Rommate229 รุ่นพี่ครับ...รับรักผมหน่อย

6.7

เขียนโดย Blacksecret

วันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.22 น.

  2 chapter
  3 วิจารณ์
  10.73K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) ห้อง229

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"โย!น้ำไม่ไหลอีกแล้ว"

เสียงเจื๋อยแจ๋วน่ารำคาญของเด็กปีหนึ่งคณะศิลปะศาสตร์ทำให้ผมที่กึ่งนั้งนอนบนพื้นพิงหลังอยู่กับโซฟาสีแดงขมวดคิ้วในขณะที่ยังหลับตาอยู่

"โย!อย่ามัวแต่หลับสิ!จะแปดโมงแล้วนะ"

เสียงน่ารำคาญดังขึ้นอีกเพราะเห็นผมไม่ยอมขยับเขยื่อนไปไหน แถมยังกระทืบเท้าปึงๆจนทำให้ผมต้องอดที่จะเงยคอขึ้นมาด่าไม่ได้

"อะไรหนักหนา!หัดทำอะไรเองมั้งสิวะ!" ผมบ่นงัวเงีย

"นะครับ~รุ่นพี่~♥" ยังไม่ทันที่ผมจะทำอะไรหมอนั้นก็ขึ้นมาคร่อมร่างผมพร้อมสายตาอ้อดอ้อน

"อะ...อะไรเหล่า!"อย่าขำที่ผมพูดตะกุกตะกักถ้าคุณมาเป็นผมในตอนนี้คุณก็คงรู้สึกเขินอย่างเดียวกับผม ที่จริงไอ้หมอนี่ก็เป็นเด็กหน้าตาจัดว่าน่ารักผมสีคาลาเมลกับตาสีดำโตๆทั้งสองข้างทำให้ผมอยากจะถีบมันทุกครั้งที่เข้ามาใกล้ผม(เพราะทำให้ใจผมเต้นแรง)

"ไปที่ปั๊มน้ำให้หน่อยสิ~" ผมว่าผมแจ้งคนคุมหอไปแล้วนะว่าช่วยทำให้น้ำมันไหลลื่นทุกวันได้ไหมตลอดสองสามอาทิตย์นี้มันชอบหยุดไหลสร้างความงงให้กับผมอย่างมากนั้นยังไม่แปลกที่ทั้งหอมีห้องของผมห้องเดียวที่เป็นอย่างนี้

"ไม่ไปเองสิ"

"น่านะ ณัฐแปรงฟันไม่ได้อะครับพี่ชาย~" ผมไม่มีทางไปแน่!!

 

"รีบไปรีบกลับนะครับ รุ่นพี่!~"

ดูเหมือนผมต้องลบประโยคเมื่อกี้แล้วละ

ในที่สุดผมก็ต้องแพ้มารยาของไอ้เด็กสตอนั้นมันต้อนผมจดมุมด้วยการงับหูผมเบาๆบ้างเอาจมูกมาชนกับจมูกผมบ้าง จุดอ่อนของผม'มัน'รู้หมดแหละครับ

ผมโยชวิน ปี3 มหาละยเสริมสร้างอนาคตรูมเมดของผมเป็นเด็กปี1 ที่ทั้งเอาแต่ใจ!ขี้อ้อน!แก่แดด!ร้ายกาจ! เวลาปกติเรียกผมว่า "โย" ห้วนๆ แต่พอจะใช้อะไรก็กลายเป็น "พี่โย" "รุ่นพี่" "พี่ชาย"

โดยผมเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมน้ำที่ไม่ไหลถึงมีแค่ห้องผม ห้องหมายเลข229

"น้ำมาแล้วละโย!!" เสียงร่างเริงของเด็กหนุ่มเกิดขึ้นหลังจากที่ผมไปจัดการกับปั๊มน้ำบนดาดฟ้า เฮ้ย!จะสาดน้ำทำหอกอะไรวะใช้ให้มันน้อยๆหน่อยเดี๋ยวน้ำไม่ไหลอีกตูไม่ไปให้แล้วนะโว้ย!!

 

 

"ในฐานะที่วันนี้โยทำตัวดี ฉันจะให้รางวัล!!"เด็กหนุ่มพูดอย่างอารมณ์ดีหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำได้ไม่นาน

"ขอปฎิเสธ" ชอบเล่นอะไรแผลงๆชอบทำท่าทางปัญญาอ่อนบ้าๆบอๆเด็กแบบนี้มันกวนอารมณ์ชะมัด!!

"ก็ผมอยากให้นี่ครับ~♥" ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัวมือของมันก็กดหัวผมให้เขาไปประกบปากกับมัน บ้าที่สุด!!

"มะ...ไม่" ผมหายใจไม่ทันลิ้นของมันเข้ามาไชเล่นในปากของผมพร้อมลูกอมรสสตอเบอร์รี่ที่ถูกส่งผ่านมา

"อย่าดิ้นสิครับ"

"ไม่เอา...ลูกอม" ทั้งๆที่ผมเป็นรุ่นพี่แท้ๆแต่โดนรุ่นน้องกดนี่ขัดขืนไม่ได้จริงๆ

หมอนี่ทำให้ผมเป็นโรคกลัวลูกอดหรือของที่มีรสหวาน เพราะเวลาผมทำอะไรถูกใจมัน มันจะเอาของหวานๆเข้าปากตัวเองและส่งต่อให้ผมโดยใช้ปากเสมอ

แฮก...แฮก


ผมหายใจหอบหลังจากที่ประกบปากกับเขาอยู่นาน

"อร่อยไหมครับรุ่นพี่ ♥" หมอนนั้นเลียปากตัวเองและส่งยิ้มมาให้ผม

"..."ผมสะบัดหน้าหนีคนที่อยู่ตรงหน้า

"รุ่นพี่หน้าแดงมากเลยนะ...น่ารักน่ากดจัง"

"อย่าแม้แต่จะคิดนะ!" ผมกระเถิบถอยห่างจากเขาทำให้เขาหัวเราะออกมา

"น่ารักจริงๆด้วยนะ"

ฟอด!

"อะ...ไอ้เด็กหื่นนน!!!"

 

สายจนได้!ผมเข้าเรียนสายจนได้!เพราะ'มัน'คนเดียว!!!

ปึ๊ก!

ด้วยความรีบบอกกับความหงุดหงิดทำให้ผมต้องชนเข้ากับใครคนหนึ่ง

"ขะ...ขอโทษ...ระ...รุ่นพี่ไตเติ้ล!!" ทันทีที่ผมเงยหน้าขึ้นมาก็ผมกับเทวดา!เปล่า!คนครับคน แต่หล่อเหมือนเทวดา เขาชื่อไตเติ้ลหรือพี่เติ้ลเป็นเดือนมหาลัยใครๆก็รู้จัก ชื่อเสียงบรรลือทั่วมหาลัยทั้งด้านความกล่อการศึกษาชาติตระกูลใครได้เป็นแฟนของดีใจจนเนื้อหลุด

"เป็นอะไรไหมครับ" โอ้วววว!!!!! หล่อแถมยังใจดี ตอนแรกคิดว่าจะหยิ่งเหมือนยัยเหมยดาวมหาลัยสะอีก

"มะ...ไม่เป็นไรครับ!" ตื่นเต้น!!ไม่น่าเชื่อว่าจะได้สปีกสัมติงกับเดือนมหาลัยตัวเป็นๆ!

"น้องดูหน้าแดงๆนะครับ"

เฮื้อก!!

พะ...พะ...พี่เติ้ลลูบหน้าผมแถมยิ้มหวานให้ด้วย!!

"คือ..."

เพี้ยะ!!

...........

ปะ...เปล่าครับเขาไม่ได้ตบหน้าผมและผมก็ไม่ได้ปัดแขนเขาออก

แต่ไอ้ตัวที่ปัดแขนเขาออกนี่...

ไอ้เด็กหื่น!!!

"ห้ามยุ่งกับโยนะเฟ้ย!ไอ้เดือนเดือดดาด!!"เสียงของมันดูไม่เหมือนกับเมื่อเช้าเลนสักนิด แถมยังขบฟันแน่นขนาดนั้นทำยังกับจะกินเลือดกินเนื้อพี่ไตเติ้ลเลยทีเดียว

"อะ...เอ่อ..." ดูเหมือนพี่ไตเติ้ลจะยังคงงงกับสถานการณ์ตอนนี้อยู่จึงพูดอะไรไม่ออกสะงั้น

"ดูนั้นสิเธอไอ้เปี๊ยกนั้นปัดแขนพี่เติ้ลดังเพียะเลยอะ"

"ต๊าย!ตายแล้ว!"

เสียงซุบซิบแถมนั้นทำให้ผมต้องรีบขอโทษพี่ไตเติ้ลเป็นการใหญ่และลากไอ้ตัวก่อเรื่องนี้ไปที่อื่น

"หยุดก่อเรื่องสักทีได้ไหม!!" ผมสถบออกมาหลังจากที่พามันมาที่หลังตึกที่เงียบสงบไม่มีคนเดินผ่าน

"มันแต๊ะอั๊งโยนะ!!"

"เขาแค่เป็นห่วงฉันตามประสารุ่นพี่นั้นแหละ!"

"หรอ!แล้วทำไมโยไม่เป็นห่วงฉันมั้งเลยละ!!"

"อย่าพาลนะณัฐ!!ฉันไม่ชอบ"

"..." ดูเหมือนเขาจะเข้าใจอะไรบางอย่างจึงยอมเงียบไป

"...ณัฐ..."

"พี่ไม่รู้สึกอะไรกับผมมั้งเลยหรอ..." สรรพนามที่ใช้เรียกผมเปลี่ยนไป...

"...พูดเรื่องอะ..."

"พี่ไม่คิดกับผมแบบรักหรือชอบบ้างหรอ!!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 


 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา