นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lessson 34

 

############### ไนท์คลับแห่งหนึ่ง ###############

 

เฮ้อ !! กว่าจะออกมาได้แทบแย่

 

สภาพบรรยากาศในนั้นมันแย่มาก ๆ คนก็เยอะแถมเหม็นควันบุหรี่อีก จนฉันต้องหนีออกมาเดินเล่นริมชายหาดนะสิ แสงพระจันทร์เต็มด้วยสาดแสงกระทบทะเล เสียงคลื่นดังสนั่นตลอดเวลา

 

“อ๊า ~ อะไรมันจะบรรยากาศดีขนาดนี้ ”

 

ฉันพูดพรึมพรำคนเดียว

 

“ ออกมาพักเหนื่อยหรอค่ะ ” เสียงผู้หญิงดังมาจากข้างหลัง ฉันหันหลังกลับไป

 

“ จ่ะ. ..แล้วเมย์ออกมาทำไมหรอจ๊ะ ” ฉันพูดพรางเดินไปยืนข้าง ๆเธอ

 

ฉันฝืนพูดเพราะกับยัยนี่ เพราะฉันรู้ว่าหล่อนคิดอะไรกับฉัน

 

“ คิดจะเขี่ยฉันให้ไปไกล ๆจากชีวิตเธอนะสิ ”

 

“ เมย์ก็ออกมาเดินเล่นเหมือนกันแหละค่ะ แล้วพี่ปุ๋ยมาคนเดียวหรอค่ะ ” ยัยเมย์ทำเสียงแอ๊บ ๆ

 

นี่ ~ !! เห็นฉันเดินกับคนร้อยคนไงห๊ะ !! ฉันเดินคนเดียวก็เดินคนเดียวสิย๊ะ..

 

“ อ่อจ่ะ เมย์มีอะไรเปล่าจ๊ะ ?? ” ฉันแสร้งถาม

 

“ เมย์ไม่อ้อมค้อมแล้วนะค่ะ~ เข้าเรื่องเลยดีกว่า.. ” น้ำเสียงดูแปลก ๆไป

 

จะแหลอะไรชั้นอีกหล่ะเนี่ย~ !!

 

“ เอ๋ ~อะไรค่ะ ?? ” ฉันถามยัยเมย์ด้วยความสงสัย

 

“ คือ...พี่กล้าาาา ” ยัยปีศาจนี่ลากเสียงยาว ๆ

 

“ กล้า~ เค้าทำไมหรอค่ะ เค้ารังแกเมย์หรอ ?? ”

 

“ ป่าวหรอกค่ะ ” เมย์ทำหน้าเชิด ๆ

 

น้ำเสียงยัยนี่เริ่มเปลี่ยนไป ฉันคิดว่ามันน่าจะมีอะไรไม่ชอบมาพากลแล้วหล่ะ ??

 

“ คือพี่ปุ๋ย...เลิกยุ่งกับพี่กล้าได้แล้วค่ะ !! ” เมย์พูดเสียงแข็ง

 

“ ห๊ะ ?? อะไรนะค่ะน้องเมย์ ”

 

ฉันทำหน้าตกใจ แทบจะไม่เชื่อในหูตัวเองที่ได้ยิน

 

“ พี่ปุ๋ยฟังถูกแล้วค่ะ คือเมย์แอบชอบพี่กล้าตั้งแต่ที่พี่เค้ามางานวันเกิดพ่อพี่บีเค้าหน่ะค่ะ ” เมย์ทำหน้าตาเชย

 

“ ละ..ละ..แล้ว บี หล่ะ ?? ” น้ำเสียงฉันเริ่มสั่น

 

นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย !! ทำไมมือไม้ฉันมันต้องสั่นด้วยกับแค่คำพูดของเด็กคนนึงเนี่ยนะ...แล้วอีกอย่างยัยเมย์ก็มีบีอยู่แล้วนี่  ความรู้สึกไม่ค่อยดีเริ่มเกิดขึ้นในความคิดฉันแล้ว

 

“ อ๋อ ~ บีหรอค่ะ เมย์ไม่สนใจหรอกค่ะ ” ยัยนี่ยังทำหน้าตาเชย ๆนิ่ง ๆเหมือนเคย

 

“ ส่วนพี่กล้า~ เมย์ก็อยากได้มาควงแขนบ้างอ่ะค่ะ...ขอแค่นี้ไม่ได้หรอค่ะ ? ”

 

“ นี่เธอ..ยังเป็นคนอยู่รึเปล่า !! กล้าเค้าเป็นแฟนพี่นะ ” ฉันตะโกนออกไปด้วยความโมโห

 

“ นี่ ๆ  พี่ปุ๋ยพูดดี ๆสิค่ะเมย์มาคุยกับพี่ดี ๆนะ ” ยัยเมย์พูดพรางสะบัดผม

 

อ๊ากกกกกกก.. !!  ฉันอยากจะฆ่าไอ่เด็กคนนี้เสียจริง เธอคิดว่าเธอเป็นใครย๊ะ...ถึงมาทำอย่างนี้

 

“ ตะ...ตะ  แต่ว่า... ”

 

“ ไม่มีแต่ค่ะ. . .เมย์มีทางเลือกให้พี่  สองทาง ” ยัยเมย์แทรกขึ้นมา

 

“. . .”  ฉันเงียบ ทำตาเบิกกว้างรอฟังข้อเสนอ

 

“ 1. ท่าพี่เดินออกจากชีวิตพี่กล้า ทั้งพี่และพี่กล้าก็จะไม่เจ็บตัว 2. ท่าพี่ยังคงเป็นแฟนกับพี่กล้า มันก็จะตรงข้ามกับข้อหนึ่งค่ะ ” ยัยนี่พูดอย่างยิ้มแย้ม

 

ฉันจะทำยังไงดีหล่ะทีนี้...แต่อย่างว่าคำพูดเด็กคนหนึ่งจะไปเชื่อถืออะไรได้ แต่ทำไมใจฉันมันเริ่มเต้นแรงขึ้นอย่างนี้หล่ะ เหมือนมีความรู้สึกไม่ดีเข้ามาในชีวิต

 

“  เอ่อ...พี่ไม่เลือกข้อไหนทั้งนั้นแหละค่ะ ~ พี่ว่า...น้องเมย์คงเมาแล้ว เด๋วพี่พาไปนอนนะ ” ฉันยังฝืนยิ้มพรางจะเข้าไปพยุงยัยเมย์

 

“ ไม่ต้องมายุ่ง !! ” ยัยเมย์สะบัดตัวออกอย่างแรง

 

“ ชั้นคิดแล้ว..ว่าแกต้องพูดอย่างนี้ ” 

“ ป่ะ ป่ะ พี่จะช่วยพยุงเมย์เองนะ ”

 

ฉันไม่เคยทำอะไรให้ใครอย่างนี้มาก่อน...ที่ทำเพราะ ~ ชั้นคงคิดว่า.....

 

“ ปล่อยเด๋วนี้ !! ใครเป็นน้องแกไม่ทราบห๊ะ !! ” ยัยเมย์เริ่มมีปัญหากับสรรพนาม

 

“ น้องเมย์ใจเย็น ๆนะค่ะ ” ฉันฝืนพูดดี ๆ  นี่ฉันทนเก็บอารมณ์ได้ไงเนี่ย

 

“ โอ๊ย !! ” เสียงฉันอุทานออกมา

 

อู๊ย ย ย ยยยย !! เจ็บชะมัด ก็ยัยเมย์นะวิ่งเข้ามาผลักฉัน  ทำเอาฉันล้มลงไปกองกับพื้นทราย (T_T)

 

“ ทำเป็นสำออยนะ ทีอยู่โรงเรียนไม่เห็นเป็นอย่างนี้บ้างหล่ะ ชั้นรู้อยู่แล้วว่าเธอคงปฏิเสธ ” ยัยเมย์พูดจบก็ขึ้นคร่อมบ่นตัวฉัน

 

เพี๊ย !! เสียงยัยเมย์ตบหน้าฉันอย่างแรง

 

“ นี่ !! ชั้นจะให้เวลาอยู่กับกล้าเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อถึงวันกลับเธอจะไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับกล้าอีก ”

 

“ ทะ ทะ...ทำไมชั้นต้องเชื่อเธอด้วย ” ฉันย้อนกลับไป

 

“ พรุ่งนี้เธอก็จะได้รู้คำตอบเอง ”

 

ยัยเมย์พูดด้วยน้ำเสียง งง ๆ พรางลุกขึ้นจากตัวฉัน

 

“ ระวังตัวเธอกับพี่กล้าไว้ให้ดี ๆหล่ะ ”

 

“. . .” ฉันเงียบพรางลุกขึ้นยืน

 

“ แล้วจะได้เห็นดีกัน ” ยัยเมย์พูดแล้วค่อย ๆเดินจากไป

 

สิ่งที่มันพึ่งผ่านไปเมื่อกี้ มันเป็นเพียงฝันใช่ไหม มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม อยู่ดี ๆน้ำสีขาว ๆก็ไหลออกมาจากตาฉัน...ฉันรู้สึกเหมือนใกล้จะสูญเสียอะไรซักอย่าง

 

“ มันต้องไม่เป็นอย่างนี้สิ ” ฉันทิ้งตัวลงไปนั่งร้องไห้ที่พื้นทรายพรางนึกถึงคำพูดหมอดู