fic kuroko no basket แฟนธ่อมตัวที่หก

ไม่ว่าจะเรื่องอะไรเราก็จะช่วยกัน เพราะบาสน่ะ,,,มันเล่นคนเดียวไม่ได้
 
การแข่งแบบสองต่อสองเริม่ขึ้นแล้ว ไม่สิ...ยังมีผู้เล่นอีกทีมละหนึ่งคน
"เห็นว่าคนไม่พอก็เลยมาเสริมให้ ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะ"
"แก...ไฮซากิ"
"อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ อาโอมิเนะ คิเสะ ตอนนี้ฉันอยู่ทีมเดียวกับพวกนายแล้วนา"
ส่วนทีมของคุโรโกะก็มีชายร่างบึกบึนกอลิล่าเรียกพี่อยู่คนหนึ่ง มันไม่เข้ามาเฉยๆแน่ โดยเฉพาะไฮซากิ ดูสายตาที่มันจ้องมาที่คุโรโกะก็รู้ไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
"เท็ตสึยะ..."
"ไม่เป็นไรครับ ยังไงผมก็จะชนะ"
จะทำให้พวกมันสยบอยู่แทบเท้าให้ได้!
เสียงผู้ชมดังกระหึ่ม พวกนี้มันเป็นผีพนันทั้งนั้น และเกมนี้ก็เป็นเกมป่าเถื่อนที่มีสิ่งเดิมพันแสนพิเศษ ไม่มีกติกา ไม่มีเสียงนกหวีด ฝ่ายไหนสิ้นท่าก่อนก็แพ้ และจบสิ้นทุกอย่าง
สามต่อสาม
เกมเริ่มแล้ว!
 
ตึงงงงง!!!
ฝั่งอาโอมิเนะได้บอลไปง่ายๆแค่สามสิบวินาทีก็ชู้ตลงห่วงไปแล้ว
สวบ!
นำไปแล้ว แต่คุโรโกะกลับยังนิ่งเฉย
"เฮ้ ยูน่ะ ตั้งใจเล่นหน่อยสิ"
คนที่อยู่ทีมคุโรโกะพูดขึ้น แต่คุโรโกะก็เงียบและวิ่งตามเกมไปเรื่อยๆ
 
"เท็ตสึ..."
 
นี่น่ะเหรอคนที่ท้าพวกเขาแข่ง
นี่น่ะเหรอคนที่บอกว่าจะชนะพวกเขาด้วยตัวคนเดียว
เฉื่อยชา เหลาะแหละยิ่งกว่าครั้งไหนๆ
 
กระจอกสิ้นดี!
 
บนที่นั่งคนดูชั้นสูงสุด
"เห...นี่นะเหรอคนที่ชนะไฮซากิมา ไม่ใช่ล่ะมั้ง ดูท่าจะได้ชิมของหวานเร็วนี้ซะแล้วสิ"
คิเคียวยะจับจ้องร่างบางที่วิ่งอยู่ในสนาม ลิ้นสากตวัดขึ้นเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย ท่ามกลางสายตาอาฆาตของสามตัวประกันที่รู้ดีว่ามันต้องการอะไร
ไอ้หื่นลามก แกไม่ได้ตายดีแน่....
 
บรรยากาศอึมครึมกดดันผู้เล่นในสนาม
คงจะได้เวลาแล้วสิ....
อาคาชิแย่งบอลมาอย่างง่ายดายและส่งมันให้คุโรโกะที่ยืนนิ่งอยู่กลางสนาม
"เท็ตสึยะ"
ตุบ....ตุบ....
บอลที่ถูกส่งมาอยู่ในมือของร่างเล็ก เกิดความเงียบในสนามท่ามกลางเสียงเชียร์ที่ยังดังกระหื่ม แต่ทำไมล่ะ
ทำไมในสนามถึงได้เงียบสงัดขนาดนี้ มันเงียบเหมือนพายุใหญ่กำลังจะมา
ร่างของคุโรโกะเอนไปด้านหลังเหมือนคนจะล้ม แต่แล้วชั่ววินาทีที่ทุกคนคิดอย่าง
ฟึ่บ!
!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หายไป! ไม่มีแม้แต่ความรู้สึกที่เหมือนมีอะไรผ่านไปเลยซักนิด
สวบบบบบบบบบบบ!!!!
ตึงงงงงงงงงง!!!!
"ดะ...ดั๊งค์!!! คุโรโกจจิเนี่ยนะ"
ร่างบางของคนผมฟ้าหายวับไปต่อหน้าต่อตา และตอนนี้ก็ชู้ตลูกลงห่วงแถมยังเป็นลูกดั๊งค์!
"จะทำยังไงล่ะ ไดกิ เรียวตะ"
"อาคาชิ...นี่แก"
"ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ไม่มีใครหยุดเท็ตสึยะได้ทั้งนั้น"
ไม่มีใครหยุดความบ้าของปีศาจที่กระหายชัยชนะได้หรอก แม้แต่คนที่ปลุกมันขึ้นมาก็เถอะ
 
เสียงเฮดังก้องไปทั้งสนามกับการแข่งที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน
เสียงรองเท้าเสียดสีกับพื้นไม้ขัดเงาดังเอี๊ยดอ๊าด ผ่านมาห้านาทีหรือมากกว่ายังไม่มีใครหยุดคุโรโกะที่เคลื่อนไหวโดยมิสไดเร็คชั่นได้ ไม่ว่าจะทำยังไงก็จับทิศทางที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆนั้นไม่ถูก
"แฮ่กๆๆ...เยี่ยมจริงๆเลยนะ คุโรโกจจิ อาคาชิจจิไม่ได้ทำอะไรเลย"
อาคาชิแค่ยืนคุมเชิงอยู่กับผู้เล่นอีกคน แน่นอนว่ามันคงไม่ได้เป็นแค่การยืนคุมเชิงหรอก
"เท็ตสึ"
"ช่วยเล่นกับผมต่ออีกซักหน่อยนะครับ"
หยุดไม่ได้แล้ว ไอ้ความกระหายที่มีมากขึ้นเรื่อยๆนี่
ตึงงงงงงงง!!!
"อั่ก! อย่าได้ใจไปเท็ตสึ!"
อาโอมิเนะเองก็ใช่ว่าจะยอมต้องทุ่มเทสุดกำลัง ลองดูซิว่าเขาจะหยุดเงาตัวนี้ได้มั้ย เงา ยังไงมันก็คือเงา จับต้องไม่ได้ หวั่นไหวไม่เป็น แต่ว่าตอนนี้มันไม่ใช่ คนๆนี้ไม่ใช่คนจืดจางที่รอแต่จะส่งลูกให้คนอื่นชู้ตอีกแล้ว
"ในเมื่อนายอยากเล่นฉันจะเป็นคู่เล่นให้นายเอง เท็ตสึ!"
พละกำลัง ความรวดเร็วของอาโอมิเนะเป็นที่หนึ่ง แต่ตอนนี้มันกำลังถูกบั่นทอนจากคนตัวเล็กที่สูงเพียงอกของเขา
เจ้านี่ไม่ใช่เท็ตสึที่เขารู้จัก!
สวบบบบบบ!!!
ดั๊งค์อีกลูก!
คนไร้เรี่ยวแรงอย่างคุโรโกะ เท็ตสึยะเนี่ยนะเหรอจะชู้ตลูกดั๊งค์ติดต่อกัน!
"บ้าไปแล้ว....นี่คือคุโรโกจจิจริงๆน่ะเหรอ"
งั้นที่บอกว่าชนะไฮซากิมาก็เป็นความจริงน่ะสิ
สุดยอด ดูแล้วใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย
คิเสะแอบนึกตื่นเต้นอยู่คนเดียว ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ตื่นเต้น แต่มันเป็นคนทั้งสนามต่างหาก ยิ่งคนที่มองลงมาจากที่นั่งชมชั้นบนสุดก็ยิ่งตื่นเต้นจนแทบจะลืมหายใจ
"คุโรโกะ...."
 
ยังไม่พอ แค่นี้ยังปลดปล่อยออกมาได้ไม่เท่าไหร่เลยอยากได้อีก ต้องการมากกว่านี่อีก!ตุบๆๆๆๆๆสวบบบบบบบบบบบบบบ!!!!!ชู๊ตเข้าไป ชู้ตมันเข้าไป! ขยี้มันให้แหลก!ยิ่งเห็นสีหน้าดุดันของอีกฝ่ายก็ยิ่งตื่นเต้นสนุกเป็นบ้า!!!!ตึงงงงงงงงงงง!!!!!บอลกระแทกพื้นเสียงดังสนั่น ร่างบางโหนอยู่บนแป้นบาสก่อนจะโรยตัวลงมาเหยียบพื้นอย่างนิ่มนวลไม่มีเสียงอะไรแทรกเข้ามาในหัวเลย ทุกอย่างมันดูเงียบ เคว้งคว้าง โดดเดี่ยวไม่ใช่...มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิชัยชนะที่ไร้เสียง มันจะไปสนุกอะไร"เท็ตสึ..."บาสน่ะ...เล่นคนเดียวไม่ได้เล่นคนเดียวไม่สนุกและจะไม่มีคำว่าชัยชนะ"อาโอมิเนะคุง...ตัวผมน่ะ...ตัวผมน่ะ!""เท็ตสึ....!!!"น้ำตา...เหรอ"ในสายตาของพวกคุณ ผมเป็นตัวอะไรกันแน่ครับ""!!!!!!!"แววตานั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ผิดกับสีหน้ากับรอยยิ้มที่บอกชัดเจนว่ากำลังสะใจ รอยยิ้มแสยะ เย้ยหยันแบบนั้นไม่เคยมีอยู่บนใบหน้าของคุโรโกะ เท็ตสึยะของพรรค์นั้น...ของพรรค์นั้นไม่สมควรจะมาแต่งแต้มอยู่บนใบหน้าของคนคนนี้!!!!........................"โธ่เว้ย~...คุโรโกะ!!!!!!!!!�ไอ้บ้าาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!"O___O!!!!=______=++O[]O!V_____V''''เสียงนรกแตกดังมาจากด้านบนสุดของที่นั่งชม มองขึ้นไปก็เห็นคนหัวแดงคิ้วสองแฉกกำลังซัดเจ้าพวกนั้นอย่างอัดอั้นตันใจและโก่งคอลงมาอย่างไม่กลัวว่าปืนสองกระบอกนั่นจะเจาะกบาล"คา...งามิ คุง!""เล่นบ้าอะไรของแกอยู่วะหา!!!!! ฉันอยู่ที่นี่นะโว้ยยยยยยยยยแหกตาดูซะบ้างสิวะไอ้บ้า!!!!!!!!""ใครกันแน่ที่บ้าครับ คากามิคุง""ว่าไงนะ"=[]=+++"อยู่ตรงนั้นเป็นเด็กดีหน่อยนะครับคางามิคุง เดี๋ยวก็ตกลงมาหรอก""แกไม่ต้องสอนฉันไอ้บ้า!!!! ฟังนะ ถ้าแกยังเล่นแบบนี้อีกเราขาดกัน!!!!"ฉันกับนายขาดกัน!ไม่...ไม่เด็ดขาดผมยัง...อยากเล่นบาสกับทุกคนอยู่นะ ผมอยากสนุกไปพร้อมกับทุกคนไม่...ไม่!"เห้ยๆ เสียเวลาทำซึ้งกันพอแล้วเว้ย""!!!!""คุโรโกจจิ! อาโอมิเนจจิ!"ฉึก!!!!!!!!!!!!!!!!เลือดสีแดงสดไหลออกมาหยดติ๋งๆลงบนพื้นไม่ใช่อาโอมิเนะ ไม่ใช่คุโรโกะ แต่เป็น"คิเสะ!"ตุ้บ!คิเสะที่เข้ามารับมีดแทนก่อนที่มันจะปักกลางหลังอาโอมิเนะ ร่างโปร่งทรุดลงนั่งกับพื้นกุมบาดแผลห้ามเลือดเอาไว้ และตัวต้นเหตุก็ยืนถือมีดพกอาบไปด้วยเลือดอยู่ตรงนี้เอง"แก~ ไฮซากิ!""เสียเวลาจริงๆเลยว่ะ เห้ย! จัดการพวกมันเรียกเสียงเชียร์หน่อยซิ"ไฮซากิหันไปหาผู้เล่นอีกคนฉึก!และมันก็รวดเร็วสมใจ หากแต่ว่าคนที่ถูกเชือดกลับไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากคนตัวโต"อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!!!""เห...ร้องเสียงดีนี่นา"อาคาชิถือมีดพกปักเข้าไปที่แขนของคนตัวโตและกรีดมันลงมาเรื่อยๆ เสียงเนื้อฉีกขาดดังขึ้นน่าสยดสยอง แต่แค่แผลเดียวมันคงไม่พอ โทษฐานที่มายุ่มย่ามกับราชาฉึก!ควากกกกก!!!!!ปลายมีดปักเข้าไปที่แก้มอีกแผลและกรีดไปจนถึงใบหู"อ๊ากกกกกกกก!!!!~~"เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นเปื้อนใบหน้าของคนผมแดง ตาสองสีวาวโรจน์มองคนตัวโตที่ล้มลงไปนอนชักดิ้นร้องโหยหวนน่าสมเพชนั่นอย่างเย่อหยิ่ง ก่อนจะเงยหน้าที่ยังเปื้อนเลือดขึ้นไปยังที่นั่งคนดูชั้นบนและขว้างมีดในมือขึ้นไปฟึ่บ!กึงงงงง!!!!มีดพุ่งขึ้นไปปักที่พนักเก้าอี้ที่คิเคียวยะนั่งอยู่เหมือนจงใจให้เป็นอย่างนั้น คนที่นั่งอยู่ถึงกับเหงื่อซึม"ค่อยสนุกขึ้นมาสมกับข้อต่อรองหน่อย ว่ามั้ย คิเคียวยะ"!!!!!!!!!!!!ราชาแห่งทีมปาฏิหาริย์ออกมาแล้ว!"ไดกิ พาเรียวตะออกไปจากสนามซะ จากนี้ไป จะเป็นการเดิมพันของจริงที่สนุกสนานที่สุด"คิเสะถูกแทงเข้าที่แขน โชคดีที่ไม่โดนกล้ามเนื้อสำคัญ แต่เลือดก็ไหลเยอะเอาเรื่องตอนนี้ทีมคุโรโกะคืออาคาชิกับอาโอมิเนะ ส่วนอีกทีมก็คือไฮซากิกับพวกที่ลงมาใหม่อีกสองคนอาวุธมันครบมือซะขนาดนั้น นี่มันไม่ใช่การแข่งหรอกแต่ไม่มีปัญหาหรอก สำหรับพวกปาฏิหาริย์ที่พวกมันเรียกจนติดปาก พวกมันคงไม่รู่ล่ะสิว่ากำลังเล่นอยู่กับปีศาจถึงสามตัวปีศาจที่กระหายชัยชนะ โหดเหี้ยม และบ้าระห่ำตื่นเต้นชะมัด เหมือนมีพลังขึ้นมาจุกอยู่ที่อก ระระเบิดอยู่แล้ว"เท็ตสึยะ"อาคาชิเข้ามากอดคอร่างเล็กส่งลูกบาสให้และชี้ไปที่แป้นบาสที่อยู่ตรงหน้า"ชัยชนะของนายอยู่ตรงนั้น ไปเอามันมาซะ"แน่นอนว่าคราวนี้ฉันจะไม่ห้ามนาย สนุกกับมันให้เต็มที่ให้สมกับที่อุตส่าห์ออกมาจากเงาซะ คุโรโกะ เท็ตสึยะแฟนธ่อมตัวที่หก!คุโรโกะเงยหน้าขึ้นไปมองคางามิที่ตอนนี้ถูกคุมตัวแน่นหนากว่าเดิม"ขอโทษครับ คางามิคุง""หึ...พูดอะไรน่ะ เจ้าบ้า"คางามิแสยะยิ้มยกกำปั้นขึ้นและยื่นมันมาทางคุโรโกะแท็คกำปั้น...ใช่ ก็พวกเขาเป็นคู่หูกันนี่นาคุโรโกะชูกำปั้นขึ้นและหันไปทางคางามิเหมือนกัน พวกเขารู้กันดี ใช่...รู้ดี"คุโรโกจจิ"คิเสะเรียก พอหันไปมองนายแบบหนุ่มก็ยกมือขึ้นกรีดนิ้วโป้งตวัดผ่านคอตัวเองและชี้มันลงพื้น ความหมายว่าฆ่า พวก มัน ให้ หมด!"เข้าใจแล้วครับ"จะฉีกกระชากพวกมัน จะทำให้พวกมันหมอบอยู่แทบเท้ากับความพ่ายแพ้!"ไปกันเถอะ เท็ตสึ""ครับ"ฟึ่บ!!!!!!!!!!!!!!!มิสไดเร็คชั่นโอเวอร์โฟลว!"หายไปทั้งสามคนเลยเหรอ!""ข้างหลัง!""ผิดแล้ว..."!!!!!!!!!!!!!!!!ชนกันซึ่งๆหน้าต่างหากร่างนั้น ลอยอยู่กลางอากาศแอร์วอร์ค!แฟนธ่อมชู้ต จากกลางสนาม!สวบบบบบบ!!!ตึงงงงงงงงงงงงง!!!!!"อั่ก!"ลูกชู้ตลงอย่างแม่นยำ และมันก็ถูกอาโอมิเนะแย่งไปทันที รูปร่างที่แข็งแกร่งสูงใหญ่พอๆกับพวกนั้นทำให้เขากระแทกพวกมันล้มลงไปง่ายๆ ส่วนอีกคนก็ยังหาอาคาชิไม่เจอ"อยู่ไหนวะ!""หึ"เสียงหัวเราะดังมาจากด้านหลัง พร้อมๆกับบอลที่พุ่งเฉียดหน้าไปปึก!ตอนไหน มันส่งบอลให้กันตอนไหน!ตึงงงงงงง!!...ตึงงงงงงงงงง!!!เสียงทุ่มบอลดังสนั่นสะเทือนไปทั้งสนาม อาคาชิเคลื่อนไหวเองเป็นครั้งแรกและมันก็รวดเร็วพร้อมกับแรงกดดันมหาศาลจนคนร่างสูงต้องเข่าอ่อนสวบ!ชู้ตสามแต้มเข้าไปอย่างง่ายดาย"หน็อยแน่แก! อย่าได้ใจไปหน่อยเลย! จัดการพวกมัน!!!""เฮ้ย แกน่ะ อย่ามาหยามกันให้มันมากนัก ไอ้กระจอก"อาโอมิเนะที่โผล่เข้ามาพูดเสียงยาน กระแทกไฮซากิออกไปและรับลูกบาสไว้เอง"แก อาโอมิเนะ!"ฟึ่บ!ฉัวะ!มีดพกพุ่งเข้ากลางลำตัว แต่ก็เฉือนเอาไปได้แค่เสื้อของคนผิวสีแทน เสื้อขาดเป็นแนวขวางเห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องกำยำ ตาสีน้ำเงินวาวโรจน์หลุบลงต่ำมองคนขี้โกงก่อนจะกระแทกกลับไปด้วยศอกใส่หน้ามันเต็มๆปึก!"อั่ก!""แกไม่สมควรจะยุ่งกับบาสเก็ตบอลอีกต่อไปแล้ว ไอ้บ้า"ไฮซากิล้มตึงเลือดกลบจมูก อาโอมิเนะเลี้ยงบอลพุ่งไปที่แป้นและชู๊ตมันเข้าไปจนแป้นสะเทือนตึงงงงงงงงงงง!!!!บอลพุ่งเข้ามาหาคุโรโกะที่ยืนอยู่กลางสนาม และเขาก็ไม่คิดจะปล่อยมันให้ใครตุบ.........ตุบ.....อีกแล้ว........ความเงียบแบบนี้อีกแล้ว"ไม่มีทางหรอกเว้ย!"สองคนมีดพกครบมือพุ่งเข้ามาจากสองทางแต่ไม่มีปัญหาหรอก...แวนิชชิ่ง ไดรฟ์....วูบบบบบบ~"หะ หายไป!""มันก็แค่เคลื่อนไหวเร็วเท่านั้นละน่า ข้างหลังไงไอ้โง่! อะ!!!!"ไม่มี! มันหายไปไหน!"เล่นแรงกันจริงๆเลยนะครับ"ข้างบน!"สะ สูงอะไรอย่างนี้"เตรียมชู้ต ไม่ใช่แฟนธ่อมชู้ตอย่างที่เคยทำ แต่มันคือการชู้ตมือเดียวอย่างที่คิเสะเคยทำตอนแข่งกับอาโอมิเนะ!ระยะ......ฟูลคอร์ท!"ไม่จริงน่า!!!!!!!!!"บางทีในทีมปาฏิหาริย์คนที่แข็งแกร่งที่สุดอาจจะไม่ใช่แค่อาโอมิเนะ คนที่ชู้ตได้ระยะไกลสุดก็คงจะไม่ได้มีแต่มิโดริมะ และคนที่ก็อปปี้การเล่นของทุกคนมาเป็นของตัวเองอย่างสมบูรณ์แบบได้ก็ไม่น่าจะมีแต่คิเสะแต่คนที่ทำได้ทุกอย่างก็คือ.......แฟนธ่อมตัวที่หก ที่อยู่กับพวกเขาอย่างไร้ตัวตนในฐานะเงามาตลอดคุโรโกะ เท็ตสึยะ ต่างหาก!สวบบบบบบบบบบ!!!!
 
 
....................................