Bad Boy [ zu' ] แรงอย่างเธอต้องเจอมาเฟีย !

 โอ้ยยยย!!! อดทนไว้ ถ้าเกิดเผลอด่าอะไรมันไปตอนนี้ คนนิสัยลมเพลมพัดอย่างหมอนี่อาจจะยกเลิกขอตกลงเมื่อกี้ก้ได้ T^T แต่ปากฉันไม่เหม็นนะ -_- ไม่น่ะ ม่ายยย เพิ่งแปรงฟันมาน้า

 

"ไปละ -_-"

 

ว่าจบสองคำ หมอนี่ก้เดินไปที่ประตูเลย เฮ้ยๆๆ ตกลงเสร็จก้จะทิ้งกันแบบนี้เลยหรอ

 

"นี่นาย! อย่าเพิ่งไปสิยะ นายต้องช่วยฉันก่อน"

 

"ไม่ว่าง"

 

มันทำอะไรอยู่ว่ะถึงไม่ว่าง T^T

 

"อย่าเพิ่งปายย ช่วยฉันก่อนน ในนี้หนาวจะตาย ฉันไม่อยากยืนจับขาตั้งฐานรองเค้กอีกแล้วT-Tแล้วฉัน...ฉันคือแฟนของนายนะ พลีสสส"

 

ฉันบีบน้ำเสียงให้ฟังดูน่าสงสานสุดขีด พร้อมยกคำว่า 'แฟน'มาอ้างด้วยนะ ถึงจะไม่รุ้สึกว่าเขาคือแฟนของฉันจริงๆ ก้เหอะ

 

กึก!

 

ได้ผลแฮะ! หมอนี่หยุดเท้าแล้วก้หันกลับมามอง...

 

"โอ๊ะ!...O_o แชมเปญนี่มัน"

 

มันมองแชมเปญสองแสนต่างหาก แง TOT

 

"ของเธอหรอ -O- "

 

"อย่าแตะมันน่ะ!" ฉันขู่ฟ่อ ลิ้นแทบจะแยกออกเป็นสองแฉก

 

"ขอบใจมาก"

 

ไอ้หมอนี่อิ๊บขวดแชมเปญไปหน้าตาเฉยเลยอ่ะ โห! ของขึ้นอ่ะแบบนี้ ยอมไม่ได้เด็ดขาด ที่ฉันเปนแบบนี้เพราะแชมเปญขวดนั้นเลยนะโว้ย TOT

 

"ถ้าไม่ช่วย อย่างน้อยก้อย่าเอาแชมเปญของฉันไปสิ! ขอของฉันคืนเถอะนะ"

 

ฉันอ้อนวอนอย่างสุกความสามารถ นี่ถ้าไม่ติดไอ้เค้กบ้านี่ล่ะก้ เจ้จะวิ่งไปกระชากหนังหัวมันเลยนะเค่อะ! ยิ่งเห็นหมอนี่เดินลั้ลลาไปที่ประตูพร้อมกับสมบัติของฉัน (?) แล้ว สาบานได้เลยว่าไอ้บ้านี่ต้องไม่ตายดีแน่!

 

พอกันที หมดแล้วโว้ยความอดทน

 

"ตูมตาม!"

 

ฉันเรียกชื่อเขาด้วยเสียงดังมากประหนึ่งว่าหมอนั่นอยู่อีกฟากของสนามฟุตบอล

 

แต่ปฎิกิริยากลับคือ...

 

เงียบ! ฉี่!

 

จะเล่นใช่มั้ยฮะ ได้!!

 

"ไอ้ตูมตาม! ไอ้เบื๊อก!"

 

ขวับ!

 

ฮัดช่า! หมอนี่หันหน้ากลับมาแล้ว! แต่เขากลับเอามือปิดจมูกทำหน้าย่น

 

"คลุ้งเลยนะเนี้ย ตะโกนทำไม บอกแล้วไงว่ากลิ่นปากไม่ใช่เรื่องตลกตับเน่าป่ะเนี่ย =_="

 

กึก! =0=!!

 

โอ้ยสะเทือน สะเทือนไปถึงมดลูก แรงอ่ะ! มันแรงมาก พูกรุนแรงกับสุภาพสตรีแบบนี้ได้ไง เจ้จะเปนลมค่ะ T^T ในขณะที่ฉันยังช๊อกกับประโยคเมื่อกี้ หมอนี่ก้หันไปคว้าแก้วแล้วเทแชมเปญใส่ทันที ฉันตัวสั่นกึกๆ ในขณะที่มองหมอนี่ยกแก้วขึ้นมาดมกลิ่นอันหอมหวานของแชมเปญสองแสน

 

"กลิ่นเยี่ยม ฟองนุ่ม ดื่ม! แด่การเปนแฟนของเรา"

 

อึกๆ

 

ชะ...แชมเปญของช้านนนนน =0=!!

 

"นี่...ในฐานะที่เปนแฟนกัน ขอร้องให้เธอไปพบทันตแพทย์ด้วยนะ บ๊ายบายยย"

 

อ๊ากกก ว๊ากกกกก

 

ไม่ทงไม่ทนแล้วโว้ย ทั้งไอ้ห้องเยน ไอ้ปีศาจ แล้วก้ไอ้เค้กเวรมหาประลัยนี่ด้วย! พอกันที ฉันไม่ใช่นางเอกหงุงหงิงนะยะ แบรนด์ระดับฉันมันต้องตาต่อตาฟันต่อฟัน เพชรตัดเพชร!

 

ขวับ

 

ฉันเอามืออีกข้างทะลวงเค้กไอศครีมเวรนี่ โอย เย็นแทบเยี่ยวแตก แต่ฉันก้สู้โว้ย! ฉันจกมันออกมาจากกำมือก่อนจะขว้างไปที่หัวของไอ้สารเลวนี่

 

ฟิ้ววว

 

เผละ!

 

เอาซี้!! นักแม่นปืนยังต้องอายแม่นอย่างจับวางจ้ะ

 

"ธะ....เธอ.."

 

หมอนี่ยกมือขึ้นมาจับหัวตัวเอง ฉันหัวเราะอ้าปากแบบสามร้อยหกสิบองศาด้วยความสะใจก่อนจะชี้หน้าไอ้หมอนี่

 

"เมื่อกี้! โทษฐานที่นายดื่มแชมเปญของฉัน!!"

 

ฉันใช้มือข้างเดิมจกเค้กออกมาอีกก้อนแล้วก้ขว้างใส่เสื้อสูทของเขาอีกครั้ง

 

ฟิ้วววว

 

เผละ!

 

แปะๆ~ แม่นจริงๆ คราวนี้โดนตรงหน้าอก แถมน้ำไอศกรีมที่ละลายกับเศษเนื้อเค้กสีฟ้าสยองยังกระเด็นโดนหน้าหมอนี่เต็มๆ ด้วย ฮ่าๆ ก๊ากกกกก>_<  เขาลูบมันออกจากหน้าช้าๆ หน้าซีด งี้ดเบาๆ เงียบปี๊ดไม่พูดอะไรสักแอะ เปนไงๆ บอกแล้วอย่าให้เจ้ของขึ้น!

 

"แล้วนั่นก้สำหรับปากหมาๆ ของนาย เคยมีคนบอกหรือเปล่าว่ากลิ่นตัวนายเหม็นสาบอย่างกับปลาหมึกเน่า หนังหน้าก้ปรุเปนบ่อเวลายืนคุยกับนาย ไม่รู้ว่าฉันทะลุมิติไปเดินอยู่บนหลุมดวงจันทร์หรือเปล่า"

 

ว้ายยยย!! กรี้ดดด! ฉันปากร้ายอ่ะ >_<

 

แม้ที่ฉันพูดไปเมื่อกี้จะไม่เปนความจิงสักกะติ๊ด แต่ช่วยไม่ได้=^= ก้อยากมาบอกว่าฉันปากเหม็นก่อนทำไมล่ะ ก้ขอสวนคืนอะไรเจ็บๆ บ้างเหอะ

 

"ไง!! พูดไม่ออกเลยดี"

 

"...."

 

"ทำไม ร้องไห้หรอย่ะ"

 

ฉันถามเสียงแปร๋น หมอนี่สาวเท้าเดินตรงมา ตาคู่สวยจ้องฉันเขม็ง มือทั้งสองข้างกำแน่นสนิทชนิดแม้แต่มดยังคงไส้แตก  โอ้โห แลดูน่ากลัวมั่มๆ >_<

 

"เธอ-ตาย-แน่"

 

เขาตะเบ็งเสียงดังลั่นพุ่งมาหาฉันอย่างมาดร้าย แต่ฉันไม่กลัวหรอกเพราะฉันมีไม้เด็ดเว้ย!~

 

"นายจะทำอะไร! คิดจะตบฉันหรอ หรือคิดจะตีฉัน เอาสิ! เอาเล้ยยยย"

 

ฉันท้าทาย แถมยังยื่นหน้าไปให้เขาตบอีกต่างหาก

 

"ทำฉันเลยสิ! นายจะได้ ได้ชื่อว่าเปนหน้าตัวเมีย!"

 

ฉันใช้สิทธิ์ของการเปนผุ้หญิงไงล่ะ! ฮ่าๆๆ >_<

 

"เธอแสบมากนะยัยไส้เน่า ไม่มีใครกล้าทำกับฉันอย่างนี้มาก่อน!"

 

ไอ้หมอนี่บอกพร้อมกับบีบก้อมฉันแรงๆ TOT ฟันจะร่วงหมดปากหรือเปล่าเนี่ย  ฉันใช้มือข้างหนึ่งที่เลอะเค้กแกะมือเขาออก แต่แทบไม่ได้ผล T_T

 

"ปล่อยนะ!! นายตายแน่ ฉันจะเอาเรื่องนายให้ถึงที่สุด"

 

ฉันตวาดแว้ดด แม้จะตกเปนรองแต่เจ้จะสู้ไม่ถอยยยย T^T

 

หวืดดด~

 

เฮือกก~ O_O ก้อนไอศกรีมเริ่มโงนเงนเพราะฉันเผลอไปปล่อยมือเข้า ฉันมองมันที่คอยๆ เอนลงมาตรงนี้!

 

"หึ! เห็นแก่ที่เราเพิ่งตกลงเรื่องนั้นกัน ฉันไม่อยากให้ผุ้หญิงที่ได้ชื่อว่าเปนแฟนของฉันต้องบอบช้ำ ....อ้าว แล้วเธอจะปล่อยมือทำไมล่ะ รีบๆ เอาหน้านิ่มๆ แก้มนุ่มๆ ของเธอพยุงไว้เซ่!"

 

"ม่ายยยยยยยยยย!!"

 

เผละ!~

 

มัน....มะ.....มันกดหน้าฉันลงไปยังเค้กเยนเฉียบที่กำลังโค่นลงมา หน้าฉัน....ใบหน้าอันสวยงามของฉันพยุงเค้กที่เอียงลงมาเกือบร้อย แปดสิบองศา มันยังไตกถึงพื้น เพราะมันค้างอยู่บนหน้าช้านนนนนน T0T

 

อ๊ากกกกกกกกกกกก >_<

 

"ฮ่าๆๆๆๆๆ ก๊ากๆๆๆๆๆ"

 

สามในสี่ส่วนหน้าของฉันจบหายไปกับก้อนเค้กขนาดมหึมา ฉันหายใจไม่ออก เนื้อเค้กอุดในรูจมูกทุกตารางนิ้ว ฉันต้องค่อยๆดึงหน้าออกมา ที่มันชาจนกระดิกไม่ได้ ...ชาเพราะไรน่ะหรอ ไอเค้กเวรนี่มันเปนเค้กไอศกรีม โอ่ม่ายยยย! แต่ทันใดนั้นเอง....

 

ครืนนน~

 

เค้กไอศกรีมก้ถล่มลงที่พื้น อันที่จริง มันถล่มใส่ตัวฉัน....

 

"ก๊ากกกกกกกกกกกๆๆ"

 

เสียงหัวเราะของไอ้สารเลวนี่ดังสนั่นลั่นห้อง ฉันปาดเค้กไอศกรีมบางส่วนออกจาหหน้า บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไงตอนนี้ ฉันมองเค้กไอศกรีมที่ยังติดเต็มตัวแล้วดิ้นพล่าน

 

"ไอ้...ไอ้...ไอ้..."

 

"ก๊ากกกกก ต้องดื่มให้กับยอดรักของฉันซะแล้ว!"

 

"แกตายยยย!! ฉันจะฆ่าแก!!"

 

ว่าแล้วฉันก้กระโจนเข้าหาไอ้บ้านี่ ก่อนกระโดดเกาะหลังเขา ดึงทึ้งหัวที่เซ็ตด้วยเจลอย่างดีจนกลายเป็นทรงพายุซัด

 

"โอ้ยยยย!! ยัยนี่! อยากลองดีใช่มั้ยฮ่ะ! อ๊ากกกกกกกก"

 

ฉันเลิกจิกหนังหัวแล้วกลับไปเปนกัดหูมันแทน หงับๆๆๆ~ ฉันกัดหูของหมอนี่ประหนึ่งว่ากำลังแทะไก่ย่าง ไอ้หมอนี่แหกปากแล้วก้พยายามจะสลัดฉันให้หลุด ฉันเกาะแขนเหมือนลูกจ๋อเกาะแม่ลิงไม่ยอมห่างแต่ว่า.....TOT

 

ฟิ้ววว~

 

"กรี้ดดดดดดดดด >O<"

 

มันเหวี่ยงฉันจนกระเด็นปลิวไปทระแทกกับโต๊ะแล้วก้ล้มลงใส่กองเค้กที่เละอยู่บนพื้นอีกครั้ง ฉันจุกแทบอ้วก ก่อนจะกำเศษเค้กขึ้นมาขว้างใส่หน้าไอ้เลวนี่ต่อ เขาปัดเค้กออกแล้วมองฉันด้วยรังสีอำมหิต

 

ไม่กลัวตายแล้วโว้ย! เข้ามาเลยไอ้ลูกมาเฟียปอยเปต แม่จะฟาดด้วยเค้กไอศกรีมเวรนี่ล่ะ

 

"นี่แนะ ไอ้สารเลว! ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันจะมาเจอคนอย่างนาย!

 

ฟิ้ววว~

 

แผละ~

 

"รังแกผุ้หญิง ทำร้ายผุ้หญิง ไอ้สารเลว ไอ้ไส้ติ่งกลับชาติมาเกิด"

 

"พอแล้วโว้ยยยย!! โมโหแล้วนะ"

 

"โมโหเหมือนกันโว้ย"

 

ฉันกำเศษเค้กขึ้นมาขว้างใส่เขาไม่หยุด แต่แล้วอยู่ๆ อ้หน้าก้อนเค้กกนี่ก้พุ่งเข้ามาประชิดตัวฉันตอนไหนก้ไม่รู้ มันกดหน้าฉันลงไปที่กองเค้กข้างๆตัว ฉันพยายามขัดขืนสุดฤทธิ์ แต่แรงผู้หญิงหรือจะสู้แรงควายถึก

 

จึกกก~ แผละ~

 

ครั้งที่หนึ่ง

 

"ยัยสารเลว เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครฮ่ะ"

 

จึกกก~ แผละ~

 

ครั้งที่สอง TOT

 

"คิดว่าจะสู้ฉันได้งั้นหรอ ไม่เจียมตัวเอาซะเลย ยัยพยาทธิข้างส้วม"

 

จึกกก~ แผละ~

 

ไม่ไหวแล้ววว หายใจไม่ออก แฮกๆๆ ฉันกำลังจะยอมแพ้ แต่เสี้ยววินาทีฉันเหนขวดแชมเปญสองแสนตกอยู่ไม่ไกลนัก ฉันรวบรวมพลังเฮือกสุดท้าย พุ่งตัวไปคว้ามันมา จากนั้นก้......

 

"ขอชีวิตจากฉันซะ ยัย....."

 

ปั๊ก!!!

 

"อ๊ากกกกกกกกกก"

 

ฉันเอี้ยตัวแล้วก้ฟาดขวกแชมเปญใส่หน้าหนมนี่จังๆ ขวดไม่ยอมแตกเหมือนในหนังว่ะ=O=

 

"ยัย....ยัย....ยัยเห็บหมา"

 

"ยังจะกล้าด่าฉันอีกหรอ เอาอีกสักทีมั้ยฮ่ะ!"

 

ฉันเหนเลือดชั่วๆ ออกมาจากปากและรอยช้ำรอยบะเอ๊กที่เริ่มปรากฎบนใบหน้าเขา

 

ตลกจัง ฉันไม่มีความรู้สึกสำนึกผิดเลยสักนิด!!

 

มีแต่ความรู้สึกสะใจแล้วก้อยากจะขำออกมาดังๆ ให้โลกรับรู้

 

วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ

 

แอ๊ดดด~

 

"เข้ามาเอาเค้กกัน....เฮือกกก คุณพระคุณเจ้าช่วย!!!"

 

งานเข้า! มีคนมาอ่ะ O_O