หัวใจของมาเฟีย

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.06 น.

  46 ตอน
  268 วิจารณ์
  104.23K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9) 9 ใกล้คลอด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
“ท้องโตใกล้คลอดแล้วจะเดินไปไหนน่ะฟาง”ป๊อปปี้ที่เรียนภาษากับครูที่มาสอนในบ้านเสร็จ
แปลกที่เห็นฟางเดินอุ้ยอ้ายมาพร้อมกับหม้อซุปออกมาจากครัวก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางกับคุณน้าทับทิมทำซุปไก่จะเอาไปให้พี่จงเบเห็นแกไม่สบายแล้วตัวคนเดียวที่บ้านพักเลย
ว่าหาอะไรร้อนๆให้แกกิน”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“งั้นเดี๋ยวป๊อปไปด้วยสิ ว่าอยากจะไปเยี่ยมพี่จงเบอยู่เหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วอาสาถือหม้อซุป
แทนฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ จะว่าไปแล้วก็อดคิดถึงโทโมะไม่ได้เนาะป๊อป คราวนี้ถูกคุณป๊าไล่ให้ไปอยู่ที่ภูเก็ตแบบ
นั้น”ฟางถอนหายและคิดถึงโทโมะที่ถือว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอเวลาอยู่ที่นี่เลยก็ว่าได้
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ ยัยแก้วนะยัยแก้วไม่น่าทำเรื่องแบบนั้นให้ป๊าต้องโกรธแล้วทำโทษโทโมะเลย”ป๊อปปี้
ถอนหายใจพลางคิดถึงเมื่อ5เดือนก่อนที่แก้วจะการหาเรื่องโทโมะจนเจ้าสัวหลี่จางไล่โทโมะไป
อยู่กับพรรคพวกที่อยู่ที่ภูเก็ตแทนอยู่กับพวกตนที่ฮ่องกง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำอะไรบ้าๆไปหน่อยเลยคุณหนู เพราะยิ่งทำมันก็จะยิ่งทำให้คุณหนูดูแย่ในสายตาของทุก
คน”ย้อนไปเมื่อหลายเดือนก่อนที่ห้องฟิตเนสชั้นล่างโทโมะถอนหายใจแล้วพูดเตือนแก้วพลาง
ไม่สนใจก่อนที่จะเดินออกไปเพื่อจะกลับห้องพักของเขา
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวแกก็จะรู้เองว่าคนอย่างชั้นทำอะไรได้มากกว่าที่แกคิด และแกเองต่างหากล่ะที่จะต้องดูแย่
ในสายตาคนอื่น”แก้วรีบกระชากแขนโทโมะดึงกลับเข้ามาในห้องก่อนที่จะว่าแล้วยิ้มเยาะออกมา
อย่างร้ายกาจ
 
 
 
 
 
 
 
“คุณหนูจะทำอะไรน่ะครับ”โทโมะที่เอะกับคำพูดของแก้วต้องตกใจเมื่อจู่ๆแก้วก็เดินมาใกล้ตัวเอง
แล้วบดจูบโทโมะทำให้ชายหนุ่มเบิกตาโพลงตกใจกับการกระทำของแก้วก่อนแก้วจะดึงเสื้อผ้า
โทโมะให้ยับยู่ยี่ก่อนที่จะฉีกทึ้งเสื้อผ้าและตบตีตัวเองท่ามกลางความตกใจของชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดดด ไอ้ขยะจะทำอะไรน่ะ อย่านะ อย่า กรี๊ดดด”แก้วยิ้มเยาะออกมาก่อนที่จะกรีดร้องเสียง
ดังพลางดึงมือของโทโมะที่พยายามขืนไม่ทำร้ายแก้วทุบตีตัวเองไว้ ก่อนที่พรรคพวงในแก๊งค์
มังกรทองจะวิ่งตามจงเบเข้ามาที่เกิดเหตุ
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณหนู”จงเบตกใจแล้วรีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ จงเบ ไอ้โทโมะมันจะข่มขืนชั้น ฮือๆ”แก้วแกล้งร้องไห้ออกมาจนตัวโยนแล้ววิ่งไปหาจงเบ
 
 
 
 
 
 
“จริงหรอโทโมะ/ไม่จริงพี่จงเบ คุณหนูเป็นบ้าแล้วทุบตีตัวเองก่อนที่จะมาใส่ร้ายผม”จงเบถามรุ่น
น้องคนสนิทก่อนที่โทโมะจะรีบบอก
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง ชั้นยอมรับว่าชั้นไม่ชอบนาย แต่การที่ชั้นโดนที่บ้านให้ไปโรงเรียนประจำที่สิงคโปร์มันก็
แย่พอแล้ว ชั้นแค่อยากเริ่มต้นใหม่มาเคลียร์กับนายดีๆ นายกลับจะให้ชั้นนอนกับนายเพื่อแลกกับ
ที่นายจะให้อภัยชั้น ฮือๆ ชั้นเป็นเจ้านายของนายนะโทโมะ”แก้วรีบโวยวายร้องไห้บีบน้ำตาเพื่อ
เรียกร้องความสนใจจากพวกของจงเบเพื่อไม่ให้โทโมะอธิบายเรื่องราวได้
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ นี่มันคือความจริงงั้นหรอ”อุษาและเจ้าสัวหลี่จางที่ได้ยินประโยคของลูกสาวพูดที่ห้อง
ฟิตเนสก็ตกใจก่อนที่จะเรียกทุกคนให้ไปคุยกันที่ห้องทำงานของเจ้าสัวหลี่จางทันที
 
 
 
 
 
 
 
“มันคือความจริงหรอยัยแก้ว ไม่ใช่ว่าเราจะหาเรื่องแกล้งโทโมะอีกนะ”เมื่อทุกคนเข้ามาในห้อง
อุษาก็รีบซักลูกสาวทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ม๊าไม่เชื่อแก้ว ม๊าเชื่อคนที่จะข่มขืนแก้วได้ยังไงฮือๆ ม๊ารักคนอื่นมากกว่าแก้ว แก้วเจ็บตัวขนาด
นี้ม๊ายังจะหาว่าแก้วโกหกอีก ใช่สิไม่งั้นม๊าคงไม่ไล่แก้วไปไกลๆแบบนี้หรอก”แก้วแกล้งเสียใจ
ร้องไห้โฮออกมาสะอึกสะอื้นจนป๊อปปี้และเฟย์รีบปลอบแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมไม่ได้ทำนะครับบอส นายหญิง คุณท่าน”โทโมะอึ้งก่อนที่จะพยายามอธิบายเรื่องต่างๆให้เจ้า
สัวหลี่จาง มาดามหลี่และอุษากับทับทิมฟังแต่แก้วร้องไห้โวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะๆพอได้แล้วทั้งหมดนั่นล่ะ ชั้นนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน ในเมื่อเรื่องมันบานปลายมาขนาดนี้แล้ว
และหลักฐานตามตัวแก้วก็ทำให้รู้ว่าโดนกระทำเพื่อเป็นการตัดปัญหาภายในอาทิตย์นี้ชั้นจะส่งตัว
โทโมะไปอยู่ที่ภูเก็ตดูแลกิจการฟาร์มมุกและเกาะส่วนตัวของชั้นซะ เพื่อจะได้ไม่ต้องเจอกับยัย
แก้วแล้วก่อเรื่องอีก”เจ้าสัวหลี่จางตัดบทก่อนที่จะสั่งทุกคนแยกย้ายกลับไปนอน โทโมะมองเจ้า
สัวหลี่จางอย่างไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้จึงเดินออกมาจากห้องตามลำพัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ทีแรกก็กะจะทำให้อับอายแต่ดันผิดแผนป๊ามาได้ยินซะก่อน แต่ยังไงก็สะใจชะมัดที่เห็นไอ้
ขยะต้องกลับบ้านเกิดไปได้ก็ดี”แก้วที่เห็นโทโมะเดินออกมาคนเดียวก็รีบเดินเข้าไปเยาะเย้ยด้วย
ความสะใจ
 
 
 
 
 
 
 
“มันจะมาไปแล้วนะคุณหนู จิตใจสกปรกๆแบบนี้ต่อให้จะย้ายที่เรียนไปกี่ที่ๆมันก็ไม่ทำให้การ
ศึกษาสอนคุณหนูให้ดูสูงส่งได้เลย”โทโมะเหลืออดตรงมากระชากแก้วติดกำแพงแล้วจ้องสวย
สายตาโกรธจักพลางง้างมือขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้วโทโมะ นี่ต่อหน้าต่อตาชั้นเลยนะที่นายะทำร้ายลูกชั้น หึ ตอนแรกก็คิดว่าจะให้ไปอยู่
ภูเก็ตแค่ครึ่งปี ตอนนี้ชั้นเปลี่ยนใจแล้ว นายไปอยู่ที่เกาะส่วนตัวของชั้นแล้วช่วยงานมังกรทองที่
ภูเก็ตจนกว่าชั้นจะเรียกกลับมาก็แล้วกัน ไปยัยแก้ว”เจ้าสัวหลี่จางเห็นโทโมะง้างมือจะทำร้ายแก้ว
ก็รีบตะโกนสั่งก่อนที่จะเดินไปประคองตัวแก้วออกไปจากโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะเธอ เธอมันยัยนางมารร้าย”โทโมะมองแก้วด้วยสายตาโกรธแค้นก่อนที่จะคาดโทษแล้ว
เดินออกไปจากตัวตึกใหญ่ของบ้านแก้วมองสายตาที่โทโมะมองเธอก็แอบนึกหวั่นกลัวกับท่าทาง
เอาจริงของโทโมะเมื่อกี้นี้เป็นอย่างมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้ามาคิดอีกมุมก็ดีเหมือนกันนะ ส่งโทโมะกลับภูเก็ตแยกกับยัยแก้วที่ไปเรียนที่สิงคโปร์แบบนี้
โทโมะอาจจะได้สืบหาเบาะแสว่าพ่อที่แท้จริงตัวเองเป็นใครก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดหลังจากที่เขาและ
ฟางเยี่ยมจงเบที่ห้องเสร็จแล้วพากันมาพายเรือที่ริมบึงน้ำทางหลังคฤหาสน์เจ้าสัวหลี่จาง
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นสิ แยกกันอยู่อาจจะทำให้อะไรๆดีขึ้น นี่จะว่าไปแล้วป๊อปก็เกือบจะได้แยกกับฟางจริงๆแล้ว
นิ”ฟางพูดแล้วย้อนคิดถึงเรื่องของเขาและเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะถ้าจะต้องแยกกับฟางจริงๆป๊อปไม่เอาอ่ะนี่เราแต่งงานกันแล้วเดี๋ยวลูกเราก็คลอดแล้ว
ด้วย ป๊อปไม่อยากให้ใครต้องแยกจากกันไปเลยจริงๆนะ”ป๊อปปี้งอแงไม่ยอมขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ยอมขนาดนี้เพราะรักฟางกับลูกมากเลยงั้นสิ”ฟางยิ้มออกมาแล้วเชิงแกล้งถามชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“แน่นอนล่ะ พอลองปรับเข้าหากัน นับ1ด้วยกันใหม่ รู้ตัวอีกทีก็รักไปแล้วไง เริ่มรักตอนไหนก็ไม่รู้
แต่ที่รู้ๆคือตอนนี้ ป๊อปรักฟางนะ”ป๊อปปี้สารภาพออกมาตามตรงทำให้ฟางอึ้งปนเขินจัดที่ถูกสามี
หนุ่มพูดออกมตรงๆแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ ขอบคุณนะ ฟางเองก็รักป๊อปนะ”ฟางยิ้มออกมาด้วยความเขินอายก่อนที่จะตอบป๊อปปี้ไป
เช่นกัน จากนั้นทั้งคู่ก็พากันขึ้นฝั่งเพราะแดดเริ่มลงแล้วและป๊อปปี้กลัวฟางจะไม่สบายเอา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยากฟังอีกได้มั้ยคำว่ารักของฟาง”ป๊อปปี้ประคองฟางเดินมาด้วยกันก็รีบขอร้องฟางอีก
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ เรากะอยู่ด้วยกันตลอดไป ถ้าพูดบ่อยๆเดี๋ยวป๊อปก็เบื่อฟางหรอก”ฟางตอบ
 
 
 
 
 
 
 
 
“โห ไม่เบื่อหรอกฟังคำว่ารักตื่นเช้ามาเห็นคนที่เรารักอยู่ข้างๆทุกวันเมื่อเบื่อหรอก นะๆอยากฟัง
อีกๆ”ป๊อปปี้รีบอ้อนฟางให้บอกรักเขาอีก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้ๆ อ๊ะ ป๊อป ทำไมฟางรู้สึกปวดท้องเหมือนลูกกำลังดิ้น เหมือนจะหลุดออกมาเลย”ฟางยิ้ม
พลางกำลังจะบอกรักป๊อปปี้แต่ต้องร้องออกมาเมื่อจู่ๆลูกก็ถีบท้องจนฟางปวดท้องแทบเดินไม่ได้
ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นน้ำคร่ำเริ่มไหลออกมาจากหว่างขาฟางก็รีบร้องเรียกให้ลูกน้องพาฟางไปส่งที่
โรงพยาบาลทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะฟาง ป๊อปอยู่นี่แล้วนะ”ป๊อปปี้พูดขณะที่พาฟางนอนลงที่เตียงคนไข้และจับมือกับ
ฟางพาไปส่งที่ห้องคลอดด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ป๊อป อย่าทิ้งฟางไปไหนนะ ฟางกลัว”ฟางที่เริ่มปวดท้องและกลัวบีบมือคนรักขอร้องชาย
หนุ่มไว้แน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปไม่มีวันทิ้งฟางไปแน่นอน ป๊อปจะอยู่กับฟางและลูกนะ เข้มแข็งไว้นะ”ป๊อปปี้พูดเชิงปลอบ
ขวัญคนรักและไม่ยอมปล่อยมือเช่นกัน ก่อนที่ฟางจะถูกนำเข้าไปในห้องคลอด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใจเย็นๆนะป๊อปตอนนี้ฟางถึงมือหมอแล้ว เราต้องตั้งสติอย่าสติแตกแบบนี้”มาดามหลี่พูดบอก
หลานชายไว้เมื่อเห็นป๊อปปี้เดินไปมาหน้าห้องคลอดสีหน้าแตกตื่นหสับสนอยู่ตรงหน้า
 
 
 
 
 
 
 
“ปากมดลูกเริ่มเปิดแล้ว คุณพ่อจับมือคุณแม่ไว้แน่นๆนะครับแล้วบอกให้คุณแม่เบ่งนะครับ”หมอที่
ทำคลอดให้ฟางบอกให้ป๊อปปี้เข้ามาในห้องก่อนที่จะป๊อปปี้ไปอยู่ข้างฟาง ว่าแล้วฟางก็เริ่มเบ่ง
เสียงออกมา
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ ป๊อป ฟางเจ็บ ฟางไม่ไหวแล้ว”ฟางร้องไห้ออกมาด้วยความกลัวและเหนื่อยอ่อนทำให้
ป๊อปปี้ใจเสียแล้วกระชับมือที่จับมือฟางไว้แน่น
 
 
 
 
 
 
“อดทนไว้นะฟางอีกนิดเดียวฟางต้องทำได้ ป๊อปอยู่นี่ไม่ได้ทิ้งฟางไปไหน อดทนอีกนิดนะเดี๋ยว
เรากะเจอลูกของเราแล้วนะ”ป๊อปปี้พูดให้กำลังใจก่อนที่ฟางจะรวบรวมแรงทั้งหมดเบ่งออกมา
และในที่สุดทารกเพศหญิงก็คลอดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางนี่ไงลูกของเรา แองจี้ลูกพ่อ”ป๊อปปี้ที่ค่อยๆประคองลูกสาวตนเองมาจากนางพยาบาลนำไป
หาฟางที่หลับตาอยู่ด้วยความเหนื่อยอ่อน
 
 
 
 
 
 
“ในที่สุดพวกเราก็อยู่ด้วยกันครบหน้า พ่อ แม่ ลูกสักทีนะ”ฟางปรือตาขึ้นแล้วยิ้มออกมาเมื่อเห็น
หน้าลูกและสามี
 
 
 
 
 
 
“อื้อ นี่ล่ะครอบครัวขอเรา เราะอยู่ด้วยกันตลอดไปนะฟาง แองจี้”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาพลางสวมกอด
ฟางไว้และมืออีกข้างอุ้มลูกสาของตนเองไว้ด้วยความรัก
 
 
 
 
 
ในที่สุดฟางก็คลอดลูกแล้ว แต่สุดท้ายวีรกรรมของแก้วที่ส่งท้ายโทโมะแบบนี้จะทำให้โทโมะสะสมความแค้นมากแค่ไหนแล้วจะระเบิดเมื่อไหร่ต้องติดตามน้าาา
 
 
 
มาอัพช้ามากกก เพราะไม่ค่อยได้วางจับคอมเลย ถ้าว่างก็จะพยายามอัพบ่อยๆน้าาา
 
 
 

 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา