หัวใจใส่ถุง

"ไม่ได้เจอกันซะนาน คิดถึงพัสนะ เธอคิดถึงเราบ้างหรือเปล่า"
 
หนุ่มตี๋หน้าเกาหลี ถามพัสรียา ขณะกอดทักทายหล่อน ที่ทั้งคู่มักทำเป็นประจำเมื่อพบกัน
 
หญิงสาวหัวเราะเบาๆ ขณะคลายจากอ้อมกอดของชายหนุ่มและกระซิบให้ได้ยินกันเพียงสองคนว่า
 
"นี่คิมคิดถึงพัสจริงเหรอ แต่เราเห็นนายเล่นจ้องแต่คนข้างหลังเราตลอดเลยนะ"
 
"แหม รู้ใจตลอดเลยนะเธอเนี่ย พัสรียา"
 
คิมหรือคิมหันต์ ตอบกลับยิ้มๆ
 
"ว่าแต่พ่อหนุ่มรูปหล่อข้างหลังเธอเป็นใครเหรอ ไม่เห็นแนะนำกันบ้างเลย"
 
หนุ่มหน้าตี๋พูด พร้อมกับชำเลืองมองไปยังหนุ่มหล่อด้านหลังหล่อนด้วยความสงสัยเสียเต็มประดา
 
จังหวะนั้นเองสายตาคมกริบของใครบางคนมองเข้ามาด้วยอาการหงุดหงิด เขารู้สึกไม่พอใจที่พัสรียาหัวเราะสดใสกับหนุ่มหน้าตี๋คนนี้อย่างสนิทสนม เขาถือวิสาสะเดินเข้ามาขัดจังหวะการสนทนาอย่างจงใจ
 
"ขอโทษนะครับ ผมก้องเกียรติเป็นว่าที่เจ้าบ่าวของพัสรียา พัสครับคนนี้ใครหรือครับ ผมยังไม่รู้จักเลย ช่วยแนะนำหน่อยสิครับ"
 
พูดจบเขาก็ถือโอกาสเข้ามายืนเบียดข้างๆ พัสรียาและฉวยโอกาสจับมือเธอไว้เพื่อยืนยันตามสิ่งที่เขาพูด โดยที่หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ
 
พัสรียารู้สึกงุนงงกับท่าทีของเพลย์บอยหนุ่ม แต่คนที่ตกใจยิ่งกว่าจนถึงกับอ้าปากค้าง ก็คือ คิม
 
เมื่อรวบรวมสติได้แล้ว คิมค่อยๆ ปรับเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติ เขายิ้มน้อยๆ แล้วพูดขึ้นว่า
 
"สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ ผมคิมหันต์ เรียก คิมก็ได้ครับ ผมเป็นเพื่อนสมัยเรียนของพัส เราสนิทกันมาก พัสไม่ยักกะเคยเล่าเรื่องของคุณก้องเกียรติให้ผมฟังบ้างเลย น่าน้อยใจจังเลยนะครับเนี่ย"
 
พูดจบหนุ่มตี๋ก็ทำท่าค้อนให้กับหญิงสาวคนเดียวในวงสนทนา และแอบชำเลืองดูปฏิกิริยาของหนุ่มหล่อข้างกายเพื่อนสาวไปด้วย
 
ก้องเกียรติมีท่าทีไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เขารู้สึกไม่ชอบขี้หน้าหนุ่มตี๋หน้าเกาหลีคนนี้เป็นอย่างมากที่บังอาจมาทำตัวสนิทสนมกับว่าที่เจ้าสาวของเขาอย่างออกหน้าออกตาเช่นนี้
 
หนุ่มหน้าเกาหลีลอบยิ้ม เขาพอจะมองออกว่าหนุ่มหล่อคนนี้คงจะออกอาการหึงหวงเพื่อนสาวของเขาทั้งที่เจ้าตัวอาจไม่รู้ตัวเองเลยด้วยซ้ำ
 
"นี่คุณก้อง ปล่อยมือชั้นได้แล้ว แล้วก็ถอยไปยืนห่างๆ เลย ทำไมต้องมายืนเบียดกันด้วยเนี่ย ร้อนก็ร้อน"
 
เธอบ่นออกมาอย่างรำคาญใจ ไม่รู้ว่าสองหนุ่มกำลังพูดจาลองเชิงกันอยู่
 
"นี่พัส ทำไมเธอพูดแบบนั้นล่ะ แบบนี้คุณก้องคงเสียใจแย่ ที่แกไปไล่เขาแบบนั้นน่ะ"
 
คิมอดไม่ได้ที่จะกระซิบเตือนเพื่อนสาวเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าสลดวูบลงแว๊บหนึ่งของชายหนุ่ม
 
"คิม นายไม่รู้อะไร เรื่องมันยาว เดี๋ยวชั้นจะเล่าให้ฟังทีหลัง ว่าแต่ตอนนี้ขอเข้าไปนั่งรับแอร์ในร้านนายก่อนนะ ข้างนอกร้อนมาก เข้าไปคุยกันข้างในดีกว่า"
 
หญิงสาวเดินนำเข้าไปในร้านเป็นคนแรกก่อน โดยไม่สนใจว่าสองหนุ่มจะเดินตามเข้ามาด้วยหรือไม่
 
ที่หน้าร้านกาแฟ สองหนุ่มยังคงยืนเผชิญหน้ากันอยู่ ก้องเกียรติเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาก่อนว่า
 
"นี่คุณคิมหันต์ ผมพูดตรงๆนะ ไม่ว่าเมื่อก่อนคุณกับพัสรียาจะเป็นเพื่อนสนิทสนมกันขนาดไหน แต่ตอนนี้คุณคงต้องรักษาระยะห่างเอาไว้บ้าง เพราะเธอกำลังจะแต่งงานมีครอบครัวกับผมอยู่แล้ว"
 
ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงขึงขังจริงจัง แต่ทว่า คิมกลับหัวเราะเสียงดังอย่างกลั้นไม่อยู่
 
"ฮ่าๆๆ...คุณก้อง คุณพูดอย่างกับว่าคุณ ไม่อยากให้ยัยพัสคบกับเพื่อนผู้ชายเพราะเธอจะแต่งงานแล้วอย่างนั้นแหละ"
 
หลังจากเขาสงบสติอารมณ์ได้แล้ว หนุ่มหน้าตี๋ก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังบ้างว่า
 
"ไม่ว่ายัยพัสจะแต่งงานหรือยังไม่แต่งงาน ผมก็ไม่มีวันเลิกคบกับยัยพัสหรอกครับ"
 
ก้องเกียรติ ถามกลับห้วนๆ เหมือนคำรามว่า
 
"ทำไม!"
 
คิมหัวเราะเบาๆอย่างสบายอารมณ์ แล้วตอบทีเล่นทีจริงว่า
 
"ก็เราเป็นเพื่อนที่สนิทกันม๊ากมาก อีกอย่างผมไม่ชอบชะนีอย่างยัยพัสหรอกนะครับ ถ้าเป็นผู้ชายแมนๆ ล่ำๆ อย่างคุณก้องเกียรติก็ว่าไปอย่าง"
 
หนุ่มหน้าเกาหลี ตอบพร้อมส่งสายตาที่หากเป็นพวกชอบไม้ป่าเดียวกันจะมองออกว่าเป็นการทอดสะพาน แต่สำหรับก้องเกียรติแล้ว เขาทำหน้าสยองก่อนรีบเดินตามพัสรียาเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็ว
 
( โปรดติดตามตอนต่อไป )