วิวาห์...ไร้รัก

10.0

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 เวลา 17.15 น.

  40 ตอน
  21 วิจารณ์
  41.79K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 20.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14) ผมว่าคุณเลิกยุ่งกับผมเถอะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

                                  เมื่อโทโมะเดินไปกำลังจะเข้าห้องฉุกเฉินแคทก็เดินมาหา 

 

 

 

 

 

แคท: วันนี้ แคทไม่มีตรวจแล้ว เราไปหาอะไรทานกันมั้ยค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่ แคท ผมว่าคุณเลิกยุ่งกับผมเถอะ ผมไม่ได้รักคุณแล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แคท: แคทไม่เชื่อ ว่าคุณจะหมดรักแคทแล้วจริงๆ โทโมะ แคทขอโทษ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะค่ะ แคทสัญญานะว่าแคทจะไม่ทำแบบนั้นอีก แคทรักคุณนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: หลีกไป ผมจะไปดูคนไข้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แคท: โทโมะ !!! 

 

 

 

 

 

 

 

จินนี่: นังนี่มันเป็นใคร ทำไมต้องตามโทโมะด้วย 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

                                เมื่อทุกคนกลับมาในห้อง ก็เห็นแก้วนั่งอยู่ที่เตียงคนเดียว 

 

 

 

 

 

 

 

ตุลย์: อ้าวโทโมะไปไหนล่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: พี่ว่า แก้วคงหิวมากแล้ว เดี๋ยวกินเลยล่ะกันนะ 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: หายไปไหนนะ...เดี๋ยวแม่มานะหนูแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                           เมื่อโทโมะตรวจคนไข้ในห้องฉุกเฉินเสร็จก็กำลังจะเดินไปที่ห้องพักของแก้ว จู่ๆก็มีประกาศขอพบโทโมะ เมื่อมาถึง แม่โทโมะก็ยืนรออยู่แล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: หายไปไหนมา ทำไมไม่อยู่เฝ้าน้อง 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ผมไปตรวจคนไข้ห้องฉุกเฉินมา 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: ก็แล้วไป นึกว่าไปอยู่กับแม่นั้น 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แม่ไหนครับ

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: ก็ยัยคนที่จินนี่ไง แม่เห็นชอบมาหาเราบ่อย 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เฮ้ออออ 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: ไม่ต้องมาถอนหายใจใส่แม่เลยนะ รีบไปหาน้องกับแม่ได้แล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แคท: คุณแม่ สวัสดีค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แคท 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: ใคร ! 

 

 

 

 

 

 

 

แคท: หนูเพิ่งย้ายมาประจำที่นี้นะค่ะ เคยเรียนกับโทโมะที่เมืองนอกนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: อ่อ ชั้นก็เคยได้ข่าวเธอมาเหมือนกัน เธอคงเป็นแฟนเก่าลูกชั้นซินะ 

 

 

 

 

 

 

 

แคท: ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: อย่าคิดนะว่าชั้นไม่รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร ลูกชายชั้นแต่งงานแล้ว เธอเลิกคิดที่จะจับเค้าได้เลย โทโมะไปกับแม่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แคท: อีแก่ แกคิดเหรอว่าชั้นจะยอมแพ้ง่ายๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: โทษทีนะลูก พี่เค้าติดคนไข้ที่ห้องฉุกเฉินนะ

 

 

 

 

 

 

 

                                 แก้วไม่อยากเห็นหน้าโทโมะ เลย หยุดกินและเตรียมตัวจะลงนอน โทโมะก็งงๆว่าทำอะไรผิด ทุกคนก็ต่างสงสัยไม่แพ้โทโมะ ในช่วงค่ำ เมื่อทุกคนกลับไป เหลือแค่โทโมะกับแก้ว แก้วก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: กลับบ้านไปก็ได้นะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เป็นอะไรอีกล่ะ อยู่ๆก็มาไล่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ก็นึกว่าอยากอยู่ กับแฟนเก่า มากกว่าต้องมาอยู่เฝ้าคนพิการแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: นี่ ! เอาอะไรมาพูด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ตอนนี้ไม่มีใครแล้ว พี่เลิกแสดงละครเถอะ อยากไปไหนก็ไป อยู่เฝ้าแก้วมันน่าเบื่อหนิ จะอยู่ทำไมล่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ถ้าพูดอีกที ชั้นจะเอายาสลบมาฉีดให้จริงๆด้วย จะได้เลิกพูดจาประชดชั้นซะที 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วไม่กลัวหรอก 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อยากลองมั้ยล่ะ จะจัดให้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                            โทโมะลุกขึ้นจากโซฟามาที่เตียงคนไข้ แล้วเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆแก้ว จนจมูกชนกัน แก้วก็นิ่งไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อยู่นิ่งๆก็เป็นหนิ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ....

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: นอนได้แล้ว แล้วก็เลิกคิดมากด้วย สมองจะได้ไม่ทำงานหนัก 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                โทโมะรีบจัดแจงหมอนกับผ้าห่มให้แก้วนอน จากนั้นก็ปิดไฟให้แล้วไปนอนที่โซฟา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา