ชีวิตที่ขาดหาย

-

เขียนโดย Numkhing

วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2560 เวลา 18.49 น.

  3 ตอน
  3 วิจารณ์
  4,708 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2560 19.03 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) บทนำ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
เรื่องราวที่เกิดขึ้นต่อไปนี้ เป็นเรื่องราว ในอดีตของน้ำขิง ตอนที่เธอขึ้นม.1 มาใหม่ๆ ได้รู้จักกับรุ่นพี่ที่อยู่ม.3คนนึงที่ชื่อว่ามิว แล้วเรื่องราวก็เริ่มต้นขึ้น น้ำขิง : มายด์เดี่ยวมาน้ะฝากคอมด้วยเดี๋ยวกลับมาทำงานต่อ มายด์(เพื่อนน้ำขิง) : ได้ๆ ไปซิน้ำขิง : พี่ค่ะขอทางหน่อยค่ะหนูจะใช้คอมพิวเตอร์ ทำงานค่ะ ?? : อ้าวน้องจะใช้คอมหรอ โทดทีๆ เออว่าแต่น้องชื่ออะไร อยู่มอไหน แล้วจะใช้คอมนานป่ะน้ำขิง : ชื่อนำ้ขิงค่ะ อยู่ม.1 น่าจะสักพักค่ะ เพราะทำงานค้างไว้ค่ะ แล้วพี่จะทำอะไรค่ะ?? : งั้นไม่เป็นไรครับน้องน้ำขิง พอดีพี่จะเล่นคอมหน่อย เออ พี่ชื่อพี่บอสน้ะอยู่ม.3 ส่วนเพื่อนพี่ชื่อมิว น้ำขิง : ค้ะพี่บอส ยินดีที่ได้รู้จักน้ะค้ะพี่มิว : ไอ่บอส ม่อสาวอีกแล้วน้ะมึง ไปเร็วเข้าเกมส์พี่บอส : เชี่ยมิวแหกตาดูดิว่ะว่าคอมว่างหรือเปล่าพี่มิว : เอ้าก็เมื่อกี้กูเห็นมึงนั่งอยู่นึกว่าได้แล้ว พี่บอส : ถ้าได้กูจะมายืนอยู่ข้างมึงหรอสาส คอมที่กุนั่งเมื่อกี้น้องเค้าจองไว้แล้วเว้ย เค้าทำงานค้างไว้พี่มิว : ไรว้ะ เห็นเด็กหน่อยไม่ได้น่ะมึงยอมให้เฉย ที่กุงี้ไม่เคยมีอ้ะ น้อง จะใช้คอมอีกนานป่ะน้ำขิง :.........……พี่มิว : พี่ถามเราอ่ะ ไม่ได้ยินหรอน้ำขิง : พี่ถามหนูหรอค่ะ พี่มิว : ก้อเรานั่นแหละ จะให้ถามใครน้ำขิง : ก้อพี่ไม่ได้เอ่ยชื่อหนูจะรู้หรอค่ะว่าพี่เรียกหนูพี่มิว : เออๆ โทดที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ แล้วจะใช้คอมอีกนานป่ะ น้ำขิง : สักพักค่ะแล้วพี่มิวก็แย่งเม้าจากเราไป พอเราจะเอาคืนเขากลับทำหน้านิ่งเฉยใส่ เราพยายามแย่งยุนาน จนเราทนไม่ไหวเลยลุกขึ้นพอเราลุกขึ้นเขาก็ตั้งเม้ากลับแล้วใช้ให้เพื่อนเขามานั่ง พี่มิว : ไอ่บอสมานั่งดิว่ะ คอมว่างแล้วพี่บอส : ว่างพ่องมึงซิสาส เห็นๆยุว่ามึงไปแย่งน้องเขามา น้ำขิงมานั่งเถอะพี่ไม่นั่งเดี๋ยวพี่นั่งกับเพื่อนนี่ล่ะ น้ำขิง : ขอบคุณค่ะพี่บอส พี่นิสัยดีจังไม่เหมือนคนแก่แถวนี้ แก่แล้วยังชอบแกล้งเด็กด้วย พี่มิว : บ่นอะไร ทำงานไปดิ เร็วๆด้วยน้ำขิง : รู้แล้วแหละหน่า พูดมากอยู่ได้....... โอ้ยย เสร็จสักที พี่บอสจะเอาคอมเลยป่ะ ฉันหันหลังไปจะคุยกับเพื่อนของพี่เขาแต่กลับเจอพี่เขานั่งยุแทน พี่มิว : เป็นอะไรทำหน้ายังกะเห็นผีงั้นแหละ
น้ำขิง : เปล่าซะหน่อย ไปแล้วน้ะพี่บอส ไปแล้วน้ะลุงพี่มิว : เรียกใครลุง ห้ะ!! (หันมามองหน้าเรา)น้ำขิง : ก็พี่นั่นแหละ บ่นเหมือนคนแก่ทั้งที่ยังไม่แก่พี่มิว : นี่ๆ มันจะเยอะไปแหละ ฉันเป็นพี่เธอน้ะน้ำขิง : ค่ะ คุณพี่ ไปแล้วนะคะ บรั้ย ผ่านไปนานวันเราสองคนเจอกันบ่อยแต่ก็ทะเลาะกันทุกวัน แต่เพราะการที่ทะเลาะเนี่ยแหละทำให้เราสนิทขึ้น จนความสัมพันธ์ของเราทั้งสองพัฒนาขึ้นพี่มิว :

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา