ขั้วอันตราย ยัยปากร้ายนายอัมหิต

"ฉันขอบอกนายไว้ก่อนเลยนะ  นายควรเรียกรถพยาบาลมารอได้เลย"
"ไม่จำเป็น"คยู ฮยอนว่า หนอยไอ้เหลนไฟไม่เอาดีกว่าไม่เรียกว่าเหลนไฟแล้ว เดี๋ยวหาว่าไม่ทำตามสัญญา อื้ม เอาเป็นว่าเรียกมันว่า ไอ้หน้าจิ้งจกตกใจ55  คนอุตส่าห์เตือนยังจะไม่สนใจ นายมันสมควรโดนชะมัด
"ถ้าฉันรอดไปได้  เธอจะให้อะไรฉัน"
"เหอะๆ  ฮี่ๆๆ หึๆๆ "(หัวเราะเยี่งครองโลก)=>จีฮยอน
(เอ่อนี่หัวเราะหรือว่าบ้ากันแน่)=>ไรเตอร์
"นายจะเอาอะไรได้หมดเลย คิ"จีฮยอนแอบขำ แหมแกมันใจจริงๆ เดี๋ยวลูกน้องนายได้หามศพกลับบ้านแน่ 
"เตรียมตัวได้เลย  ยัยจีฮยอน" 
  แกสิไอ้จิ้งจกตกใจ  แกเตรียมตัวตายได้เลย ขนาดอินจองที่ว่าเรียบร้อย  สุขุม ฉันยังไม่พามาบ้าน  แล้วอย่างแกจะเหลืออะไร
      ตลอดทางกลับบ้าน  เจนาเรชั่นเบ๊ทั้งหลายของนายคยูฮยอนต่างแสดงท่าทางกร่างได้ตั้งแต่ปากซอยยังท้ายทอย  เดินล้อมหน้าล้อมหลังเหมือนแมลงวัน อ๊ากก ไม่ใช่ แมลงวันมันไม่ดี เอาเป็นยุงละกัน  ในที่สุดก็มาถึงบ้านจนได้  อยากรู้จังว่าไอ้พวกนี้มันรอดมาเป็นผู้เป็นคนแบบทุกวันนี้ได้ไง
เหอะๆ ว่าแต่ หายนะกำลังมาเยือนแกแล้วเฟ้ย ไอ้จิ้งจกตกใจ55
   ฉันวิ่งไปกดกริ่งหน้าบ้าน  ประตู ไม้ค่อยๆ เปิดออกมาพร้อมกับใบหน้าบึ้งตึง
ผ่างงงงงงง~
หน้าของพ่อดูท่าจะมีเครื่องหมายคำถาม  ว่าไอ้หน้าจิ้งจกตกใจนี่ใครกัน
"ลูกพี่เราจะรอดมั้ยอ่าชินดง"
"ฉันว่ายาก"  คังอินตอบ สมุนซ้ายขวาซุบซิบกันใหญ่  จนลูกพี่ต้องกระแอมเพื่อให้หยุด  ก่อนที่จะหันมายิ้มให้พ่อของจีฮยอน
"สวัสดีครับคุณพ่อ    ผมโจ คยู ฮยอน เป็นแฟนกลับ จีฮยอน  ฝากตัวด้วยนะครับ" 
คยูฮยอน โค้งคำนับจนแทบจะติดพื้น  ไอ้นี่พรีเซ้นต์ตัวเองโดยไม่ต้องผ่านสื่อ  ไม่ต้องซื้อเวลาช่องไหน
"เข้าบ้าน" น้ำเสียงทรงอำนาจทำให้ผู้มาเยือนแทบสะดุ้ง  ขนาดคยูฮยอนหัวหน้าแก็งค์อันธพาลที่ว่าโหด ยังต้องรีบทำตาม  เอาว่ะ ไม่เข้าถ้ำเสือก็ไม่ได้ลูกเสือสิ  แต่ยัย จีฮยอนนี่ ท่าทางจะเป็นลูกเป็ด  ลูกเป็ดขี้เหร่ซะด้วย 55
ภายในห้องรับแขก ขนาดเปิดแอร์แล้วแต่รู้สึกว่าบรรยากาศในห้องมันยังร้อนอยู่ดี 1 หนุ่ม กับ 1 อดีตหนุ่มนั่งหน้าเครียดกับเกมหมากกระดานที่ตั้งอยู่ข้างหน้า
"ถ้านายชนะฉัน  ฉันจะให้นายคบกะ จีฮยอน  แต่ถ้าแพ้  รีบไสหัวไปให้ไกล"  คำที่พ่อของจีฮยอนขู่ไว้ก่อนเริ่มเกม  มันเสมือนเป็นการท้าทาย  ยิ่งทำให้คยูฮยอน อยากเอาชนะมากยิ่งขึ้น 
     ฉันนั่งมองทั้งคู่เล่นแล้วแอบยิ้มเยาะนายคยูฮยอน  เหอะๆ แกแพ้แน่ไอ้จิ้งจก  พ่อฉันหน่ะแชมหมากล้อมของสมาคม  เป็นมือวางอันดับหนึ่งเลยด้วยซ้ำ  นี่แกกล้ามากนะ  สมองแอร์พอตที่จอดนกเอี้ยงอย่างนาย  เลี้ยงเห็บ ขับแย้ที่บ้านดีกว่ามั้ง 555
"อาตาริ" เสียงบ่งบอกถึงความดีใจ  คยูฮยอนเริ่มจับกินเพื่อแย่งพื้นที่กลางกระดาน  เบี้ยของเขาครองพื้นที่ ตอนนี้ 3 ใน 5 มีแววที่จะชนะ  พ่อจีอยอนมองหน้าเขาแล้วยิ้ม 
กริ๊ก !~~ หมากสีขาว2เม็ดถูกโยนลงกลางกระดาน
"ฉันแพ้แล้วสิ" พ่อจีฮยอนยิ้ม
"ปะเป็นไปได้ไง"ฉันอ้าปากค้าง นะ นี่พ่อแพ้แล้วหรอ
"เยี่ยมมากคุณลูกเขย"
"ขอบคุณครับคุณพ่อตา"
พ่อค่ะ  ทำไมไปเรียนไอ้จิ้งจกคยูฮยอนมันอย่างงั้นอ่า  หนูไม่ได้เป็นแฟนมันซะหน่อย  ดูพ่อจะถูกใจคุณลูกเขยซะเหลือเกิน(ประชด) จากนั้นพ่อก็แทบจะอุ้มนายคยูฮยอนไปทานข้าวด้วยกัน
"ไหนพ่อว่าไม่ชอบนักเลงไงค่ะ" ฉันแอบกระซิบกลับพ่อตอนอยู่ในครัว
"แฟนลูกคนนี้ไม่ธรรมดา  ลูกเลือกคนไม่ผิดเลยจริงๆ"  จิน ซอง พ่อจีฮยอน  อ่านคยูฮยอนจากการเล่นหมากกระดาน  การวางแผนทั้งเชิงรุกและเชิงรับของเขาดีมาก ไม่เสียแรงที่เป็นหัวหน้าแก็งค์แทมุน
หลังจากทานข้าวด้วยกันเสร็จฉันจึงเดินมาส่งไอ้คยูฮยอนที่หน้าบ้าน
"อย่าลืมสัญญาหล่ะ จีฮยอน"
คยูฮยอนกระตุกยิ้ม  ฉันเข้าใจแล้วว่า พวกยัยสาวๆทำไมถึงกรี๊ดกันนัก  แค่หมอนี่ยิ้มทีฉันยังเกือบเคลิ้มไปด้วยเลย
"อะไรก็ได้ที่ฉันต้องการ" เขากระซิบข้างหู ลมหายใจอุ่นๆกระทบกับใบหูและซอกคอ มันรู้สึกแปลกๆพิกล  แล้วไอ้บ้าคยูฮยอนก็เดิดนจากไปพร้อมกับรอยยิ้มที่กวนประสาทตามแบบฉบับของมัน  ฉันหล่ะอยากจะกระชากมันมาต่อยสักหมัด 2 หมัด
"ลูกพี่นี่เยี่ยมจริงๆ"
"ใช่ๆ สุดยอดไม่เสียแรงที่เป็นหัวหน้าแก็งค์แทมุนสุดหล่อ" คังอินพูดเสริมจากชินดง
"หึ พ่อของยัยนั่นหน่ะเล่นยังไม่เต็มที่เลย  เพียงแค่จะดูอะไรบางอย่างจากฉันก็เท่านั้นเอง"
คยูฮยอนกล่าวกับสมุนที่ขมักเขม่นกับการกินขนมที่แม่ของจีฮยอนห่อกลับมาให้
เฮ้อ ! นี่เขามีลูกน้องหรือว่าเลี้ยงหมูกันแน่
**********************************************
"จีฮยอน ไปทานข้าวกัน"
ทุกสายตาในชั้น ปี 3ห้องA หันไปยังต้นเสียงผู้ที่มีใบหน้าและรอยยิ้มสะกดสาวๆ
กรี๊ดดดดดดดด~
อีกแล้วยัยพวกนี้ จะกรี๊ดไอ้บ้านี่ทำไมกัน