หัวใจของมาเฟีย

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.06 น.

  46 ตอน
  268 วิจารณ์
  104.20K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

42) 39 หัวใจที่ไม่เคยลืม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

อ๊ะ ป๊อปปี้ อยู่ที่ไหนน่ะ”ฟางตื่นมาในตอนเช้าเอามือคลำหาคนที่นอนข้างกายแล้วไม่เจอก็ตกใจพลาง

ร้องเรียกหาแต่ไม่มีเสียงตอบก็เริ่มใจคอไม่ดีพลางนึกหงุดหงิดตัวเองที่ต้องมาเจ็บตาในตอนที่ป๊อปปี้

เองยังเจ็บตัวแบบนี้

 

 

 

 

 

ป๊อป อยู่ไหนน่ะ ไม่ตลกเลยนะ”ฟางร้องเรียกป๊อปปี้อีกครั้ง แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับกลับมา รึว่า

ป๊อปปี้จะล้มและหมดสติไปที่ไหนสักแห่ง ฟางนึกกลัวไปหมดเมื่ออยู่ในสภาพที่มองไม่เห็นและช่วย

เหลือตัวเองไม่ได้แบบนี้ก่อนที่จะตัดสินใจแกะผ้าปิดตาตัวเองออกและฝืนลืมตามองขึ้น

 

 

 

 

“ชั้นก็มองเห็นนี่”ฟางมองตัวเองที่กระจกพลางพูดออกมา แล้วทำไมป๊อปปี้ถึงบอกให้เธอปิดตาล่ะ ว่า

แล้วฟางก็เดินออกตามหาป๊อปปี้ภายในบ้านด้วยความเป็นห่วงชายหนุ่ม เมื่อปรับสายตาตัวเองได้ฟางก็

รีบเดินออกไปตามหาป๊อปปี้ทันทีด้วยความเป็นห่วง พลันสายตาร่างบางหันไปเห็นอะไรบางอย่างที่

ชานบ้าน

 

 

 

“นี่มันอะไรกัน”ฟางอึ้งกับสิ่งที่ตัวเองเห็น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เฟย์ไม่ได้กลับมากับเราหรอปอร์เช่”เขื่อนแปลกใจที่เห็นปอร์เช่กลับมาจากภูเก็ตแค่คนเดียวหลังจาก

ที่เมื่อวันก่อนเขาต้องกลับมากับแบมและต้องง้องอนเธอ

 

 

 

 

จะสนใจทำไมล่ะครับในเมื่ออาเขื่อนเกลียดน้าเฟย์ขนาดนั้น อยากจะไล่เค้าไปในเมื่อเค้าไม่ได้กลับมา

กับผม จะสนใจทำไมครับ”ปอร์เช่เหล่มองเขื่อนก่อนจะพูดแกมประชดชายหนุ่ม

 

 

 

 

“ก็ยัยนั่นยังป่วยยังไม่หายดีแถมเรายังไม่ได้หย่ากันอย่างเป็นทางการก็แค่ถามเฉยๆ”เขื่อนอึกอักก่อนที่

จะพูด

 

 

 

 

“อาเขื่อน อาเขื่อนรู้มั้ยว่าอาเขื่อนโครตเห็นแก่ตัวเลยในเมื่ออาอยากจะเริ่มต้นใหม่กับคนอื่น แต่อากลับ

ทำร้ายจิตใจน้าเฟย์แล้วไม่ยอมหย่าแบบนี้ อาเห็นแก่ตัวมากเลยนะ นี่น่ะหรอคนที่น้าเฟย์รักมาก”ปอร์เช่

มองเขื่อนด้วยสายตาที่โกรธจัดก่อนที่จะรีบว่า

 

 

 

“ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะว่าจะไม่ได้หย่ากัน น้าเฟย์จดทะเบียนหย่าให้แล้ว จะเหลือก็แต่ลายเซ็นของอา

เขื่อนเท่านั้นล่ะค่ะ ไปเถอะพี่ปอร์เช่”แองจี้เดินเข้ามาพร้อมซองเอกสารและกล่องเล็กใบหนึ่งให้กับ

เขื่อน

 

 

 

 

“เดี๋ยวนี่พวกเธอจะไปไหนกัน”เขื่อนเงียบก่อนที่จะโวยวายเมื่อปอร์เช่เพียงแค่กลับมาเอากระเป๋าอีกใบ

ออกไปกับแองจี้

 

 

 

 

“พอดีพวกเรามีเรื่องด่วนที่ต้องจัดการที่ภูเก็ตอีกครั้งน่ะค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ เสร็จเรื่องแล้วแองจี้จะพา

พี่ปอร์เช่กลับมาคืนอาเขื่อนแน่นอน แล้วพวกมังกรทองอย่างแองจี้หรือน้าเฟย์จะไม่มารบกวนอาเขื่อน

อีก”แองจี้พูดก่อนที่จะรีบจูงมือปอร์เช่ไปกับตัวเองทันที

 

 

 

 

“ทำไมไม่รับสายนะ”เมื่อแองจี้กับปอร์เช่ออกไปแล้วเขื่อนก็รีบกดโทรศัพท์โทรออกหาเฟย์แต่กลับไม่มี

ใครรับสายก่อนที่ตัวเองจะเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วหยิบเอกสารที่แองจี้วางไว้ขึ้นมาดูพบว่ามันคือใบหย่า

ที่เฟย์เซ็นเอาไว้ ก่อนที่สายตาจะหันไปเห็นกล่องใบเล็กๆที่แองจี้ถือมาให้ เขาจึงเปิดมันออกมาพบว่า

มันคือพวงกุญแจรูปบาสเกตบอลแล้วภาพในอดีตที่ตอนเขาเจอกับฟางและเฟย์ครั้งแรกที่เขาช่วยทำ

แผลให้เฟย์

 

 

 

“ไม่รู้พี่เขื่อนจะลืมพวงกุญแจอันนี้ไปแล้วรึยัง แต่มันคือครั้งแรกที่เฟย์ได้เจอพี่ พี่ช่วยทำแผลให้กับเฟย์

ทำให้เฟย์รู้สึกประทับใจพี่ตั้งแต่แรกเจอ เฟย์รู้ว่าเฟย์แค้นและเล่นงานฟางคนรักของพี่แบบนี้พี่คงไม่มี

วันให้อภัย แต่พี่รู้ไว้อย่างนะคะว่าพี่เขื่อนคือรักแรกและจะเป็นรักเดียวของเฟย์ตลอดไป”

 

 

 

เขื่อนอ่านจดหมายเล็กๆที่แนบมากับกล่องใส่พวงกุญแจนั้นแล้วนิ่งก่อนที่จะกดสายโทรหาฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

อ๊วก มะ ไม่ไหว ทำไมมันเวียนหัวแบบนี้”แก้ววิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำก่อนที่จะเดินเซไปมาเพื่อหาที่เกาะ

ทำให้เติร์ดที่เข้ามาเห็นก็รีบเข้าไปประคองร่างบางเอาไว้

 

 

 

“พี่แก้ว ถ้าป่วยขนาดนี้ทำไมไม่กินยาตามที่พี่โทโมะสั่งล่ะครับ”เติร์ดถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็น

แก้วที่กลับมาแล้วก็ไม่ยอมพูดกับโทโมะไม่ยอมกินยาที่โทโมะสั่งกลับเอาไปทิ้งถังขยะก็รีบถามด้วย

ความเป็นห่วง

 

 

 

 

“พี่ไม่อยากเป็นหนี้ชีวิตใครโดยเฉพาะหมอนั่น พี่ไม่เป็นไรหรอกเติร์ด อย่ามายุ่งกับพี่เลย เดี๋ยวพ่อเรา

เห็นแล้วจะเล่นงานเราอีกนะ”แก้วพูดพลางนึกห่วงเติร์ดด้วย

 

 

 

ช่างเถอะครับ พ่อไปข้างนอกกับพี่โทโมะ ไม่รู้ล่ะถ้าพี่ไม่ยอมกินยาที่พี่โทโมะสั่งให้กิน งั้นะพี่ต้องไป

หาหมอกับผม”เติร์ดพูดแกมบังคับก่อนที่จะพาแก้วไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลในตัวเมือง

 

 

 

“นี่ทำหน้าเครียดเลย หมอบอกว่าพี่เป็นอะไรหรอ เป็นโรคร้ายแรงรึเปล่า”แก้วถามขณะนั่งรอเติร์ดไป

จัดการเรื่องยาและผลการตรวจแล้วเห็นชายหนุ่มนิ่วหน้าขณะอ่านผลตรวจอยู่

 

 

 

 

 

พี่แก้วไม่ได้ป่วยร้ายแรงหรอกครับ ก็แค่พี่ท้อง แล้วยาที่หมอสั่งให้มามันก็คือยาบำรุงครรภ์”เติร์ดพูด

จบก็ทำให้ร่างบางอึ้งเหมือนสายฟ้าฟาดลงกับตัวเอง พลันมองถุงยาในมือพลิกซองออกมาพบว่ามี

ลักษณะและสีเดียวกับที่โทโมะเคยสั่งให้กิน ร่างบางไม่รอช้ารีบกลับไปหาโทโมะทันที

 

 

 

“นี่เธอจะหายไปไหนมาไหนกับใครทีหลังก็หัดบอกคนอื่นได้มั้ย ไม่ใช่ทำให้แม่บ้านที่นี่ลำบากตาม

หา”โทโมะเห็นแก้วเดินเข้ามาพร้อมกับเติร์ดก็รีบ่า

 

ตุบ

 

 

 

แก้วปาถุงยาและเอกสารผลตรวจใส่โทโมะทันที

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมถึงปล่อยให้ชั้นท้องห้ะ ทำไม เกลียดชั้น ทำลายชั้นไม่พอ นายทำชั้น

ท้อง”แก้วโวยวายพลางเข้าไปทุบชายหนุ่ม

 

 

 

“เลิกบ้าสักที ชั้นก็ไม่ได้ตั้งใจให้เธอท้องเหมือนกัน ชั้นไม่ได้อยากมีลูกกับคนที่ชั้นไม่ได้รัก”โทโมะว่า

ออกไปและสะบัดตัวหนีการถูกแก้วทุบ แก้วชะงักสะอึกกับคำพูดโทโมะ ก่อนที่จะรู้สึกตาร้อนผ่าว

เหมือนน้ำตาจะไหลออกมา

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่ได้หวังว่านายจะมารักชั้น เพราะชั้นรู้ดีว่าชั้นทำไม่ดีกับนายไว้ตั้งเยอะมันก็สมควรแล้วที่ชั้น

ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ไม่ต้องห่วง เด็กในท้องชั้นจะไปเอาเค้าออก”แก้วพูดจบก็เดินหนีชายหนุ่มไม่รอ

ช้าคว้าแขนแก้วเอาไว้ไม่ให้ไป

 

 

 

 

“พวกนั้นตัดหางปล่อยวัดไปแล้วเราไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องเก็บเมียจำเป็นของแกไว้ ไปเอาลูกออก

เลย จะได้หย่าๆให้สิ้นเรื่องแล้วเราค่อยมาหาทางเล่นงานมังกรทองวิธีอื่นก็ไเ้”ริวจิได้ยินแก้วและโท

โมะทะเลาะกันก็รีบว่า

 

 

 

 

“ผมไม่ยอมให้พี่แก้วเอาเด็กออก ถ้าพี่เฮงซวยของผมไม่อยากรับเป็นพ่อผมเองจะเป็นพ่อเด็ก”เติร์ดพูด

ก่อนที่จะดึงมือแก้วหมายจะพาหนี แต่บอดี้การ์ดโทโมะขวางเอาไว้

 

 

 

 

“ไม่ต้องไปสนใจพวกมันโทโมะ เรายังมีงานต้องทำ ปล่อยพวกมันทั้งคู่จะไปไหนก็ไป”ริวจิตะโกนไล่

หลังเติร์ดที่พาแก้วขับรถออกมาด้วยกันได้สำเร็จ

 

 

 

 

“พี่แก้วจะไปที่ไหนครับ”เติร์ดถามพลางขับรถ

 

 

 

 

“ไปส่งพี่ที่รีสอร์ตของมังกรทองที พี่ชายพี่อยู่ที่นั่น พี่จะไปหาเค้า”แก้วพูดก่อนที่จะขอให้เติร์ดพาเธอ

ไปส่งหาป๊อปปี้ทันที

 

 

ฟางเห็นอะไรนะถึงได้ตกใจแบบนั้น

เฟย์หายไปไหนนะ

แก้วท้องแล้ว แล้วโทโมะล่ะจะทำไงต่อ

 

ขอโทษนะที่ไม่ได้มาอัพนาน มีช่วงนึงเราเข้าเว้ปไม่ได้ แต่ตอนนี้พอเข้าได้เรารีบมาอัพเลยนะ ไม่รู้ว่าจะยังมีคนอ่านรึเปล่า เพราะดองเรื่องนี้ไว้นานมากกก จนนี่อยากเอาเรื่องใหม่ลงใจจะขาด

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา