[Fic] Mahou Shoujo Madoka Magica
9.3
momochi
แชร์นิยาย
1) นี่มันอะไรกัน!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ณ ห้องแลบ ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ไม่ขาดฝัน
" นี่โฮมุระ ทำอะไรนะ! " ฉันถามโฮมุระที่กำลังทดลองอะไรบางอย่าง
โฮมุระ : ทดลองอาวุทนะ
" เห~ จะเป็นอาวุธแบบไหนนะ~ " ฉันพูดพร้อมหยิบหลอดทดลองชิ้นหนึ่งขึ้นมาดู
โฮมุระ : ซากุระ เคียวโกะ...อย่าจับอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าเดี๋ยวเกิดเหตุการณ์ไม่ขาดฝันขึ้นหรอก
เมื่อโฮมุระกล่าวขึ้นฉันก็เผลอทำหลอดทดลองตกไปซะแล้ว
=================ตูม!!=================
เสียงระเบิดเกิดขึ้นในห้องทดลองที่มีควันฟุ้งกระจาย
" แค่กๆ... ไอ้หลอดทดลองนี่ไม่เห็นจะทำอะไรเลยนี่ " ว่าแล้วผมก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าโฮมุระ
" เฮ้ย!! ไหงหน้าเธอเป็นอย่างนั้นล่ะโฮมุระ!! " ผมตกใจมากที่เห็นโฮมุระเปลี่ยนไป
โฮมุระ : ซากุระ เคียวโกะ....ไม่สิ ซากุระ เคียวน์ ฉันบอกนายแล้วว่าอย่าจับอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า.....
" น่าๆไหนๆมันก็หลอดทดลองมันก็ตกไปแล้วมีวิธีแก้ให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมไหม?? "
โฮมุระ : หลอดทดลองนี้ไม่มีวิธีแก้......เสียใจด้วย...
" บ้าน่า!! " ผมอุทานออกไปด้วยสีหน้าที่อึ้งกิมกี่
==== และเมื่อควันจางหายไป " ครืดดดดดดดดดดด " เสียงประตูห้องแลปได้ถูกเปิดออก ====
ซายากะ : นี่มาโดกะห้องนี้สินะ ที่ได้ยินเสียงระเบิดนะ?
มาโดกะ : ใช่เลยละซายากะจัง >
ซายากะ : เห~~ อะเร๊ะ!! o_O!
" เฮ้ย!! " ผมหันไปมองผู้ที่เข้ามาเยือนที่เป็นหญิงสาวหัวฟ้าติดกิ๊บสีเหลือง และ หญิงสาวหัวชมพูมัดแกละด้วยริบบิ้นสีแดง
มาโดกะ : อ๊ะ!!
โฮมุระ : ....มา..โดกะ.....
ซายากะ : พ....พวกเธอ ม..ไม่สิพวกนายไปทำอะไรมาน่ะ!!
โฮมุระ : ลองถามเคียวน์สิ.... โฮมุระพูดขึ้นแล้วเหล่ตามามองผม
" อ...เอ่อ...." ผมอ้ำๆอึ้งๆไม่อยากจะตอบไปเพราะมันทำให้รู้สึกผิด
ซายากะ : พูดออกมานะ!! ยัยซายากะตะคอกผมแล้วเดินเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่ใกล้ๆโฮมุระ
มาโดกะ : ใจเย็นๆนะซายากะจัง ^^" ว..ว่าแต่โฮมุระคุง มันเกิดอะไรขึ้นนะ??
โฮมุระ : ...เคียวน์ทำหลอดทดลองตกนะ แล้วหลอดนี้มันไม่มีวิธีแก้....
มาโดกะ : อา....งั้นก็แย่นะสิ แต่อีก 2 วันเปิดเทอมแล้วทำไงดีละ //ยัยมาโดกะเดินไปเขย่าตัวโฮมุระ
โฮมุระ : นั่นสิ...นี่มาโดกะพรุ่งนี้ว่างสินะ...ไปสวนสนุกกันไหม..ชวนมามิซังกับซายากะด้วยนะ
มาโดกะ : ได้สิเรื่องไปสวนสนุกนะ ~ > < อ๊ะ แต่ว่าทำไงดีละเรื่องเรียนนะ
โฮมุระ : ฉันจัดการเอง..แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าเราออกไปจากห้องแลปกันเถอะ... โฮมุระเหล่ตามองผมก่อน
จูงมือมาโดกะออกจากห้อง
มาโดกะ : นั่นสินะ... ^^ ว่าแต่เดี๋ยวสิโฮมุระคุง!!
ภาพที่โฮมุระเห็นคือภาพที่ผมกับซายากะดึงแก้มกันเหมือนกับเด็กแกล้งกันโดยไม่แยแส
ซายากะ : อ่อยอิอาอ้า (ปล่อยสิตาบ้า!!)
" เออมาอิกแอ้มอั๋นอ่อนอ้ะ!!อ่อยอิ!!(เธอมาหยิกแก้มฉันก่อนนะ!!ปล่อยสิ!!) " ผมพูดออกไปพร้อมค่อยๆ
คลายมือออก เพราะถึงยังไงยัยนี่คงไม่ยอมปล่อยง่ายๆ
ซายากะ : ดีมาก!! //ยัยหัวฟ้าดึงแก้มผมแล้วปล่อยทำให้ผมเจ็บมาก
" อูย...เจ็บชะมัด!! " ผมโอดครวญพร้อมจับแก้มตัวเองที่ถูกดึงจนแดงไปหมด
ซายากะ : อะ ห้า~!!ในฐานะที่ทำให้ฉันเป็นห่วงต้องเจอแบบนี้ละ!!
" ห๊ะ!! เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ..." ผมมัวแต่สนใจแก้มตัวเองจนไม่รู้ว่ายัยบ้านี่พูดอะไรบ้าง
ซายากะ : ไม่มีอะไรหรอกน่า!! อย่าสนใจเลย ((ต...ตาบ้าหูหนวกรึไงยะ!!)) ผมหันไปมองหน้าที่แดงระเรือของซายากะที่บัดนี้ได้หันหลังไปซะแล้ว
"นี่ซายากะ....สภาพฉันตอนนี้มันดูไม่ได้เลยสินะ..."ผมก้มหน้าพูดกับซายากะที่หันขวับกลับมามองผมทันทีที่ผมเอ่ยชื่อเธอ
ซายากะ : ไม่หรอกน่า!! ดูดีจะตายไป!! >///< ((ฉ...ฉันพูดอะไรออกไปกัน!))
" ขอบใจนะ !! " ผมลุกขึ้นพร้อมหันมายิ้มหน้าทะเล้นให้ซายากะก่อนจะฮำเพลง and I'm Home ออกไปพร้อมเสียงวิ่งของซายากะที่ตามออกมาในไม่ช้า
================================================
ช่วยวิจารย์ทีนะว่ามันเป็นยังไงบ้าง บางทีพิมพ์ผิดตรงไหนก็บอกกันด้วยนะครับ เบลอๆ
" นี่โฮมุระ ทำอะไรนะ! " ฉันถามโฮมุระที่กำลังทดลองอะไรบางอย่าง
โฮมุระ : ทดลองอาวุทนะ
" เห~ จะเป็นอาวุธแบบไหนนะ~ " ฉันพูดพร้อมหยิบหลอดทดลองชิ้นหนึ่งขึ้นมาดู
โฮมุระ : ซากุระ เคียวโกะ...อย่าจับอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าเดี๋ยวเกิดเหตุการณ์ไม่ขาดฝันขึ้นหรอก
เมื่อโฮมุระกล่าวขึ้นฉันก็เผลอทำหลอดทดลองตกไปซะแล้ว
=================ตูม!!=================
เสียงระเบิดเกิดขึ้นในห้องทดลองที่มีควันฟุ้งกระจาย
" แค่กๆ... ไอ้หลอดทดลองนี่ไม่เห็นจะทำอะไรเลยนี่ " ว่าแล้วผมก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าโฮมุระ
" เฮ้ย!! ไหงหน้าเธอเป็นอย่างนั้นล่ะโฮมุระ!! " ผมตกใจมากที่เห็นโฮมุระเปลี่ยนไป
โฮมุระ : ซากุระ เคียวโกะ....ไม่สิ ซากุระ เคียวน์ ฉันบอกนายแล้วว่าอย่าจับอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า.....
" น่าๆไหนๆมันก็หลอดทดลองมันก็ตกไปแล้วมีวิธีแก้ให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมไหม?? "
โฮมุระ : หลอดทดลองนี้ไม่มีวิธีแก้......เสียใจด้วย...
" บ้าน่า!! " ผมอุทานออกไปด้วยสีหน้าที่อึ้งกิมกี่
==== และเมื่อควันจางหายไป " ครืดดดดดดดดดดด " เสียงประตูห้องแลปได้ถูกเปิดออก ====
ซายากะ : นี่มาโดกะห้องนี้สินะ ที่ได้ยินเสียงระเบิดนะ?
มาโดกะ : ใช่เลยละซายากะจัง >
ซายากะ : เห~~ อะเร๊ะ!! o_O!
" เฮ้ย!! " ผมหันไปมองผู้ที่เข้ามาเยือนที่เป็นหญิงสาวหัวฟ้าติดกิ๊บสีเหลือง และ หญิงสาวหัวชมพูมัดแกละด้วยริบบิ้นสีแดง
มาโดกะ : อ๊ะ!!
โฮมุระ : ....มา..โดกะ.....
ซายากะ : พ....พวกเธอ ม..ไม่สิพวกนายไปทำอะไรมาน่ะ!!
โฮมุระ : ลองถามเคียวน์สิ.... โฮมุระพูดขึ้นแล้วเหล่ตามามองผม
" อ...เอ่อ...." ผมอ้ำๆอึ้งๆไม่อยากจะตอบไปเพราะมันทำให้รู้สึกผิด
ซายากะ : พูดออกมานะ!! ยัยซายากะตะคอกผมแล้วเดินเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่ใกล้ๆโฮมุระ
มาโดกะ : ใจเย็นๆนะซายากะจัง ^^" ว..ว่าแต่โฮมุระคุง มันเกิดอะไรขึ้นนะ??
โฮมุระ : ...เคียวน์ทำหลอดทดลองตกนะ แล้วหลอดนี้มันไม่มีวิธีแก้....
มาโดกะ : อา....งั้นก็แย่นะสิ แต่อีก 2 วันเปิดเทอมแล้วทำไงดีละ //ยัยมาโดกะเดินไปเขย่าตัวโฮมุระ
โฮมุระ : นั่นสิ...นี่มาโดกะพรุ่งนี้ว่างสินะ...ไปสวนสนุกกันไหม..ชวนมามิซังกับซายากะด้วยนะ
มาโดกะ : ได้สิเรื่องไปสวนสนุกนะ ~ > < อ๊ะ แต่ว่าทำไงดีละเรื่องเรียนนะ
โฮมุระ : ฉันจัดการเอง..แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าเราออกไปจากห้องแลปกันเถอะ... โฮมุระเหล่ตามองผมก่อน
จูงมือมาโดกะออกจากห้อง
มาโดกะ : นั่นสินะ... ^^ ว่าแต่เดี๋ยวสิโฮมุระคุง!!
ภาพที่โฮมุระเห็นคือภาพที่ผมกับซายากะดึงแก้มกันเหมือนกับเด็กแกล้งกันโดยไม่แยแส
ซายากะ : อ่อยอิอาอ้า (ปล่อยสิตาบ้า!!)
" เออมาอิกแอ้มอั๋นอ่อนอ้ะ!!อ่อยอิ!!(เธอมาหยิกแก้มฉันก่อนนะ!!ปล่อยสิ!!) " ผมพูดออกไปพร้อมค่อยๆ
คลายมือออก เพราะถึงยังไงยัยนี่คงไม่ยอมปล่อยง่ายๆ
ซายากะ : ดีมาก!! //ยัยหัวฟ้าดึงแก้มผมแล้วปล่อยทำให้ผมเจ็บมาก
" อูย...เจ็บชะมัด!! " ผมโอดครวญพร้อมจับแก้มตัวเองที่ถูกดึงจนแดงไปหมด
ซายากะ : อะ ห้า~!!ในฐานะที่ทำให้ฉันเป็นห่วงต้องเจอแบบนี้ละ!!
" ห๊ะ!! เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ..." ผมมัวแต่สนใจแก้มตัวเองจนไม่รู้ว่ายัยบ้านี่พูดอะไรบ้าง
ซายากะ : ไม่มีอะไรหรอกน่า!! อย่าสนใจเลย ((ต...ตาบ้าหูหนวกรึไงยะ!!)) ผมหันไปมองหน้าที่แดงระเรือของซายากะที่บัดนี้ได้หันหลังไปซะแล้ว
"นี่ซายากะ....สภาพฉันตอนนี้มันดูไม่ได้เลยสินะ..."ผมก้มหน้าพูดกับซายากะที่หันขวับกลับมามองผมทันทีที่ผมเอ่ยชื่อเธอ
ซายากะ : ไม่หรอกน่า!! ดูดีจะตายไป!! >///< ((ฉ...ฉันพูดอะไรออกไปกัน!))
" ขอบใจนะ !! " ผมลุกขึ้นพร้อมหันมายิ้มหน้าทะเล้นให้ซายากะก่อนจะฮำเพลง and I'm Home ออกไปพร้อมเสียงวิ่งของซายากะที่ตามออกมาในไม่ช้า
================================================
ช่วยวิจารย์ทีนะว่ามันเป็นยังไงบ้าง บางทีพิมพ์ผิดตรงไหนก็บอกกันด้วยนะครับ เบลอๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
