นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lesson 4 ชีวิตวัยรุ่น
 
----------------------หน้าวิทยาลัย----------------------
 
“เห้ย ๆ พวกปี2อ่ะ ดูแลปี1ด้วย พามันเข้าเรียน อย่าให้กูเห็นว่าใครโดดวิชาช่างนะมึง” เสียงชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ตะโกนพลันยืนสูบบุหรี่อยู่หน้าวิทยาลัย
 
“ไอแมน มึงจะเข้าเรียนเลยป่าวเนี่ย ?” ผมถามไอแมน
 
“กูเข้าแต่ตอน 10 โมงก็ก็ออกละ  ไปแทงนุ๊กนัดกับไอบอยไว้เมื่อวาน”
“แห๊ะ ๆ” ไอบอยยิ้มแสยะ ๆ
 
“พวกมึงนี่ !! ไม่ทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดีเลย ” ผมพูดพร้อมส่ายหัว
 
“มึงจะไปกับพวกกูมั้ยหล่ะ เด๋วกูเลี้ยง” ไอบอยชวนผม
 
“ไป !!” ผมพูดอย่างฉับไว
 
“โห่ ๆ ที่แท้มึงก็ทำเป็นพูดดี ” ไอแมนพูดพร้อมส่ายหน้าซ้ายขวา
 
ทันใดนั้นเอง !! ไอแมนได้สดุดตากับเด็กชายร่างเล็กดูออกว่าพึ่งเรียนปวช.1 กำลังเดินเข้าวิทยาลัยโดยที่มีสมุดตราวิทยาลัยเหน็บอยู่ที่ตูด
 
“เห้ย !! มึงอ่ะไอหนังสือเหน็บตูดมานี่ดิ” ไอแมนเรียกเด็กปี 1
 
เด็กปี1 รีบวิ่งมาทันใด “ครับ~ พี่แมนมีอะไรครับ”
 
ไอแมนมองหน้า ก่อนมีเสียงดัง   อุ๊ก !!!  เด็กชายร่างเล็กทรุดตัวลงกับพื้นในท่ากำลังจุกเมื่อโดนชายรุ่นพี่ต่อยเข้าที่กลางท้องอย่างจัง
 
“ไอจิ๋วมึง~ รู้มั้ยทำไมมึงโดนแบบนี้” ไอแมนพูดพร้อมชี้หน้าเด็กชายร่างเล็ก
 
“ไม่ทราบคับพี่” ไอจิ๋วด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด !!
 
ไอแมนสายหัวเล็กน้อย “ กูสอนไม่รู้จักจำ กับสมุดที่มีตราโรงเรียนมึงยังทำได้ ต่อไปมึงคงไม่เคารพโรงเรียนกูแล้วหล่ะ” ไอแมนพูดพร้อมจับหัวไหล่ทั้งสองข้างของไอจิ๋วขึ้น ผมยืนงงในความรักสถาบันของมัน
 
“เข้าโรงเรียนไปได้แล้ว อย่าให้กูเห็นว่ามึงทำอีกนะ” ไอแมนพูดพร้อมตบไหล่รุ่นน้อง
 
“ครับ !! ” ชายหนุ่มพูดและวิ่งไปทางหน้าประตู
 
แน่นอน !! เมื่อถึงหน้าประตูเป็นอันที่ทุกคนต้องรู้กัน ถือเป็นธรรมเนียมมาเนิ่นนานแล้ว เมื่อเด็กชายพ้นจากประตูที่เขาเดินเข้าก้าวแรกแล้วจึงรีบวิ่งเข้าห้องเรียน แน่นอนพวกผมก็ต้องทำเหมือนกัน เมื่อเดินผ่านประตูมา ฝ่ายปกครองโจทย์พวกผมเข้ามาทักไอบอย พวกผมจึงวิ่งหนีพร้อมกับไอบอย นี่ถือเป็นเรื่องปรกติของพวกเราในการหลบอาจารย์ฝ่ายปรกครอง เนื่องจากพวกเรามีคดีไว้เยอะ และใส่กางเกงยีนส์ไปโรงเรียน ช๊อปปัก
 
“อาจารย์ ครับ !! ผมไม่เข้าใจตรงนี้ครับช่วยทบทวนให้อีกรอบได้ไหมครับ” ไอบอยพูดพร้อมยกหนังสือชี้ให้อาจารย์ดู
 
อาจารย์ยิ้มเล็ก ๆ “ได้สิจ๊ะ >.<”
 
อ๊อด ด ด ด ด !!!!  เสียงออด หมดชั่วโมงเรียน พวกเราปิดสมุดหนังสือ เตรียมตัวขอบคุณอาจารย์
 
“งี้~ กูก็ไม่รู้เรื่องนี้ดิ” ไอบอยพูดเอาหน้าอาจารย์อย่างเห็นได้ชัด
 
“เออน่า~ เด๋วกุสอนมึงเอง” ผมเอาหน้าบ้าง
 
“ให้กูสอนดีกว่า เชื่อกูดิ” ไอแมนเอาบ้าง
 
“รู้สึกพวกเธอช่วยเพื่อนขนาดนี้ อาจารย์ก็ดีใจที่พวกเธอตั้งใจเรียนนะ” อาจารย์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
 
“นักเรียนทำความเคารพ” เสียงหัวหน้าห้องบอก
 
“ขอบคุณครับ” ทุกคนในห้องพูดพร้อมกัน
 
--------------------โรงอาหาร----------------- //// พักเบรค 10.40 น.
 
“เห้ย !! ไอบอยเมื่อไหร่ไอแมนจะมาว่ะ กูรอนานละ” ผมพูดกับไอบอย
 
“มึงรอมันแปปดิ  ~  นั่นไงมาละพาใครมาว่ะนั่น” ไอบอยพูดพรางชี้ไปทางไปแมนที่กำลังพาเด็กรุ่นน้องมา
 
“เห้ย~ มึงสองคนดูไอเด็กเวณนี่ดิ แมร่งจะต่อยกันเอง” ไอแมนพูดพรางตบหัวไอเด็กปี1
 
“ก็มันกวนตรีนผมก็อ่ะพี่” เด็กปี1เถียงอย่างไม่รู้กาละเทศะ
 
“ไอ่ สัส กับเพื่อนแค่นี้มึงยอมมันนิดหน่อยไม่ได้ใช่มั้ย” ไอบอยโมโหแทนไอแมน
 
“กะแค่ชกต่อยแค่นี้ ผมไม่กลัวหรอกพี่”
 
“ไอ่สัสนี้ปากดี กับเพื่อนมึงยังทำได้ลงคอ จะนับอะไรกับการที่เมื่อมึงโตไป มีสันดารแบบนี้ติดตัวออกไป  ในวันข้างหน้ามึงคงไปเป็นโจรแล้วหล่ะ แค่มันกวนตรีนแค่นี้ แล้วท่ามึงจบออกไปแล้วไปเจอเจ้านายกวนตรีนหล่ะ สถาบันแห่งนี้เค้าสอนให้กูมันความอดทน ไม่ให้มาทำสำออย สอนให้สู้ชีวิต สอนให้มึงสู้ต่อโลกกว้าง. .” ไอแมนพูดพรางร้องไห้น้ำตาคาเบ้าตา
 
ผมเห็นท่าไม่ดีกลัวไอแมนมันจะอายรุ่นน้องจึงลากตัวมันออกมา ปล่อยให้ไอบอยนั่งสอนเด็กปี1 ผมเดินมาถึงห้องน้ำกับไอแมน ระหว่างไอแมนล้างหน้าผมหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดดูด
 
“แมน~ กูเข้าใจมึงเว่ย ท่ามึงไม่มีที่นี่คงไม่มีมึงในวันนี้” ผมปลอบใจไอแมน
 
“เออ. . . ท่ากูไม่มีเพื่อนอย่างพวกมึงก็ไม่มีกูในวันนี้เหมือนกัน” ไอแมนทำซึ้ง
 
!!!RRRrrr!!!
 
“ฮัลโหล ครับ” ผมพูดกับคนในสายโทรศัพท์
 
“นี่นายกล้า. . .วันนี้กลับบ้านกี่โมง” เสียงผู้หญิงที่ผมไม่รู้จัก
 
“ไม่รู้เหมือนกันครับ. .. นั่นใครอ่ะครับ” ผมยัง งง ๆ หรือว่า หญิงพาณิชที่ผมไปเกี่ยวมา -0-
 
“ชั้นปุ๋ย โว๊ย !!! อีตาบ้าจำเสียงชั้นไม่ได้ไง ” ยัยปุ๋ยตะคอก
 
“เธอโทรหาชั้นทำไม  มีเบอร์ชั้นได้ไง หลงเสน่ห์ชั้นแล้วละสิ ?” ผมถามด้วยความสงสัย
 
“ตาบ้า !! หน้าอย่างนายใครจะไปเอา แม่ชั้นให้ชั้นกลับบ้านกับนาย เพราะชั้นต้องส่งโมเดล แต่ไม่มีใครช่วยถือพอดีแม่ชั้นโทรมาพอดีจึงไปเอาเบอกับป้าเทือง โอเค !!” เธอใส่ผมมาเป็นชุด
 
“ทำไมชั้นต้องช่วยเธอด้วยหล่ะ ?”
 
“เออ !! แค่นี้แหละ” เธอตะคอก
 
“ล้อเล่น~ เธอกลับบ้านกี่โมงเด๋วชั้นไปหาหน้า รร.”
 
“ชั้นว่านายนั่งรถเมล์มาเลยดีกว่าเด๋วชั้นรอหน้าโรงเรียน”
 
“อืม ๆ ประมาณ 5 โมงเย็นละกัน ชั้นเข้าเรียนแล้ว แค่นี้นะ ^^.” ผมรีบตัดบทเนื่องจากเพื่อนผมเศร้าอยู่
ผมหันหลังกลับไปเจอไอแมนกับไอบอยที่มาตอนไหนไม่รู้แอบซุบซิบนินทาผมอยู่ ผมไม่พูดแกล้งทำไปล้างหน้าจนไอบอยทนไม่ไหวจึงถามผม
 
“คุยกับใครว่ะไอกล้า ??” บอยถาม
 
“ยัยเด็กบ้านั่นอ่ะแหละ ” ผมทำท่าหงุดหงิด
 
“มึงมีเบอมันตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ คุยกันวันเดียวนัดกลับบ้านพร้อมกันเลย สุดยอด !!” ไอบอยทำท่าดีใจ - -*
 
“มึงจะบ้าไง !! ตอนเด็ก ๆ กูกับยัยนั่นเป็นเพื่อนกัน ตั้งแต่เด็กแล้วแม่เค้าบอกให้กูช่วยยัยนั่นถือของกลับบ้าน กูเลยต้องรับคำไม่งั้นกูไม่ทำหรอก ผู้หญิงอะไรด่าเก่งชิบหาย” ผมพูดแล้วเซง ๆ ส่ายหัวไปมา
 
“พี่พระเอกจะคุยกันอีกนานมั้ยคับ ตัวร้ายอยากแทงนุ๊คแล้ว ป่ะ ๆ” ไปแมนพูดแล้วเดินไปทันที
 
“รอกูด้วยดิ ๆ” ไอบอยกับผมรีบเดินตามไอแมน