Rommate229 รุ่นพี่ครับ...รับรักผมหน่อย
Blacksecret
2) ห้อง 229 กับ ความน้อยใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"พี่ไม่คิดกับผมแบบรักหรือชอบบ้างหรอ!!"
"..." ผมเงียบ ...ตอนนี้ผมไม่รู้จะตอบเขายังผมมีความรู้สึกว่าเวลาเขาอยู่ใกล้ๆผมสนุก ผมดีใจที่ได้ยินเสียงน่ารำคาญ ผมไม่อยากให้เขาเมินผม หรือเกลียดผม...นี้น่ะเป็นความรู้สึกอะไร...
".....ผมเข้าใจแล้วละ....ขอโทษนะที่ทำให้วุ่นวาย..."
"เดี๋ยว!ณัฐ" ผมเรียกเขาก่อนที่เขาจะวิ่งออกไปแต่ก็ไม่เป็นผลเขาไม่ยอมหยุดจนลับตาไป
"วันนี้นายดูแปลกๆนะโย" เปรม เพื่อนสาวแว่นขาซ่าทักขึ้นเมื่อจบคลาส
"...ไม่มีอะไรหรอก แกไม่ต้องกลับหอหรือไง"
"ฉันมีหน่วยกิตที่ต้องล่าอีกเพียบยะ!เชิญนายกับไปนอนกอดพ่อหนุ่มน้อยคาลาเมลเถอะ ไม่ต้องไปรอฉันหรอก"
".........."
"....เฮ้....เป็นอะไรทะเลาะกันหรือไง" ยัยนี้น่าจะเข้าคณะเจ้าแม่ดูดวงมากกว่าคณะวิศวนะ
"นิดหน่อย"
"โถ่ๆๆๆๆๆๆๆ" โถบ้าโถบออะไรของยัยนี้วะ คนยิ่งเครียดๆอยู่....เอ๊ะ....จะเครียดทำไม !? ผมไม่ได้เป็นอะไรกับหมอนั้นนิ ดีแล้ว จะได้ตัดเรื่องรำคาญไปได้หนึ่งเรื่อง....
"ปวดขี้ก็ไปขี้ดิวะ ร้องหาโถแล้วมันจะวิ่งมาหาแกไหม"
ผวัะ!
"โอ๊ยยย มือหนักเป็นบ้าผู้หญิงเชี่ยไรเนี่ย!!"
"อย่าลามปามนะยะ นายทะเลาะกับน้องหนูคาลาเมลของฉันทำไม ไปทำอะไรเขาหะ!!!"
อ๋อหรอยะ!!(ทำเสียงกระแดะ = =) ดูเหมือนยัยนี้จะชอบไอ้เด็กหื่นนั้นจริงๆนะตั้งแต่เห็นครั้งแรกก็บ่น จาอาวกลับบ้านนน อยู่นั้นแหละมันน่ารักตรงไหนฟระ!! (จะว่าไปก็น่ารักนะ) ไม่!ไม่น่ารักเฟ้ย
เจ๊เคยถามผมก่อนหรือป่าวว่าไอ้เด็กนั้นทำอะไรผม อะไรๆก็มองว่าผมไปแกล้งเขาตลอด !! ยัยเจ๊แก่กินหญ้าอ่อน!!
"นี่แก ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉันสักเรื่องได้ปะวะ เชิญไปสับหน่วยกิตของแกไป" ผมพูดก่อนที่จะเดินออกมา
"จำไว้นะ ไอ้ตูด!ห้ามทำอะไรคาลาเมลน้อยนะเฟ้ยยยย!!" บ่นจังยัยนี้ ผมไปรู้จักผู้หญิงอย่างนี้ได้ไงฟระ !
"เอาไงดีวะ"
ตอนนี้ผมยืนอยู่ที่หน้าประตูห้อง229ประตูที่พอเปิดไปก็จะเจอ'มัน'แน่ๆผมจำเวลานี้ได้...
"จะกลัวอะไรละวะไอ้โย!นั้นก็แค่เด็ก!!" ผมพูดกับตัวเองก่อนที่จะผลักประตูเข้าไป
"...."
ไม่มี...
ไม่มีใครอยู่ในห้อง ......
ผมเอนกายลงนอนที่เตียงอย่างเหนื่อยล้า
....โกรธจริงๆหรอเนี่ย....
ติ๊ด
ผมตัดสินใจโทรหาเขา แต่เขาไม่รับ มันเป็นอย่างนี้ทำให้ผมไม่สบายใจเท่าไร...หมอนั้น...
ผมตัดสินใจเดินหาในมหาลัยสะ เขาไม่มีทางออกไปข้างนอกแน่...ถ้าไม่มีผม
"เห็นเขาเดินไปกับผู้หญิงคนหนึ่งน่ะ" คนขายน้ำที่รู้จักกันดีบอกผม
"ในสวนร้างๆเนี่ยนะ!?"
"ใช่ๆ ดูเหมือนจะไป...เอ่อ...ไปปลดปล่อยกันมั้ง"
"บ้าชิป!!" ผมสถบก่อนที่จะวิ่งไปตามทางที่ลุงคนนั้นบอก
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
