My Secret ความลับคือรักเธอ

6.0

เขียนโดย Pie_IceBerry

วันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2554 เวลา 11.13 น.

  17 ตอน
  10 วิจารณ์
  24.53K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

11) เข้าใจผิด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฉันนั่งอยู่ในห้องกับนท ซึ่งตอนนี้นทก็นั่งอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อเตรียม

 

ตัวไปเรียนเช่นเดียวกับฉัน ที่กำลังเก็บกระเป๋าอยู่

 

นท : ลั้ลลา ล้าลา ลั้ลลา…

 

นทฮัมเพลงอย่างอารมดีกับใบหน้าเปื้อนยิ้มนั้นทำให้ฉันสงสัยเพราะเมื่อ

 

วันก่อนยังซึมๆอยู่เลย

 

แอปเปิ้ล : นท เป็นอะไรอ่ะ ยิ้มทั้งวันเลย

 

นท : คนมันมีความสุขนี่น่า ^^+

 

นทหันมายิ้มหวานให้ฉัน มีความสุขอะไรน้อออ

 

แอปเปิ้ล : ความสุขอะไรเอ่ย

 

นท : กะ ก็ >///< นทคบกับเนียร์แล้วนะ >///<

 

ใบหน้าขาวๆของยัยนทเปลี่ยนเป็นแดงจัดทันที คบหรอ…

 

พอนึกถึงเรื่องของตัวเองแล้วมันก็ต่างกันจริงๆ … เฮ้อออ

 

นท : แอป แอป เงียบทำไมล่ะ

 

แอปเปิ้ล : อ่ะ อ้อ แอปแค่อึ้งนิดหน่อยนะ เหอะๆ ยินดีด้วยละกัน

 

นท : ขอบใจนะแอป >o<

 

ก๊อกๆๆ

.

.

.

นทเดินไปเปิดประตูและคนๆนั้นคือจูเนียร์นั่นเอง…

 

จูเนียร์ : ไปกันครับ

 

จูเนียร์ทำเนียนจับมือนทส่วนนทก็เนียนกลับไม่ว่าอะไร ไม่เหมือนกับ

 

ฉันเลย ความรักของฉัน กับของนท… น้ำใสๆเริ่มไหลออกมาช้าๆ

 

เหมือนไม่มีที่ระบาย … วินาทีนี้ปัญหามันมากมายเหลือเกิน…

 

ที่โรงเรียนแอปเปิ้ล :

 

เลิกเรียนแล้ว ตั้งแต่เรียนมา ฉันไม่กล้าสบตากวางเลย และแล้ว

 

ฉันก็อยู่ในห้องเรียนกับกวางสองคนอีกแล้วล่ะ… ไม่ชอบเลย…

 

กวาง : แอป…

 

นั่นไง ลางร้ายมาแล้ว YOY ยัยแอปเปิ้ลลล

 

แอปเปิ้ล : หะ กวาง มีอะไรหรอ ^^

 

ฉันยิ้มสู้หน้ากวาง บอกได้คำเดียว ฉันหน้าด้านนนน

 

กวาง : แอปชอบตามแล้วทำไมไม่บอกกวางแต่แรก

 

แอปเปิ้ล : แอปเปล่านะกวาง ถ้าแอปชอบแอปจะช่วยกวางทำไมล่ะ

 

กวาง : กวางไม่เชื่อ ! ที่แอปช่วยกวางจริงๆแล้วแอปต้องการจะหักหลังกวางใช่มั้ย!!

 

แอปเปิ้ล : เปล่านะกวาง !

 

กวางไม่พูดอะไรแล้วเดินมาหาฉัน พั๊ววว !! กวางตบฉัน !!!

 

แอปเปิ้ล : กวาง แอปพูดจริงๆนะ

 

กวาง : เธอเลิกเล่นละครสักทีแอปเปิ้ล เสียแรงที่ฉันเคยไว้ใจเธอ

 

พลั่ก ! กวางผลักฉันจนล้มลงแล้วเธอก็เดินออกไป ปล่อยให้ฉันกลาย

 

เป็นคนเจ้าน้ำตาที่ไม่เหลือใครเลย พลั่ก !!! อยู่ๆประตูห้องก็ถูกเปิดออก

 

แอปเปิ้ล : ตูมตาม นะ นายมาได้ยังไง

 

 

ฉันน้ำเสียงสั่นคลอนแล้วรีบปาดน้ำตาให้หมดไป แต่ปาดยังไงก็ไม่หมด

 

เสียทีเพราะมันยังไหลมาเรื่อยๆ

 

ตูมตาม : คือฉันเห็นเธอกลับคอนโดช้ากว่าปกติเลยเป็นห่วงแล้วขอที่อยู่

โรงเรียนเธอจากนทน่ะ แต่ว่าเธอ…ร้องไห้…

 

แอปเปิ้ล : คือฉัน …

 

ตูมตามเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆแล้วเค้าก็ย่อลงมานั่งกับฉัน

 

ตูมตาม : เธอไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ …

 

แอปเปิ้ล: ฮือๆๆ นะ นาย …

 

ฉันไม่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไปนอกจากวินาทีนี้ที่สวมกอดเค้าอยู่

 

ความเจ็บปวดที่มีเริ่มทุเลาลงบ้าง เค้าถอนกอดฉันแล้วเราก็สบตากันอย่าง

 

ลึกซึ้งและเนิ่นนานมาก เค้าขยับตัวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

 

ตูมตาม : เธออย่าบอกว่าไม่มีใครเลยนะ เธอจำไว้ว่าฉันจะอยู่ข้างๆเธอไม่ว่า

วันไหนก็ตาม …

 

เค้าโน้มตัวลงมาหาฉันแล้วปาดน้ำตาที่หลงเหลืออยู่บนใบหน้าฉันแล้วเค้า

 

ก็เข้ามาใกล้อีกเท่าตัวนั้นจนหัวใจฉันเต้นแรงเหมือนถูกบีบ และแล้วฉันก็

 

หลับตาลงรับความรู้สึกที่กำลังเกิดขึ้น ฉันรับรู้ได้ว่าริมฝีปากของเค้า

 

ได้ทาบลงที่ริมฝีปากของฉันเป็นที่เรียบร้อย เราเริ่มแลกลิ้นกันด้วย

 

ความร้อนแรงแต่อ่อนหวานปนเปไปด้วย … จนรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศ

 

หายใจเลย… แล้วเค้าก็ถอนมันออก >///< ตอนนี้ใบหน้าแดงฉันกว่าอะไร

 

เสียอีก ไม่ให้เขินได้ไงล่ะ เมื่อกี้เราเพิ่ง…กันนี่นา

 

ตูมตาม :อะ เอ่อ ฉันว่าเรารีบกลับกันดีกว่านะ ^^+

 

แอปเปิ้ล : นะ นั่นสิ กลับดีกว่า ><+

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา