แค้นรัก!! นายสุดฮอตกับยัยเซ่อซ่า

ออดดดดดดด ออดดดด
เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้น ฉันเก็บข้าวของใส่กระเป๋าแล้วเตรียมตัวไปตามนัด เฮ้อ ฉันไม่อยากไปเลย แต่ทำไงได้ ในเมื่อฉันบอกว่าจะไป รู้งี้ฉันให้ยัยนัตกับยัยเค้กไปด้วยก็ดีสิ เอาน่า ยัยตูน สู้ๆ มันคงไม่มีอะไรหรอมั่ง พอคิดอย่างนั้นได้แล้วฉันก็ตรงดึ่งไปที่นัดพบทันที พอมาถึงก็เห็นผู้หญิงที่เป็นรุ่นพี่ม.6ยืนอยู่3คน
  
"เออ รุ่นพี่เรียกหนูมาทำไมค่ะ"  พอมาถึงฉันก็ถามขึ้นมาทันที"มาแล้วหรอนังตัวดีฉันจะบอกอะไรให้นะว่า พาสต้านะ เขาเป็นของฉัน เธอไม่มีสิทธ์มายุ่งกับพาสต้าของฉัน เข้าใจไหม"  อ้อ นึกว่าเรื่องอะไร ที่ไหนได้ เรื่องนี้เองหรอ
  
"เอ่ แต่ฉันยังไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับนายพาสต้าเลยนะค่ะ มากล่าวหากันแบบนี้ไม่ได้หรอนะค่ะ"  ฉันพูดไปตามความจิงนะ เพราะฉันไม่อยากมีเรื่องหรอ แต่ความจิงนายพาสต้าตังหากที่มายุ่งกับฉันก่อน ถึงแม้ฉันจะไปชนเขาก่อนก็เถอะ
  
"ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลยนังนี่"
 
 เพี้ยยยยยย
เสียงฝ่ามือของรุ่นพี่มากระทบที่แก้มของฉันจังๆ จนทำให้หน้าฉันหันตามแรงของรุ่นพี่นั้น เจ็บจนน้ำตาแทบไหล รู้สึกว่าจะปากแตกด้วยสิฉัน โธ่เว้ย เกิดมายังไม่เคยมีใครมาตบฉันเลย เป็นเพราะหมอนั้นคนเดียวที่ทำให้ชีวิตของฉันเป็นแบบนี้ ฉันจะต้องแก้แค้นให้ได้เลยค่อยดูเถอะ
 
"นี่ แค่สั่งสอนนะ ขืนแกยังยุ่งกับพาสต้าของฉันอยู่ละก็ ไม่เจอแค่นี้แน่ จำเอาไว้ ยัยหน้าโง่" รุ่นพี่คนนั่นพูดแบบนั่นแล้วก็เดินจากไปปล่อยให้ฉันนั่งอึงอยู่ตรงนั้น แล้วน้ำตาของฉันก็ปลดปล่อยออกมามากมาย ฉันจะไม่มีวันลืมวันนี้เลย นายพาสต้า นายต้องชดใช้ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้หลังจากที่ฉันปล่อยน้ำตาออกมามากมายฉันก็เดินกลับบ้านไป
 
[Cartoon Home]
 
"อ้าว กลับมาแล้วหรอลูก แม่กำลังทำของว่างให้ลูกอยู่พอดี ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อเปลี่ยนผ้าซะ แล้วลงมากินของว่างนะลูก"  แม่ของฉันนะเอง กำลังทำขนมให้ฉันกินอยู่ แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ขึ้นห้องแม่ก็สังเกตเห็นหน้าฉัน ที่เป็นรอยแดง5นิ้วอยู่บนหน้าฉันซะก่อน
 
"อ้าว แล้วนั้นไปโดนไรมาจ้ะ เป็นรอยแดงเชียว เดี๋ยวแม่ทำแผลให้นะ ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะก่อนนะลูก"  ฉันรู้ดีว่าตอนที่แม่ทำแผลให้ฉันแม่ต้องถามฉันแน่ๆว่าฉันไปโดนอะไรมา แต่ถึงไม่ต้องถามก็รู้อยู่แล้ว ว่ารอยแบบนี้มันจะไปโดนอะไรได้ นอกจากโดนตบมา
 
"ค่ะ แม่"  ฉันตอบแม่ไป แล้วฉันก็ขึ้นห้องไปเปลี่ยนเสื้อเป็นชุดใส่อยู่บ้านแล้วลงมาตามที่แม่บอก
 
"ลงมาแล้วหรอลูก แม่ทำของว่างเสร็จพอดีเลย เดี๋ยวแม่ยกมาให้ลูกก็ไปเอากล่องพยาบาลมานะลูก"  แม่บอกกับฉัน
 
"ค่ะ แม่" แล้วฉันก็เดินไปเอากล่องพยาบาลมานั่งที่โต๊ะ
 
"มาใกล้ๆแม่สิ เดี๋ยวแม่ทำแผลให้ แล้วนี้ไปโดนอะไรมาจ้ะ"  ฉันยืนหน้าเข้าไปใกล้แม่
 
"ไม่มีอะไรหรอค่ะ แค่มีเรื่องนิดหน่อยนะค่ะ"  ฉันตอบแม่ไป
 
"แล้วไปมีเรื่องกับใครหรอลจ้ะ ทุกทีลูกแม่ไม่เคยมีเรื่องกับใครนิจ้ะ"แม่ถามอย่างสงสัย
 
"ที่จิง ตูนก็ไม่ได้เป็นคนเริ่มเองหรอค่ะ แต่เพราะไปมีเรื่องหนุ่มฮอตของโรงเรียนนะค่ะ แฟนคลับเลยมาตบตูน หาว่าตูนไปยุ่งกับของๆเขาค่ะ"  ฉันอธิบายแม่ไปอย่างไม่ปิดบังอะไรเลย
 
"หรอจ้ะลูก แล้วทำไมลูกถึงไปมีเรื่องกับคนดังได้ละจ้ะ" แม่ถามฉันอีก
 
"พอดีตูนบังเอิญไปชนเขาจนทำให้เสื้อเขาเปื้อนค่ะ ว่าแล้วตูนขอตัวไปซักผ้าให้เขาก่อนนะค่ะ"  ฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟังแล้วเลยไปซักผ้าให้นายนั่นด้วย
 
"จ้ะๆ ไปเถอะลูกแล้วพรุ่งนี้ต้องเอาไปคืนเขาใช่ไหมลูก อย่าลืมละกันนะ"  แม่บอกฉันเหมือนอย่างกับจะรู้ว่าถ้าฉันลืมมันจะต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่
 
"ค่ะ แม่"  ฉันตอบแม่ไป แล้วไปซักเสื้อให้หมอนั่น ว่าแต่เสื้อหมอนี่มันหอมจิงๆฉันชอบกลิ่นนี่ชะมัด เฮ้ย นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย ค่อยดูฉันจะซักให้กลิ่นนี้หายไปให้หมดเลย
 
กริ่งงงงงงงงง
"ฮ้าววว"  เสียงนาฬิกาปลุก ฉันก็ลงไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมตัวไปโรงเรียน พอเสร็จฉันก็ไม่ลืมที่จะเอาถุงที่ใส่เสื้อหมอนั่นลงมาด้วย
 
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ แม่" ฉันบอกอรุณสวัสดิ์แม่ไปเมื่อเห็นแม่กำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่
 
"อ้าว ตื่นแล้วหรอจ้ะ แม่เตรียมอาหารเช้าเสร็จพอดี วันนี้ขนมปังกับโกโก้ร้อนนะจ้ะ"  แม่บอกอาหารเช้าวันนี้
 
"ขอบคุณค่ะ แม่"  แล้วฉันก็นั่งกินข้าวเช้าที่แม่ทำให้ ฮืมมม หอมจิงๆเลย ฝีมือแม่ฉันนะ อริอยที่สุดเลย
 
"อร่อยมากค่ะ แม่"
 
"จ้า"
 
"งั้นตูนไปโรงเรียนก่อนนะค่ะ บายค่ะ"  ฉันบอกลาแม่และถึอถุงเสื้อหมอนั่นไปด้วย
 
"จะไปแล้วหรอลูก เพิ่งจะ7โมงเช้าเองนะลูก"  แม่ถามฉันที่ไปโรงเรียนเร็วผิดปกติ
 
"วันนี้จะรีบไปชมรมค่ะแม่ เลยออกเร็วหน่อยนะค่ะ" ฉันบอกแม่ไป
 
"งั้นหรอจ้ะ งั้นไปดีมาดีนะจ้ะ"
 
"ค่ะแม่"  พูดเสร็จฉันก็เดินมาจากบ้านเพื่อรอรถเมล์ อย่างทุกวันพอรถเมล์มาฉันก็ขึ้นสายประจำวันนี้รถว่างเป็นพิเศษสงสัยออกเช้าคงไม่ค่อยมีคนพอมาถึงหน้าโรงเรียนฉันก็ตรงดึ่งไปชมรมฉันทันที
 
"สวัสดีค่ะ พี่น้ำ"  ฉันทักรุ่นพี่ที่เป็นประธานชมรมของฉัน
 
"อ้าว สวัสดีจ้าน้องตูน วันนี้น้องตูนมาเร็วกว่าปกตินะค่ะ"  พี่น้ำทักพร้อมกับถามฉันเรื่องมาชมรมเร็วผิดปกติ
 
"คือตูนอยากจะวาดรูปที่วาดค้างอยู่ให้เสร็จนะค่ะ"  ฉันตอบพี่น้ำไป
 
"อ้อ หรอจ้ะ งั้นพยายามเข้านะ น้องตูน"
 
"ค่ะ พี่น้ำ"
หลังจากที่คุยกับพี่น้ำไปแล้วฉันก็มานั่งวาดรูปที่ตัวเองวาดค้างอยู่ให้เสร็จ ภาพนั้นเป็นภาพของน้ำตกที่ฉันวาดได้ครึงนึงแล้ว แล้วฉันก็คิดว่าจะเอาภาพนี้ลงประกวดด้วย ฉันจึงตั้งใจกับภาพนี้มาก แต่วันนี้สงสัยฉันจะวาดไม่เสร็จแน่ๆ ไม่เป็นไรไว้หลังเลิกเรียนมาวาดต่อก็ได้
 
ออดดดดดด ออดดด
อะเสียงออดเข้าเรียนดังแล้วหรอเนี่ย เร็วชะมัดพอได้ยินเสียงออดดังฉันก็เก็บข้าวของเสร็จก็เดินไปห้องเรียน
 
"หวัดดี ยัยเค้ก ยัยนัต"  ฉันทักยัยเพื่อนตัวดีของฉันที่นั่งอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้ว
 
"หวัดดีย่ะ ยัยตูน วันนี้มาสายหรอย่ะ ฉันมาโรงเรียนไม่เห็นแกเลย "  ยัยนัตถามมา
 
"วันนี้ฉันมาเช้าย่ะ แต่พึงกลับมาจากชมรมนะ" ฉันตอบยัยนัตไป
 
"หรอย่ะ แล้วเสื้อนายพาสต้าละ แกซักสะอาดใช่ไหม"  ยัยนัตถามถึงเสื้อหมอนั่น
 
"สะอาดย่ะ อยู่นี้ไง"  แล้วฉันก็ยื่นถุงให้ยัยนัตดู
 
"ยัยตูน นี้มันเสื้อบ้านแกสิ นี้มันอุปกรณ์ศิลปะของแกไม่ใช่หรอย่ะ "  หลังจากยัยนัตดูของที่อยู่ในถุง
 
"เอ่ แต่ฉันจำได้ว่าฉันหยิบมาแล้วนะ สงสัยจะอยู่ที่ห้องชมรมแน่เลยช่างมันก่อน เดี๋ยวค่อยไปเอาตอนเลิกเรียนแล้วกัน"
 
"แกนี่มันเซ่อจิงๆ แล้วฉันจะตรวจได้ไงว่ามันสะอาดรึเปล่า ถ้างั้นฉันจะไปเอาเสื้อกับแกที่ชมรมแกด้วยแล้วฉันจะตรวจดูตอนนั้นเลย"  ยัยนัตพูดอย่างโมโห
 
"เออ ก็ได้งั้นยัยเค้กก็ไปด้วยกันเลยนะ"  ฉันตอบยัยนัตไปและชวนยัยเค้กให้ไปหด้วยกันเลย
 
"ว่าแต่พรุ่งนี้มีสอบด้วยนิ นี้ยัยเค้กช่วยติวให้ฉันหน่อยนะ"  
 
"ฉันด้วย ยัยเค้กนะๆๆ"  ยัยนัตขอร้องยัยเค้กบ้าง
 
"เออๆ ฉันก็ช่วยติวให้ตลอดอยู่แล้ว พวกแกไม่จำเป็นต้องขอก็ได้แล้วละย่ะ"  ยัยเค้กพูดขึ้น
 
"จริงหรอยัยเค้ก ขอบใจแกมากๆเลยนะ"  ฉันกับยัยนัตปลื้มกับคำพูดของยัยเค้กมากจนน้ำตาแทบไหลเลยละ
 
"พอได้แล้ว แค่นี้เองไม่ต้องมาปลื้มฉันก็ได้ย่ะ เดี๋ยวอาจารย์มาแล้วนั่งที่กันได้แล้ว"  ยัยเค้กพูดขึ้น ฉันละปลื้มยัยเค้กมากๆเลย มันนะใจดีกับฉันและยัยนัตมาก เวลาติวนะมันอธิบายให้เข้าใจได้ง่ายกว่าอาจารย์ซะอีกแน่ะ แล้วที่ฉันกับยัยนัตรอดมาได้แบบฉลุยก็คงจะยัยเค้กนั่นแระที่ค่อยติวให้ฉันกับยัยนัต เป็นปลื้มสุดๆเลย
..........................................................................
เหมือนเดิมละกันน่ะ ติชมได้เลย