คุณหมอหัวใจแหวว

7.6

เขียนโดย sivach_13

วันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2554 เวลา 18.10 น.

  18 ตอน
  20 วิจารณ์
  32.91K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) คนที่ทำให้อยากเปลี่ยนแปลง 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

"ไม่เข้าใจอ่ะ ตรัย แกจีบเค้าอีท่าไหนวะ ทำไมยัยวีถึงได้ไม่รู้เรื่องรู้ราวขนาดนั้น"

หมอปิงออกอาการงง หลังจากหมอตรัยเล่าเรื่องที่เขาคุยกับวีรญาแบบคร่าวๆให้ฟัง


"ยัยวีหนะ...จะว่ามันโง่ก็ไม่ใช่นะ แต่ถ้าบื้อละไม่แน่ แกพูดอะไรออกไปมั่งอ่ะ

ไหนเล่าให้เจ๊ฟังแบบละเอียดๆซิ" คนวางท่าเป็นเจ๊ใหญ่สั่ง


ฮว้ากก จะให้เล่าเลยเหรอ เขินอ่ะ


"..."

หมอตรัยส่ายหน้า หูแดง


"อืม แต่ก็...นะ ตรัยมันไม่เคยจีบสาวไหนก่อนเลยจริงๆนิ"

หมอแอ๊ดพยักเพยิด


"ในสายตาแกนะแอ๊ด แกลองมองไอ่ตรัยในฐานะผู้หญิงคนนึงซิ

ว่า...ถ้ามันจีบแก แกจะว่ายังไง คิดยังไง แล้วแกจะเอามั้ย"

หมอปิงสมมติสถานการณ์


"เอา!!"


"อื้อหือ อินี่ตอบแบบไม่คิดเรยนะเมิง

หื่นได้เปิดเผยมวากก อิแอ๊ด นี่สมมตินะครับ..สมมติ"


"อ๊าวว...ทำไมหละ ตรัยมันก็ฐานะ หน้าตา ผิวพรรณ บอดี้ โอเคนะ

ถึงจะไม่มีซิกแพ็คอย่างเรน หรือหล่อลากกระชากใจอย่างพี่เคนก็เถอะ

แต่นิสัยน่ะดีกว่าเมิงแน่นอน... แถมคุณแม่ตรัยนะ ยังโครตใจดีเลย

 ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนถ้าเจอแบบนี้แล้วไม่รีบคว้าก็โง่ละ"

พูดแล้วเจ๊ก็นั่งเอามือประสานกันแล้วช้อนใต้คาง...ทำตาเคลิ้ม


"อ่ะ...กัดไม่เลิก ไม่ใช่อย่างงั้นคร้าบ เมิงหลงประเด็นแล้ว อิหญิงแอ๊ด

ที่กรูพูดน่ะ ให้เมิงลองคิดและมองในฐานะของผู้หญิงคนหนึ่ง

ที่ไม่ได้เป็นเพื่อนไอ่ตรัย แล้วก็ไม่ได้รู้จักไอ่ตรัยแบบสนิทชิดเชื้ออย่างพวกเรา

ทีนี้เมิงลองช่วยๆกันคิดซิ ว่าทำไม? เพราะอะไร?

และไอ่ตรัยน่าจะต้องทำยังไงต่อไป เข้าใจ๊ !!"

หมอปิงชี้แจงยาวยืด


"อืมมมม...นั่นสินะ ทำไม"

ว่าแล้วทั้งสองคนก็หันมาเอาข้อศอกข้างหนึ่งเท้าโต๊ะ

พลางเอามือลูบคางอย่างใช้ความคิด

โดยที่สายตาของทั้งคู่ต่างก็จ้องเป๋งไปทางหมอตรัยเหมือนกัน

ในขณะที่คุณหมอของเราได้แต่นั่งทำตาปริบๆปิดปากเงียบ


"เอ๊ะ...อืมม อันนึงนะ เท่าที่กรูเห็น ไอ่ตรัยอ่ะ มันเรียบร้อยมากกก เลยนะ"

หมอปิงเปิดประเด็น หลังจากเงียบไปครู่ใหญ่


"แล้วไม่ดีรึไงยะ แกจะให้มันเป็นลิงหลอกเจ้าเหมือนพวกแกเหรอ

อ่ะ..แต่จะว่าไป แกก็ติ๋มเกินจริงๆแหละตรัย เอิ่มม ยกเว้นตอนร้องเกะน่ะนะ

มันแทบจะแปลงร่างเป็นออฟ-ปองศักดิ์ได้เลยมั้ง"

สาวสวยจิกกัดเพื่อนก่อนจะเสริม


"อ่า..อีกอัน อันนี้สำคัญเลย เมิงน่ะดูไม่แมนเลยอ่ะตรัย"

หมอปิงจี้ใจดำ พร้อมขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้อีกนิด


"เพราะอยู่กะอิพวกนี้บ่อยแหละ เลยซึมซับความแร่ดอิแอ๊ดมา

จนเมิงจะแปลงร่างเป็น ออฟ-ปองศักดิ์ได้อยู่นี่ไง"

"เมิงลองดูพวกกรูนะ ทั้งไอ่อั๋น ไอ่เบียร์ ไอ่เจ แล้วก็กรู

แต่งงานแต่งการแล้วทั้งนั้น เมิงจะลองเอาพฤติกรรมพวกกรู

ไปซึมซับแทนพวกอิแอ๊ดมั่งก็ได้นะ เผื่อจะดูแมนขึ้น เอามั้ย???"

หมอปิงชี้หน้ากล่าวโทษเพื่อนสาว พร้อมออกไอเดียบรรเจิด


...คราวนี้หมอแอ๊ดและหมอตรัยหันมาสบตา

แล้วทั้งคู่ก็ถอนใจเฮือกเกือบจะพร้อมกัน

หมอตรัยส่ายหน้าด๊อกแด๊ก


"พฤติกรรมพวกแกอ่ะเหรอ ไม่เอาได้มั้ย"

"อืม...ชั้นก็ว่ามันเลวร้ายเกินกว่าตรัยมันจะทำได้อ่ะนะ เนอะตรัยเนอะ"

เจ๊หันมาพยักเพยิด


"หมอปิง"ปากเสียมหาวายร้าย คู่กัดอันดับหนึ่งของหมอแอ๊ดและแก๊งสาวแตก

"หมอเบียร์"ก็ชอบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์สมชื่อ แถมเมาแล้วยังปากดีได้โล่ห์ไม่แพ้หมอปิง

ส่วน"หมออั๋น" เภสัชจอมเจ้าชู้ คาสโนว่าประจำกลุ่มผู้ช่ำชองด้านการหลีหญิง

ซึ่งตอนนี้โดนจับถอดเขี้ยวถอดเล็บด้วยฝีมือภรรยาสาวแสนสวยขาโหดไปเรียบร้อยแล้ว

ท้ายสุด "หมอเจ" ขาลุยผู้นิยมภาษาพ่อขุนราม ตัวทำวงแตก คู่หูคู่ฮาของหมอปิง


"แต่ละคนดีๆทั้งนั้นเลย หาต้นแบบไอ่แบบที่มันธรรมดาสามัญหน่อยไม่ได้เหรอ"

หมอแอ๊ดครวญ หากหมอตรัยเพื่อนรักกลายเป็นแบบไอ้พวกนี้สักคน

เจ้าหล่อนคงอกแตกตายเป็นแน่แท้


"ลืมใครไปคนนึงรึเปล่า...พี่หมีเป็นไง อ๊ะ...แต่อิแอ๊ดเกลียดเขานี่หว่า"

หมอปิงทำตาวาวเสนอทางเลือกใหม่ไฉไลกว่า

 ...ตอนหมอแอ๊ดบ่นงุบงิบๆเมื่อสักครู่ ภาพชายผิวคล้ำ ร่างท้วมหนาเหมือนหมีป่า

ไว้หนวดไว้เคราเฟิ้ม อารมณ์พี่ป๊อบ แคลอรี่ บลาบลา ก็ผุดวาบขึ้นมาในหัวทันที


พี่หมี เป็นสัตวแพทย์หนุ่มใหญ่วัยฉกรรจ์ เมียตายไปได้หลายปีแล้ว

รูปร่างก็"หมี"สมชื่อนั่นแหละ ท้วมหนาแต่ไม่ถึงกับอ้วนอืด

พี่หมีเป็นคนคุยสนุก อารมณ์เย็นและใจดี

ด้านนิสัยนับว่าใกล้เคียงหมอตรัยเอามากๆ 

แต่แหม เรื่องหน้าตานี่...อาจจะผิดกันไกล(หุหุ)


พี่หมีเป็นชายไทยผิวค่อนข้างคล้ำ คิ้วหนายาว

ตาสองชั้นหลบในเพราะไขมันเบียดบัง

จมูกโด่งถูกเนื้อแก้มเบียดจนเหลือน้อยนิด ริมฝีปากหนาได้รูป

แต่แทบมองไม่เห็นเพราะพี่หมีไว้หนวด และท่าทางแข็งแรงพ่วงพีเหมือนวัวอ้วนๆ


หนุ่มใหญ่ทำงานอยู่กับบรรดาสัตว์ขนาดXL

อย่างน้องหมู น้องวัว น้องม้า และน้องช้าง

ก็พี่แกเป็นสัตวแพทย์อยู่โรงพยาบาลสัตว์ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งน่ะ

แถมตัวบิ๊กเบิ้มซะขนาดนั้น ก็ต้องหมอสัตว์ใหญ่อยู่แล้วน่ะสิ จะไปยุ่งกับสัตว์เล็กๆได้ไง


พี่หมีแต่งตัวเรียบร้อยในระดับหนึ่ง

กล่าวคือ เท่าที่คนสูงร้อยเก้าสิบน้ำหนักร่วมร้อยกิโลกรัมจะทำได้

นอกจากนี้ยังไว้หนวดไว้เครา นัยว่าเป็นการข่มขวัญคนไข้ ให้ไม่กล้าหือกับหมอ

คนไข้ที่ว่า ก็ไม่พ้นบรรดาหมู ม้า วัว ควาย และช้าง ในมหาวิทยาลัยนั้นเอง


ส่วนสาเหตุที่ไม่ถูกกับหมอแอ๊ดนั้น เนื่องจากหมอแอ๊ดเป็นสาวเจ้าสำอาง

จึงมักถูก"พี่หมี"กลั่นแกล้งอยู่เสมอ


นั่นยังไม่เท่าตอนที่รู้จักกันใหม่ๆ ...

"พี่หมี" เคยตั้งท่าจะจีบหมอแอ๊ด เพราะนึกว่าเป็นผู้หญิงแท้

ครั้นพอรู้ว่าหมอแอ๊ดไม่ใช่ผู้หญิงโดยกำเนิด

ก็เปลี่ยนเป็น จีบเล่นๆฮาๆ แบบหยิกแกมหยอกแทน


ซึ่งทำให้หมอแอ๊ดงอนไม่เลิก

"เชอะ ทีตอนแรกละทำมาจะจีบเป็นแฟน ตอนนี้ละจะมาเป็นเพื่อน

เพราะไม่ใช่ผู้หญิงแท้ๆนี่นะ...ฮึ!! อีตาหมีควาย หล่อกว่าแกชั้นก็หาได้ถมถืดย่ะ

หน้ายังกะป๊อบ-แคลอรี่ บลาบลา คนสวยไม่สนหรอก"

...แต่ก็แอบเจ็บใจละหนา กว่าจะพูดดีๆกันได้ก็ตั้งนาน


แน่นอนว่าเรื่องหลังจากนั้นไม่พ้นหมอตรัยเป็นตัวประสานสัมพันธไมตรี

เพราะงานนี้เพื่อนๆพากันลงความเห็นว่าถ้าใช้หมอปิงหรือหมอเจ

ผลที่ได้อาจจะตรงกันข้าม คืออาจจะเข้าขั้น"หายนะ"ด้วยฝีปากมหาภัย


"เนี่ย ผมเผ้า แต่งเนื้อแต่งตัว ให้มันดู...ยังไงล่ะ แบบว่า แมนๆนิดนึงอ่ะ

เนี่ยเมิงล่อซะเกย์จ๋าเลย ไม่ต้องเกาหลีมากก็ได้มั้ง กรูว่านะ

เอิ่มมม ว่าแต่เสื้อตัวนี้...ใครซื้อให้เมิงวะ"

 หมอปิงมองซ้ายมองขวาเพื่อนรัก เสื้อเนื้อนิ่มคอปกแขนยาวไตล์วัยรุ่นเกาหลีเด๊ะ

ที่สำคัญ สีชมพูอีกต่างหาก กรูอยากจะบ้า...หมอปิงคิดในใจ


"แหะๆ...เค้าเอง"

หมอแอ๊ดยกมือ ทำท่าน่ารัก เอียงคอนิดนึง แต่อารมณ์นี้หมอปิงอยาเตะสักป้าบมากกว่า


"ถ้าให้กรูเดานะ เสื้อผ้าหน้าผมไอ่ตรัย พวกเมิงใช่มั้ย ที่ช่วยกันดีไซน์น่ะ"

หมอปิงทำท่าเหนื่อยหน่าย


"แหม ก็นิดนึงแหละนะ ตรัยมันแต่งเกาหลีขึ้นจะตาย ดูเรียบร้อยดีด้วย

เห็นม้า...เหมือนพระเอกคอฟฟี่ ปริ้นซ์เลย"


"เออ แต่ถ้าอยากให้มันขายออกน่ะ

พวกเมิงก็เพลาๆมือ เลิกยุ่งกับการแต่งเนื้อแต่งตัวมันมั่งเหอะว้า

แล้วก็ตรัย เมิงน่ะเลิกตามใจอิพวกนี้ซะที ตามใจตัวเองมั่งก็ได้

เหมือนตอนที่เมิงไปใช้ทุนอยู่อุทัยธานีอ่ะ...ดูแมนกว่านี้จมเลย

ถ้าไม่เพราะพวกอิแอ๊ดนะ

ป่านนี้เมิงคงได้แต่งตั้งกะยัยพยาบาลไก่ ไม่ก็หมอจ๋อมแล้วมั้ง"

หมอปิงเทศนายาวเหยียด เล่นเอาทั้งหมอแอ๊ดและหมอตรัยนั่งเงียบ


พยาบาลไก่และหมอจ๋อมนับเป็นสาวๆกลุ่มแรก

ที่ทอดสะพานคอนกรีตเสริมเหล็กให้หมอตรัย

ตั้งแต่ชายหนุ่มย้ายมาโรงพยาบาลชุมชนมั่นคงในปีแรก


แล้วทั้งคู่ก็พากันถอนสมอถอยทัพกลับไป

ด้วยฝีมือแก๊งสาวแตกในระยะเวลาไม่นานนัก

 

พร้อมกับทิ้งข่าวลือที่ว่า

"หมอตรัยเป็นหนึ่งในขบวนการคุณหมอหัวใจแหวว" หึ่งไปทั้งโรงพยาบาล

และนั่นเป็นอีกสาเหตุให้หมอตรัยยังครองความเป็นโสดได้จนบัดเดี๋ยวนี้

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา