Bad Boy [ zu' ] แรงอย่างเธอต้องเจอมาเฟีย !

 โอ้ยยยย!!! อดทนไว้ ถ้าเกิดเผลอด่าอะไรมันไปตอนนี้ คนนิสัยลมเพลมพัดอย่างหมอนี่อาจจะยกเลิกขอตกลงเมื่อกี้ก้ได้ T^T แต่ปากฉันไม่เหม็นนะ -_- ไม่น่ะ ม่ายยย เพิ่งแปรงฟันมาน้า
 
"ไปละ -_-"
 
ว่าจบสองคำ หมอนี่ก้เดินไปที่ประตูเลย เฮ้ยๆๆ ตกลงเสร็จก้จะทิ้งกันแบบนี้เลยหรอ
 
"นี่นาย! อย่าเพิ่งไปสิยะ นายต้องช่วยฉันก่อน"
 
"ไม่ว่าง"
 
มันทำอะไรอยู่ว่ะถึงไม่ว่าง T^T
 
"อย่าเพิ่งปายย ช่วยฉันก่อนน ในนี้หนาวจะตาย ฉันไม่อยากยืนจับขาตั้งฐานรองเค้กอีกแล้วT-Tแล้วฉัน...ฉันคือแฟนของนายนะ พลีสสส"
 
ฉันบีบน้ำเสียงให้ฟังดูน่าสงสานสุดขีด พร้อมยกคำว่า 'แฟน'มาอ้างด้วยนะ ถึงจะไม่รุ้สึกว่าเขาคือแฟนของฉันจริงๆ ก้เหอะ
 
กึก!
 
ได้ผลแฮะ! หมอนี่หยุดเท้าแล้วก้หันกลับมามอง...
 
"โอ๊ะ!...O_o แชมเปญนี่มัน"
 
มันมองแชมเปญสองแสนต่างหาก แง TOT
 
"ของเธอหรอ -O- "
 
"อย่าแตะมันน่ะ!" ฉันขู่ฟ่อ ลิ้นแทบจะแยกออกเป็นสองแฉก
 
"ขอบใจมาก"
 
ไอ้หมอนี่อิ๊บขวดแชมเปญไปหน้าตาเฉยเลยอ่ะ โห! ของขึ้นอ่ะแบบนี้ ยอมไม่ได้เด็ดขาด ที่ฉันเปนแบบนี้เพราะแชมเปญขวดนั้นเลยนะโว้ย TOT
 
"ถ้าไม่ช่วย อย่างน้อยก้อย่าเอาแชมเปญของฉันไปสิ! ขอของฉันคืนเถอะนะ"
 
ฉันอ้อนวอนอย่างสุกความสามารถ นี่ถ้าไม่ติดไอ้เค้กบ้านี่ล่ะก้ เจ้จะวิ่งไปกระชากหนังหัวมันเลยนะเค่อะ! ยิ่งเห็นหมอนี่เดินลั้ลลาไปที่ประตูพร้อมกับสมบัติของฉัน (?) แล้ว สาบานได้เลยว่าไอ้บ้านี่ต้องไม่ตายดีแน่!
 
พอกันที หมดแล้วโว้ยความอดทน
 
"ตูมตาม!"
 
ฉันเรียกชื่อเขาด้วยเสียงดังมากประหนึ่งว่าหมอนั่นอยู่อีกฟากของสนามฟุตบอล
 
แต่ปฎิกิริยากลับคือ...
 
เงียบ! ฉี่!
 
จะเล่นใช่มั้ยฮะ ได้!!
 
"ไอ้ตูมตาม! ไอ้เบื๊อก!"
 
ขวับ!
 
ฮัดช่า! หมอนี่หันหน้ากลับมาแล้ว! แต่เขากลับเอามือปิดจมูกทำหน้าย่น
 
"คลุ้งเลยนะเนี้ย ตะโกนทำไม บอกแล้วไงว่ากลิ่นปากไม่ใช่เรื่องตลกตับเน่าป่ะเนี่ย =_="
 
กึก! =0=!!
 
โอ้ยสะเทือน สะเทือนไปถึงมดลูก แรงอ่ะ! มันแรงมาก พูกรุนแรงกับสุภาพสตรีแบบนี้ได้ไง เจ้จะเปนลมค่ะ T^T ในขณะที่ฉันยังช๊อกกับประโยคเมื่อกี้ หมอนี่ก้หันไปคว้าแก้วแล้วเทแชมเปญใส่ทันที ฉันตัวสั่นกึกๆ ในขณะที่มองหมอนี่ยกแก้วขึ้นมาดมกลิ่นอันหอมหวานของแชมเปญสองแสน
 
"กลิ่นเยี่ยม ฟองนุ่ม ดื่ม! แด่การเปนแฟนของเรา"
 
อึกๆ
 
ชะ...แชมเปญของช้านนนนน =0=!!
 
"นี่...ในฐานะที่เปนแฟนกัน ขอร้องให้เธอไปพบทันตแพทย์ด้วยนะ บ๊ายบายยย"
 
อ๊ากกก ว๊ากกกกก
 
ไม่ทงไม่ทนแล้วโว้ย ทั้งไอ้ห้องเยน ไอ้ปีศาจ แล้วก้ไอ้เค้กเวรมหาประลัยนี่ด้วย! พอกันที ฉันไม่ใช่นางเอกหงุงหงิงนะยะ แบรนด์ระดับฉันมันต้องตาต่อตาฟันต่อฟัน เพชรตัดเพชร!
 
ขวับ
 
ฉันเอามืออีกข้างทะลวงเค้กไอศครีมเวรนี่ โอย เย็นแทบเยี่ยวแตก แต่ฉันก้สู้โว้ย! ฉันจกมันออกมาจากกำมือก่อนจะขว้างไปที่หัวของไอ้สารเลวนี่
 
ฟิ้ววว
 
เผละ!
 
เอาซี้!! นักแม่นปืนยังต้องอายแม่นอย่างจับวางจ้ะ
 
"ธะ....เธอ.."
 
หมอนี่ยกมือขึ้นมาจับหัวตัวเอง ฉันหัวเราะอ้าปากแบบสามร้อยหกสิบองศาด้วยความสะใจก่อนจะชี้หน้าไอ้หมอนี่
 
"เมื่อกี้! โทษฐานที่นายดื่มแชมเปญของฉัน!!"
 
ฉันใช้มือข้างเดิมจกเค้กออกมาอีกก้อนแล้วก้ขว้างใส่เสื้อสูทของเขาอีกครั้ง
 
ฟิ้วววว
 
เผละ!
 
แปะๆ~ แม่นจริงๆ คราวนี้โดนตรงหน้าอก แถมน้ำไอศกรีมที่ละลายกับเศษเนื้อเค้กสีฟ้าสยองยังกระเด็นโดนหน้าหมอนี่เต็มๆ ด้วย ฮ่าๆ ก๊ากกกกก>_<  เขาลูบมันออกจากหน้าช้าๆ หน้าซีด งี้ดเบาๆ เงียบปี๊ดไม่พูดอะไรสักแอะ เปนไงๆ บอกแล้วอย่าให้เจ้ของขึ้น!
 
"แล้วนั่นก้สำหรับปากหมาๆ ของนาย เคยมีคนบอกหรือเปล่าว่ากลิ่นตัวนายเหม็นสาบอย่างกับปลาหมึกเน่า หนังหน้าก้ปรุเปนบ่อเวลายืนคุยกับนาย ไม่รู้ว่าฉันทะลุมิติไปเดินอยู่บนหลุมดวงจันทร์หรือเปล่า"
 
ว้ายยยย!! กรี้ดดด! ฉันปากร้ายอ่ะ >_<
 
แม้ที่ฉันพูดไปเมื่อกี้จะไม่เปนความจิงสักกะติ๊ด แต่ช่วยไม่ได้=^= ก้อยากมาบอกว่าฉันปากเหม็นก่อนทำไมล่ะ ก้ขอสวนคืนอะไรเจ็บๆ บ้างเหอะ
 
"ไง!! พูดไม่ออกเลยดี"
 
"...."
 
"ทำไม ร้องไห้หรอย่ะ"
 
ฉันถามเสียงแปร๋น หมอนี่สาวเท้าเดินตรงมา ตาคู่สวยจ้องฉันเขม็ง มือทั้งสองข้างกำแน่นสนิทชนิดแม้แต่มดยังคงไส้แตก  โอ้โห แลดูน่ากลัวมั่มๆ >_<
 
"เธอ-ตาย-แน่"
 
เขาตะเบ็งเสียงดังลั่นพุ่งมาหาฉันอย่างมาดร้าย แต่ฉันไม่กลัวหรอกเพราะฉันมีไม้เด็ดเว้ย!~
 
"นายจะทำอะไร! คิดจะตบฉันหรอ หรือคิดจะตีฉัน เอาสิ! เอาเล้ยยยย"
 
ฉันท้าทาย แถมยังยื่นหน้าไปให้เขาตบอีกต่างหาก
 
"ทำฉันเลยสิ! นายจะได้ ได้ชื่อว่าเปนหน้าตัวเมีย!"
 
ฉันใช้สิทธิ์ของการเปนผุ้หญิงไงล่ะ! ฮ่าๆๆ >_<
 
"เธอแสบมากนะยัยไส้เน่า ไม่มีใครกล้าทำกับฉันอย่างนี้มาก่อน!"
 
ไอ้หมอนี่บอกพร้อมกับบีบก้อมฉันแรงๆ TOT ฟันจะร่วงหมดปากหรือเปล่าเนี่ย  ฉันใช้มือข้างหนึ่งที่เลอะเค้กแกะมือเขาออก แต่แทบไม่ได้ผล T_T
 
"ปล่อยนะ!! นายตายแน่ ฉันจะเอาเรื่องนายให้ถึงที่สุด"
 
ฉันตวาดแว้ดด แม้จะตกเปนรองแต่เจ้จะสู้ไม่ถอยยยย T^T
 
หวืดดด~
 
เฮือกก~ O_O ก้อนไอศกรีมเริ่มโงนเงนเพราะฉันเผลอไปปล่อยมือเข้า ฉันมองมันที่คอยๆ เอนลงมาตรงนี้!
 
"หึ! เห็นแก่ที่เราเพิ่งตกลงเรื่องนั้นกัน ฉันไม่อยากให้ผุ้หญิงที่ได้ชื่อว่าเปนแฟนของฉันต้องบอบช้ำ ....อ้าว แล้วเธอจะปล่อยมือทำไมล่ะ รีบๆ เอาหน้านิ่มๆ แก้มนุ่มๆ ของเธอพยุงไว้เซ่!"
 
"ม่ายยยยยยยยยย!!"
 
เผละ!~
 
มัน....มะ.....มันกดหน้าฉันลงไปยังเค้กเยนเฉียบที่กำลังโค่นลงมา หน้าฉัน....ใบหน้าอันสวยงามของฉันพยุงเค้กที่เอียงลงมาเกือบร้อย แปดสิบองศา มันยังไตกถึงพื้น เพราะมันค้างอยู่บนหน้าช้านนนนนน T0T
 
อ๊ากกกกกกกกกกกก >_<
 
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ก๊ากๆๆๆๆๆ"
 
สามในสี่ส่วนหน้าของฉันจบหายไปกับก้อนเค้กขนาดมหึมา ฉันหายใจไม่ออก เนื้อเค้กอุดในรูจมูกทุกตารางนิ้ว ฉันต้องค่อยๆดึงหน้าออกมา ที่มันชาจนกระดิกไม่ได้ ...ชาเพราะไรน่ะหรอ ไอเค้กเวรนี่มันเปนเค้กไอศกรีม โอ่ม่ายยยย! แต่ทันใดนั้นเอง....
 
ครืนนน~
 
เค้กไอศกรีมก้ถล่มลงที่พื้น อันที่จริง มันถล่มใส่ตัวฉัน....
 
"ก๊ากกกกกกกกกกกๆๆ"
 
เสียงหัวเราะของไอ้สารเลวนี่ดังสนั่นลั่นห้อง ฉันปาดเค้กไอศกรีมบางส่วนออกจาหหน้า บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไงตอนนี้ ฉันมองเค้กไอศกรีมที่ยังติดเต็มตัวแล้วดิ้นพล่าน
 
"ไอ้...ไอ้...ไอ้..."
 
"ก๊ากกกกก ต้องดื่มให้กับยอดรักของฉันซะแล้ว!"
 
"แกตายยยย!! ฉันจะฆ่าแก!!"
 
ว่าแล้วฉันก้กระโจนเข้าหาไอ้บ้านี่ ก่อนกระโดดเกาะหลังเขา ดึงทึ้งหัวที่เซ็ตด้วยเจลอย่างดีจนกลายเป็นทรงพายุซัด
 
"โอ้ยยยย!! ยัยนี่! อยากลองดีใช่มั้ยฮ่ะ! อ๊ากกกกกกกก"
 
ฉันเลิกจิกหนังหัวแล้วกลับไปเปนกัดหูมันแทน หงับๆๆๆ~ ฉันกัดหูของหมอนี่ประหนึ่งว่ากำลังแทะไก่ย่าง ไอ้หมอนี่แหกปากแล้วก้พยายามจะสลัดฉันให้หลุด ฉันเกาะแขนเหมือนลูกจ๋อเกาะแม่ลิงไม่ยอมห่างแต่ว่า.....TOT
 
ฟิ้ววว~
 
"กรี้ดดดดดดดดด >O<"
 
มันเหวี่ยงฉันจนกระเด็นปลิวไปทระแทกกับโต๊ะแล้วก้ล้มลงใส่กองเค้กที่เละอยู่บนพื้นอีกครั้ง ฉันจุกแทบอ้วก ก่อนจะกำเศษเค้กขึ้นมาขว้างใส่หน้าไอ้เลวนี่ต่อ เขาปัดเค้กออกแล้วมองฉันด้วยรังสีอำมหิต
 
ไม่กลัวตายแล้วโว้ย! เข้ามาเลยไอ้ลูกมาเฟียปอยเปต แม่จะฟาดด้วยเค้กไอศกรีมเวรนี่ล่ะ
 
"นี่แนะ ไอ้สารเลว! ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันจะมาเจอคนอย่างนาย!
 
ฟิ้ววว~
 
แผละ~
 
"รังแกผุ้หญิง ทำร้ายผุ้หญิง ไอ้สารเลว ไอ้ไส้ติ่งกลับชาติมาเกิด"
 
"พอแล้วโว้ยยยย!! โมโหแล้วนะ"
 
"โมโหเหมือนกันโว้ย"
 
ฉันกำเศษเค้กขึ้นมาขว้างใส่เขาไม่หยุด แต่แล้วอยู่ๆ อ้หน้าก้อนเค้กกนี่ก้พุ่งเข้ามาประชิดตัวฉันตอนไหนก้ไม่รู้ มันกดหน้าฉันลงไปที่กองเค้กข้างๆตัว ฉันพยายามขัดขืนสุดฤทธิ์ แต่แรงผู้หญิงหรือจะสู้แรงควายถึก
 
จึกกก~ แผละ~
 
ครั้งที่หนึ่ง
 
"ยัยสารเลว เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครฮ่ะ"
 
จึกกก~ แผละ~
 
ครั้งที่สอง TOT
 
"คิดว่าจะสู้ฉันได้งั้นหรอ ไม่เจียมตัวเอาซะเลย ยัยพยาทธิข้างส้วม"
 
จึกกก~ แผละ~
 
ไม่ไหวแล้ววว หายใจไม่ออก แฮกๆๆ ฉันกำลังจะยอมแพ้ แต่เสี้ยววินาทีฉันเหนขวดแชมเปญสองแสนตกอยู่ไม่ไกลนัก ฉันรวบรวมพลังเฮือกสุดท้าย พุ่งตัวไปคว้ามันมา จากนั้นก้......
 
"ขอชีวิตจากฉันซะ ยัย....."
 
ปั๊ก!!!
 
"อ๊ากกกกกกกกกก"
 
ฉันเอี้ยตัวแล้วก้ฟาดขวกแชมเปญใส่หน้าหนมนี่จังๆ ขวดไม่ยอมแตกเหมือนในหนังว่ะ=O=
 
"ยัย....ยัย....ยัยเห็บหมา"
 
"ยังจะกล้าด่าฉันอีกหรอ เอาอีกสักทีมั้ยฮ่ะ!"
 
ฉันเหนเลือดชั่วๆ ออกมาจากปากและรอยช้ำรอยบะเอ๊กที่เริ่มปรากฎบนใบหน้าเขา
 
ตลกจัง ฉันไม่มีความรู้สึกสำนึกผิดเลยสักนิด!!
 
มีแต่ความรู้สึกสะใจแล้วก้อยากจะขำออกมาดังๆ ให้โลกรับรู้
 
วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ
 
แอ๊ดดด~
 
"เข้ามาเอาเค้กกัน....เฮือกกก คุณพระคุณเจ้าช่วย!!!"
 
งานเข้า! มีคนมาอ่ะ O_O