[ Fic : Assassination Classroom ] the sound (?xOC)

"สวัสดีนะคุณซากุระดะ ฉันคายาโนะ คาเอดะ"

 

"ฉันคุราฮาชิ ฮินาโนะจ้า"

 

"ผมชิโอตะ นางิสะ เรียกนางิสะเฉยๆเหมือนทุกคนได้นะครับ"

 

"ฉันคาตาโอกะ เมงุ ส่วนนี่อิโซไก ยูมะ เป็นตัวแทนห้อง มีอะไรปรึกษาพวกเราได้นะ"

 

"..ย..ยินดีที่ได้รู้จักค่ะทุกคน"

 

  ตอนนี้อาจาร์ยเหลืองไปกินเต้าหู้ที่มลทลเสฉวน  ทุกคนในห้องก็เลยถือโอกาศทักทายเพื่อนใหม่

 

"คงตกใจสินะ มาเรียนวันแรกพวกเราก็ดันรุมยิงอาจาร์ยเฉยเลย"

คนที่ชื่ออิโซไกพูดขึ้นมา ยูเมะพยักหน้าคล้อยตามกับคำพูดนั้น

 

"นั่นสินะ ไม่ว่าใครเจอแบบนี้ก็ช็อกทั้งงั้นแหล่ะ"

 

"ถึงจะเป็นนักฆ่าก็ตาม"

 

"เดี๋ยวสิยะ! ถึงน่าสงสัยแต่อย่าไปกล่าวหาเขาลอยๆสิยะ!!"

 

  เธอเอียงคอลงเล็กน้อย นัยย์ตาสีซากุระฉายแววงุงงอเย่างไม่ปิดบัง

"...ขอโทษนะคะ. หมายความว่ายังไงเหรอคะที่บอกว่านักฆ่า?"

 

"เอ๋?"

ทุกคนที่มุงรอบโต๊ะร้องออกมาพร้อมกัน ก่อนคายาโนะจะถามอีกที"คุณซากุระดะไม่รู้งั้นเหรอ.."

 

  ยูเมะกระพริบตาปริบๆก่อนส่ายหน้าเบาๆเป็นการปฎิเสธ

ทุกคนมองหน้ากัน...

 

'เอ๋ เธอไม่รู้งั้นเหรอ?'

 

'พวกเขาไม่บอกอะไรเธอเลยเหรอ?'

 

"..."

  

          ก่อนหน้านี้มีข่าวที่ดวงจันทร์ระเบิดจนเหลือแค่ครึ่งเสี้ยว

     ทุกคนช่วยกันเล่าให้ฟังว่า จู่ๆไอ้ตัวการระเบิดดวงจันทร์ก็ขอมาเป็นอาจาร์ย โดยที่นักเรียนจะต้องปิดบังเรื่องนี้กับครอบครัวและเพื่อน  และถ้าใครฆ่าเขาได้จะได้รับหมื่นล้านเยนเป็นรางวัล

 

'นึกย้อนไปกี่ครั้ง ก็ยังแปลกอยู่ดีแฮะ'

 

'ยังกับอนิเมะเลย...'

 

'...ถึงคุณซากุระดะอาจจะไม่ใช่นักฆ่า แต่เชื่อว่าตอนนี้ไม่มีทางที่คนพึ่งย้ายมาจะไม่มีอะไรพิเศษหรอก..'

  ความคิดของนางิสะอดทำให้ยูเมะเสียวสันหลังวาบไม่ได้...

 

               เพราะเธอดันสามารถ 'ได้ยิน' เสียงในใจของพวกเขาได้นี่สิ

 

"นางิสะ"

ใครซักคนหนึ่งเรียกนางิสะออกไป"ขอคุยด้วยแปบนึงสิ"

 

"อืม.."

 

'...หึ ตามแผนล่ะ'

 

"..เอ่อ..ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแปบนึงนะคะ"

 

.

 

.

 

ถึงยูเมะจะบอกว่าไปเข้าห้องน้ำแปบเดียวก็เถอะ..

   แต่เธอเดินก้าวเข้าไปในห้องน้ำก้าวเดียวเท่านั้น

 

ยูเมะยืนสังเกตุการณ์จากกลุ่มที่เรียกนางิสะออกมาไม่ไกลนัก

 

"สีหน้าของไอ้ปลาหมึกนั่นเปลี่ยนไปตามอารมณ์ใช่มั้ย"

 

"อื้อ ถ้ามีลายทางสีเขียวอยู่บนหน้าคือกำลังเยาะเย้ยอยู่  เวลาเรียนถ้าตอบคำถามผิดหน้าจะเปลี่ยนเป็นสีม่วง แต่ถ้าทำถูกหน้าจะเปลี่ยนเป็นสีส้ม. และที่น่าสนใจคือหลังพักกลางวัน..."

 

"ไม่ต้องรู้ทั้งหมดก็ได้!"คนที่เป็นหัวโจกขัดขึ้นมา"แผนลอบฆ่าของฉัน หาโอกาศที่มันประมาท แล้วนายจะต้องออกไปฆ่ามัน"

 

  'ทำไมนายไม่ไปเอ๊งงง!!'

 

"ผมเหรอ..แต่..."

 

"อย่ามาทำตัวเป็นคนดีหน่อยเลย! พวกเราคือห้องEนะเว้ย สิ่งที่ไม่เหมาะกับโรงเรียนชื่อดังนี่  แต่ในเมื่อไอ้พวกขี้แพ้อย่างเราๆมีโอกาศที่จะคว้าเงินจำนวนมหาศาลแล้วนา..."

 

 'ห้องEมีชื่อเล่นว่าห้องEnd ที่ถูกมองให้ต่ำกว่าเศษฝุ่นทั้งอาจาร์ยและนักเรียน ทุกวันพวกมันจะส่งขึ้นมาเรียนบนอาคารเก่าเน่าๆนี่ไม่ต่างกับเศษขยะ....'

 

ตุ๊บ!

พวกเขาโยนบางอย่างให้กับนางิสะ "อย่าทำแผนล่มนะ นา-งิ-สะ-คุง~~"

 

"..."

 

"หึหึหึหึ"

กลุ่มของพวกเขาเดินขึ้นตึกมาพร้อมหัวเราะชั่วร้าย. ก่อนชงักไปนิดหน่อยเมื่อเห็นยูเมะ

 

"..."

 

"..."

 

ตัวหัวโจกจ้องหน้ายูเมะซักพักก็เดินเชิดจากไป

 

'เด็กใหม่...อย่าทำแผนของฉันล่มเป็นพอ'

 

"..."

 

เธอหันไปทางนางิสะที่ยืนนิ่งอยู่กับความทรงจำที่ไม่ดีตีวุ่นไปหมด

 

    ความสามารถของเธอคือได้ยินเสียงความคิด..

         ดังนั้นถ้าอีกฝ่ายนึกถึงอดีต เธอก็จะรับรู้อดีตของคนๆนั้นผ่านทางความคิดด้วยเช่นกัน

 

"คุณนางิสะ--!!"

 

"อะ--คุณซากุระดะ?"

 

ฟึบ!!!

 

"กลับมาแล้วครับ!!"

ก่อนที่จะได้คุยอะไรมากกว่านี้  อาจาร์ยก็กลับมาพอดี..พร้อมมิสไซล์ "คุณซากุระดะ ครึ่งวันแรกเป็นยังไงบ้างครับ?"

 

"ก็..ดีค่ะ"

 

"...เอ่อ..เอามิสไซล์มาทำไมเหรอครับ"นางิสะถามบ้าง

 

"ของฝากน่ะครับ กองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นกำลังรอที่น่านน้ำญี่ปุ่นเลยครับ"

 

"ตกเป็นเป้าหมายนี่ลำบากแย่เลยนะครับ..."

 

"แหมๆ กระผมเป็นเป้าหมายของทุกคนอยู่แล้วล่ะครับ นี่คือหลักฐานยืนยันพลังของผม"

 

"...!"

 

"เอาล่ะครับ ไปเริ่มคาบถัดไปกันเลย"

 

".....ครับ"

 

'เขาไม่ได้เข้าใจเลย ถ้าเขาเป็นเป้าหมายของทุกคนในห้องนั่นหมายความว่าทุกคนรู้พลังของเขาแล้ว...............สิ่งมีชีวิตนั่นไม่มีทางเข้าใจหรอก เป็นสิ่งไร้ค่าสำหรับความหวังและความกลัว หรือแม้แต่การยอมรับจากคน

 

   "ต้องขอบคุณไอ้ใบประเมินอาจาร์ยนะที่มันตกท่อไปแล้ว. ก็ดีหน่อยที่อย่างน้อยก็ไม่ต้องเห็นหน้าแกอีก"

 

  บางทีเราอาจจะฆ่าเขาได้...เพราะอาจาร์ยก็ไม่ได้เห็นหัวเราเหมือนกัน'

 

"..."

 ยูเมะมองแววตาว่างเปล่าที่เต็มไปด้วยไอสังหาร และมือที่กำถุงนั่นแน่น

 

          เธออยากจะช่วยให้นางิสะและทุกคนในห้องหลุดพ้นจากพันธนาการฆ่าอาจาร์ย แต่ถ้าทุกคนรวมถึงนางิสะตัดสินใจจะเลือกทางนี้ด้วยตัวเอง....เธอก็สิ้นพูด