Remember me myself !

9.0

เขียนโดย memay

วันที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2553 เวลา 15.41 น.

  1 chapter
  5 วิจารณ์
  6,391 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) ไม่คาดคิด ~

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Chapter 1  ไม่คาดคิด ~


ตอนนี้ชีวิตฉันมันเกิดอะไรขึ้นกันนะ เด็กธรรมดาอย่างฉันต้องกลายมาเป็นคุณหนูของบ้านนายบ้านั่นอ่า ~

เกลียดก็เกลียดแต่จะให้ทำยังไงได้ ก็มันเกิดขึ้นไปแล้ว !!

ตึง ตึง ตึง !

"เรมี ตื่นได้แล้วเธอลืมแล้วหรอ วันนี้ไอ้กัซกลับมาแล้วนะ"

หญิงสาวที่นอนหลับอย่างสบายใจอยู่บนเตียงแสนนุ่ม กลับต้องมาตื่นขึ้นด้วยอารมณ์ที่บูดทีเดียว

"ไอ้บ้า นายมันโรคจิตรึไง วันไหนไม่กวนใจฉันจะตายไง ห๊าาาา ฮึ่ย " เรมีเปิดประตูออกมา พร้อมกับก้าวผมเอาไว้อย่างไม่ได้เป็นพิธีอะไรนัก

"นี่ ฉันบอกว่าไอ้กัซจะกลับมาวันนี้ อีกสองชั่วโมงเองนะ ถ้าอยากให้กัซกลับมาก็ดี เชิญนอนต่อได้เลย

ฉันไม่กวนเธอแล้ว"  เปอร์เซีย เด็กหนุ่มอายุราวๆกันกับเรมี เดินออกมาจากที่ที่ยืนเถียงกันอยู่นาน

"เดี๊ยวสิ ! โธ่ก็นายมาปลุกตอนฉันนอนอะ ใครเค้าจะไม่อารมณ์เสียว่ะ "

"แล้วเธอจะ ว่ะ ทำไม อยากตายหรอ ห๊าาา "  เปอร์เซียขึ้นเสียงกับหญิงสาวอย่างลืมตัว

"เอ่อ ฉะ..ฉัน ขอโทษ ก็มันอารมณ์เสียนี่"  เสียงอันแผ่วเบาถูกเปล่งออกมาจากปากเรมี อย่างกล้าๆกลัวๆ

"อื้ม ชั่งมัน ขอโทษด้วยแล้วกันนะ ฉันเองก็ไม่ได้ตั้งใจ ไปอาบน้ำซะ ถ้าอีกสิบนาทีไม่เจอเธอที่โต๊ะอาหาร ฉันจะมาตามถึงห้องเลย โอเคไหม ?"

เปอร์เซียทำหน้าตาเจ้าเล่ห์แล้วเดินลงบันได้อันหรูหราลงไปด้านล่าง เรมีได้แต่เจ็บใจ เก็บเอาไว้ในใจ แม้เธออยากกรี๊ดใส่หูเปอร์เซียขนาดไหนก็ตาม 


"คนอะไรทั้งบ้าทั้งน่ารำคาญ อาบก็ได้ว่ะ อุ๊ยลืม อาบก็ได้ค่ะ ชิ"  เรมีเดินเข้าห้องน้ำอย่างเซ็งๆ


ด้านล่างห้องโถง

กริ๊ง กริ๊ง

"ป้าช้อย รับสิครับ ผมรำคาญ" เปอร์เซียสั่งแม่บ้านที่รับสายช้าเหลือเกินทำให้เค้ารำคาญใจอย่างมาก

"ค่ะ คุณชาย"  แม่บ้านรับสาย

"อะไรนะคะ อ่อๆ คุณหนูกัซหรอ คิดถึงจังเลยค่ะ ตอนนี้คุณชายกำลังจิบกาแฟอยู่ค่ะ ได้ค่ะ ค่ะแล้วเจอกันนะค่ะ "

พอแม่บ้านวางสายปุ๊บ เปอร์เซียก็อ้าปากปั๊บเลย

"ใครครับ ! ถ้าคิดไม่ผิดไอ้กัซงั้นหรอ" หน้านิ่งๆของเค้าทำเอาแม่บ้านตกใจไม่น้อย

"อ่าา ค่ะ คุณชาย คุณหนูเค้าบอกว่าจะถึงบ้านแล้วละค่ะ อีกสิบนาทีให้ป้าเตรียมอาหารเช้าให้ แถมยังถามถึงคุณชายด้วยนะค่ะ"

"ห๊า อะไรนะ อีกสิบนาที ไหนเมื่อวานมันบอกว่า สิบโมงไง โอ๊ยตายแน่ๆๆๆ " พูดเสร็จเปอร์เซียรีบวิ่งขึ้นไปหาเรมี ที่กำลังแต่งตัวอยู่


กรี๊ดดดดดดดดดดดด !!

"นายเข้ามาทำไม ออกไปๆๆๆ กรี๊ดดดด" เรมีกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจก็เธอกำลังนุ่งผ้าขนหนูอยู่น่ะสิ

"เอ่อออ โทษที แต่มีเรื่องสำคัญกว่าตัวเธอเยอะ ไอ้กัซถึงแล้วมันกำลังจะถึงบ้านแล้ว ทำไงดีทีนี้ฉันคิดไม่ออกแล้ว

เธอไปแอบก่อนนะ แล้วค่อยคิดกันวันหลัง เร็วสิ อึ้งอะไรว่ะ " เปอร์เซียดันเรมีเข้าไปแอบในห้องน้ำ

"ห๊าาา เฮ้ยย ไอ้บ้า เปอร์เซียปล่อยฉันก่อนนนนนนนน ปล่อยยสิ" เรมีทุบประตูไม่ยั้ง

"เรมีเธอฟังนะ ห้ามส่งเสียงอะไรทั้งนั้น แล้วฉันจะรีบมาปล่อยเธอเข้าใจไหม"

"เอ่ออ ก็ได้ นายรีบมานะ เปอร์เซีย" เรมีเงียบไป แล้วเปอร์เซียก็เดินออกจากห้องของเรมีไป


โปรดติดตามตอนต่อไป !

-----------------------------------

โทษทีนะค่ะ ที่มันจะดูงงๆไปหน่อยอ่า ถ้าเกิดมันแย่มากก็จะพยายามปรับปรุงนะค่ะ YY

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา