หัวใจของมาเฟีย

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.06 น.

  46 ตอน
  268 วิจารณ์
  104.17K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

34) 33 ขอใช้เวลาชดใช้1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

กรี๊ดดดดดดด”เสียงกรีดร้องโวยวายของเฟย์ทำให้แองจี้ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่กับปอร์เช่ข้างล่างบ้านต้อง

ตกใจก่อนที่จะหันไปมองตามต้นเสียง เมื่อเห็นเฟย์กรีดร้องโวยวายใส่เขื่อนเสียงดัง

 

 

 

 

“นี่น้าของเธอจะโวยวายอะไรนักหนา นี่ตั้งแต่มาอยู่ด้วยกันวันที่3แล้วนะ”ปอร์เช่บ่นอุบ

 

 

 

 

“ก่อนจะว่าน้าชั้น น้าของนายล่ะดีตายล่ะ แอบไปกิ๊กกับพยาบาลที่โรงพยาบาลที่ตัวเองทำงานใช้ได้

ที่ไหน คนเป็นเมียเค้าก็ไม่ได้อยากให้สามีตัวเองมีเมียน้อยหรอกนะ”แองจี้รีบว่าก่อนที่ทั้งคู่จะรีบขึ้นไป

แอบดูเหตุการณ์ด้วยกันและก็พบว่าเขื่อนและเฟย์กำลังทะเลาะกันเรื่องที่เขื่อนพาแบมมาอยู่ด้วยก่อนที่

จะสั่งให้ลูกน้องไล่แบมจนแบมแทบหนีกลับคอนโดไปไม่ทัน

 

 

 

 

“เลิกบ้าได้แล้ว ถึงเฟย์จะไล่แบมไป พี่ก็จะไปหาแบมที่คอนโดอยู่ดีเพราะพี่รักแบม”เขื่อนว่าพร้อมกับ

จะเดินหนี

 

 

 

 

“ได้ ถ้าพี่ไป เฟย์จะสั่งลูกน้องฆ่ามัน”เฟย์ยื่นคำขาดทำให้เขื่อนชะงักก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ

แล้วหันไปประจันหน้ากับเฟย์

 

 

 

 

“เอาเลยสิ ถ้าครั้งนี้เฟย์ทำร้ายคนที่พี่รักอีก พี่ก็จะสู้ให้ถึงที่สุดที่นี่คือเมืองไทยไม่ใช่ฮ่องกง ถ้าเฟย์จะทำ

อะไรใครที่ี่ก็เอาเลย เฟย์ได้นอนคุกที่นี่แน่ แล้วบอกเลยนะว่ายิ่งทำตัวแบบนี้ต่อให้เฟย์จะทำร้ายแบมได้

พี่ก็จะไม่หยุด เพราะพี่เกลียด ผู้หญิงร้ายกาจแบบเรา พี่เกลียดจำเอาไว้”เขื่อนพูดออกมาก่อนที่จะ

ตะคอกคำว่าเกลียดใส่หน้าเฟย์ทำให้ร่างบางสะดุ้ง เมื่อเขื่อนเดินออกไปจากห้อง น้ำใสๆก็ไหลออกมา

จากตากลมโต2ข้างของเฟย์

 

 

 

 

“ค่ะ เฟย์พูด อะไรนะ เฟย์จะพาหลานไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”เฟย์รีบปาดน้ำตาทิ้งก่อนจะปรับน้ำเสียงเป็น

ปกติแล้วรับสายและต้องตกใจเมื่อทราบเรื่องจากโทรศัพท์มือถือทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาออกไป ชั้นไม่กิน”เสียงโวยวายดังมาจากห้องของป๊อปปี้ทำให้ขนมจีนที่กำลังดูความเรียบร้อยใน

บ้านพักในตัวรีสอร์ตที่เมืองไทยของมังกรทองต้องตกใจก่อนที่จะรีบเข้าไปในห้องพักแล้วต้องหัวเสีย

เมื่อเห็นป๊อปปี้ปัดจานชามอาหารหกใส่คนรับใช้

 

“โอ๊ย ป๊อปเลิกเอาแต่ใจสักที รีบกินข้าวจะได้กินยาเถอะค่ะ เดี๋ยวจะได้ติดต่อหมอที่ไทยมาทำกายภาพ

อย่าทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตแบบนี้”ขนมจีนโวยวายใส่ป๊อปปี้ที่เอาแต่ใจจนป๊อปปี้หน้าเสียเมื่อเห็นท่าที

ที่เปลี่ยนไปของภรรยาสาว

 

 

 

 

“แล้วนี่จะไปไหน ทำไมไม่เอากระเป๋าเสื้อผ้ามาเก็บในห้องล่ะ”ป๊อปปี้ถามภรรยา

 

 

เปล่าค่ะขนมจีนแค่มาส่งป๊อปที่นี่ไม่ได้หวังจะมาอยู่ซะหน่อย เมืองไทยร้อนก็ร้อน แถมงานที่

ฮ่องกงก็ยุ่งจะตายแค่เจียดเวลามาส่งป๊อปที่นี่ได้ก็ดีแค่ไหนแล้ว”ขนมจีนพูดแกมปัดรำคาญทำให้ป๊อปปี้

ชะงักมองคนที่ได้ชื่อเป็นภรรยาที่พาออกหน้าออกตาด้วยสายตาตัดพ้อ

 

 

 

“ถ้าเวลาที่ต้องมาดูผัวตัวเองที่ป่วยอยู่มันลำบากมากจะไปไหนก็ไป”ป๊อปปี้ตววาดไล่ขนมจีนทันที

พลางปัดข้าวของที่อยู่แถวนั้นจนขนมจีนหลบแทบไม่ทัน

 

 

 

 

“ว๊ายย ถ้าจะอาละวาดเป็นหมาบ้าแบบนี้ก็เชิญเลยค่ะ คนมีงานมีการต้องทำ ไว้ป๊อปเย็นลงแล้วเราค่อย

คุยกัน”ขนมจีนโวยวายอีกครั้งก่อนที่จะเดินปึงปังออกมาจากห้องและไม่คิดจะหันกลับมาอีก

 

 

 

 

 

“ใครมันจะไปสนใจคนพิการเดินไม่ได้อย่างชั้น เธอก็เหมือนกัน”ป๊อปปี้มองดูข้าวของที่ตนเองปัด

กระจัดกระจายและคนรับใช้ที่หนีออกไปแล้วพูดออกมาพร้อมกับทุบขาทั้ง2ข้างของตนเองที่ไม่รู้สึก

อะไรแล้วร้องไห้คิดถึงวันที่เขาต้องเดินทางจากฮ่องกงมาเมืองไทย ฟางไม่คิดแม้แต่จะมาส่งเขา นี่เธอ

คงจะเกลียดเขามากแล้วสินะ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่แก้วไหวมั้ยครับ”เติร์ดแอบย่องมาหาแก้วที่ทำงานบ้านกับแม่บ้านในบ้านของตนเรียบร้อยและมานั่ง

พักที่ครัวพลางถามพร้อมกับยื่นน้ำให้ดื่มด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกเติร์ด นายมายุ่งกับพี่อีกเดี๋ยวก็ถูกพ่อลงโทษอีกหรอก”แก้วตอบพลางนึกถึงวันก่อนที่

เติร์ดพยายามจะช่วยเธอทำงานบ้านทำให้ถูกพ่อของเขาลงโทษเอาไม้เรียวฟาดต่อหน้าลูกน้อง

 

 

 

 

“ช่างเถอะครับ ผมชินแล้ว ผมหัวต่อต้านพ่อมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เพราะผมมันลูกชังไม่ใช่พี่โทโมะที่

เป็นลูกของผู้หญิงที่พ่อรัก ทำอะไรก็ดีไปหมด/จริงสิ โทโมะหายไปไหนแล้วล่ะ”เติร์ดตัดพ้อทำให้แก้ว

นึกขึ้นได้ที่2-3วันหลังจากที่ตึกส่วนตัวของเขา เข้ามาโทโมะก็หายตัวไปและสั่งให้ลูกน้องมาพาตัวเธอ

ไปทำงานบ้านที่นี่แทน

 

 

 

 

“ถามถึงชั้นเพราะคิดถึงชั้นงั้นสิ”สิ้นเสียงแก้วและเติร์ดรีบหันไปมองโทโมะที่ได้ยินพวกเขาพูดพร้อม

กับเดินเข้ามาหาทำให้แก้วรีบเกาะแขนเติร์ดแน่นโดยอัตโนมัติ “นี่คงจะหาผู้ชายเกาะใหม่ได้แล้วสินะ

คราวนี้ฉลาดกะจะให้ตัวเองสบายล่ะสิ เลยเข้าหาลูกชายคนเล็กของแก๊งค์ศัตรูตัวเอง แล้วแบบนี้ผู้ชาย

คนที่เธอจะจับเค้าคนล่าสุดเห็นจะว่ายังไงน้า”โทโมะมองภาพนั้นแล้วนิ่งก่อนที่จะพูดจาออกมาว่าร้าย

แก้วจนเติร์ดทนไม่ไหวพุ่งเข้ามาผลักอกกว้างของโทโมะจนแก้วรีบห้ามเติร์ดเอาไว้

 

 

 

 

“นี่จะจับพี่แก้วไปไหนปล่อยนะ”เติร์ดตกใจเมื่อเห็นลูกน้องของโทโมะจับตัวแก้วแยกออกมาจากเขา

 

 

 

“แล้วแกจะมายุ่งอะไรล่ะห้ะเติร์ด โทโมะทำถูกต้องแล้วที่จะพาตัวประกันกลับไป เพราะตอนนี้หัวหน้า

แก๊งค์มังกรทองมันถูกปองร้ายไปแล้ว”ริวจิเดินเข้ามาเห็นเหตุการณ์ก็พูดขึ้น

 

 

 

 

“อะไรนะ นี่อย่าบอกนะว่าพวกนายทำร้ายพี่ชายชั้น ไอ้พวกชั่ว”แก้วโวยวายเมื่อได้ยินจะเข้าไปเอาเรื่อง

แต่ถูกพวกของโทโมะล็อคตัวไม่ให้ไปไหนได้

 

 

 

 

“นี่หนูพวกชั้นยังไม่ทันจะทำอะไรเลย ยังไม่ทันเริ่มพวกนั้นก็ถูกเล่นงานซะแล้ว สงสัยทำเรื่องกับคน

อื่นไว้เยอะเลยได้รับผลกรรมแบบนี้ สมน้ำหน้าไอ้พวกขี้โกง เอาล่ะพานังหนูคนนี้กลับไปซะ แล้วจะทำ

อะไรต่อก็ทำเลยนะโทโมะ”ริวจิพูดพลางสั่งลูกชายคนโตจากนั้นโทโมะก็ลากแก้วออกไปโดยที่ไม่ลืม

ปิดตาแก้วไว้ แต่สุดท้ายเขาต้องเอาผ้าปิดปากแก้วอยู่ดีเพราะทนเสียงบ่นโวยวายของแก้วที่ดังมาตลอด

ทางไม่ได้

 

 

 

 

 

“นี่พาชั้นมาที่ไหนกัน อย่าบอกนะว่าพวกนายจะลวงชั้นมาฆ่า ไหนว่าจะปล่อยชั้นเป็นอิสระไง ไอ้คน

สับปรับ ผิดคำพูด” แก้วโวยวายไม่หยุดเมื่อถูกปล่อยเป็นอิสระและลงจากรถพบว่าเธอถูกปล่อยทิ้งไว้

ริมถนนแห่งหนึ่ง

 

 

 

 

“โอ๊ย เลิกโวยวายสักที ชั้นบอกว่าจะปล่อยก็ปล่อยยังไงล่ะ เพราะมันถึงเวลาที่พวกเราจะกลับมาจัดการ

ล้างแค้นพวกที่มันทำกับชั้น แบบตาต่อตาฟันต่อฟัน”โทโมะถอดแว่นตากันแดดพร้อมกับว่าแก้วด้วย

น้ำเสียงเย็นชา

 

 

 

“นี่ตกลงนายกับชั้นต้องยืนกันคนละฝั่งแบบนี้จริงๆหรอ ทั้งๆที่ม๊ากับย่าชั้นรักนายมากนะ”แก้วนิ่งก่อน

ที่จะพูดขึ้น ซึ่งก็จริงเพราะถึงแม้อุษาและมาดามหลี่จะดุและทำตามคำสั่งมิสเตอร์หลี่จางแต่พวกเขาก็รัก

และมีเมตตากับโทโมะมาก

 

 

 

 

 

“เลิกพล่ามได้แล้ว ในถุงนี้มีเงินจำวนนึงเธอเดินไปก็จะเจอศาลา แล้วโบกรถกลับไปในที่ของเธอที่

ภูเก็ตซะ แล้วเราจะกลับมาเปิดศึกกันอย่างเต็มตัว ไปได้แล้ว”โทโมะนิ่งไม่ตอบก่อนที่จะออกปากไล่

แก้วไปให้พ้นๆพร้อมกับสั่งลูกน้องของตนขับรถออกไปจากตรงนั้นทิ้งให้แก้วจัดการทุกอย่างตาม

ลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย บอกแล้วไงว่าไม่ทำอะไรทั้งนั้นฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไงห้ะ จะไปไหนก็ไป ไป๊”เสียงร้องโวยวาย

โมโหร้ายของป๊อปปี้ดังลั่นทำให้เฟย์ที่พาแองจี้และปอร์เช่มาถึงบ้านพักริมทะเลชะงักก่อนที่ทั้งหมดจะ

เดินตามต้นเสียงไปก็พบว่า ทั้งบุรุษพยาบาล พยาบาลและหมอที่มารักษาป๊อปปี้ถูกไล่ตะเพิดขว้างปา

ข้าวของใส่เพราะป๊อปปี้ไม่ยอมทานยาและทำกายภาพบำบัด บรรดาหมอต่างถอดใจกับความดื้อรั้น

และโมโหร้ายของเขา

 

 

 

 

 

“ทำไมป๊าต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้ ถ้าป๊าเป็นอะไรแล้วแองจี้จะอยู่กับใคร”เมื่อแองจี้เห็นสภาพพ่อตนเอง

ก็ร้องไห้โฮก่อนที่จะโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่นทำให้ชายหนุ่มได้สติกอดลูกสาวไว้ อย่างน้อยฟางไม่ให้

อภัยเขาอีกแล้วแต่แองจี้ก็คือผลพวงจากความรักของเขากับฟาง ซึ่งเขาจะต้องดูแลเธอให้ดีที่สุด ชาย

หนุ่มสงบลงแล้วยอมกินข้าวตามที่แองจี้ป้อน แต่ก็ยังคงไม่ยอมทำกายภาพบำบัดอยู่ดี ก่อนที่จะเข็นรถ

เข็นมาที่ริมระเบียงมองดูพระจันทร์ที่ครั้งหนึ่งเขาและฟางเคยดูด้วยกัน เพล้ง ทันได้นั้นเองเสียงของ

หล่นแตกดังมากจากด้านในพร้อมกับเสียงกรีดร้องของแองจี้และเฟย์ทำให้ป๊อปปี้ตกใจและพยายามจะ

หาทางไปช่วยสาวๆ แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นชายสวมหมวกไอ้โม่งชุดสีดำกำลังล้อคตัวแองจี้และมัดเฟย์

ไว้ ป๊อปปี้ตกใจก่อนที่จะลุกจากรถเข็นแล้วล้มลงหมายจะคลานไปหยิบปืนที่อยู่ในลิ้นชักแต่มีใครคน

หนึ่งเดินมาดักเขาเอาไว้

 

 

 

 

“ฟาง นี่มันอะไรกัน”ป๊อปปี้ยันตัวเองมาเจอกับฟางก็รีบถาม

 

 

 

 

 

“อยากช่วยน้องสาวกับลูกไว้แต่สภาพตัวเองยังเอาตัวไม่รอดแบบนี้ ต่อให้เหตุการณ์นี้มันจะสมมุติขึ้น

มาก็เถอะ ถ้ามันเกิดขึ้นจริงมีคนมาทำร้ายครอบครัวคุณแบบนี้คุณจะช่วยเค้ายังไง”ฟางโพล่งว่าใส่

ป๊อปปี้หลังจากทราบเรื่องจากมาดามหลี่และถูกส่งตัวมาจัดการกับเขา

 

 

 

 

 

 

“นี่มันหลานของไอ้หมอเขื่อนนิ นี่เธอหลอกชั้นงั้นหรอ”ป๊อปปี้อึ้งและรู้สึกหน้าชาเมื่อถูกฟางหลอกก็

ฝืนตัวเองขึ้นนั่งรถเข็นพร้อมกับหนีฟางออกไปทันที

 

 

 

 

 

“นี่ จะออกไปไหนน่ะ ตอนนี้มันดึกแล้วนะ ถ้าตกน้ำไปจะว่ายังไง”ฟางรีบตามป๊อปปี้ที่เข็นรถไปริม

สระน้ำก็รีบมาตาม

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

เมื่อฟางที่เดินเข้ามาแตะตัวแต่ป๊อปปี้ที่เคืองฟางอยู่นั้นเผลอปัดรถเข็นที่นั่งชนฟางทำให้ฟางเสียหลักตก

น้ำลงไป

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ตกใจไม่รอช้ากระโดดลงน้ำไปช่วยฟางโดยไม่คิดหน้าคิดหลังทันที ฟางที่ขึ้นมาบนผิว

หน้าเห็นป๊อปปี้ลงไปช่วยโดยลืมว่าตัวเขาเองนั้นยังไม่หายดีและกำลังจะจมก็รีบว่ายไปช่วยป๊อปปี้ขึ้น

มาถึงฝั่งในที่สุด

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ จะลงมาทำไม ลืมไปแล้วหรอว่าชั้นว่ายน้ำเป็น คนบ้า”ฟางรีบว่าป๊อปปี้หลังจากขึ้นมาได้

 

 

 

 

“ก็ตอนนั้นชั้นไม่ทันคิดว่าตัวเองเป็นอะไรในหัวมันคิดอย่างเดียวว่าอยากไปช่วยเธอ ให้เธอ

ปลอดภัย”ป๊อปปี้พูดไปตามตรงทำให้ฟางหน้าแดงซ่านไปถึงใบหูพลางมองที่เฟย์ แองจี้ ปอร์เช่ และแม่

บ้านในบ้านที่ออกมาได้ยินหมด

 

 

 

 

“เลิกพูดได้แล้ว ตัวเปียกหมดก็ต้องอาบน้ำใหม่นะ”ฟางพูดเสียงเข้มก่อนที่จะรีบเดินหนีป๊อปปี้ออกไป

โดยที่ชายหนุ่มแอบยิ้มออกมากับท่าทางของฟาง

 

 

แก้วถูกส่งตัวกลับไปมังกรทองแล้ว โทโมะจะปล่อยแก้วจริงหรอ

 

เฟย์โดนว่าจนเสียน้ำตา เฟย์จะถอดใจมั้ยนะ

 

แล้วฟางจะใจอ่อนกับป๊อปปี้รึเปล่าต้องติดตามนะ

 

 

ขอโทษน้าาาา เที่ยวเพลินไปหน่อย แต่มาอัพแล้วน้าาาาาา ซอรี่จริงๆ

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา