4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )
7.4
jane
แชร์นิยาย
17) คนเเปลกหน้า3คน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ภาวัช นี่ฉันเอง = =" ฉันบอกเพื่อนรักให้หายเหวอ
"อ้าว ฟูมิทัลเองหรอ ที่นี่ที่ไหนเนี้ย" ภาวัชถามฉันก่อนจะมองไปรอบๆห้อง
"โรงพยาบาลมั้ง เอ่อจริงสิอัล พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงงั้นหรอ" ฉันถามอัลที่ตอนนี้อึ้งจนกลายเป็นหินไปเเล้ว
อัลสดุ้งตื่นจากภวังค์เเละหันมาตอบ
"ผมลงไปเดินหาเเมวที่ผมเจอเมื่อคืนน่ะฮะ(นายจะหาภาระให้ฉันอีกหรอห๊าาาา!!?!!) เเล้วผมก็เจอโฮมุนครุสที่ชื่อว่ากรีด เเละเกิดการต่อสู้กัน เเต่จู่ๆกรีดก็หายตัวไป ผมจึงรีบวิ่งไปในห้องทำงานของพี่เเละเจอจดหมายปลอมอยู่บนโต๊ะ ผมจึงไปที่ห้องของคุณรอย ตอนนั้นผมเห็นเอ็นวี่บีบคอพี่อยู่ฮะ ผมก็เลยรีบเเปรธาตุหอกโจมตีเอ็นวี่ เเล้วเอ็นวี่ก็หนีไป เเละผมก็พาพี่ส่งโรงพยาบาลน่ะฮะ"
"โดนคนที่ตัวใหญ่กว่าเเบกไปงั้นหรอ" พิมพูดด้วยเสียงกลั้วหัวเราะเล็กน้อย ซึ่งอัลก็พยักหน้า
"ใหญ่กว่าเเล้วไง ฉันไม่ได้ตัวเล็กเท่ากับมดดำเเล้วกัน!" ฉันพูดขึ้นอย่างโมโห
"เเต่เท่ากับมดตะนอย" ภาวัชพูดเสริมก่อนที่ทั้ง3คนจะระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมๆกัน
"ไอ้เพื่อนทรยศ เเกตายยย!!!"
"หยุดนะฮะพี่!"
"ปล่ีอยฉันนะอัล! ฉันจะจัดการมันนนน!!!!"
.
.
20 นาทีผ่านไปของเวลาที่ใช้ในการสงบศึก
"พี่ครับ"
"อะไรหรออัล" ฉันถามอัลที่ตอนนี้สะบักสะบอมเต็มที
"3คนนั้นใครหรอฮะ"
"อ...เอ่อ" ฉันไม่รู้จะตอบยังไงดี ในหัวค้นหาคำตอบที่จะบอกอย่างเอาเป็นเอาตาย
"คนรู้จักน่ะ"
"หรอฮะ" อัลพูดก่อนจะหันไปหาคนเเปลกหน้าทั้ง3คน "พวกคุณชื่ออะไรกันหรอฮะ"
"ฉันชื่อภาวัชจ้ะอัลคุง"
"ฉันพิมนะ"
"ฉันอรจ้ะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะอัลฟองเช่คุง ^ ^"ทั้ง3คนฉีกยิ้มอย่างเป็นมิตรให้อัล
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ ^ ^ "
เเละนี่คือการมาของเพื่อนทั้ง3คนของฉันสู่เเดนออเคมิสต์...
"อ้าว ฟูมิทัลเองหรอ ที่นี่ที่ไหนเนี้ย" ภาวัชถามฉันก่อนจะมองไปรอบๆห้อง
"โรงพยาบาลมั้ง เอ่อจริงสิอัล พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงงั้นหรอ" ฉันถามอัลที่ตอนนี้อึ้งจนกลายเป็นหินไปเเล้ว
อัลสดุ้งตื่นจากภวังค์เเละหันมาตอบ
"ผมลงไปเดินหาเเมวที่ผมเจอเมื่อคืนน่ะฮะ(นายจะหาภาระให้ฉันอีกหรอห๊าาาา!!?!!) เเล้วผมก็เจอโฮมุนครุสที่ชื่อว่ากรีด เเละเกิดการต่อสู้กัน เเต่จู่ๆกรีดก็หายตัวไป ผมจึงรีบวิ่งไปในห้องทำงานของพี่เเละเจอจดหมายปลอมอยู่บนโต๊ะ ผมจึงไปที่ห้องของคุณรอย ตอนนั้นผมเห็นเอ็นวี่บีบคอพี่อยู่ฮะ ผมก็เลยรีบเเปรธาตุหอกโจมตีเอ็นวี่ เเล้วเอ็นวี่ก็หนีไป เเละผมก็พาพี่ส่งโรงพยาบาลน่ะฮะ"
"โดนคนที่ตัวใหญ่กว่าเเบกไปงั้นหรอ" พิมพูดด้วยเสียงกลั้วหัวเราะเล็กน้อย ซึ่งอัลก็พยักหน้า
"ใหญ่กว่าเเล้วไง ฉันไม่ได้ตัวเล็กเท่ากับมดดำเเล้วกัน!" ฉันพูดขึ้นอย่างโมโห
"เเต่เท่ากับมดตะนอย" ภาวัชพูดเสริมก่อนที่ทั้ง3คนจะระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมๆกัน
"ไอ้เพื่อนทรยศ เเกตายยย!!!"
"หยุดนะฮะพี่!"
"ปล่ีอยฉันนะอัล! ฉันจะจัดการมันนนน!!!!"
.
.
20 นาทีผ่านไปของเวลาที่ใช้ในการสงบศึก
"พี่ครับ"
"อะไรหรออัล" ฉันถามอัลที่ตอนนี้สะบักสะบอมเต็มที
"3คนนั้นใครหรอฮะ"
"อ...เอ่อ" ฉันไม่รู้จะตอบยังไงดี ในหัวค้นหาคำตอบที่จะบอกอย่างเอาเป็นเอาตาย
"คนรู้จักน่ะ"
"หรอฮะ" อัลพูดก่อนจะหันไปหาคนเเปลกหน้าทั้ง3คน "พวกคุณชื่ออะไรกันหรอฮะ"
"ฉันชื่อภาวัชจ้ะอัลคุง"
"ฉันพิมนะ"
"ฉันอรจ้ะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะอัลฟองเช่คุง ^ ^"ทั้ง3คนฉีกยิ้มอย่างเป็นมิตรให้อัล
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ ^ ^ "
เเละนี่คือการมาของเพื่อนทั้ง3คนของฉันสู่เเดนออเคมิสต์...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
