หัวใจใส่ถุง

หลังกลับจากไปธุระข้างนอก ก้องเกียรติก็อารมณ์ดีขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ทำให้ทุกคนในบ้านอดแปลกใจไม่ได้
 
"ตาก้อง ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบนี้ เป็นอะไรลูก ดีใจจะได้แต่งงานกับหนูพัสเหรอลูกฮึ"
 
"ก็แล้วแต่แม่กับทุกคนในบ้านจะคิดก็แล้วกันนะครับ"
 
ชายหนุ่มพูดทิ้งท้ายไว้ให้คนฟังคิดต่อแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างอารมณ์ดี จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในบ้านทันที
 
เขาเดินผ่านไปยังสวนหลังบ้าน ชายหนุ่มสอดส่ายสายตาหาผู้ที่ทำให้เขารู้สึกครึ้มอกคร้ำใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ไม่ปรากฏร่างของหญิงสาวอยู่ที่นั่น เขาไม่รอช้า ถือวิสาสะเดินไปเคาะประตูห้องนอนของหล่อน รออยู่สักพัก ไม่มีใครมาเปิดประตูให้ เขาจึงตัดสินใจลองหมุนลูกบิดดู ปรากฏว่าประตูไม่ได้ล็อค
 
หนุ่มเพลย์บอยตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องนอนของหล่อน บนโต๊ะอ่านหนังสือมีหนังสือเปิดค้างเอาไว้ แต่คนอ่านกลับหลับฟุบไปกับโต๊ะเสียแล้ว
 
ก้องเกียรติค่อยๆ เดินอ้อมไปด้านหลังเก้าอี้ที่หญิงสาวนั่งฟุบหลับอยู่ เมื่อแน่ใจว่าหล่อนหลับสนิทจริงๆ แล้ว เขาก็ค่อยๆ ยกศีรษะหล่อนขึ้นเบาๆ ก่อนจะดึงเอาหนังสือออกช้าๆ และสอดหมอนนุ่มใบเล็กลงไปแทน จากนั้นเขาบรรจงวางศีรษะน้อยๆ ลงบนหมอนใบนั้นอย่างเบามือ เพื่อไม่ให้หญิงสาวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
 
หลังจากนั้น ชายหนุ่มถอยออกมายืนดูหญิงสาวนอนหลับตาพริ้มบนหมอนนุ่มใบเล็กแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ เขานึกในใจ
 
"พัสรียา ตอนนอนหลับนี่ เธอเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ เลยนะ น่ารักดี"
 
ชายหนุ่มมองดูหญิงสาวอยู่อีกครู่หนึ่ง แล้วจึงค่อยๆ เดินออกมาอย่างเงียบๆ เพื่อไม่ให้รบกวนการนอนของหล่อน
 
หลังบานประตูปิดสนิทลง พัสรียาก็ค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ หล่อนระบายยิ้มสดใสบนใบหน้าเป็นครั้งแรกตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ก่อนรำพึงรำพันเบาๆ กับตัวเองว่า
 
"ไม่ยักกะรู้ว่านายก้องเกียรติก็มีมุมอ่อนโยนแบบนี้กับเขาด้วย"
 
พูดจบหล่อนก็ฟุบลงกับหมอนนุ่มใบนั้นอีกครั้งด้วยความสบายใจและปลาบปลื้มในใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
 
( โปรดติดตามตอนต่อไป )