Kiss Devil (ความรักของผู้ชายขนมหวานกับซาตานเอ๋อๆ)

          “สวัสดีครับวันนี้เหมือนเดิมคือพบกับผมออฟจุมพล และเตตะวัน”
“สวัสดีครับ...วันนี้เราจะพาไปที่ไหนกันดีครับออฟ”
“แน่นอนว่าร้านที่เราสองคนจะพาไปวันนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน”
“คุณออฟพูดแบบนี้ผมอยากจะไปแล้วนะเนี้ย”
“งั้นจะรออะไรละไปกันเลยครับ...” ผมกับไอ้เพื่อนตัวดีอย่างออฟได้เริ่มการถ่ายทำรายการในวันนี้ที่นัดคิวกับไอ้นิวไว้ว่าจะมาถ่ายที่ร้านและเหมือนอะไรหลายๆอย่างมันก็ไปได้ดีหมดจะมาติดก็ทันทีที่เดินเข้ามาในร้านนี้แหละภาพที่เห็นตรงหน้านั้นมันคืออะไรอ่ะ ผมหันไปมองหน้าไอ้ออฟที่หันมามองผมเช่นกัน ก่อนที่จะสั่งคัทไอ้ออฟก็กระซิบผมขึ้นมา
"ไอ้เตอันนี้สคริปรายการหรอว่ะ”
“เปล่า...”
“แล้วทำไมไอ้นิวกับเอิร์ท...”
“ไม่รู้เดี๋ยวลองถามดูแล้วกัน” ผมเดินเข้าไปหาไอ้เอิร์ทและไอ้นิวที่ช่วยกันทำเค้กอย่างสนุกสนานซึ่งบรรยากาศในห้องนั้นผมกับสัมผัสได้ถึงบรรยากาศฟรุ้งฟริ้ง มุ้งมิ้ง แปลกๆ
“ไอ้นิว ไอ้เอิร์ท”
“อ้าวไอ้เต...”
“นี้ทำอะไรกันอยู่ว่ะ”
“ก็เตรียมวัตถุดิบทำขนมไง...กูอยากให้แบบคนดูเขาเห็นความใส่ใจในการทำของกูว่ามันพิเศษมึงว่าโอเคไหม”
“ต้องถ่ายทั้งวันเลยมั่งเนี้ย”
“ก็ได้ไม่ใช่หรอ...”
“สรุปมึงจะทำแบบนี้”
“เออดิ...กูอยากให้มันฟีลทำขนมกับลูกค้าแล้วก็ชิมให้ดู”
“เออ..เดี๋ยวกูบอกไอ้ออฟกับทีมงานให้แล้วกัน”
“โอเคถ้าพร้อมแล้วบอกนะ...เอิร์ทๆหยิบผ้ากันเปื้อนมาใส่เร็ว”  พูดจบไอ้เอิร์ทกับไอ้นิวก็เตรียมจะโชว์หวานอีกครั้ง แต่เดี๋ยวนะ...โชว์หวานหรอ ไหนๆก็ไหนๆ
“ไอ้นิวไอ้เอิร์ทเดี๋ยวก่อนกูว่าเราเริ่มตั้งแต่ผูกผ้ากันเปื้อนดีกว่า”
“เอางั้นหรอ เออๆได้...”
               
          “ไอ้เตมึงจะทำไรเนี้ย”
“เออ...เพื่อเรตติ้งรายการเราไงมึง”
“อย่าบอกนะว่า...”
“อือ...ไอ้นิวไอ้เอิร์ทพร้อมนะ 5 4 3 2 เริ่ม” ผมหันไปกระซิบตากล้องให้พยายามจับภาพไอ้เอิร์ทกับไอ้นิวที่หยิบผ้ามาผูกให้กันก่อนที่ไอ้นิวจะค่อยๆ ตวงสัดส่วนของวัตถุดิบให้ไอ้เอิร์ทที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วแบบนี้ยังจะปากแข็งพอกันทั้งคู่
“พี่ๆเก็บภาพตั้งแต่สายตารอยยิ้มของพวกมันไว้เลยนะ”
“ครับคุณเต”
“มึงนี้มันขายเพื่อนนี้หว่าไอ้เต”
“ขายเพื่อนอะไรกูก็แค่...ทำให้เพื่อนกูมีความสุขก็แค่นั้น”
“แล้วมึงไม่หึงไอ้นิวหรอ”
“หึงอะไรของมึงไร้สาระ...ถึงคิวเราสองคนแล้ว”
               
           “สวัสดีครับ...อันนี้พ่อค้าแซ่บของเราเองครับคุณนิว หลายๆคนอาจจะคุ้นหน้าคุ้นตากันดีเพราะคุณนิวเคยทำรายการกับเรามาก่อน”
“ไม่ใช่แค่นั้นนะครับออฟวันนี้คุณนิวของเรามีแขกพิเศษที่จะมาเป็นลูกค้าหล่อพาชิมมาด้วย สวัสดีครับชื่ออะไรครับ”
“สวัสดีครับชื่อเอิร์ทครับ”
“ใช่แล้วนี่คุณเอิร์ทที่จะเป็นลูกค้าหล่อพาชิมให้กับเราวันนี้ ก่อนอื่นเราขอทราบได้ไหมครับทำไมถึงมากินขนมร้านนี้” ทันทีที่พี่เตและพี่ออฟยื่นไมค์มาที่ผมผมหันไปมองหน้าพี่นิวที่ยืนอยู่ข้างๆที่มองมาที่ผมเช่นกัน
“อย่างนี้ครับผมขอพูดแทนเอิร์ทก่อนแล้วกันเดิมเอิร์ทเขาเป็นคนไม่กินของหวานเลย”
“อ้าว...แล้วแบบนี้อะไรทำให้คุณเอิร์ทมากินขนมร้านคุณนิวครับ”
“นั้นซิคุณเตผมเองก็เริ่มอยากรู้ว่าขนมร้านคุณนิวพิเศษกว่าร้านอื่นยังไงทำไมทำให้คนที่ไม่กินหวานอย่างคุณเอิร์ทยอมที่จะกินร้านนี้”
“คือจริงๆ...ผมรู้จักร้านนี้ครั้งแรกไม่สวยเท่าไร”
“ยังไงครับ”
“มันยาวจะฟังไหมครับ”
“ได้ครับวันนี้ผมกับคุณเตมีเวลาทั้งวันเลย”
“ครับ...ก็คือผมเลิกกับแฟนในวันครบรอบสามเดือนที่นี้”
“ห่ะ?...แล้วยังไงต่อครับ”
“ผมถูกเค้กที่แฟนเขาสั่งทำเพื่อเซอร์ไพร์ทในวันครบรอบปาเข้าที่หน้าแล้วก็บอกเลิก พอผมเดินไปล้างตัวก็มีเจ้าของร้านนี้ก็คือพี่นิวตามไปแล้วก็ตื้อถามผมว่าเค้กอร่อยไหม ยอมรับเลยตอนนั้นโคตรหงุดหงิดคือเข้าใจผมไหมคนกำลังหัวเสียแล้วมีคนมาพยายามจะให้เราชิมเค้กแล้วผมไม่ยอมชิมเขาก็เลยเอามือปาดเค้กที่เปื้อนหน้าผมไปชิมเอง จากวันนั้นพี่นิวเขาก็เลยประกาศกับผมเลยว่าจะทำเค้กให้ผมทานให้ได้”
“แล้วสรุปว่าสำเร็จไหมครับคุณนิว”
“ครับสำเร็จแต่กว่าจะทำให้เขายอมกินก็เล่นเอาเหนื่อยเลย”
“เห็นไหมครับทุกคนขนาดคนไม่ยอมกินของหวานอย่างคุณเอิร์ทยังยอมกินเค้กของร้านคุณนิวงั้นเดี๋ยววันนี้เราจะมาดูกันนะครับว่าเค้กของที่นี้พิเศษอย่างไรจะพิเศษเฉพาะเค้กหรือทุกอย่างในร้านมาดูกันเลยครับ” ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้เขาพิเศษจริงๆมันไม่ใช่แค่เค้กที่เขาทำแต่มันกับเป็นอะไรหลายๆอย่าง รอยยิ้มใบหน้าที่มีความสุขทุกครั้งที่ทำขนม
               
           “อ่ะเหมือนเดิมผสมแป้งให้หน่อย” ผมค่อยๆเทส่วนผสมลงไปก่อนจะให้ไอ้เด็กบ้าที่ยืนมองทำคนรับไปทำได้แต่ยิ้มก่อนจะทำตามที่ผมบอกย่างง่ายดาย บางทีผมเองก็อดขำไม่ได้จริงๆนะไม่คิดเลยว่าผมจะทำให้เขายอมกินเค้กของผมได้แม้จะต้องแรกกับข้อตกลงอะไรหลายๆอย่าง และที่สำคัญเค้กเหลือแค่1ชิ้นแล้ว สำหรับเค้กของเขาผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าหมดเค้กชิ้นสุดท้ายแล้วที่เขาบอกว่ามีอะไรจะบอกคืออะไรกันแน่ หรืออาจจะเป็นเค้กสุดท้ายที่เขาจะมาที่ร้านก็ได้ ในเมื่อมันไม่มีข้อตกลงอะไรกันแล้ว
“มองขนาดนั้นชอบเขาแล้วดิ” เสียงไอ้เตกระซิบถามผมที่ยืนมองคนตีแป้งอยู่ ผมได้แต่หันไปมองไอ้เตก่อนจะหันกลับมามองไอ้เด็กบ้าอีกครั้ง เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้เมื่อแป้งที่ทำอบเสร็จตอนนี้ก็เหลือแค่แต่งหน้าเค้กแล้ว
“ไอ้นิวเดี๋ยวจะเริ่มตอนแต่งหน้าเค้กนะ” เสียงไอ้ออฟบอกผมที่กำลังจะเริ่มแต่งหน้าเค้ก
“เอาละครับตอนนี้เค้กเราก็มาถึงขั้นตอนสำคัญแล้วนั้นก็คือการแต่งหน้าเค้กนะครับ”
“คุณออฟพูดแบบนี้ผมก็อยากจะเห็นฝีมือของพ่อค้าแซ่บและลูกค้าหล่อของเราแล้วนะครับว่าจะแต่งหน้าเค้กออกมาแบบไหน”  ผมค่อยๆปาดครีมแต่งหน้าเค้กช้าๆจนเรียบก่อนจะให้เอิร์ทค่อยๆตกแต่งหน้าเค้ก
“พี่นิวไม่ทำอ่ะ”
“ทำช่วยกันดิ”
“เดี๋ยวเละนะ”
“ไม่เละหรอก...นายก็แต่ให้มันสวยดิไม่ก็รู้สึกอะไรก็แต่งลงไป”
“ได้หรอ”
“เออ”
               
          พอได้ยินที่พี่นิวบอกว่าให้ผมแต่งยังไงก็ได้เท่านั้นแหล่ะบางทีเค้กชิ้นสุดท้ายของวันนี้อาจจะไม่จบที่แค่หมดข้อตกลงกันไป เมื่อหวนคิดถึงคำพูดพี่เตที่บอกว่าถ้าชอบก็ให้บอกเขาไปตรงๆ แล้วถ้าผมจะบอกผ่านเค้กก่อนนี้ละ มันจะดีกว่าไหม ผมค่อยๆหยิบของแต่งหน้าเค้กแต่งแบบที่เคยเห็นโดยที่มีพี่นิวคอยช่วยอยู่ข้างๆจนรอบ
“พี่นิว”
“ว่า...”
“อันไหนที่ใช้เขียนตัวหนังสือได้อ่ะ”
“หือ?...เขียนหรอ”
“อือ...”
“อันนี้” พี่นิวหยิบตัวครีมสำหรับเขียนหน้าเค้กให้ผมก่อนที่ผมจะรับมาแล้วยิ้มให้พี่นิวก่อนจะหันไปมองหน้าพี่เตที่ยืนงงกับท่าทางของผมเช่นกัน
“มีเขียนข้อความด้วย...เดี๋ยวเราจะให้ตากล้องซูมไปใกล้ๆนะครับว่าคุณเอิร์ทจะเขียนว่าอะไร” เสียงพี่ออฟที่พูดพร้อมกับกล้องที่ค่อยๆเลื่อนมาใกล้ๆ ผมยิ้มให้กล้องก่อนจะค่อยๆเขียนลงไป ยอมรับเลยมันไม่ง่ายเหมือนที่เห็นคนอื่นเขียน แต่เอาว่ะนี้เป็นโอกาสที่จะบอกแล้วนะ
“เขียนว่าอะไรนะ มีตัวwตัวแรก...ตื่นเต้นไหมครับผมลุ้นแทนคุณเอิร์ทแล้วจริงไหมครับคุณเต”
“ใช่ครับ...เค้กก้อนนี้หน้าจะพิเศษมาก” แน่นอนซิมันพิเศษอยู่แล้วเพราะเค้กก้อนนี้ผมทำเป็นครั้งที่สองกับพี่นิว
“ว้าว...เขียนเสร็จแล้วนะครับ อ่านว่าอะไรนะเดี๋ยวผมขออนุญาตเดินไปดูใกล้ๆนะ will you be my love”
“คุณเอิร์ทครับนี้เค้กก้อนนี้ตั้งใจเขียนขนาดนี้สำหรับคนพิเศษหรือเปล่าครับ”
“ครับ...พิเศษมากด้วยแต่ไม่ขอบอกนะครับว่าใคร”
“งั้นแบบนี้ผมสองคนคงต้องชมเค้กอื่นแทนแล้วละไม่กล้ากินของพิเศษ”
“ครับ...แต่ความจริงเค้กในร้านนี้ก็พิเศษทุกชิ้นครับเพราะพี่นิวเขาใส่รายละเอียดสนใจสิ่งเล็กๆน้อยๆในทุกๆชิ้น”
“คุณเอิร์ทพูดขนาดนี้เดี๋ยวขอถามคุณนิวหน่อยนะครับว่ายัง”
“ครับก็ผมคิดว่าของหวานมันคือตัวแทนของผมที่สุดแล้วมันบ่งบอกได้หลายๆอย่างทั้งโรแมนติกชวนหลงใหล”
"ถ้าพูดแบบนี้เราต้องหาคนยืนยันแล้วละว่าผู้ชายขนมหวานเป็นยังไง เดี๋ยวถามคุณเอิร์ทแล้วกันผู้ชายกับของหวานเป็นยังไงครับ น่าหลงใหลแบบที่คุณนิวบอกไหม”
“ครับ...แรกๆอาจจะดูขัดๆไปหน่อยแต่ถ้าได้ชิมรับรองครับว่าหลงใหลแน่นอน”
“ลูกค้าหล่อของเราการันตีขนาดนี้คุณผู้ชมอย่าลืมนะครับหาเวลามาชิมขนมร้าน Newwiee coffee romance ยังไงวันนี้ผมและคุณเตขออนุญาตไปชิมเค้กก่อนนะครับแล้วพบกันใหม่ครับ”
               
          หลังจากพวกไอ้เตกับไอ้ออฟกับไปผมก็เก็บของในร้านพร้อมกับหันไปมองคนที่ช่วยเก็บที่เช็ดโต๊ะอยู่ใกล้ๆ เค้กที่ทำวันนี้ตอนแรกว่าจะให้ชิมแท้ๆแต่ไอ้เด็กบ้าดันไปเขียนแบบนั้นใครจะกล้ากินละว่าแต่ will you be my love มันเขียนให้ใครหรือว่า มันจะมีคนที่ชอบแล้วหรอ ถามดีไหมว่ะ ไม่ดิไม่เกี่ยวกับผมซ่ะหน่อยจะไปอยากรู้ทำไมเก็บของๆไอ้นิว
“เหนื่อยไหมพี่นิว”
“ห่ะ...ก็นิดหน่อยแล้วนายละ”
“ไม่อ่ะสนุกดี”
“อ๋อ...แล้วหิวไหม”
“อืม...เอาเค้กของผมมาดิ”
“เค้ก...อ๋อจริงด้วยชิ้นสุดท้ายแล้วนี่เนอะ”
“อือ...กินเสร็จผมมีไรจะบอก”
“อือรอเดี๋ยวนะ” ทำไมต้องรู้สึกแปลกๆด้วยว่ะผมหยิบเอาเค้กชิ้นสุดท้ายใส่จานก่อนจะเดินตรงมาหาไอ้เด็กบ้าที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะ
“อ่ะ...”
“ป้อนดิทำอยู่ทุกวันพอชิ้นสุดท้ายแล้วจะไม่ป้อนหรอ”
“เออ...อ้าปาก..”
“เปื้อนแล้วเนี้ยแกล้งผมทำไม”
“ฮาๆๆ...ไม่แกล้งแล้วเอ้า” ผมป้อนเค้กให้ไอ้เด็กบ้าจนหมดก่อนจะเดินเอาจานไปเก็บแล้วกลับออกมาก็เห็นไอ้เด็กบ้าเอาเค้กที่ทำกันวันนี้มานั่งมอง
“จะเอาไปให้ใครอ่ะ”
“อยากรู้หรอ”
“ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก”
“จะไปไหนเหล่า...นั่งลงก่อนพี่นิว..พี่จำไม่ได้หรอผมบอกว่าถ้าผมกินเค้กพี่ครบสิบชิ้นสิบวันผมจะบอกอะไรพี่ ตึกๆ ตึกๆ ใจบ้าเอ้ยจะมาเต้นแรงอะไรว่ะ
“บอก บอกอะไร”
“ก็นี้ไง...”
               
          ผมชี้ไปที่เค้กก่อนจะมองหน้าคนทำท่าทางตกใจก่อนจะหันมามองผม
“หมายความว่าไง”
“ก็...ตามนี้แหล่ะโอเคไหม”
“ตามนี้อะไรของนาย”
“ก็...เป็นแฟนกับผมไหม”
“นี้แอบกินเหล้าหรอนี่เมาป่ะเนี้ย” ไม่พูดเปล่าพี่นิวทำท่าทางดมฟุดฟิดใกล้ๆตัวผมเมื่อเห็นแบบนั้นผมก็พึ่งไหล่ทั้งสองของคนตรงหน้าให้เข้ามาใกล้ๆ
“ทำอะไร”
“เป็นแฟนกับผมนะ”
“คือ....”
“พี่ตกลงกับผมแล้วนะถ้าครบสิบวันพี่จะทำตามที่ผมขอ”
“แต่ว่า...”
“เพราะผมเป็นผู้ชาย?”
“ก็..ใช่...”
“แล้วพี่รังเกียจผมหรอ”
“ไม่...”
“งั้นเป็นแฟนผมนะ...นะๆๆๆ”
“อือ...” เยสในที่สุดพี่นิวก็ตกลงแล้วผมดึงพี่นิวเข้ามาหอมแก้มฟอดใหญ่ก่อนที่ค่อยๆเลื่อนใบหน้าไปใกล้ๆเป้าหมายหรอ...ริมฝีปากสีชมพู
“เฮ้ย...พี่เล่นอะไรเนี้ย”
“เค้กไง...แต่งหน้าให้”
“ร้ายนักนะพี่นิว...เอามานี้เลย...”
“พอแล้วๆเละหมดแล้วเนี้ย” สงสัยจะแพ้ทางตัวเองแล้วละไม่คิดเลยว่าจะมาตกหลุมผู้ชายขนมหวานแบบนี้ ผมหยิบมือมือออกมาถ่ายรูปคู่กับพี่นิวที่สภาพหน้าตอนนี้เปื้อนไม่ต่างกันพร้อมกับในมือที่ถือเค้กที่ผมใช้เป็นการขอพี่นิวเป็นแฟน
“กินป่ะ...อันนี้อร่อยนะ”
“กินๆป้อนดิ”
“ไม่เอามีตั้งหลายชิ้นหยิบกินเองดิว่ะ...เฮ้ย” คนถูกแย้งผลเชอรี่(จากปาก) ทำหน้าตกใจก่อนที่ผมจะค่อยๆเคี้ยวกินอย่างมีความสุข
“ทำไรเนี้ย”
“แย้งกินไงอร่อยนะ”
“มือมีไม่จับว่ะ”
“ก็อยากกินแบบนี้”
“ไอ้เอิร์ทตายซ่ะเถอะ...”
“อย่า....”