รักแล้วรักอีกจะเอายังไงกันแน่ยัยลูกครึ่ง

                                                   ตอนเย็น
มิน:คุณแม่คะอินมาแล้วคร่า^O^
แม่มิน:กลับมาแล้วหรอลูก^^
มิน:พรุ่งนี้มินมีการแข่งประธานนักเรียนอะคะ^__^
แม่มิน:แล้วมินได้แข่งไหมลูก??
มิน:ได้แข่งซิคะมินซะอย่าง
แม่มิน:ไหนลองอธิบายให้แม่ฟังซิลูก
มิน:ได้คะ^W^
มินยิ้มหวานในขณะที่มินสาวน้อยร่างบางสูงกำลังอธิบายเสียงใสแจ๋วเสียนานแม่ของมินก็มองมินสาวน้อยที่ผมสี
น้ำเงินตาสีน้ำเงินดวงโตปากเล็กๆสีชมพูเข้ากับผิวสีขาวราวหิมะดูแล้วสวยราวกับนางฟ้ามาเกิด
มิน:แม่คะมินอธิบายจบแล้วค1 ชม.เลยหลอมินว่าไม่น่าเยอะเนอะแม่ว่าไหมคะ^^
แม่มิน:อุ๊ย!! แบบนี้แหละดีแล้วลูก
มิน:คะแล้วแม่หิวอะไรไหมเอ่ย??
แม่มิน:แม่ไม่หิวอะไรจ๊ะลูกพรุ่งนี้ลูกมีซ้อมละครด้วยแล้วร้องเพลงอีกแล้วก็ไปรำอีกไม่ใช่หลอลูกจะไหวหรอ
มิน:ไหวก็แค่ไปซ้อทละคร ไปร้องเพลง ไปรำ ไปเดินแบบอีกอ่ะคะ มินได้เป็นดาราเพราะคุณแม่สนับสนุนมิน
อยากจะเป็นดาราที่โด่งดังนะคะ
แม่มิน:แต่หนูก็ฮอตที่สุดแล้วนะลูก
มิน:มินอยากจะทำให้ดีที่สุดดีกว่านี่อีกคะมินเหนื่อแล้วขอตัวนะคะคุณแม่อ๋ออย่าลืมทานนมด้วยนะคะ^_^
                                              วันรุ่งขึ้
เวลา06.00น.
มิน:อ้าวแม่ตื่นแล้วหรอคะ^^!
แม่มิน:หนูตื่นทำไมตั้งเช้าลูก
มิน:มาทำกับข้าวให้แม่เสร็จพอดีมินไปก่อนนะคะ
แม่มิน:หนูรีบไปจังลูก...
มิน:มินไม่มีเวลาว่างนะคะแม่ มินขอโทษแต่มินต้องหาตังเลี้ยงแม่เราทำเพื่อนครอบครัวเรานะคะ
จุ๊บ!!
มิน:มินไปก่อนนะคะห้ามแอบร้องไห้นะ^^
แม่มิน:จ๊ะลูก
ณ วิทยาลัย
มิส:ทำไมแกมาช้าจัง-0-
นิด:ฉันว่าก็ต้องไปดูแลยายแก่นั้นละ- -.
เพี๊ยะ!!
มิน:นิดปากเธอควรจะมีคำพูดที่ดีกว่านี้นะมันแม่ฉันไม่ใช่แม่เธอ!!
นิด:แกคิดว่าฉันไม่กล้าตบแกคืนรึไงยัยมิน
มิน:นิดแกอย่ามาทำนิสัยแบบนี้แกหงุดหงิดอะไรอีกเล่า!!
นิด:แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกละ- -
มิน:แกอย่าทำนิสัยแบบนี้ซินิดหงุดหงิดแล้วลงที่เพื่อนมารยาทเสื่อมที่สุดฉันเกลียดคนแบบนี้ไม่ให้เกลียดกัน
มิส:เห๊ยนิดแกจะไปไหน!!
ปึก!!
มิส:เห๊ยยัยมินเป็นไรอ่ะ
มิสตรงใจเมื่อเห็นท้องฟ้าเริ่มแปลปรวนเป็นสีเทาในตัวของมินนั้นท่องคาถาอาคมสักอย่างพึมพำมาเบาๆและนิดก็
ต้องกรีดร้องเมื่อตัวเองมีเลือดเต็มตัว
มิน:ฉันสุดทนแลวนะนิดฉันคือมินเพื่อนแกฉันคือมินแกจำไว้ซะนะฉันไม่ใชคนธรรมดา
มิส:แกจะไปไหนตจะเริ่มแล้วนะการแข่งขัน!!
มิน:ฉันจะขึ้นไปเวทีเลยฝากดูแลนิดด้วยนะมิสภาพนั้นคือภาพหล่อนเธอเองคือธาตุลมคงจะแก้ได้ใช่ไหม?
มิส:อืมฉันแก้ได้แน่นอน
มิน:ดีฉันไปนะ
                                     การแข่งขันเริ่ม
มิน:สวัสดีคะฉันชื่อมินนีส   อันพิกเซลวอเทอร์ นะคะ วันนี้ดิฉันจะมีนโยบายมาแนะนำเสนอคือ...
มินอธิบายเสียงใสแจ๋วนานพอสมควรเพื่อนๆที่อยู่ข้างหน้าตั้งใจฟังกันอย่างดีแม้กระทั่งอาจาร์ยเองยังอึ้งคริสมอง
เด็กสาวหน้าตาสละสลวยผู้นั้นด้วยความท้าทายแต่เด็กสาวคนนั้นไม่สนใจกลับส่งยิ้มอ่อนโยนดังแสงสว่างให้
มิน:มินก็ได้มีนโยบายเพียงเท่านี้ขอบคุณคะ^^
ทันทีที่มินยิ้มให้เพื่อนๆที่ปรบมือให้มินเสียงดังใจของคริสก็เต้นไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย
อาจาร์ย:เอ่อนักศึกษาทุกคนเราขอจบนโยบายเพียงเท่านี้เวลาไม่พอเชิพบกันพรุ่งนี้วันใหม่สวัสดีคะ
ณ ห้องเรียน
มิส:แกทำได้แนๆเลยยัยมิน>O<
มิน:ฉันก็หวังให้เป็นอย่างนั้นจ๊ะ^^
มิส:ฉันรู้แล้วละยัยนิดเป็นอะไร
มิน:หืม ยัยนิดเป็นอะไรละ
มิส:มันกำลังเครีบดเรื่องครอบครัวตัวเองน่ะมันแอบอิจฉาแกที่แกทำอะไรก็ดี
มิน:มิสเราไม่ใช่มนุษย์ที่ธรรมดานะแกลืมไปแล้วหรือไงว่าพ่อของฉันเป็นนักวิทยาศาสตร์ได้ให้พลังวิเศษมา
ใหพวกเราแกอย่าใช้ให้ไม่เป็นประโยชน์ซิ
มิส:ฉันขอโทษ
มิน:มิสแกต้องเข้าใจนะเราเองจะต้องทำให้เรื่องนี้จบไปเร็วๆแน่ฉันสัญญา
มิส:แต่พ่อแกห่ากับแม่แกแกจะฆ่าพ่อแกยังไงละ
มิน:ฉันรู้น่าคนแบบพ่อฉันจะให้อยู่ให้รกโลกทำไมละ
มิส:นั้นซินะ:)
มิน:5555คนเลวๆแบบนั้นอย่าอยู่เลยดีกว่าฉันจะจัดการให้จบเร็วๆนี่ข่าวฉาวจะได้ไม่เกิดขึ้น
มิส:รีบๆละฉันรอดูอยู่
คริสมองเด็กสาวผมสีน้ำเงินยาวสลวยถึงเอวห่างๆว่าคุยอะไร...
                                                   ตอนเย็น
มิส:ฉันไปก่อนนะแกก็รีบไปทำงานได้แล้วเด๊วจะไม่ได้นอนนะ
มิน:เออขอบใจ^^!
ในขณะที่มินเดินกลับรถของตัวเองมีมือใหญ่หน้าหยาบคู่หนึ่งมารวบเอวเธอไว้
มิน:ปล่อยนะ!!
คริส:เธอคือใครกันแน่!!
มิน:นายไม่รู้จักฉันก็โง่เล่าฉันดาราหน้าใหม่ที่ฮอตที่สุดไง
คริส:แต่เธอไม่ใช่คนธรรมดาบอกมาเธอคือใคร
มิน:ไม่!!
คริส:งั้นเจอนี้
คริสค่อยๆยืนหน้าใกล้ๆมินแล้วจูบมินด้วยความร้อนแรงร่างสาวเพรียวพยายามจะจิกจะตบแต่ก็ไม่สพเร็จแล้วทีเดียว
เพี๊ยะ:นายหยุดนะ!!
ท้องฟ้าเปล่ยนเป็นสีเทาทันทีในตัวของมินนั้นมีแสงีฟ้ารอบๆตัวมินเมื่อยามโกรธมินจะควบคุมตัวเองไม่ไหวคริสอึ้ง
ก่อนจะรีบลุกหนีแต่ไม่ทันเสียแล้วแล้วของเขาถูกหน้ามัดไว้เพื่อไม่ให้หนีมันคือสิ่งนี้ที่แม่ของมินเป็นห่วงมา
ตลอด...
มิน:อยากรู้ไม่ใช่หลอฉันคือใคร
ดวงตาสีฟ้าออกน้ำเงินไม่อ่อนโยนอีกต่อไปมีแต่ฉายแววไม่พอใจโมโหรังเกียจแล้วดูเหมือนคริสจะร้ว่าเธอไม่ใช่คน
ธรรมดาเสียด้วยซิ
มิน:ฉันจะไม่บอกนะขอให้นายเฝ้าวิทยาลัยไปเถอะ
มินพูดจบก็หันตัวไปโดยไม่มองทันทีมินเอที่ตัวเองชอบใจอ่อนอยู่เสมอ....
         มินกำลังเปนอะไรกันแน่นะ??
-----------------------------------------------------------------------------------------------