บทความ

เรืองสองพี่น้องผจญภัยกับภูติแห่งความตาย ในหมู่บ้านใจกลางหุบเขาอันไดลโพ้น

คนที่ผมอยากร้องเพลงให้ฟัง อยากร้องให้ฟังเหลือเกิน...

ถ้าไม่นับว่าวันนี้เป็นวันสิ้นปี มันก็เปรียบเสมือนวันธรรมดาทั่วไปที่ผมก็ยังคงต้องนั่งนับถอยหลังคนเดียว.......................

สะท้อน...ใจคน ...รู้สึกคิดถึงวันเก่าๆทุกที ครั้งนี้ก็เป็นอย่างเคย ผมไปนั่งดูหนังเรื่องหนึ่ง มันทำให้นึกย้อนถึงวันเก่าๆ ไม่รู้ว่าเกิดความรู้สึกอะไร ทำไมผมถึงรู้สึกเหงาเสียเหลือเกิน....

“ผมชื่อ ต้น ครับ ผมอยู่คนเดียวในบ้านหลังนี้มานานแล้ว อ้อ ...ใช่สิ มีเจ้าตูบอยู่เป็นเพื่อนผมด้วยอีกตัวหนึ่ง ชีวิตที่แสนเรียบง่ายและเงียบเหงาคือกิจวัตรของผมที่ต้องพบเจอเป็นประจำ จนเกิดเป็นความชินช

นายโบ๊ตเป็นเด็กหนุ่มที่อาภัพในชีวิตทั้งในด้านการเรียนและชีวิตในวัยแรกรุ่นสุดหรรษา ปัจจุบันมีอายุ 21 ปี กำลังศึกษาอยู่ยังสถาบันแห่งหนึ่ง โบ๊ตเป็นคนไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง ไม่กล้าคิดกล้าแสดงออก ทำสิ่

คิมหันหนุ่มร่างเซอร์อาศัยอยู่ในเมืองจันทรา....... นับจากวันนั้นก็ผ่านมาเป็นเวลา 3 เดือนแล้วที่ผมยังคิดถึงเธอตลอดมา คิดถึงหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยแสงไฟแห่งยามราตรีที่เงียบ

ได้ยินไหม หัวใจฉัน มันกำลังบอกรักรักเธออยู่ แต่ฉันไม่อาจ...จะเปิดเผยใจ ออกไปให้ใครได้รู้ ” เสียงที่โบยบินมาตามสายลมชวนให้คล้อยตามไปกับดนตรีบรรเลงเสียงเพลงอันไพเราะทำให้อดคิดถึงวันนั้นไม่ได้จ

ขอบคุณความผิดหวังในวันนั้น..........ที่ทำให้มี............วันนี้