Mafia of Like ทาสรักมาเฟส

         
          หวัดดีครับ นั่งพับเพียบกราบคุณผู้อ่าน(?)ผมนาย มาเฟียสุดหล่อไงครับใครที่ไม่รู้จักผมถือว่าแกสบี้สุดๆอ่ะ ผมน่ะดังเป็นอันดับสองรองจากนายกรัฐมนตรีเลยครับขอบอก
 
" เห้ยไอ้นาย ถ้ามึงจะจ้องขนาดนั้นไม่พากลับบ้านด้วยเลยวะ " ไอ้พี่คิณถามผม
 
          
          ขณะที่กำลังยืนเก๊กหล่อรอน้องชายสุดที่รักของเราเลิกเรียนพิเศษอยู่ ไม่รู้ว่ามันจะเรียนทำห่าซากไรนักหนา ทั้งที่โรงเรียน ที่บ้าน แถมยังนอกสถานที่ เช้ากลางวันเย็นก่อนนอนแม่งก็อ่านแต่หนังสือ
          
 
          ความจริงก็ไม่ได้อยากมารับมันด้วยหรอกนะแต่ผมดันมีรางสังหรแปลกๆเหมือนจะได้เจอเนื้อคู่ในวันนี้อ่ะดิ ก็เลยถ่อสังขารมาถึงนี่ และตอนนี้ผมก็กำลังจับตามองผู้ชายคนนึงอยู่ตัวสูงเกือบเท่าผมซะเมื่อไหร่ล่ะ หมอนั่นตัวเตี้ยกว่าผมแต่แบบนั้นล่ะโคตรน่ารัก แถมตัวยังขาว ปากก็แดงอีกต่างหากแบบนั้นยิ่งน่าขยี้สุดๆ ผมสีน้ำตาลประกายนั่นกระทบกับแสงแดดยามเย็น คือแมร่ง.. โคตรน่าหลงไหล
 
 
" นั่นดิกูว่าจะลากกลับบ้านไปด้วย ตอนนี้เลยเป็นไง "
 
" มึงจะบ้ารึไงว่ะ นั่นมันผู้ชายนะเว้ย "พี่คิณหันมามองทางผมสีหน้าตกใจ
 
" แล้วไงว่ะ กูจะเอาซะอย่าง อย่างน้อยก็ดีกว่าพวกผู้หญิงเฟกของมึง "ผมหันไปยักคิ้วให้ไอ้พี่คิณที่นึงก่อนจะหันกลับไปมองที่ผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง
 
" เดี๋ยวเหอะมึง "พี่คิณยกนิ้วชี้หน้าผมแล้วดีดเหม่งผมทีนึง
 
" เจ็บนะเว้ย "ผมยกมือขึ้นลูบๆตรงที่โดนดีด
 
" มาแล้วๆๆ รอนานมั้ยว่ะไอ้พี่ตัวแสบสองตัว "ไอ้ชา น้องชายตัวเล็กน่าขยี้น่าฟัด แต่น่าเบื่อตรงที่ไม่ว่าจะเวลาไหนแม่งก็ถือแต่หนังสือนี่แหละ
 
" ใยแมงมุมเกาะกูละ " พี่คิณพูด
 
          พอไอ้ชามาพวกเราก็เคลื่อนย้ายซากที่แมงมุมเกาะ(?)ขึ้นรถ ทว่าผมยังไม่ละสายตาไปจากไอ้หมอนั่นที่นั่งอยู่ร้านน้ำตรงหน้าสยาม ..แมร่งน่าขยี้เล่นชิบหาย
 
" ไอ้ชา "
 
" ว่าไงเฮีย "
 
" รู้จักไอ้เด็กที่ใส่ชุดนักเรียนโต๊ะนั้นป่ะวะ "
 
" ไอ้เฟรมอ่ะหรอ "
 
" ชื่อเฟรม? "
 
" ก็เออดิเฮีย จะเอาหรอว่ะ?? "
 
" เอา "
 
" จัดไป แต่ขอบอกไว่ก่อนนะไอ้หมอนั่นไม่ใช่น้อยๆเลย สาวเพียบ "
 
" ก็แหง น่ารักซะขนาดนั้น "พี่คิณที่สตาร์ทเครื่องยนต์พูด
 
" ฉุดขึ้นรถกลับบ้านแม่ง "
 
" จะฉุดเขาหรอว่ะมึง?? "
 
" แบบนั้นเขาเรียกลักพาตัวนะเฮีย "
 
" ก็ดีดิกูไม่ชอบอะไรที่มันง่ายๆ แบบนี้ค่อยเร้าใจหน่อย "
 
" โรคจิต!! " ชา/พี่คิณ
 
 
PART ;; Fic
 
" ปล่อยกูสิว่ะ!! จะจับตัวกูมาทำไม "ผู้ชายผมสีน้ำตาลประกายทองผิวขาวอมชมพูปากสีแดงเหมือยนสตรอเบอรี่ที่ตอนนี้กลับเปื้อนไปด้วยเลือด เขาคือ เฟรม เฟรมพูดกับชายตรงหน้าที่นั่งยกขาพาดโต๊ะอย่างเป็นใหญ่ แน่นอนว่ามันคือผู้ที่เป็นใหญ่อย่างที่ทำตัว เขาก็คือ นาย
 
" ก็แค่กูอยากได้มึงเป็นทาส มีไรป่ะ?? "นายพูด เขาได้ลักพาตัวเฟรมมาที่บ้านของเขาและตอนนี้อยู่ในห้องทำงานของเขา 
 
" มีแน่! อย่าให้กูหลุดไปได้นะเว้ย "
 
" คิดว่าจะหลุดไปได้งั้นหรอ?? " นายลุกจากที่นั่งอยู่ก่อนหน้าเดินตรงไปหาเฟรม
 
" อ่ะ! " ผู้ชายที่ยืนคุมตัวของเฟรมเหมือนตำรวจคุมนักโทษเข้าห้องขัง กดไหลของเฟรมแรงๆทั้งสองข้างให้นั่งคุกเข่าลงกับพื้นห้อง
 
" มึงเป็นใคร ต้องการอะไรจากกูกันแน่ "
 
" กูเป็นมาเฟีย แล้วก็บอกไปแล้วไงว่าอยากได้มึงมาเป็นทาส " ไอ้เวณเอ๊ย!!<< เฟรมคิด
 
" กูไม่เชื่อ "
 
" ........... " นายชงักไปสองวิก่อนจะกระดิกนิ้วเรียกผู้ชาย ( ลูกน้อง ) ที่ยืนข้างหลังของเฟรม 
 
" ครับท่าน "
 
" ขอปืน " ผู้ชายที่ยืนข้างหลังของเฟรมชักปืนสั้นกระบอกหนึ่งออกมาก่อนจะส่งมันให้กับนาย
 
ปัง!! 
 
" อึก! ".. นายเหนี่ยวไกลปืนเข้ากระบานของผู้ชายคนที่ส่งปืนให้เขาต่อหน้าของเฟรม เฟรมที่เห็นภาพนั้นเข้าอึ่งไปซักพักก่อนที่น้ำตาของเฟรมจะไหลออกมา
 
" เชื่อยัง? " เฟรมพยักหน้าแทนคำตอบเบาๆ
 
" คราวนี้ก็ตอบมา ว่าจะยอมเป็นทาสของกู " นายนั่งย่องๆลงตรงหน้าของเฟรมเขาใช้ปลายกระบอกปืนจ่อไปที่คอของเฟรม
 
" ตอบเซ่! " 
 
" แบบนี้มันบังคับกันไม่ใช่รึไง "
 
" แล้วไงวะ มึงมีสิทธิ์ไรมาโต้แย้งกู " เฟรมที่ตอนนี้น้ำตาไหลไม่หยุด เขาพยักหน้าเบาๆเพื่อเป็นการให้คำตอบกับนาย
 
" .................กูจะเป็น " 
 
พลั่ก!! 
 
" อัก! " หมั่นหนักๆพุ่งเข้าใส่หน้าของเฟรมเต็มๆจนเขาที่นั่งคุกเข่าอยู่ล้มลงไปนอนหงายบนพื้น 
 
" อย่าพูดกูมึงกับกู " นายพูดก่อนที่เขาจะเอื้อมมือหนานั่นไปกระชากคอเสื้อดึงเฟรมลุกขึ้นมานั่งในท่าเดิม
 
" เข้าใจ?? " เฟรมนั่งตัวสั่นอ่อนๆ สีหน้าไม่ค่อยดีนัก
 
" ขะ.. เข้าใจ ครับ " 
 
 
 
 
เรื่องนี้มีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมต่อเด็กและสตรีมีลูก(?)
ยังไงถ้าอ่านแล้วก็ฝากไลค์ฝากติดตามฝากคอมเม้มด้วยนะ// อย่าเมินกันล่ะ!!