Biggest boy นายวายร้ายกับยัยจอมซ่าส์

“กรี๊ดดด”  ผู้หญิงคนนั้นตกใจกรี๊ดออกมา
“แฟรี่เธอเป็นไงบ้าง” วิชชัดรีบวิ่งมาหาฉันด้วยความตกใจกลัวว่าฉันจะเป็นอะไรบ้าง (รึเปล่า)
“ไม่ฉันไม่เป็นอะไร” ฉันหันไปบอกแต่ก็ยังเจ็บที่ขาอยู่แต่พอยังเดินได้
“นี่แก เป็นคนทำจานข้าวนี่ตกใส่หัวฉันใช่มั้ย” ผู้หญิงคนนั้นหันมาว่าฉัน
“ใช่แล้วจะทำไม”
“เปล่าไม่ทำไมหรอก แต่ขอตบคืนสักทีเหอะ” ยัยนั้นทำท่าจะเข้ามาตบหน้าฉันแต่วิชชัดเข้ามาบังฉันไว้ทำให้ยัยนั้นตบเข้าที่หน้าเขาเต็มๆ
“พอใจแล้วใช่มั้ย” วิชชัดถามเสียงเย็นชาจนทำให้ยัยนั้นกลัวจนตัวสั่น
“ฉะ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะตบนายนะวิชชัด” ยัยนั้นพูดเสียงสั่นด้วยความกลัว เดี๋ยวยัยนั้นพูดว่าอะไรนะได้ยินอะไรวิชชัด ยัยนี่รู้จักวิชชัดด้วยเหรอ แล้วพวกเขาเป็นอะไรกันอะ 
“ไปให้พ้นหน้าฉันแล้วอย่ามาทำร้ายแฟรี่อีก ” วิชชัดพูดเสียงเย็นชาแต่เข้มกว่าเดิม
“ไม่ฉันไม่ผิด ก็ยัยนั้นทำจานข้าวตกใส่หัวฉันก่อนฉันไม่ยอมนะนายก็เห็นนี่” ยัยนั้นบอกด้วยน้ำเสียงมั่นใจว่าตัวเองไม่ผิด
“อย่าให้ฉันหมดความอดทนนะเฟย์” วิชชัดบอกยัยเฟย์(อัพเดตแล้ว)เสียงเข้ม ตกลงพวกเขาสองคนรู้จักกันจริงๆด้วย
“ก็ได้ฉันไปก็ได้ชิ” ยัยนั้นพูดแล้วสะบัดก้นเดินออกไป
“นายรู้จักกับยัยนั้นด้วยเหรอ” ฉันถามหลังยัยนั้นเดินออกไปได้ไม่นาน
“แต่ฉันว่าเธอควรจะถามฉันนะว่าเจ็บมากมั้ย”หมอนั้นบอก
“ก็ใครใช้ให้นายมายืนบังเองละ” ฉันพูดอย่างกวนๆ แต่จริงนิ ฉันไม่ได้บอกให้เขามาบังฉันสักหน่อย
“เออฉันจะจำเอาไว้ว่าเธอมันไม่รู้จักบุญคุณ”
“ใครว่าฉันไม่รู้จักบุญคุณกันยะ”
“ก็ฉันไง”
“เออ รีบไปหาพี่ฉันได้” ฉันรีบเปลี่ยนไปพูดเรื่องก่อนที่จะได้เถียงกันอีก
“อือ งั้นรีบไปกัน” นายนั้นว่าพลางเดินเข้ามาจูงมือฉันไปที่โต๊ะ
“เฮ้ย! มาจับมือฉันทำไมปล่อยมือฉันนะเว้ย” ฉันบอกพลางสะบัดมือให้หลุดจากมือปลาหมึกของนายนี่ (นี่แกกล้าว่ามือของวิชชัดของฉันเป็นมือปลาหมึกเลยเหรอ)
“ก็ต้องจับไว้สิเดี่ยวเดินสะดุดล้มลงไปอีกหรอก” เออจริงแฮะ แต่ไม่จำเป็นต้องจับมือก็ได้นี่
“ไม่จำเป็น เพราะฉันไม่โง่ขนาดสะดุดล้มซ้ำสองอีกหรอก55+” (และแล้วหัวเราะไม่ทันหายท้องแข็งนางเอกเราก็สะดุดล้มจนได้)สังเกตดีๆ แล้วจะรู้ว่าเป็นแค่ความคิดของนักเขียน
“เอาน่า ป้องกันไว้ก่อน” พูดจบเขาก็จับมือฉันแน่นกว่าเดิมแล้วลากไปที่โต๊ะซึ่งตอนนี้ทุกคนกินใกล้เสร็จกันแล้ว
“เอ้า! แล้วข้าวละแฟ” เฟธเห็นฉันเดินมาพร้อมกับวิชชัดที่จับมือฉันอยู่ฉันก็เลยรีบสะบัดมีอออกดีนะที่ตานี่ยอมปล่อยมือไม่งั้นเดี่ยวพี่แองเจิลเห็นเข้าแล้วจะซวยเอาโชคดีนะที่เฟธไม่เห็น
“อ๋อเมื่อกี๊มีเรื่องนิดหน่อยนะข้าวก็เลยหกนะ” ฉันพูดอดกินข้าวเลยตู
“เดี่ยวฉันไปซื้อให้ใหม่เอามั้ย” เฟธพูดแล้วทำท่าจะลุกออกไปซื้อข้าวให้ฉัน
“เฟธไม่เป็นไรฉันไม่หิวแล้วละ” ฉันบอกพลางเดินไปนั่งข้างพี่ชาย
   หลังจากกินข้าวเสร็จกันแล้วก็กำลังจะขึ้นตึกเรียนฉันเดินอยู่ข้างหลังสุดส่วนยัยเฟมกับเฟธเดินอยู่เดินอยู่ข้างหน้าพร้อมกับพี่แองเจิลส่วนนาย            วิชชัดนะเหรอเดินอยู่ข้างๆฉันนี่เอง
“วิชชัดขอบคูณนะสำหรับที่ปกป้องฉันในวันนี้นะ" ฉันบอกพลางรีบวิ่งเข้าห้องไป



วันนี้มาเพิ่มตอนแล้วนะ เข้ามาอ่านแล้วเม้มให้กันมั้งนะจะได้มีกำลังใจ