ผันให้ไกล ใขว่ให้ถึง

ฝันให้ไกล ใขว่ให้ถึง
ตอนที่1*
ที่ห้องประชุมทีมชาติเวลา13.00น ลักษณะเป็นห้องโถงใหญ่ ทันสมัย โอ่อ่า ซึ่งที่วันนี้มีการประชุมบอร์ดบริหารของสมาคมฟุตบอล เรื่อง โค้ชคนใหม่
ประธานสมาคมฟุตบอลกำลังจะเปิดประชุม..." กราบสวัสดีท่านผู้มีเกรียรติที่เคารพครับ"
ประธานพร้อมเอ่ยบรรยาย " วันนี้นะครับ เป็นเรื่องที่ยินดีมากที่เราผ่านเข้าไปเล่นรอบคัดเลือกบอลโลกในปีนี้ แต่เราจะจ้างโค้ชคนใหม่มาคุมทีมแทนโค้ชมานะ"
มานะสดุ้งทันทีแล้วยกมือขึ้น " ท่านประธานครับ ผมคุมทีมไม่ดีตรงใหนหรอครับ ทำไมไล่ผมออกเหมือนหมูเหมือนหมาอย่างนี้ครับ"
ประธานตอบแบบอธิบาย "คุณมานะ..คุณต้องยอมรับการเปลี่ยนแปลงหน่อย เราก็ไม่อยากไล่หรอก เราแต่อยากลองโค้ชต่างชาติดู เผื่อมันจะไปได้ดีกว่าคุณคุม"
มานะไม่พอใจ แล้วพูดว่า" ท่านประธานว่าผมคุมทีมไร้น้ำยาหรอ..ผมทำเพื่อทีม เพื่อชาติโดยเฉพาะ ผมไม่ใช่ตัวเลือกนะครับ ไม่ใช่ตัวสำรอง ที่จะมาแทนใครได้
ประธานอธิบายให้มานะเข้าใจ "คือว่าเราไม่มีทางเลือกแล้ว เสียใจด้วยนะมานะ คุณได้ร่วมงานกับผมวันนี้เป็นวันสุดท้าย"
มานะฉุน และไม่พอใจ แล้วพูดก่อนที่เดินออกจากห้องประชุม" ดีครับ ผมจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกเลย"
ประธานพูดให้มานะ " ดีครับ จะได้เปิดทางให้ ขอบคุณมากครับ" แล้วหัวเราะ
แต่การประชุมยังดำเนินต่อไปจากระทั้งได้เปิดตัวโค้ชในวันเดียวกัน โค้ชที่สมาคมจ้างมาแทน มานะ เขามาจาก อังกฤษ มีชื่อว่า โรเบิร์ด นั่นเอง จนกระทั้ง ประธานได้เปิดตัวโค้ชคนใหม่เรียนร้อยแล้ว มีหลายคนที่ข้องใจที่ว่า มานะทำไมโดนไล่ออก
 
" ประธานครับ ผมไม่เข้าใจเลยที่ท่านประธานเฉดหัวมานะออกอย่างนี้"
ประธานพูดอย่างแรง "ท่านอยากโดนไล่ออกอีกคนหรอ กรุณาหุบปากนะครับ"
เรื่องนี้นี่เอง ทำให้โดนขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ
จนกระทั้ง ทอม ซึ่งเป็นคอลัมนิสต์สำนักข่าวชื่อดังแห่งหนึ่งได้โทรศัพท์ไปหามานะซื่งเป็นเพื่อนสนิททันที
ไอ้นะ..ไอ้นะ
ไงเพื่อน
เฮ้ยนะ..แกโดนไล่ออกจริงหรือเปล่าวะ..
นะ ตอบแบบจำใจ
แค่ประธานอยากหาทางเดินใหม่ ฉันก้เหมือนกัน ฉันอยากหาทางเดินใหม่ว่ะ..
ใหนว่าแกโดนไล่วะ..
ไม่ได้ไล่..แค่นี้ล่ะเพื่อน เราจะพักผ่อนนะ..
อ่ะ.ๆๆ ตอนเย็นเจอกันที่เดิม..
จากนั้น มานะได้วางโทรศัพท์ทันที หลังจากนั้น เขาไปที่ฝาบ้านแล้วมองดุรูปพ่อแม่ของมานะซึ่งมานะเป้นคนที่รักพ่อแม่มาก..และเป็นคนให้กำลังใจตลอดเวลาเมื่อเขาผิดหวัง..เมื่อประธานสโมสรไม่ต้องการเราเช่นนี้ เราก็ไปเริ่มต้นใหม่ที่บ้านนาเดิมดีกว่า..ทำไห้เขาเกิดความคิดที่จะกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่สักครั้งหลังจากมานะ ไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อแม่เลยหลังจากเขารับงานโค้ชได้2ปีกว่าๆ..
จากที่มานะแบกรับกับคำว่า ฝัน ไว้ตั้งนาน ตอนนี้ เขากำลังจะเดินทางสู่คำว่า ผัน.. อย่างไม่เป็นทางการ..
เมื่อคนเรา ผ่านความฝันไปแล้ว เรา ต้องเดินทางสู่   ผัน อย่างแน่นอน..