บทเพลงชองฉันกับเธอ

พ่อของโทโมะ-แกจะลงมาไหมไอ้ลูกชาย

คุณพ่อพูดด้วยน้ำเสียงโมโห

ไม่นานโทโมะก็เดินลงมาข้างล่างกับแก้ว ดูท่าทางสองคนนี้คงกลัวพ่อของโทโมะมาก

โทโมะ-มีอะไรครับ

แม่ของแก้ว-โทโมะลูก  แม่รู้ว่าเรารักกันแต่ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา

แก้ว-แม่ฟังแก้วก่อน

พ่อของโทโมะ-ถึงพวกพ่อจะอยากมีหลานก็ตามเถอะ

แม่ของแก้ว-มีไรจะแก้ตัวไหมแก้ว

แก้ว-คือว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่แม่คิดนะ

โทโมะ-ใช่แล้วครับคุรแม่

แม่ของแก้ว-แล้วเสียงที่แม่ได้ยินว่า "มาต่อจากเมื่อคืนเถอะ"ละ

โทโมะ-ก็พวกเราเล่นเกมต่อสู้กันนะครับเมื่อวาลเราเสมอกัน

แม่ของแก้ว-แม่ยังไม่เชื่อแล้วที่พูดว่า "ไวไฟจริงๆ ฉันชอบ" ละ

แก้ว-ก็ตอนนั้นแก้วใช่ท่าไม้ตายปล่อยไฟออกมาแต่โทโมะดันรู้สะดีเลยแก้ได้

แม่ของแก้ว- แล้วที่พูดว่า "โทโมะอย่านะ เจ็บอุ๊ยเจ็บ"ละแม่ได้ยินนะขนาดนั่งอยู่ข้างล่างเนีย

โทโมะ-ก็แก้วนะสิครับเล่นใส่อาร์มกับตัวละครไปด้วย  ผมก็บอกแล้วว่าให้เงียบๆ

แก้ว-ก็ตอนนั้นนายมาเตะฉันทำไม

พ่อของโทโมะ-อะไรนะโทโมะไปเตะน้องได้ไง

โทโมะ-พ่อครับหมายถึงตัวละครในเกมนะครับ

พ่อโทโมะ/แม่แก้ว-ไม่รู้ละลูกต้อง...........เข้าใจไหมจำไว้นี้คือคำสั่ง

โทโมะ-แก้วขอโทดนะ ฉัน.....

แก้ว-ไม่เป็นไร  ฉันรอได้........

ดูเหมื่อนว่าแก้วกับโทโมะจะไม่ชอบกับคำสั่งที่พ่อแม่ตัวเองออกปากมาสักเท่าไร

ตอนนี้ 2 ทุ่มแล้ว

แม่ของแก้ว-แก้ว

แก้ว-ค่ะ....

แต่ไม่ลุกมาหาแม่ของตัวเอง

แม่ของแก้ว-แก้ว น้องแก้ว ไอ้น้องแก้ว  จะมาไหม

แก้ว-ค่ะ  แม่ละก็แค่นี้ทำเป็นโมโหไปได้

แม่ของแก้ว-ไปตามโทโมะกับพ่อของโทโมะมาสิ

แก้ว-ทำไมละแม่

แม่-ก็ชวนเค้ามากินข้าวนะสิ

แก้ว-บ้านโทโมะมันก็มีข้าวสาร

แม่-วันนี้กับอีกหลายๆวันแม่โทโมะไปอยู่  พวกเค้าจะมาทานข้าวที่บ้านเรา

แก้ว-แต่แม่ค่ะ.....

แม่-ไม่มีแต่  ไปได้แล้ว  หรือจะให้ลดค่าขนม

แก้ว-เอ๋!  ก็ได้ก็ได้

แก้วเดินไปบ้านโทโมะ  เปิดประตู๋เข้าไปแบบเหมื่อนี้คือบ้านของฉัน

แก้ว-คุณลุงงงงงงงงงงง  แม่เรียกไปกินข้าง

พ่อโทโมะ-ลุงไปเดี๋ยวนี้แหละ  แก้วช่วยไปเรียกไอ้โมะข้างบนที่

แก้ว-แล้วคุณลุงละ

พ่อโทโมะ-ข้าศึกมันบุก

แก้ว-ค่ะ

แก้วเดินขึ้นไปข้างบนที่หน้าห้องโทโมะ

แก้ว-โทโมะ(ตีประตู่ไปด้วย)โทโมะ  โทโมะ

พ่อของโทโมะ-มันไม่ได้ยินหรอกลูก  เข้าไปข้างในเลย

แก้ว-แต่ว่า......

พ่อโทโมะ-เข้าไปเลยพ่อให้เข้าก็เข้าไปเถอะ  พ่อไปช่วยแม่แก้วทำอาหารก่อนนะ

แก้ว-อะไรก็ตู  ไม่ทำก็หักค่าขนมหักๆๆๆอยู่นั้นแหละ

พ่อโทโมะ-อะไรนะลูก

แก้ว-เปล่าค่ะ

แก้วเห็นพ่อโทโมะออกไปแล้ว เลยเปิดประตู่เข้าไปแน่นอนว่าตามมารยาทก็ต้องปิดประตู่ด้วยระหว่างที่ปิดนั้น...

โทโมะ-เธอเข้ามาได้ไง

แก้ว-พ่อนายให้มาตาม....

โทโมะ-ไม่ต้องหันมา  หันหลังอย่างงั้นแหละ

แก้ว-นายจะทำอะไร

โทโมะ-เอาน่าอย่าหันมาก้แล้วกัน

แก้ว-ยิ่งห้ามยิ่งอยากทำนะ  นายทำอะไร

โทโมะ-............

แก้ว-ฉันจะหันไปละนะ........กริ๊ด......

สิ่งที่แก้วได้เห็นนั้นก็คือ โทโมะที่อยู่ในผ้าเช็ดตัวผื่นเดี่ยว  แต่พอแก้วกริ๊ดเสร็จก็รีบหันหน้าเข้าหาประตู่

โทโมะ-เธอจะกริ๊ดทำไม

แก้ว-ทำไมนายไม่บอกละว่ากำลังเปลี่ยนเสื้อ หรือไม่ก็น่าจะบอกว่าไปรอข้างนอกไรงี้

โทโมะ-อ้าว  ก้เธอไม่ถามนี้ว่าฉันทำไร

แก้ว-นายก็น่าจะบอก

โทโมะ-ครับๆ  คุณหนูผมผิดไปแล้วเชิญไปรอข้างนอก  ฉันจะเปลี่ยนเสื้อ

แก้ว-เออ รู้แล้ว

โทโมะ-แก้ว...

แก้ว-อะไรอีกละ

โทโมะ-ถ้าอยากเห็นตอนฉันเปลี่ยนเสื้อก็เชิญนะ ยินดีต้อนรับ

แก้ว-ไม่ละ  ขอบใจ

แก้วนั่งรอโทโมะข้างล่างสัก 5 นาทีได้ ในที่สุดโทโมะก็ลงมาจากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปบ้านของแก้ว

แม่แก้ว-มาพอดีเลยเด็กๆ  มากินข้าวกันเถอะ

พ่อโทโมะ-อร่อยทั้งนั้น

โทโมะ/แก้ว-ครับ/ค่ะ

พ่อโทโมะ-โทโมะ พ่อต้องไปที่อเมริกาสักพัก

แม่แก้ว-แม่ก็ด้วย

แก้ว-แล้วหนูจะอยู่กับใครค่ะ

โทโมะ-เดี่ยวพ่อเธอกับแม่ฉันคงจะกลับมาพรุ่งนี้

พ่อโทโมะ-คงไม่เป็นอย่างนั้นหรอก  เพราะพวกเขาเป็นคนเรียกเราเองนะ

แม่ของแก้ว-คงจะเป็นเดื่อนกว่าจะเส็รจนะลูก

แก้ว-มันก็ช่วยไม่ได้นี้น่านะ

โทโมะ-ก็แยกกันอยู่ละกันนะ

พ่อของโทโมะ-อย่างนี้พวกพ่อค่อยสบายใจหน่อย

แม่แก้ว-ลูกโตขึ้นเยอะเลยนะ

แก้ว-แม่ละก็  55555+

โทโมะ-555555+

พ่อของโทโมะ-งั้นพวกเรามาทานกันต่อเถอะ...ว่าแต่มื้อนี้ใครล้างจานละ  พ่อกับคุณน้าทำแล้วนะ

แก้ว-งั้นโทโมะล้างละกัน

โทโมะ-เอ๋  ทำไมละช่วยกันดิ

แก้ว-ก็ได้ๆ  กินต่อดีกว่า

ทุกคน-5555555555+

-----------------------------------------จบตอนแล้วค่ะ------------------------------

เม้นเยอะนะ  พรุ่งนี้ก็จะประกาศแล้วว่าใครอยู่ห้องไหนอย่าลืมมาอ่านนะค่ะ

ขอบคุณค่ะ  เม้นเยอะๆๆๆๆๆๆๆนะ