ตราบาปสีขาว

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2561 เวลา 14.10 น.

  28 ตอน
  115 วิจารณ์
  44.05K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561 10.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11) 11 เธอร้ายกาจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
“ค่ายเล็กชะมัด แล้วแบบนี้จะไหวจริงหรอเนี่ย”โทโมะยืนมองหน้าค่ายมวยแล้วบ่นอุบก่อนที่จะตัดสินใจเดินกลับ
 
 
 
 
“พี่รัศมีแขจับตัวน้ำหนึ่งให้แก้วหน่อย แก้วจะให้น้ำหนึ่งกินยา”เสียงตะโกนเสียงดังทำให้โทโมะหันกลับไปมองที่ค่ายมวยอีกครั้ง
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
ก่อนที่โทโมะจะทำอะไรต่อมีเด็กชายตัวเล็กคนหนึ่งวิ่งมาชนโทโมะจนล้มกระเด็น โทโมะรีบประคองเด็กชายขึ้นมา
 
 
 
 
 
“คุณน้ำหนึ่งขาไปกับพี่แขเถอะค่ะ เดี๋ยวแม่แก้วออกมาจัดการเองคุณน้ำหนึ่งจะโดนหนักนะคะ”จากนั้นสาวประเภทสองร่างยักษ์คนหนึ่งวิ่งออกมาตาม
เด็กน้อยแล้วพูดขึ้น
 
 
 
“ไม่เอาหนึ่งไม่ชอบกินยา แล้วก็ไม่กินผักด้วยมันขม ลุง ลุงช่วยหนึ่งหน่อยสิ แม่แก้วตอนนี้เขี้ยวงอกออกมาจะกินหนึ่งแล้ว”เด็กชายน้ำหนึ่งรีบพูด
ขอร้องโทโมะทำให้ชายหนุ่มที่ประคองเด็กน้อยรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดเมื่อสบตากับเด็กน้อย ใบหน้าของเด็กชายมันช่างคล้ายกับเขาในวัยเด็ก
เหลือเกิน
 
 
 
 
 
 
“น้ำหนึ่งกลับมากินยาเดี๋ยวนี้นะไม่อย่างงั้นพรุ่งนี้แม่จะไม่ให้เรากินไอติม”แก้วเดินโวยวายมาตามลูกชายด้านหน้าค่ายมวยแล้วต้องตกใจหน้าถอดสีเมื่อ
เห็นโทโมะคุกเข่าอยู่และกำลังประคองลูกของเธอไว้
 
 
 
 
 
 
“เธอ”โทโมะเองที่หันไปตามต้นเสียงแล้วต้องตกใจอย่างขีดสุดเช่นเดียวกับแก้วก่อนที่จะลุกขึ้นมายืนดีๆ
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
 
ทันทีที่โทโมะลุกขึ้นยืนแก้วไม่รอช้าตรงไปชกหน้าโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
“แม่แก้วเป็นยักษ์ไปแล้ว แม่แก้วจะกินหัวลุงเค้าหรอ”น้ำหนึ่งไม่เข้าใจกับการกระทำของแม่ตัวเองก็พูดขึ้น
 
 
 
 
“ไม่ใช่นะ รัศมีแขพาน้ำหนึ่งกลับเข้าบ้านไปก่อน”แก้วว่าก่อนที่จะสั่งคนสนิทรีบพาลูกกลับเข้าบ้านไป
 
 
 
 
 
“ยัยบ้าทำอะไรน่ะเจ็บนะเว่ย”โทโมะโวยวายว่าแก้วทันทีที่ลูกเดินออกไป
 
 
 
 
 
“ออกไป อย่าเข้ามาในบ้านชั้นไอ้สารเลว”แก้วเอ่ยปากไล่โทโมะ
 
 
 
 
 
“ชั้นก็ไม่อยากมาเหยียบที่นี่หรอกถ้าบังเอิญมติของที่ทำงานชั้นตกลงให้ชั้นมาติดต่อค่ายมวยนี่ โอ๊ะ ว่าแต่ไม่เจอกันตั้งหลายปี ผันตัวเองจากทอมมา
เป็นผู้หญิงจนมีลูกแล้วนิ แล้วใครคือผู้ชายโชคร้ายที่เป็นพ่อของลูกเธอล่ะ”
 
 
ผลัวะ
 
 
 
ทันทีที่โทโมะพูดจบแก้วก็ชกหน้าชายหนุ่มอีกครั้งด้วยความแค้นเคือง
 
 
 
 
 
“นี่มันจะมากไปแล้วนะ ชกชั้นจนเลือดออก2ครั้งแบบนี้ คิดว่าตัวเองเป็นใครล่ะห้ะ”โทโมะรู้สึกถึงคาวเลือดที่ปากก็เดือดจัดก่อนที่จะกระชากแก้วมาแนบ
ลำตัวแก้วตกใจพยายามทุบตีโทโมะเพื่อออกจากการเกาะกุมของเขาแต่โทโมะไม่สนใจกลับรัดตัวแก้วมากอดไว้แน่นไม่ให้ไปไหน
 
 
 
 
 
“แกทำอะไรลูกชั้น”ตอนนั้นเองเสียงของพ่อแก้วดังขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
“พ่อช่วยแก้วด้วยไอ้เลวนี่จะทำแก้ว”แก้วโวยวายรีบฟ้องพ่อทันทีที่โทโมะปล่อยตัว
 
 
 
 
 
 
“เปล่านะลุงดูหน้าผมก่อนเถอะ ลูกลุงนั่นล่ะที่ชกผมจนเลือดออกแบบนี้ ทั้งๆที่ผมมาจากบริษัทที่ตกลงกับลุงเมื่อเช้าทางโทรศัพท์ไง”โทโมะไม่ยอม
แพ้รีบฟ้องกลับไปบ้าง
 
 
 
 
 
 
“อ้าว ไอ้แก้วนี่ลูกค้าเรานะไปทำเค้าทำไม ขอโทษเค้าเดี๋ยวนี้เลยนะ”พ่อแก้วรีบดุลูกสาว
 
 
 
 
 
“ไม่ แก้วจะไม่มีวันขอโทษไอ้เลวที่ทำลายชีวิตแก้วหรอก”แก้วรีบว่า
 
 
 
“ก็ถ้าเธอไม่ทำชั้นก่อนชั้นก็ไม่ทำเธอนั่นล่ะ เธอเริ่มก่อนเองนะ”โทโมะคิดถึงอดีตที่ถูกแก้วแฉก็รีบว่าแก้วกลับไป
 
 
 
 
“ชั้นแค่ประจานความเลวของนายให้พี่รหัสชั้นแต่นายมันเลวไอ้ชั่ว ข่มขืนชั้น”แก้วโพล่งอดีตที่แสนเจ็บปวดของเธอออกมา
 
 
 
 
 
“อะไรนะ ไอ้นี่เองหรอที่ข่มขืนแกเมื่อ5ปีก่อน งั้นมันก็เป็นพ่อของน้ำหนึ่งงั้นสิ”พ่อของแก้วตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
 
 
 
 
 
“อะไรนะ พ่องั้นหรอ”โทโมะตกใจกับสิ่งที่ได้ยินแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“พ่อไม่ต้องไปตกลงสัญญาอะไรกับมันนะ แก้วเกลียดมันมันทำลายชีวิตแก้ว”แก้วพูดออกมาด้วยความเคียดแค้นแล้วจ้องหน้าโทโมะราวกับจะกินเลือด
กินเนื้อให้ได้
 
 
 
 
 
“แกทำลายชีวิตลูกสาวชั้น แกอย่าอยู่เลยไอ้เลว พวกเรา กระทืบมัน”พ่อแก้วหันขวับไปพูดด้วยความแค้นจัดก่อนที่จะสั่งเด็กในค่ายมวยตามไล่กระทืบ
โทโมะโดยที่ชายหนุ่มตกใจและรีบหนีออกไปจากตรงนั้นอย่างไม่คิดชีวิต
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เราต้องลงทุนเอาของมาง้อเค้าถึงที่เลยจริงๆหรอแคท”ป๊อปปี้มองช่อดอกไม้และขนมในมือขณะขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้นดาดฟ้าของโรงแรม5ดาวสุดหรูแห่งหนึ่งที่ฟางมาพักอยู่
 
 
 
 
 
“แน่ล่ะเค้าเป็นลูกค้ารายใหญ่ของเรานะป๊อป และอีกอย่างแคทรู้สึกถูกชะตา อยากทำงานนี้ให้เค้านะป๊อปนี่เลขาคุณเฟียซเค้าบอกแคทมานะว่าวันนี้
คุณเฟียซขึ้นมาว่ายน้ำบนนี้”แคทพูดก่อนที่จะเดินนำป๊อปปี้ไปที่สระว่ายน้ำชั้นดาดฟ้าป๊อปปี้เดินตามคู่หมั้นสาวไปหยุดอยู่ที่ริมสระน้ำตามที่เลขาส่วนตัว
ของฟางบอก สายตาคมมองไปที่สระว่ายน้ำที่มีร่างบางกำลังว่ายน้ำอยู่ก่อนที่ฟางจะขึ้นจากสระน้ำในชุดทูพีชสีดำแล้วเดินมาสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ แล้ว
สายตาของป๊อปปี้ที่สังเกตอะไรบางอย่างก็ชะงัก ไม่มีรอยแผลเป็นที่เอวด้านขวา
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงไม่จำเป็นต้องเอาของมาให้กันแบบนี้เลยก็ได้นะคะคุณแคท เพราะเราไม่่มีความจำเป็นอะไรจะต้องเจอกันอีกแล้ว”ฟางปรายตามองของที่แค
ทเอามาให้ก่อนที่จะนั่งไขว่ห้างจิบน้ำส้มที่เก้าอี้ริมสระแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“คุณเฟียซคะ อย่าพูดตัดรอนความสัมพันธ์แบบนั้นสิคะ พวกเราถึงจะตกลงร่วมงานกันแล้วแท้ๆนี่แทนคำขอโทษของแคทกับทางบริษัทเรานะคะ
กรุณารับไว้และให้พวกเราได้ทำงานกับคุณเฟียซต่อเถอะนะคะ”แคทพูดแล้วยื่นช่อดอกไม้ให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมถึงอยากทำงานกับเฟียซละคะเพราะว่าราคาที่ตกลงจ้างตอนแรกเฟียซจ่ายหนักเลยไม่อยากเสียลูกค้ารายนี้ไปงั้นสิ”ฟางพูดจาดูถูกก่อนที่จะแล
หางตามองป๊อปปี้และแคท
 
 
 
 
 
“นี่พวกเราไม่ได้เห็นแก่เงินขนาดนั้นนะคุณ ที่แคทมาขอโทษเพราะว่าผมอาจจะพูดทำร้ายจิตใจคุณแต่บอกไว้เลยถึงคุณไม่จ้างพวกเรา พวกเราก็มี
ลูกค้ารายอื่นอยู่ดี ไปแคท กลับกันเถอะ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเค้าไม่จ้างเราต่อ”ป๊อปปี้รีบว่าก่อนที่จะดึงมือคู่หมั้นสาวลุกขึ้นกลับ
 
 
 
 
 
 
“แหม ไม่ง้อลูกค้าแบบนี้เพราะว่าที่บ้านมีฐานะอยู่แล้ว แล้วการมาเปิดบริษัทออแกไนซ์เล่นๆนี่ก็คงทำเอาสนุกๆไม่จริงจังอะไร พอเบื่อก็ทิ้งไปง่ายๆ
สินะ”ฟางลุกขึ้นแล้วพูดว่าไล่หลังป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มชะงักหันขวับกลับมาสบตากับร่างบางตรงหน้า
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณจะเอายังไงกับพวกเรากันแน่ ในเมื่อไม่อยากจะจ้างพวกเราแล้วพวกเราก็กลับไง”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
“เหย่อหยิ่ง ถือตัวแบบนี้ สงสัยจะเป็นพวกคนรวยใช้เงินพ่อแม่มาจนชินสินะ พอทำงานจริงแล้วเจอลูกค้าเรื่องมากใส่ถึงกับรับไม่ได้”ฟางว่าต่อจนป๊อปปี้
ไม่พอใจจะเอาเรื่องแต่แคทรีบห้าม
 
 
 
 
 
 
 
 
“แคทขอโทษแทนป๊อปด้วยนะคะ แต่ถ้าคุณเฟียซไม่พอใจพวกเรา พวกเราคงต้องกลับค่ะ”แคทพูดแทนป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ตกลงว่าชั้นจ้างคุณต่อนะ รายละเอียดก็ตามที่คุยกับเลขาไว้ตอนแรก แล้วอีก2วันชั้นจะไปดูความเรียบร้อยของงาน หวังว่างานเริ่มอาทิตย์หน้า ทุก
อย่างจะต้องออกมาเพอเฟ็ค”ฟางพูดก่อนที่จะเดินเชิดเข้าห้องน้ำไปล้างเนื้อล้างตัวโดยที่เดินชนไหล่กว้างของป๊อปปี้อย่างแรงแล้วไม่หันกลับมา
ขอโทษชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
“เราได้งานนี้แล้วป๊อป”แคทยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนที่จะกระโดดกอดป๊อปปี้จนตัวลอย ป๊อปปี้ยิ้มออกมากับความสดใสของคู่หมั้นสาวก่อนที่ทั้งคู่จะ
กลับออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทีหลังก็อย่าพึ่งว่าป๊อปปี้แรงๆแบบนั้นสิ เดี๋ยวไก่จะตื่นแล้วไม่ทันได้ร่วมงานพอดี”เขื่อนพูดขึ้นเมื่อฟางเดินออกจากห้องน้ำมา
 
 
 
 
 
 
“ก็มันอดไม่ได้นิ แต่ยังไงก็ได้ร่วมงานกันต่อแล้วว่าแต่เขื่อนเถอะ แผนจะปั่นหัวพวกนั้นไปถึงไหนแล้วล่ะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ใกล้แล้วล่ะ เพราะจินนี่ค่อนข้างที่จะไวในเรื่องผู้ชายอยู่แล้ว ส่วนเรื่องบริษัทของครอบครัวป๊อปปี้กับแบงค์ที่ครอบครัวโทโมะทำ กำลังจัดการอยู่ อ้อ
แล้วไอ้ข่าวคาวๆของครอบครัวกวินนี่หาได้ไม่ยากหรอก เพราะความชั่วที่ทำมันเยอะเป็นหางว่าว หาแค่นี้ก็เจอความผิดหลายคดีแล้วล่ะ”เขื่อนพูดอย่าง
อารมณ์ดีที่ทุกอย่างเริ่มเป็นไปตามแผนแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ดี ทำเลวกันไว้มากมันถึงเวลาแล้วล่ะที่ต้องชดใช้กรรม อ้อ แต่ยังไงซะก็ขอบคุณรองพื้นกันน้ำของเขื่อนที่ให้มานะ ปิดรอบแผลเป็นซะเนียนเลย”ฟาง
พูดอย่างพอใจก่อนที่จะชูขวดรองพื้นกันน้ำที่เขื่อนเอามาให้อย่างพอใจ เพราะเธอจงใจใส่ทูพีชและนัดป๊อปปี้มาที่นี่ตั้งแต่แรกแล้วเพื่อทำให้เขาได้เห็น
ว่าที่เอวของเธอไม่มีรอยแผลเป็นที่ในอดีตเคยได้รับอุบัติเหตุที่บ้านของเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ แค่เฟย์มีเรื่องกับลูกค้าพี่ถึงกับจะย้ายเฟย์เลยหรอ”ทางด้านเฟย์โวยวายเมื่อรับรู้จากหัวหน้าตัวเองที่บริษัทโฆษณาว่าจะปลดเธอออกจากทีม
เพราะวันก่อนลูกค้าที่เธอไปตกลงงานตั้งใจลวนลามเธอทำให้เธอไม่พอใจเอากาแฟร้อนราดใส่หัวเขา
 
 
 
 
 
“เอ้า นั่นลูกค้านะแกดันไปมีเรื่องเองอ่ะ เค้าเลยจะเล่นงานแก แต่ไม่ต้องห่วงนะเฟย์ พี่ให้แกไปทำงานที่บริษัทนี้ชั่วคราว เพราะเป็นบริษัทใหม่ เป็น
บริษัทลูกคู่ของเราพอดี ถือซะว่าย้ายทีมไปที่ๆดีกว่านะ เอาล่ะ ไปตามแผนที่นี้แล้วกัน”หัวหน้าเฟย์พูดจบก็สั่งลูกน้องสาวขึ้นแท็กซี่มาที่บริษัทโฆษณา
ใหม่ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะคะที่มาช้าพอดีว่าเฟย์หลงทางค่ะ”เฟย์เข้าไปในห้องของประธานบริษัทพลางขอโทษที่มาสาย
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับ แต่ทีหลังถ้าหลงทางรึไม่มั่นใจก็โทรมาหาพวกเราก่อนได้ เพราะประชาสัมพันธ์ข้างล่างเค้าจะบอกทางที่ถูกต้องให้คุณเอง”เขื่อนหันมา
พูดแล้วยิ้มให้กับเฟย์อย่างเป็นมิตรทำให้เฟย์อึ้งกับคนที่นั่งที่โต๊ะตรงหน้าทันที
 
 
 
 
 
“ยินดีที่ได้รู้จักกันอีกครั้งนะครับ พอดีผมได้ทราบข่าวของคุณมาจากที่เก่า แต่ถ้าเทียบกับผลงานของคุณแล้วถือว่าคุณเป็นครีเอทีฟที่มีผลงานดี มี
ลูกค้าติดต่องานคุณเยอะทำให้คุณรู้จักคอนเนคชั่นมากมาย ผมเลยตกลงกับพี่ไก่ไว้ว่าระหว่างที่คู่กรณีของคุณเลิกแบล็คลิสคุณแล้วคุณกลับไปทำงาน
ที่เก่าได้ แต่ตอนนี้คุณมาทำงานกับผมที่บริษัทนี้ก่อน แต่งานของผมอาจจะใหญ่กว่าเดิมมาหน่อยนะ เพราะนอกจากโฆษณาแล้ว พวกเรายังทำโป
รดักชั่นให้หนังอีกด้วยงานอาจจะเหนื่อยหน่อยแต่ค่าตอบแทนผมให้สูงกว่าที่นั่นแน่นอน”เขื่อนคุยรายละเอียดงานก่อนที่จะยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับเฟย์
แล้วพาเฟย์มาที่โต๊ะทำงานตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“อ้าว คุณ เอ่อ บอสยังไม่กลับอีกหรอคะ”เมื่อถึงเวลาเลิกงานเฟย์ที่กำลังลงลิฟท์มาเจอกับเขื่อนที่อยู่ชั้นล่างก็ทักชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่าเย็นนี้ผมมีดินเนอร์กับเพื่อนของคุณ แล้วผมนึกได้ว่าวันนั้นผมเองที่เดินชนคุณ และพวกคุณคือเพื่อนกัน ผมอยากจะเลี้ยงข้าไถ่โทษคุณ คุณ
ไปกับผมนะ”เขื่อนพูดจบก็รีบดึงมือเฟย์ให้ขึ้นรถไปกับตนเองโดยที่ไม่ฟังคำทักท้วงของเฟย์เลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ ไม่ถูกใจ”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อแฟ้มรายละเอียดงานเลี้ยงถูกฟางโยนลงพื้นอย่างไม่ไยดี ในวันที่ฟางนัดดูงาน
 
 
 
 
 
“จืดชืด ไร้รสนิยมที่สุด คิดว่างานปาร์ตี้บนเรือยอร์ชส่วนตัวมีแขกในงานระดับแนวหน้าทั้งนั้นกลับเอางานโทนสีจืดชืดอย่างกับกระดาษเปล่าแบบนี้ได้
ยังไง ชั้นไม่ให้ผ่านไปคิดมาใหม่”ฟางรีบว่า
 
 
 
 
 
 
“แต่คุณเฟียซครับ ทีมเราก็คิดให้มันอยู่ในตีมงานที่สุภาพและเรียบหรูตามที่คุณให้โจทย์ไปแล้วนะ”ป๊อปปี้พยายามอธิบาย
 
 
 
 
 
 
“ก็คิดอะไรให้มันแตกต่างสิคะ เพราะคุณเก่งอยู่แล้วนิ กับเรื่องที่ชอบคิดอะไรแตกต่างแล้วก็ลงมือทำ”ฟางพูดและแอบจิกกัดป๊อปปี้เล็กน้อย
 
 
 
 
 
“แล้วคุณเฟียซอยากให้พวกเราทำยังไงหรอคะ แคทจะได้ไปหาให้”แคทพยายามพูดไกล่เกลี่ยไม่ให้ป๊อปปี้และฟางเถียงกันอีก
 
 
 
 
 
 
“เฟียซชอบงานเลี้ยงตีมแฟนซีค่ะ อยากได้เป็นงานเลี้ยงหน้ากากโดยที่สีในงานขอเน้นโทนสีเข้มให้ดูลึกลับน่าค้นหา รายละเอียดของที่เฟียซต้องการ
อยู่ในนี้นะคะ อ้อ ถ้าภายใน4วันนี้จนถึงก่อนเริ่มงานยังไม่เสร็จอีก เฟียซไม่จ่ายเงินนะคะและเฟียซคงต้องบอกกับคนอื่นว่าบริษัทคุณน่ะไม่มีคุณภาพ
มากแค่ไหน”ฟางพูดก่อนที่จะสั่งเลขาเอารายละเอียดให้กับแคทและป๊อปปี้ก่อนที่จะเดินออกไปคุยงานกับลูกน้องเมื่อเห็นแคทคุยกับเลขาตัวเองเสร็จ
แล้วก็เดินเข้าไปหาป๊อปปี้และแคท
 
 
 
 
 
 
“จริงสิคะ ครอบครัวของคุณทำธุรกิจส่งออกอาหารทะเลใช่มั้ยคะ พอดีว่ารีสอร์ตของเขื่อนเค้าอยากจะเปลี่ยนเจ้าส่งอาหารน่ะค่ะเฟียซต้องคุยกับใครได้
หรอคะ”ฟางทำทีเดินไปถามป๊อปปี้ต่อ
 
 
 
 
 
 
“คุณคุยกับผมก็ได้นะครับเพราะผมก็ช่วยดูแลบริหารงานของพ่อแม่ผมอยู่”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ ที่แท้ก็ชอบนิสัยจับปลา2มือ ไม่เลือกเอาสักอย่าง”ฟางพูดขึ้นมาลอยๆ
 
 
 
 
 
“นี่คุณ ผมถามหน่อยเถอะ ผมไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจนักหนาไม่ว่าผมจะพูดอะไรคุณก็ขัดผมตลอด นี่ตกลงคุณอยากร่วมงานกับผมจริงรึเปล่า
เนี่ย”ป๊อปปี้หงุดหงิดกับท่าทางที่ฟางชอบพูดจากวนประสาทเขาก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
“ชั้นก็เป็นของชั้นแบบนี้พูดไปตรงๆตามที่คิดไว้ ไม่ได้โกหกเสแสร้งเล่นละครแบบใครบางคน เอาล่ะค่ะชั้นว่าชั้นไปคุยงานกับพ่อแม่คุณดีกว่า เพราะ
ลำพังคุณคงจะหัวหมุนกับงานเลี้ยงขอชั้นอยู่แล้วงั้นอีก4วันเจอกันนะคะ”ฟางพูดแล้วเดินเชิดออกไปทันที
 
 
 
 
กลับมาคราวนี้ฟางจิกเก่ง กัดเก่ง555 แก้วกลับมาแล้วนะ จะเป็นยังไงต่ออย่าลืมติดตามกันน้าา
 
 

 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา