงบ้าง”
“ซานฮาสบายดีครับ. เอ่อตอนเที่ยงพี่ว่างไหมครับ”
“ว่างสิ มีไรหรอ?”
“ไปเดินเล่นสวนสาธารณะ กันครับ”
“ได้สิ”
“อย่าลืมชวนอึนนูฮยองมาด้วยนะครับ “
ตุ้ดดดดดดด……
สวนสาธารณะ
ร็อกกี้นั่งรอบินฮยองอยู่ที่ม้าหินอ่อน มองเห็นชายหน้าตายหล่อสองคนเดินมาทางเขา
“น้องร็อกกี้ป่ะครับ”
“อออ๋อ ใช่ครับพี่….”
“มุนบินไง นี่ก็อึนนู”
“อ๋อ สวัสดีครับ ผมร็อกกี้เป็นเพื่อนของซานฮาครับ”
“แล้วซานฮาละ. ซานฮาไม่มาด้วยหรอ”ถามละชายตามองทั่วบริเวณ
“ไม่มาครับ คือเออ… อะแฮะอะแฮม”
“เจ็บคออยู่หรอ?”
“ปล่าวครับ แค่คอแห้ง อึนนูฮยองครับ ผมเห็นทางนู้นมีร้านน้ำอยู่พี่ไปซื้อให้หน่อยได้ไหมครับ”
“พี่หรอ?”อึนนูชี้เข้าหาตัวเอง