Love You THE CAT รับ(รัก)ฉันทียัยแมวเหมียว

ฟิ้วววววววววววววววววว ฟิ้ววววววววววววววววววววว



"หยุดเดี๋ยวนี้นะ !!!!!!!!!!" ฉันตะโกน เฟรนฟรอสวิ่งเร็วเป็นบ้าเลยแหละ ไม่รู้กลัวอะไรนักหนา ฉัน
แค่ต้องการให้เขามาสู้กับฉัน ฉันจะได้แกล้งแพ้แล้วกลับบ้านได้สักที!!



"หยุดให้โง่อ่ะดิ!!! ถ้าฉันหยุดเธอก็จะกินฉันใช่มั้ยล่ะ!!" เฟรนฟรอสตะโกนตอบและหันมามองหน้า
ฉันโดยไม่ได้ระวังสิ่งที่อยู่ข้างหน้า



"เฮ้ยยย ระวัง!!! "



โครมมมมม!!!!



"โอ๊ยยยยย เจ็บจังเลยคับท่านพ่อT^T"



"เชอะ สมน้ำหน้า วิ่งอยู่ได้ เหนื่อยเว้ยยย!" ฉันเข้าไปนั่งข้างๆเฟรนฟรอสก่อนจะบ่น เฟรนฟรอสทำ
ท่าจะวิ่งหนีแต่ฉันจับเขาไว้ก่อน



"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ นี่เป็นคำสั่ง" เขาสั่งฉันด้วยเสียงสั่นๆ เก๊กๆ ฉันว่าเขาต้องกลัวว่าฉันจะกินเขา
แน่เลย



"ฉันไม่คิดอยากจะกินนายหรอก วางใจได้ ฉันยังไม่หิว ไม่ต้องกลัว"



"ฉันไม่กลัวเธอหรอก!!!!"



"ไม่กลัวแล้วจะวิ่งหนีทำไม! ฉันดูนายออกน่า ไอ่กระจอกเอ๋ย" ฉันพูด เฟรนฟรอสเลือดขึ้นหน้า
พลางตะโกนว่าฉัน



"เธอกล้ามากนะที่มาลบลู่ดูแคนเจ้าชายอย่างฉัน!!! ฉันจะฟ้องท่านพ่อ ท่านพ่อต้องจัดการให้ฉัน!"
เฟรนฟรอสพูด นัตน์ดาสีน้ำตาลอมเทามีน้ำใสๆอยู่มากมาย นี่เขาจะร้องไห้งั้นเหรอO_O



"เฮ้ยๆๆ ใจเย็นๆๆ นายจะร้องไห้งั้นเหรอ เกิดเป็นลูกผู้ชายซะเปล่า อย่าร้องสิ...อย่าร้องนะๆ" ฉัน
โอ๋ ฉันไม่ชอบเลยเวลาคนร้องไห้อ่ะ (ยอดข้าวเป็นโรคแพ้น้ำตา ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย- -)



"ฉันไม่ได้ร้องนะ!!" เฟรนฟรอสพูดนัตน์ตายังไม่น้ำใสๆคออยู่ เขารีบเช็ดมันออก



"อืมๆ ไม่ร้องก็ได้ ฉันไม่แคร์อยู่แล้ว=__=" ฉันพูดมองหน้าเขานิดหนึ่ง ก่อนจะเดินสองขา ออกไป
อีกมุมหนึ่งของห้อง ทำตัวเป็นเด็กไปได้!!



"ทำไมเธอเดินสองขา- -?" เขาถาม พลางเดินมาไกล้ฉัน



"ฉันเป็นคน ไม่ให้เดินสองขาได้ไง" ฉันพูด



"เปล่า ตอนนี้เธอไม่ใช่คนสักหน่อย-*-" หน่อยย อย่ามาตอกย้ำกันได้มั้ยย่ะ!!! ฉันมองเท้าหน้าที่
เคยเป็นมือมาก่อนแล้วแอบน้อยใจไม่ได้ ทำไมฉันต้องเป็นแมวด้วยนะ เฮ้อ ถือวานี้คือความฝันของฉันละ
กัน ใช่! มันเป็นแค่ความฝัน เดี๋ยวฉันก็จะตื่นขึ้นมา เมื่อเฟรนฟรอสล้มฉันได้จริงๆ



ฉันจับมือตัวเองเข้าด้วยกัน มันนุ่มมาก แถมยังมีขนสีขาว-ดำอีกด้วย มันไม่สนุกเลยนะที่ต้อง
กลายมาเป็นแมว



"นี่มันเป็นแค่ความฝันเดี๋ยวฉันก็จะตื่นขึ้นมา เมื่อนายล้มฉันได้ ใช่ไหม?" ฉันถามเฟรนฟรอส แต่
ก็ไม่ยอมมองหน้าเขา ฉันจะต้องเข้มแข็ง ฉันจะไม่ร้องไห้!!



"จะคิดอย่างนั้นก็ตามใจ ว่าแต่เธอชื่อะไรเหรอ คุยกันมาตั้งนานแล้วฉันยังไม่ได้ถามชื่อเธอเลย"
เฟรนฟรอสเปลี่ยนเรื่อง ฉันเงยหน้าขึ้นมา ยิ้มให้เล็กน้อย ก่อนจะตอบ



"ฉันชื่อยอดข้าว"



"เธอมีชื่อที่แปลกมากเลยนะ มันแปลว่าอะไรเหรอ*_*"



......=___=;;;.......



"แหมมมม ชื่อตัวเองไม่แปลกตายแหละ!!!!" ฉันประชด



"ไม่เห็นแปลก ชื่อฉันมันวิเศษจะตาย! เฟรนฟรอส อะมีบา ออโต้ เฟยเลนไทน์ จุ๊ป ที่สอง! เพาะจะ
ตายยย-*-!!"



"ตรงไหนกันย่ะ!! เชอะ แต่ก็เข้ากันดีนะ ชื่อประหลาดกับคนประหลาด!"



"เธอกล้าด่าฉันประหลาดเหรอ!!" เฟรนฟรอสขึ้น เขาลุกขึ้นมองหน้าฉัน



"ก็ใช่น่ะสิ!" ฉันไม่ยอมแพ้ ลุกขึ้นสู้เช่นกัน แต่ยังไงฉันก็เสียเปลียบเรื่องความสูง อะไรกัน! นี่ขนาด
ฉันยืนสองขาแล้วนะ ความสูงของฉันยังไม่ถึงเข่าของเขาเลย! โอ๊ย เจ็บใจๆๆ



"หน่อยยยย ยัยต่างดาว หน้าตาอัปลักษณ์" กริ๊ดดด มันจะมากเกินไปแล้วนะ! ฉันออกจะสวยขนาด
นี้!!



"กร๊าดดดดดดด " พ่นไฟๆๆๆๆ



"เฮ้ยยย เวรแล้วไง หยุดเดี๋ยวนี้นะ มันร้อนเว้ยยยย" เฟรนฟรอสกระโดดหลบไฟของฉันอย่างร้อน
รน ฮ่าๆๆ สะใจๆๆ เอาอีกๆๆ>_<



กร๊าดดดดดดดดดดดดดดดด



ฮ่าๆๆ จัดไปๆ ชุดใหญ่ๆ เจ๋งว่ะ^_^



"หยุดเดี๋ยวนี้นะ ห้องนี้ไม่ได้กันไฟ!!" เฟรนฟรอสพูด พลางพยายามวิ่งมาไกล้ฉัน




"อย่าเข้ามานะ! ฉันจะเผานายให้ดำเป็นตอตะโก!!!" ฉันขู่ ฟ่อๆ



"เราต้องรีบออกไป ก่อนที่ห้องนี้จะระเบิด!!!" เฟรนฟรอสพูด



"ฉันไม่ได้ฟิน นายว่าไงนะเฟรนฟรอส!!" ฉันพูด หู่ของฉันไม่ได้ยินไม่ชั่วขณะ ความร้อนทำให้ตา
ฉันพล่าหมั่วและแสบคอไปหมด ฉันหมดแรง และล้มลง



"เวรแล้ว!!!" ฉันได้ยินเสียงของเฟรนฟรอสพร้อมกับสัมผัสที่อบอุ่น ก่อนที่สติของฉันจะดับลง